24 βιβλία για τα Χριστούγεννα: Little Red's Christmas Story

Έχουμε ένα καινούργιο σκαμνί αυτές τις μέρες: τ' αγαπημένα βιβλία της Σταυρούλας. Αρνείται να τα βλέπει στη βιβλιοθήκη, τα κατεβάζει απ' τα ράφια, τα κάνει μια στοίβα στη μέση του δωματίου και κάθεται και πάνω. Δηλώνει πως "θα τα διαβάσουμε όλα". Δεν έχουμε πετύχει ποτέ το στόχο στην καθισιά μας, αλλά μέσα στη μέρα ναι.

Κάνει πολύ κρύο αυτές τις μέρες. Μένουμε στο σπίτι, διαβάζουμε πολύ.



Το σημερινό μας χριστουγεννιάτικο βιβλίο:  Little Red's Christmas Story, της Sarah Ferguson (ναι, είναι η δούκισσα του Γιορκ-τόινκ!). Ο λόγος που αγόρασα αυτό το βιβλίο πριν αρκετά χρόνια (την προ παιδιών εποχή) ήταν η υπέροχη εικονογράφηση: λίγο παλιομοδίτικη, πολύ γλυκιά και απαλή, απίθανα συμπαθητικές μορφές, παιδάκια και ζωάκια. Την ιστορία δεν την πολυθυμόμουν μέχρι σήμερα, αλλά οι εικόνες μου είχαν μείνει.  

Προφανώς υπάρχουν κι άλλα βιβλία με ηρωίδα τη Μικρή Κόκκινη -δεν είχα ιδέα, αλλά η Sarah Ferguson έχει γράψει πολλά βιβλία τελικά! Το συγκεκριμένο, το μόνο που ξέρουμε, αφηγείται το πώς η Μικρή Κόκκινη βοήθησε τον Άι Βασίλη...
Είναι παραμονή Χριστουγέννων και η Μικρή Κόκκινη, ο Μικρός Μπλε, ο σκύλος τους και η Ρόνι, ένα γκρινιάρικο πόνι, ξεκινούν για το δάσος των Χριστουγεννιάτικων Δέντρων, για να πάρουν το αγαπημένο τους ελατάκι στο σπίτι. Στο δρόμο, μοιράζουν δώρα στους φίλους τους.

Όταν φτάνουν στο δάσος, συναντούν τον Άγιο Βασίλη. Γνωρίζει τη Μικρή Κόκκινη, είναι φίλοι (αν δεν υπάρχει εξήγηση γι' αυτό σε άλλο βιβλίο, είναι λίγο κουφό). Όμως ο Άι Βασίλης έχει πρόβλημα: Ο Πέρσι, ο μικρότερος τάρανδός του, κρύωσε και δεν μπορεί να συνεχίσει το ταξίδι. Πώς θα μοιράσει τα δώρα με εφτά ταράνδους μόνο;

Η Μικρή Κόκκινη (φυσικά) έχει τη λύση: Λίγη μαγική σκόνη στα πόδια του διστακτικού πόνι, και μπορεί να πάρει τη θέση του ταράνδου. Ο Πέρσι μπορεί να ξεκουραστεί στο σπίτι της.

Ο Άγιος Βασίλης δέχεται, χρειάζεται όμως κατά τύχη λίγη ακόμα βοήθεια: Μπορεί η Μικρή Κόκκινη να έρθει μαζί του στο ταξίδι απόψε;
Δεν τη χάλασε η ιδέα.
Δίνει στο φίλο της, το Μικρό Μπλε, το αρκουδάκι της που "φοβάται τα ύψη" για να το προσέχει. Μαζί με τον τάρανδο και το σκύλο και το έλατο που πρέπει να φέρει σπίτι.

Κι ενώ η ίδια πετάει στον ουρανό με το έλκηθρο, ο Μικρός Μπλε παλεύει να επιστρέψει σπίτι, όχι και τόσο ευχαριστημένος. Δεν είναι περίεργο που, κάπου στο δρόμο, χάνει το αρκουδάκι.

Ο Μικρός Μπλε, αναστατωμένος, βγαίνει να ψάξει το αρκουδάκι, όμως ευτυχώς το έχει βρει η κυρία Ασβού και το φέρνει σπίτι.

Η κυρία Ασβού, τα ασβόπουλα, ο Μικρός Μπλε, ο άρρωστος τάρανδος και τα υπόλοιπα ζωάκια στολίζουν το δέντρο και δημιουργούν μια ζεστή χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο σπίτι ενώ περιμένουν τη Μικρή Κόκκινη...

...που επιστρέφει φορτωμένη με δώρα, και τα μοιράζει αφού πρώτα αποχαιρετούν τον Άι Βασίλη.

Ακολουθεί ένα όμορφο, χαρούμενο Χριστουγεννιάτικο πάρτι.

Η Μικρή Κόκκινη τελικά μας άρεσε, αν και στην αρχή η Σταυρούλα δεν ήθελε να τη διαβάσουμε. Την ξεκινήσαμε δυο φορές πριν καθήσει τελικά ν' ακούσει όλη την ιστορία- όταν βέβαια κάθησε, ρωτούσε συνεχώς για το μικρό τάρανδο που αρρώστησε, γιατί προχωράνε μέσα στο χιόνι μόνα τους τα παιδιά, ποιος τα προσέχει μη χαθούν και άλλα τέτοια, που με τρελαίνουν κάθε φορά γιατί μου δείχνουν ότι σκέφτεται πάνω στο βιβλίο πολύ περισσότερο απ' ό,τι εγώ.
Εμένα η ιστορία δεν με κέρδισε απόλυτα. Δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς μου έλειπε, ίσως αυτή η μαγική σπίθα της αυθεντικότητας και της αληθινά πρωτότυπης έμπνευσης που κάνει ένα παραμύθι αξέχαστο.
Ήταν όμως πολύ συμπαθητική.
Και σε συνδυασμό με τις υπέροχες εικόνες, το σύνολο είναι πολύ όμορφο.

Και κάτι άλλο: θυμάστε εκείνο το βιβλίο με τις χριστουγεννιάτικες κατασκευές, το 100 Christmas Things to Make and Do; Σήμερα κάναμε από 'κει μέσα τα ροζ χριστουγεννιάτικα κουλουράκια. Το project είχε τρομερή επιτυχία και περάσαμε υπέροχα.

Ζήτησε τα σκεύη του μπαμπά της για ν' ανακατέψει τη ζύμη...

Και η Ισαβέλλα παρακολουθούσε ήσυχα ήσυχα απ' το καρεκλάκι της.

Το ανακάτεμα: τέλειο.
Το να κόβουμε τη ζύμη σχήματα, αγγελάκια, χιονάνθρωπους, αστεράκια, καρδούλες, ελατάκια: τέλειο.
Το αποτέλεσμα: χμμ. Ακολουθήσαμε τις οδηγίες κατά γράμμα, αλλά στο ψήσιμο τα κουλουράκια δεν έμειναν ακριβώς ροζ, πήραν λίγο το χρώμα του σολωμού.
Αλλά, όλα κι όλα: ήταν πεντανόστιμα.

Έχουν μείνει τρία, νομίζω...