Αντίο φθινόπωρο!

Εγώ άλλη ανάρτηση ήθελα να γράψω. Είχα αρκετά βιβλία να σας δείξω, "τα βιβλία του Νοέμβρη", που λέει κι η Σταυρούλα. Κι έπειτα απλώς δεν πρόλαβα. Φύγαμε για μια βδομάδα απ' την Αθήνα και τώρα πάει, πέρασε. Αυτό το ζεστό, παράξενο φετινό φθινόπωρο μου φαίνεται πως πέρασε πια. Κι ας μην το καταλάβαμε καλά καλά στην πόλη. Τουλάχιστον σ' αυτή τη σύντομη εκδρομή αγγίξαμε για λίγο τ' αληθινά χρώματά του. 

από μια σύντομη βόλτα στο αγαπημένο μας Λιτόχωρο

Απ' όλα τα βιβλία που διαβάσαμε αυτό τον καιρό, σας ξεχώρισα δύο γι' απόψε -και τα δύο δικά μου αναγνώσματα, και τα δύο για μεγαλύτερα παιδάκια, 8-10 ετών και πάνω (ό,τι πρέπει για μένα δηλαδή, χαχαχα). Πολύ διαφορετικά μεταξύ τους μα και τα δυο υπέροχα με τον τρόπο τους. 

Το βιβλίο Η γιαγιά μου η κλέφτρα (Gangsta Granny) του διάσημου πλέον David Williams είναι μια ιστορία αστεία, περιπετειώδης, αλλά ταυτόχρονα γλυκιά και συγκινητική, που μιλάει για την προκατάληψη και την αποδοχή. 

Ο Μπεν βαριέται αφόρητα τη γιαγιά του: το μόνο που της αρέσει είναι τα φαγητά με λάχανο και να παίζει Σκραμπλ, κι εκείνος είναι αναγκασμένος κάθε Παρασκευή να μένει σπίτι της. Μα εκεί που δεν αντέχει άλλο, ανακαλύπτει ένα απίστευτο μυστικό που αλλάζει εντελώς την εικόνα του για κείνη: η γιαγιά του είναι κανονική γκάνγκστερ, τρομερή κλέφτρα κοσμημάτων και το όνειρό της είναι να κλέψει τα κοσμήματα του στέμματος. Μαζί αρχίζουν να οργανώνουν τη μεγαλύτερη ληστεία όλων των εποχών, που καταλήγει στο να εισβάλουν στον Πύργο του Λονδίνου, να γνωρίσουν τη βασίλισσα και...

Δε λέω άλλα. 

Παρόλο που υπήρχαν πράγματα στο βιβλίο που με ξένισαν (ο τρόπος που μιλάει για τη γιαγιά στην αρχή... και γιατί πρέπει να τρώει συνεχώς λάχανο; επίσης δεν μου άρεσε το πώς αναφέρει συνέχεια ότι μυρίζει), και σαφώς υπήρχαν στοιχεία υπερβολής (μα αυτό, θα μου πεις, έγινε σκόπιμα, αφού στην υπερβολή στηρίζεται ολόκληρη η ιστορία, πράγμα που θυμίζει άλλωστε και τον Ρόαλντ Νταλ, με τον οποίο παρομοιάζεται συχνά ο Ουίλιαμς), το χάρηκα πραγματικά αυτό το βιβλίο. Γέλασα πολύ μαζί του και βρήκα συγκινητικό το απροσδόκητο, γλυκόπικρο τέλος του. Είναι μια ιστορία που τελικά μας θυμίζει πως οι ηλικιωμένοι (και οι άνθρωποι γενικώς) δεν είναι πάντα αυτό που δείχνουν, αλλά κρύβουν μέσα τους ένα θαυμαστό κόσμο, κι ακόμα ότι δεν θα είναι μαζί μας για πάντα.  

Το δεύτερο βιβλίο μου ήταν το The Miraculous Journey of Edward Tulane, που είχε κυκλοφορήσει και στα ελληνικά με τίτλο Το θαυμαστό ταξίδι του Έντουαρντ αλλά απ' ό,τι φαίνεται είναι εξαντλημένο (τι κρίμα! ελπίζω να επανεκδοθεί). 

Είναι η ιστορία ενός κουνελιού από πορσελάνη που, ταξιδεύοντας στα χέρια διάφορων ανθρώπων, μαθαίνει τελικά τι είναι η αγάπη. Ο Έντουαρντ στην αρχή είναι ένα παιχνίδι που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, βαριέται τα πάντα, δε νιώθει τίποτα για το κοριτσάκι που τον αγαπά. Κι έπειτα χάνεται, τα χρόνια περνούν, αλλάζει πολλές φορές όνομα και ταυτότητα, αλλάζει ιδιοκτήτες, πληγώνεται, νοσταλγεί, σπάει, ξανακολλιέται, ζει για μεγάλο διάστημα χωρίς αγάπη, ώσπου κάποτε...γυρίζει στο σπίτι.

Τόσο απλά, αυτό το βιβλίο ήταν ό,τι πιο όμορφο διάβασα τον τελευταίο καιρό. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πώς θα μου φαινόταν αν ήμουν μικρή -μπορεί και να με στενοχωρούσε απίστευτα, γιατί το ταξίδι του Έντουαρντ δεν ήταν καθόλου ευχάριστο, σε κάποια σημεία μάλιστα γίνεται βίαιο, σκληρό, περιλαμβάνει τραγικές στιγμές. Αλλά νομίζω πως παρόλα αυτά θα μου άρεσε πάρα πολύ, θα με εντυπωσίαζε και θα με συγκινούσε όπως και τώρα, και θα έφερνε χαμόγελα και δάκρυα. Και καθώς τα γράφω αυτά σκέφτομαι πως καμιά φορά είναι απίστευτο το πόσο μπορεί να σε αγγίξει μια ιστορία με ήρωα ένα πορσελάνινο κουνέλι.

Αυτά είχα γι' απόψε λοιπόν. Και, για να κλείσουμε, τώρα που στο σπίτι έγινε αυτό...

...και το δεντράκι μας βγήκε χτες απ' το κουτί (γιούπι!!!), και κρεμάμε και ξεκρεμάμε 285396487 φορές τη μέρα τα αγαπημένα μας στολίδια (πότε θα μας πέσει όλο το σύστημα στο κεφάλι δεν ξέρω) και τα χριστουγεννιάτικα βιβλία απλώθηκαν στο πάτωμα, έγιναν χαλί, άρχισαν να διαβάζονται, μπήκαν σε άμεσα προσβάσιμο ράφι και τα λοιπά και τα λοιπά, πλέον νομίζω ότι μπορούμε επίσημα ν' αρχίσουμε (απ' την επόμενη φορά) να μιλάμε για χριστουγεννιάτικα βιβλία! Δεν θα κάνουμε χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο βιβλίων φέτος (δεν έχω τόσα πολλά καινούργια) αλλά μέσα στο κανονικό μας advent calendar με τις μικρές (και πιο φτηνές απ' τα βιβλία) εκπλήξεις θα παρεμβάλλονται φυσικά και χριστουγεννιάτικα βιβλία. Και μερικά ακόμα εκτός advent calendar... Ανυπομονώ να σας τα δείξω!

Αντίο φθινόπωρο, ήρθε πάλι αυτή η εποχή του χρόνου!