I Capture the Castle

Έχω τελειώσει αυτό το υπέροχο βιβλίο εδώ και μέρες. Για έναν περίεργο λόγο συνεχώς αναβάλλω να γράψω γι' αυτό, και πρέπει να το κάνω τώρα, σχεδόν με το ζόρι, γιατί αλλιώς δεν θα το κάνω ποτέ.

I Capture the Castle, της Dodie Smith.  Της ίδιας που έγραψε τα 101 σκυλιά της Δαλματίας!
(Τα 101 σκυλάκια δεν τα έχω διαβάσει σε μορφή μυθιστορήματος, ούτε καν ήξερα πως ήταν μυθιστόρημα δηλαδή, αλλά μετά από αυτό που διάβασα ανέβηκε κατακόρυφα ο ενθουσιασμός και η περιέργειά μου για περισσότερα έργα της συγγραφέως, οπότε γιατί όχι).

Από την ταινία I Capture the Castle (2003)

Κατά τη διάρκεια του B' Παγκοσμίου πολέμου, η Dodie Smith, που τότε έμενε στην Αμερική, μέσα στη νοσταλγία της για την Αγγλία έγραψε το I Capture the Castle. Το βιβλίο-ημερολόγιο της έφηβης Κασσάνδρας, που μένει σ' ένα κάστρο στη μέση του πουθενά μαζί με την παράξενη οικογένειά της. Ο αποτραβηγμένος, μυστηριώδης συγγραφέας-πατέρας, που έχει μπλοκάρει εδώ και χρόνια και δεν μπορεί να γράψει, η καλόκαρδη, εντυπωσιακή και πολύ εκκεντρική νεαρή μητριά, ο μικρός της αδερφός ο Thomas και η πανέμορφη μεγάλη αδερφή, η Rose, ένα κορίτσι κατά την εξέλιξή του σε femme fatale, βασανισμένη από ανία και μοναξιά, μαζί με τη δεκαεφτάχρονη Κασσάνδρα, πανέξυπνη και γεμάτη όνειρα, ζουν φτωχικά σ' ένα τοπίο γραφικό αλλά ερημικό και στάσιμο, ώσπου εμφανίζονται στη ζωή τους οι Αμερικανοί κληρονόμοι του κάστρου. Οι ζωές τους αλλάζουν, οι σχέσεις περιπλέκονται και ο έρωτας της Κασσάνδρας για έναν από αυτούς την οδηγεί σιγά σιγά στην ενηλικίωση...

Η Romola Garai στο ρόλο της Κασσάνδρας

Το ημερολόγιο της Κασσάνδρας είναι ό,τι πιο έξυπνο, ζωντανό και γοητευτικό έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.  Είναι απίστευτα καλογραμμένο- έχει αξιώσεις κλασικού. Ένα αφήγημα γρήγορο, αστείο και συγκινητικό, που δεν ήθελα να το αφήσω κάτω (και τελικά δεν το άφηνα ποτέ, απλώς μου έπεφτε όταν με έπαιρνε ο ύπνος). Είναι βαθιά συναισθηματικό, όπως ταιριάζει σ' ένα νεαρό κορίτσι, εξομολογητικό και ρομαντικό και γεμάτο αφοπλιστική ειλικρίνεια. Είναι γεμάτο διασκεδαστικά επεισόδια και όνειρα και προβληματισμούς και ενδόμυχες σκέψεις και μια προσπάθεια να καταλάβει η κοπελίτσα τον κόσμο και τον εαυτό της.

Ήταν για μένα ένα βιβλίο απόλυτα ελκυστικό κι απολαυστικό, όχι τόσο για την ίδια την υπόθεση αλλά περισσότερο για την ηρωίδα του. Κι αυτό δεν είναι παράξενο, αφού την ιστορία τη γνωρίζεις αναπόφευκτα μέσα από τα μάτια της, εκείνη σε παίρνει απ' το χέρι και σε οδηγεί, οι σκέψεις της και οι εντυπώσεις της ορίζουν τον κόσμο της. Η Κασσάνδρα είναι κάτι περισσότερο από μια ηρωίδα του '30- σαν χαρακτήρας είναι διαχρονική. Εγώ, ως κοριτσάκι που έγραφε για χρόνια σε ημερολόγια, λαχταρώντας να γίνει συγγραφέας και βλέποντας τα πάντα στη ζωή μ' ένα ρομαντικό βλέμμα πίσω απ' τα ροζ γυαλιά μου, βρήκα στην Κασσάνδρα μια αδερφή ψυχή. Είναι εκείνη που προσπαθεί τόσο πολύ να δώσει νόημα σε όλα, να κάνει το σωστό ακόμα κι όταν τα κάνει θάλασσα, να ψυχογραφήσει τους γύρω της, να ζήσει τη ζωή της μ' όσα ξέρει και δεν ξέρει, ουσιαστικά και παθιασμένα. Είναι ένα μικρό, αφελές κορίτσι, που μέσα απ' τις εμπειρίες του μεγαλώνει, τόσο φυσικά και τόσο σταδιακά, και ταυτόχρονα τόσο αμετάκλητα, όπως συνήθως συμβαίνει στη ζωή.

Το βιβλίο έγινε ταινία το 2003, με την υπέροχη Romola Garai στο ρόλο της Κασσάνδρας. (Η αλήθεια είναι ότι την ταινία την είδαμε πριν διαβάσω το βιβλίο -και τη λάτρεψα.)