Καλωσήρθες, Νοέμβρη

Νοέμβρης... Καλό μήνα! Φύσηξε κρύος αέρας, καιρός για μπουφανάκι. Καιρός για σπίτι, για ζεστά ροφήματα κι αγκαλίτσες. Πόσο αγαπώ την ησυχία, τη γαλήνη του Νοέμβρη, τον τρόπο που η ατμόσφαιρα αλλάζει πάλι κι ο χειμώνας είναι κοντά, μα όχι ακόμα εδώ. 

Χτες κατέβασα να δείξω στα κορίτσια μερικά βιβλία που είχα πάρει τους δυο περασμένους μήνες, αλλά τα είχα κρύψει για να μην τους έρθουν όλα μαζί (εξάλλου ήταν αρκετά απασχολημένες με τα halloweeny). Ενθουσιάστηκαν με τα καινούργια τους βιβλιαράκια κι ανυπομονώ κι εγώ να σας τα δείξω. Γι' απόψε πάντως σας έχω ένα μόνο απ' αυτά, ένα αλλά πανέμορφο, το διαβάσαμε σήμερα και βρήκαμε πως καλωσορίζει τέλεια τον καινούργιο μήνα, το τελευταίο παιδί του φθινοπώρου...  

Το In November της Cynthia Rylant είναι ένα μικρό, πολύ όμορφο βιβλίο για όλα αυτά που συμβαίνουν στο τέλος του φθινοπώρου, καθώς η φύση και οι άνθρωποι ετοιμάζονται για το χειμώνα.

Ο λόγος του είναι απλός και ποιητικός μαζί. Οι εικόνες που ντύνουν το κείμενο είναι υπέροχες. Όλα είναι εκεί: Οι αλλαγές που συμβαίνουν στη φύση, η ησυχία, η αποδημία...

Τα ζώα που κρυώνουν, που κοιμούνται περισσότερο...

Οι άνθρωποι. Η μυρωδιά του φαγητού, ένα νυσταγμένο οικογενειακό πρωινό...

Το να δίνεις και να μοιράζεσαι, φαγητό και κουβέντες κι αγάπη γύρω απ' τη φωτιά.

Μια γιορτή, όταν όλη η οικογένεια μαζεύεται από μακριά κι ανταλλάσσει ευχαριστίες για όλες τις ευλογίες στη ζωή (αναφέρεται βέβαια στην ημέρα των Ευχαριστιών, αλλά όχι ονομαστικά, κι έτσι μας αγγίζει κι εμάς που δεν έχουμε αυτή τη γιορτή...)

Κι άλλες αγκαλιές κι αγάπη όταν όλοι ταξιδεύουν πάλι μέσα στη νύχτα για να γυρίσουν πίσω.

Κι όταν όλα αυτά κλείνουν με την εικόνα του κόσμου να σκεπάζει στο κρεβάτι τα παιδιά του, μ' ένα φιλί στο μέτωπό τους, μέχρι την άνοιξη, δεν ξέρω, κάτι πολύ ωραίο και πολύ γλυκό νιώθω να συμβαίνει μ' αυτό το βιβλίο.  

Παρόλο που ίσως ακούγεται σαν κάτι που θα εκτιμούσαν οι μεγάλοι περισσότερο απ' τα μικρά παιδάκια, το βιβλίο άρεσε σε όλες μας πάρα πολύ. Τα κορίτσια το άκουσαν με προσοχή, η Σταυρούλα μας είπε και πράγματα για το φθινόπωρο που έμαθε στο σχολείο (παρόλο που γενικά δεν της αρέσει να μοιράζεται και πολλά πολλά για το τι κάνουν και τι μαθαίνουν εκεί) και στο τέλος επιβεβαίωσε ότι ήταν πολύ ωραίο.

Και σκέφτομαι, τι ωραία να ζεις σ' έναν κόσμο όπου ακόμα υπάρχουν εποχές. 

Και σκέφτομαι ακόμα πως λατρεύω το φθινόπωρο...

Υ.Σ. Χτες πήγαμε σινεμά -πρώτη φορά μετά από χρόνια για μένα, πρώτη φορά ever για την Ισαβέλλα- να δούμε τις "αδερφούλες Barbie" που λένε και τα κορίτσια. Αγαπάνε πολύ την τετράδα Barbie και αδερφούλες, και ήταν τρομερά ενθουσιασμένες. 

Φτάσαμε νωρίς στο σινεμά, τρέξαμε λίγο στο άδειο χωλ πριν έρθει κόσμος. (Τελικά ήρθαν πολύ λίγοι κι ήταν πολύ ήρεμα.) Φάγαμε τα ποπ κορν μας, ρίξαμε και λίγα στη μοκέτα, και είδαμε την ταινία με αγκαλιές εναλλάξ. Ήταν τόσο ωραία!

Δεν ξέρω τι σκέφτεστε για τη Barbie γενικώς και για την "Κουταβοπεριπέτεια" ειδικότερα... Εμείς αυτή την ταινία τη χαρήκαμε πάρα πολύ! Και τη δράση της είχε και την αγωνία της και πολύ girl power... και τα κορίτσια τη συζητούσαν ακόμα σήμερα. Προβλέπεται πολύ παιχνίδι μ' αυτό το θέμα τις επόμενες μέρες.... Κουκλίτσες στο πάτωμα και... παίζουμε αδερφούλες Barbie?