Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Αγαπημένα του Μάη

Βιβλία που μας κράτησαν συντροφιά στις διακοπές του Πάσχα
ή που διαβάστηκαν στο σπίτι μας, στο μεγάλο μας κρεβάτι με τα μικρά φωτάκια αναμμένα 
που μοιραστήκαμε με τα ξαδερφάκια μας
που μας έκαναν παρέα στις αρρώστιες μας 
που σκόρπισαν τη βαρεμάρα
που σχημάτισαν σωρούς στο πάτωμα και ξεφυλλίστηκαν ατελείωτα αυτό το μήνα που τελειώνει... 




Μικρά κείμενα, η ιστορία με απλά λόγια και όμορφες εικόνες, ό,τι πρέπει για μια πρώτη επαφή με τη μυθολογία σαν παραμυθάκι. Είχαμε κάποια από παλιά, μα τώρα συμπληρώσαμε τη σειρά -δέκα βιβλιαράκια στο σύνολο. Αγαπημένα μας, ο Δαίδαλος κι ο Ίκαρος, κι η ιστορία της Αράχνης.


Τα βιβλία Bad Kitty του Nick Bruel. Είναι πολύ αστεία, μα ειλικρινά δεν περίμενα ότι τα κορίτσια θα τ' αγαπούσαν τόσο πολύ! Είχαν απίστευτο σουξέ στις διακοπές, τα μεγαλύτερα ξαδερφάκια μας (11 και 9 ετών) τα λάτρεψαν επίσης. Ηρωίδα αυτή η στρυφνή (μα όχι κακιά) γατούλα, που αντιμετωπίζει την άφιξη ενός νέου μωρού στο σπίτι, προσπαθεί να αποφύγει το μπάνιο με κάθε τρόπο, κάνει πάρτι γενεθλίων με καλεσμένες τις γάτες της γειτονιάς και ταλαιπωρεί τον catsitter της όταν τ' αφεντικά της λείπουν. Μεγάλες ασπρόμαυρες εικόνες, μικρά κείμενα, δεν απέχει και πολύ από graphic novel.  Ψηφίσαμε ομόφωνα αγαπημένο μας το Ώρα για μπάνιο! 


Το τελευταίο βιβλίο της σειράς Τικ και Τέλα, Ο καινούργιος φίλος. Δεν μπορούσαμε να μη διαβάσουμε κι αυτή την τελευταία περιπέτεια των δυο φίλων μας, παρόλο που έχουμε αρχίσει να τους ξεπερνάμε στην ηλικία... Στο υπέροχο -όπως όλα τα βιβλία της σειράς- καινούργιο Τικ και Τέλα, οι δυο φίλοι πηγαίνουν στην παραλία, όπου ο Τικ κάνει ένα νέο φίλο και η Τέλα ζηλεύει, γρήγορα όμως καταλαβαίνει και δέχεται ότι η παρέα τους μεγαλώνει. Μας άρεσε πάρα πολύ!  


Του φεγγαριού η κόρη, της Μαρίας Σούμπερτ. Με όμορφη ιστορία και εικονογράφηση, το βιβλίο αυτό μου θύμισε τόσο πολύ παλιό παραμύθι. Ένας απλός άνθρωπος που αγαπά το φεγγάρι, μια σκάλα που ξεδιπλώνεται απ' τον ουρανό, μια πανέμορφη γυναίκα που θα γίνει δική του με τον όρο να μη ρωτήσει ποτέ τ' όνομά της -κάτι που αναπόφευκτα θα γίνει, για να εξαφανιστεί εκείνη κι αυτός να την ψάξει. Η αναζήτηση, η υπερνίκηση των εμποδίων, το μυστήριο με το όνομα, τα μάγια που την κρατούν δεμένη, ο θρίαμβος της επιμονής και της αγάπης, όλα αυτά μου θύμισαν ιστορίες παλιότερων εποχών, τότε που οι αφηγήσεις ήταν λίγο διαφορετικές και είχαν κάτι απ' όλα αυτά...


Το κόκκινο σκουφάκι, του Agostino Traini. Μια αναδιήγηση της Κοκκινοσκουφίτσας, κατά τη μόδα των καιρών που απαιτεί να ξαναλέγονται και να διασκευάζονται με ευφάνταστο τρόπο τα κλασικά παραμύθια. Το βιβλίο ενθουσίασε τα κορίτσια, είναι τόσο αστείο. Γελάσαμε με τη γιαγιά Φραντζέσκα που επιδίδεται σε επικίνδυνα σπορ και με το λύκο που ήθελε ν' αποκτήσει το κόκκινο σκουφάκι του κοριτσιού για να κατακτήσει τη λατρεμένη λύκαινα της καρδιάς του. Μ' ένα λύκο που δεν τρώει ποτέ γιαγιά και εγγονή, και που το τέλος της ιστορίας τον βρίσκει κι αυτόν ευτυχισμένο.


Ο πρίγκιπας Λεμόνης και η όμορφη Κρεμμύδω, του Γιώργου Σακελλαρίδη. Ένα σύντομο ποίημα είναι όλο κι όλο το βιβλίο, που εξιστορεί τον έρωτα και το γάμο του Λεμόνη και της Κρεμμύδως σε μια χώρα όπου όλοι είναι λαχανικά... Το CD με τη μελοποιημένη εκδοχή το ακούσαμε μόνο μια φορά γιατί δεν ενθουσίασε τα κορίτσια, αλλά το βιβλίο το διαβάσαμε ξανά και ξανά.


Ιστορίες με τη Λιλίκα, του Gilbert Delahaye, μια νέα έκδοση ιστοριών που πρωτοκυκλοφόρησαν πριν εξήντα σχεδόν χρόνια. Χαρακτήρες όπως η Λιλίκα, η Ρηνούλα και ο Παταπούφ, που πολλοί από εμάς μπορεί να γνώρισαν στα παιδικά τους χρόνια (ο Παναγιώτης θυμάται πως είχε μικρός την πρώτη ιστορία, "η Λιλίκα στη θάλασσα", εγώ όχι, αλλά κάτι μου λένε όλοι αυτοί, κάπου τους έχω ξαναδει)... Η Λιλίκα, εκτός από διακοπές στη θάλασσα, κάνει μπαλέτο (και μάλιστα στην Όπερα του Παρισιού) στη δεύτερη ιστορία, και μαθαίνει ποδήλατο στην τρίτη...


Η αφήγηση έχει κάτι παλιομοδίτικο, κι ακόμα έχουν κάτι vintage με την πολύ καλή έννοια οι εικόνες. Για την ακρίβεια, είναι απ' αυτές τις τέλειες που δεν χορταίνεις να κοιτάζεις, απ' αυτές που όταν είσαι μικρός θέλεις να μπεις μέσα και να γίνεις ένα απ' τα παιδάκια που βλέπεις εκεί...


Ένα τρελό τρελό αγρόκτημα, της Ράνιας Μπουμπουρή. Το είχαμε από καιρό αυτό το βιβλίο, αλλά πρόσφατα μας έπιασε η τρέλα μαζί του -και πιο πολύ με το CD που το συνοδεύει. Το ακούσαμε πολλές φορές πήγαινε-έλα στα ταξίδια μας, το βάζουν και στο σπίτι και χορεύουν τα κορίτσια. Η ιδέα είναι ότι τα ζώα του αγροκτήματος προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά να μην τα ενοχλούν εξηγώντας το καθένα τα χαρακτηριστικά και τη χρησιμότητά του, ώστε να δείξουν ότι δεν είναι παιχνίδια. Για κάθε ζώο κι ένα ποίημα. Ή τραγούδι.


Να και η σελίδα της συνονόματής μου, της γατούλας:


Η όλη ιστορία με το αγρόκτημα, βιβλίο και CD, δεν με είχε κερδίσει με την πρώτη, μα ο τόσος ενθουσιασμός των κοριτσιών και η πλύση εγκεφάλου μου άλλαξαν γνώμη και τώρα παίζει πολλές φορές σαν σάουντρακ στις σκέψεις μου: Εγώ είμαι η Κατίγκω/ της φάρμας η κατσίκα/ και το δικό μου γάλα είναι σκέτη γλύκα, Αμέ-ε-ε-ε... 

Δεν έχω και πολλά να πω σήμερα... Δεν είχα και πολλά να πω αυτό το μήνα.
Μα ελπίζω να είστε καλά...
Χαρούμενη ανάγνωση!