Διαβάζουμε και βλέπουμε...

Στο σπίτι δεν έχουμε τηλεόραση, κι ό,τι βλέπουμε από σειρές και ταινίες είναι στον υπολογιστή, από dvd ή το ίντερνετ. Μέχρι να γίνει η Σταυρούλα περίπου 22 μηνών δεν έβλεπε καθόλου βίντεο, έχουμε διαβάσει τόσα για την παρακολούθηση κινούμενης εικόνας από παιδιά κάτω των 2 ετών... Ύστερα, σιγά-σιγά, αρχίσαμε για μερικά λεπτά, την ώρα του φαγητού, και με ιερό σκοπό ν' ανοίξει το στόμα, να βλέπουμε λίγο από κάτι βιντεάκια Mickey Mouse Clubhouse. Κι έπειτα, ήρθε στη ζωή μας η Πέππα.

  (Στο youtube υπάρχουν πολλά επεισόδια στα αγγλικά)

Για την Πέππα το γουρουνάκι είχα ξαναγράψει δυο γραμμές εδώ. Την αγαπάμε από τα dvd που κυκλοφορούν στα περίπτερα (το 5ο αυτό τον καιρό και το Μάρτη το επόμενο). Εμείς έχουμε το 1ο και το 5ο. Τα επεισόδια τα ξέρουμε απέξω, είναι πεντάλεπτα, είναι αστεία, με αξιαγάπητους χαρακτήρες που μιλούν και ελληνικά με αναπάντεχα συμπαθητικές φωνές. Η υπόθεση και η εικόνα είναι ό,τι πιο απλό έχουμε δει σε κινούμενο σχέδιο. Ό,τι πρέπει για ένα παιδάκι δυο χρονών- και το εν λόγω παιδάκι τη λατρεύει και τη ζητάει. Είναι πλέον (με μέτρο βέβαια) στο καθημερινό μενού. Κι όταν βρήκαμε τα βιβλία της Πέππα σε μια επίσκεψή μας στο βιβλιοπωλείο, ήταν αναμενόμενο η Σταυρούλα να εγκαταλείψει ό,τι κρατούσε εκείνη τη στιγμή και να τα πάρει στην αγκαλιά της. Τελικά, την πρώτη φορά φύγαμε με τον "κήπο του παππου" και την επόμενη με το "ποιά είναι η πέππα;" 

Από τον "κήπο του παππού"

Τα βιβλία είναι της ίδιας φιλοσοφίας με τη σειρά, επαναλαμβάνουν τα μοτίβα των επεισοδίων (φυτεύουμε με τον παππού στον κήπο, πηδάμε σε νερόλακκους, ο Τζορτζ το αδερφάκι της Πέππα χάνει τον αγαπημένο του δεινόσαυρο κλπ), και είναι εξίσου χαριτωμένα και χαρούμενα.

Γιατί μπορεί η Πέππα να μην είναι κανένα αριστούργημα της ζωγραφικής ή της λογοτεχνίας, είναι όμως τρομερά γλυκούλα.

Από το "Ποιά είναι η Πέππα το γουρουνάκι;'"  

Το ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της, φυσικά.











.

Το αγαπημένο παιχνίδι του Τζορτζ. Δε μιλάει πολύ, μια λέξη όμως τη λέει αρκετά καλά....

Απαραίτητη προϋπόθεση για να αρχίσουμε το βιβλίο: να αναλύσει το οικογενειακό δέντρο της Πέππα.

Χαριτωμένοι, και χαρούμενοι. Κι αυτό είναι όλο.

Το σπίτι του παππού!

Μαμά Γουρουνίτσα και Μπαμπάς Γουρουνάκης

Τελικά, στις διακοπές των Χριστουγέννων, γνωρίσαμε τον Τσάρλι και τη Λόλα. Κάποιο περιοδικό έδινε 2 dvd δώρο, και σκέφτηκα να δώσουμε μια ευκαιρία στη σειρά, ξέροντας ότι ήταν βασισμένη στους δημοφιλείς ήρωες της Lauren Child, που εκτιμώ πολύ.

Και ναι, η σειρά είναι χάρμα! Δυο αδερφάκια, οι καθημερινές τους περιπέτειες. Δεκάλεπτα επεισόδια και λίγο πιο περίπλοκα από την Πέππα στην υπόθεση και τους διαλόγους, πιο σουρεαλιστικά και με πολύ έντονη την παιδική φαντασία και το όνειρο, αυτά στ' αλήθεια μ' αρέσουν κι εμένα να τα βλέπω! Για την ακρίβεια, κάθε φορά που βάζουμε ένα από τα dvd παρακαλάω τη Σταυρούλα να δούμε ένα καινούργιο επεισόδιο -δεν τα έχουμε δει ακόμα όλα γιατί έχουμε κολλήσει στο αγαπημένο της. Και κάθε φορά καταλήγουμε να βλέπουμε το "Θέλω κι εγώ να παίξω μουσική", που την ενθουσιάζει. Η αντίδρασή της στην αγαπημένη της σκηνή με όλα τα μουσικά όργανα να παίζουν στη σειρά είναι πολύ αστεία. Κι ακόμα, περιμένει τις ατάκες που ξέρει ότι θα πουν, γελάει και λέει "το είπε".

Το αγαπημένο επεισόδιο της Σταυρούλας:



Και το δικό μου αγαπημένο:



Έτσι, όταν πριν μια βδομάδα περίπου ήρθε με το ταχυδρομείο αυτό...

...στ' αλήθεια ξετρελάθηκε!
Κι εγώ μαζί.

Ήξερα ότι αυτά δεν είναι τα αυθεντικά βιβλία της Lauren Child, αλλά η board book εκδοχή σε πολύ μικρό μέγεθος και με πολύ μικρό κείμενο για πολύ μικρά παιδάκια. Ε, είναι στ' αλήθεια κάπως μικρή για τα αυθεντικά βιβλία.

Αυτά τα τέσσερα τρισχαριτωμένα μικρούτσικα βιβλιαράκια είναι ό,τι πρέπει για μας. Τα έχουμε διαβάσει άπειρες φορές από τότε.




Και το μόνο που έχω να πω εγώ είναι:

Λατρεύω τους χαρακτήρες. Ο Τσάρλι είναι τόσο καλός αδερφός κι η Λόλα τόσο αστεία. Δεν υπάρχουν όρια στη φαντασία τους!

Λατρεύω τις ιστορίες τους. Είναι στ' αλήθεια διασκεδαστικές. Είμαι σίγουρη ότι τα αυθεντικά βιβλία θα είναι υπέροχα.

Λατρεύω τις λεπτομέρειες: Τα φορεματάκια, τα αληθινά αντικείμενα μέσα στις ζωγραφιές, την ταπετσαρία στον τοίχο τους.

 Να πω και ότι τρώμε honey loops εξαιτίας της Λόλας;

 Θα το πω.