Παραμύθια με την Ξένια

Στις 22 Ιουνίου βρεθήκαμε στο Θέατρο Πόρτα για ν' ακούσουμε ένα παραμύθι. Το βιβλίο της Ξένιας Καλογεροπούλου Παραμύθια με την Ξένια που είχε κυκλοφορήσει δυο μέρες πριν απ' τις εκδόσεις Μάρτης ήταν το θέμα της εκδήλωσης. Εκείνες οι μέρες ήταν πολύ δύσκολες, όμως... μια έξοδος για τους πέντε μας, που περιλάμβανε το αγαπημένο θέατρο Πόρτα, την υπέροχη κ. Καλογεροπούλου, ένα καινούργιο βιβλίο, μια αφήγηση παραμυθιού, πολλά παιδάκια, ζεστή ατμόσφαιρα, ακόμα και κερασμένη σπιτική λεμονάδα; Δώσε μου αυτά και για λίγο όλα ήταν τέλεια. Ήταν επίσης και η πρώτη μας βιβλιοπαρουσίαση -καθόλου μικρό πράγμα! 

Δεν ήξερα, ιδέα δεν είχα πως για δεύτερο χρόνο φέτος η Ξένια Καλογεροπούλου έκανε κάθε βδομάδα αφήγηση παραμυθιού στο θέατρο Πόρτα, ήξερα όμως και από παλιότερα για την εξαιρετική της προσφορά στο παιδικό θέατρο, έχω δει πολλά από τα παιδικά θεατρικά έργα της κι έχω διαβάσει άλλα τόσα. Γενικά την εκτιμώ πάρα πολύ. Και χαίρομαι που, έστω και τώρα, είχα την τύχη να την ακούσω ν' αφηγείται, με την καρέκλα της πάνω στη σκηνή τριγυρισμένη από μαξιλαράκια όπου κάθονταν τα παιδιά κι εμάς λίγο πιο πίσω στις θέσεις του θεάτρου.



Μας είπε ένα από τα παραμύθια του καινούργιου της βιβλίου, το "Ο Βαλέριος και ο μάγος Ζαγκρεμάρ", και η αφήγηση είχε όλα αυτά που θα ήλπιζα ποτέ να είχε. Η Ισαβέλλα καθόταν στα μαξιλαράκια, η Σταυρούλα μαζί μας στις θέσεις -λίγο αργότερα όμως σηκώθηκε και πλησίασε. Κι αν το παραμύθι ήταν λίγο μεγάλο για την Ισαβέλλα, κι αν την εντυπωσίασε περισσότερο η όλη φάση, η Σταυρούλα το άκουσε ολόκληρο, με λίγο δέος μάλιστα, μου είπε κανα δυο φορές "φοβάμαι", μου σχολίαζε και την εξέλιξη της υπόθεσης.

Φύγαμε λίγο αργότερα, ενώ τα περισσότερα παιδιά χρωμάτιζαν ακόμα τεράστιες εικόνες από το παραμύθι, κι αφού πρώτα η Ισαβέλλα χοροπήδησε ατελείωτα στα άδεια πια μαξιλάρια. Είχαμε το βιβλίο μας με την πολύτιμη αφιέρωσή του και την ανάμνηση ενός ξεχωριστού απογεύματος.

Για να έρθω λοιπόν στο βιβλίο, το βιβλίο Παραμύθια με την Ξένια περιέχει τέσσερα μεγάλα παραμύθια από διάφορα μέρη του κόσμου -ένα κινέζικο, δυο ιταλικά κι ένα του Γερμανού Wilhelm Hauff- σε μια καλογραμμένη αναδιήγηση από την Ξένια Καλογεροπούλου.

Είναι παράξενα παραμύθια, διαφορετικά από ό,τι έχω ακούσει ή διαβάσει ως τώρα, δεν μπορώ όμως να εξηγήσω ακριβώς γιατί τα βρίσκω παράξενα. Έχουν πολλά από τα στοιχεία των παλιών παραμυθιών, μάγους και μάγισσες, μεταμορφώσεις, ζώα που μιλούν, πρίγκιπες, κακούς βασιλιάδες, φτωχούς ήρωες που περνούν τα πάνδεινα, θρίαμβο του καλού. Κι όμως οι ιστορίες έχουν κάτι ιδιαίτερο, είναι ανοίκειες μα ελκυστικές. Η Σταυρούλα ακόμα τις φοβάται λίγο, όμως τις θέλει. Και το ότι τις φοβάται λίγο την κάνει να τις θέλει ακόμα περισσότερο.

Η εικονογράφηση του Φίλιππου Φωτιάδη είναι επίσης ιδιαίτερη μα όμορφη και ταιριάζει με το ύφος των παραμυθιών. Πώς κρατάω ακόμα τα κορίτσια και δεν έχουν χρωματίσει το βιβλίο δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι κι εμένα θα μ' έτρωγε το χέρι να το χρωματίσω άμα ήμουν μικρή.

Τέλος, το βιβλίο συνοδεύεται από ένα τέλειο CD με την Ξένια Καλογεροπούλου να αφηγείται τα παραμύθια -μόλις σήμερα το μεσημέρι, νυσταγμένες, ζεσταμένες, το ξανακούγαμε. Κι έτσι όπως τελευταία χαιρόμαστε πολύ ν' ακούμε CD με παραμύθια, μας ήρθε κι αυτό γάντι.

Τα παραμύθια του βιβλίου δεν είναι πολύ εύκολα, δεν απευθύνονται σε πολύ μικρά παιδιά -θα έλεγα ότι θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον τεσσάρων, ίσως και πέντε χρονών για να τα εκτιμήσεις καλύτερα. Είναι πάντως πολύ ξεχωριστά και χαίρομαι πολύ που αυτό το τόσο ωραίο βιβλίο βρέθηκε στο δρόμο μας.  

Υ.Γ. Αυτές τις μέρες, σε συμφωνία με τα παραπάνω, διαβάζω το βιβλίο της Ξένιας Καλογεροπούλου Γράμμα στον Κωστή. Είμαι ακόμα πριν τη μέση αλλά μου αρέσει πάρα πολύ! Φαίνεται να είναι ένα πολύ προσωπικό, εξομολογητικό, συγκινητικό βιβλίο, που με κάνει να τη γνωρίσω και να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο...