Reckless: Μέσα απ' τον καθρέφτη...

Τελευταία γράφω συνέχεια για τα μικρά, μικρούτσικα βιβλιαράκια που διαβάζουμε με τη Σταυρούλα, όμως στο σπίτι μας και η μαμά διαβάζει. Όχι όσο παλιά, γιατί ο ελεύθερος χρόνος δεν είναι τόσος, και πάντα βράδυ, με τα βλέφαρα να πασχίζουν να μείνουν ανοιχτά. Όμως πάντα αχόρταγα κι αποφασιστικά, λες και είναι ιερό καθήκον να συνεχίσω όσο μπορώ να μείνω ξύπνια (και λίγο ακόμα).  

Στην πραγματικότητα αυτές τις μέρες αισθάνομαι τόσο κουρασμένη που δεν έχω διάθεση να γράψω τίποτα. Όταν όμως μέσα στην κούρασή μου, τις ήσυχες βραδινές ώρες, καταφέρνω να τελειώσω ένα βιβλίο (από τα πολλά που έχω αρχίσει και είναι στοιβαγμένα δίπλα στο κρεβάτι μου), αυτό είναι από μόνο του τέλειο. Δυο λόγια μόνο λοιπόν για το τελευταίο, το Reckless της Cornelia Funke, που τελείωσα πριν λίγες μέρες.   

Αριστερά, μαγικά ξόρκια και πλάσματα, ένα θαρραλέο κορίτσι
που λαχταρά μια περιπέτεια. Και δεξιά, ένα μαγικό ταξίδι
γεμάτο κινδύνους και περιπέτειες, για ένα αγόρι κι ένα
δράκο που ψάχνουν τη "γη της επαγγελίας", όπου όλοι οι
δράκοι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά κι ευτυχισμένα.

 Τη Γερμανίδα συγγραφέα την ήξερα από άλλα βιβλία της, πιο παιδικά, όπως το Igraine the Brave και το Dragon Rider. Πάει λίγος καιρός από τότε που τα διάβασα, αλλά τα θυμάμαι πολύ θετικά. Η Igraine ήταν μια μικρή ιστορία με διασκεδαστική και πρωτότυπη πλοκή και μια υπέροχη, δυναμική ηρωίδα, ενώ το Dragon Rider ήταν συναρπαστικό, με έντονη δράση και ωραίους χαρακτήρες και αστείρευτη φαντασία. Ήταν και τα δύο γεμάτα μαγεία. Η πρόζα της Cornelia Funke τόσο αβίαστη. Δεν χρειαζόταν καμία προσπάθεια για να διαβάσεις τα βιβλία, η κυρία ήξερε πολύ καλά πώς να διηγηθεί μια καλή ιστορία.  

Μια μαγική ιστορία, που η μαγεία της είναι τα βιβλία; Είμαι μέσα!!!

Έπειτα, διάβασα το Inkheart. Ήθελα τόσο πολύ να το διαβάσω από τότε που είδα την ταινία (είχα γράψει γι' αυτήν εδώ) και ξετρελάθηκα. Το βιβλίο με ενθουσίασε ακόμα περισσότερο. Πραγματικά δεν μπορούσα να το αφήσω απ' τα χέρια μου μέχρι να τελειώσει. Γρήγορος ρυθμός, ατέλειωτες περιπέτειες και ανατροπές, τέλειοι χαρακτήρες-βιβλιοσκούληκα, και η ασύλληπτη μαγεία των βιβλίων που ζωντανεύουν. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή σύντομα θ' αναζητήσω τις συνέχειες (γιατί είναι τριλογία)...

Κάπως έτσι έφτασα στο Reckless (εδώ το site). Με την καλύτερη ιδέα για τη συγγραφέα και πολύ καλούς οιωνούς από το οπισθόφυλλο. Μια ιστορία φαντασίας, αλλά πιο σκοτεινή από τις προηγούμενες. Όχι τόσο για παιδιά, όσο για "νέους ενήλικες" (ακριβώς πόσο νέους εννοούν όταν το λένε αυτό; γιατί κι εγώ δεν αισθάνομαι σαν γερασμένη ενήλικας), βασισμένη στον κόσμο των παραμυθιών (κάτι που θυμίζει την αγαπημένη μου σειρά Once Upon a Time, ή όχι;) -συνταγή που μοιάζει φτιαγμένη για μένα.  

Με δυο λόγια, ο Jacob Reckless, o πρωταγωνιστής, ανακαλύπτει στα 12 του χρόνια ένα μαγικό καθρέφτη στο γραφείο του πατέρα του και μεταφέρεται στον Mirrorworld (τον κόσμο του καθρέφτη). 12 χρόνια μετά και ενώ συνεχίζουν τα μυστικά του πάρε-δώσε με αυτό τον κόσμο όπου κυριαρχεί η μαγεία, ο μικρός του αδερφός ο Will τον ακολουθεί εκεί, τραυματίζεται και ως αποτέλεσμα μιας κατάρας αρχίζει να μετατρέπεται σε Goyl, ανθρωποειδές με δέρμα από πέτρα. Όταν και η κοπέλα του Will, μαθαίνοντας τα συμβάντα, τον ακολουθεί στο βασίλειο του καθρέφτη, αρχίζει ένας απεγνωσμένος αγώνας δρόμου με αντίπαλο το χρόνο: Ο Jacob πρέπει να βρει τον τρόπο να σταματήσει την πέτρα που εξαπλώνεται στο δέρμα του αδερφού του πριν είναι πολύ αργά. Η συντροφιά, μαζί με τη φίλη του Jacob Fox, μια κοπελίτσα που μπορεί και μεταμορφώνεται σε αλεπού, ταξιδεύει, δοκιμάζει διάφορες μεθόδους για να σταματήσει το κακό, αντιμετωπίζει φοβερούς αντιπάλους με αποκορύφωμα τη Σκοτεινή Νεράιδα (που είναι και υπεύθυνη για την κατάρα) και καταλήγει σ' ένα γλυκόπικρο φινάλε όπου η αγάπη και η ελπίδα νικούν αλλά η σκιά του θανάτου πλανιέται ακόμα (αναμένεται να είναι και αυτό τριλογία, οπότε το τέλος δεν είναι ακριβώς οριστικό).

Η αρχή της ιστορίας

Και ναι, το βιβλίο μου άρεσε, χωρίς όμως να μ' ενθουσιάσει, κι αυτό είναι περίεργο, αλλά νομίζω πως μπορώ λίγο-πολύ να το εξηγήσω. 

Η ιδέα της ιστορίας με βρίσκει πρόθυμη να ταξιδέψω.  

Ο κόσμος του καθρέφτη είναι βγαλμένος απ' τα παραμύθια (πολλές αναφορές στους αδερφούς Grimm βρίσκονται διάσπαρτες εδώ κι εκεί), μόνο που είναι λίγο αλλοιωμένος και σκοτεινός κι αυτό με βρίσκει σύμφωνη επίσης. Μ' αρέσει έτσι. Με τις τρομαχτικές νεράιδες και τα άγρια πλάσματα και τις κατάρες που για να λυθούν χρειάζονται θάρρος και θυσία και αγάπη. 

Οι χαρακτήρες, οι περισσότεροι τουλάχιστον, έχουν ενδιαφέρον -πάνω απ' όλους νομίζω η Fox μου άρεσε πάρα πολύ, με την ορμητικότητα και την αφοσίωσή της.

Ο λόγος όπως πάντα γρήγορος και αβίαστος. 

Το βιβλίο είναι γεμάτο απ' αυτή τη διακριτική εικονογράφηση της ίδιας της συγγραφέως (κάτι που συμβαίνει και σε άλλα της βιβλία) -πολύ όμορφο κι ονειρικό.

Και τότε, θα μου πείτε, πού είναι το πρόβλημα, κυρία έξυπνη; 

Καλή ερώτηση.

Λοιπόν νομίζω το πρόβλημα είναι ότι η ιστορία ξεκινάει στη μέση. Μετά από 12 χρόνια πήγαινε-έλα στον κόσμο του καθρέφτη, η αρχή του μίτου είναι χαμένη. Η μυθολογία δεν μπορεί να χτιστεί σιγά σιγά, όπως θα μου άρεσε. Θέλω να πω, ο ήρωας δεν έχει κάτι ν' ανακαλύψει. Συγκεντρωμένος στη σωτηρία του αδερφού του και στις προσωπικές του αγωνίες και αμφιβολίες, προχωράει, απλώς προχωράει. Κι όλα αυτά που για μας είναι καινούργια, γι' αυτόν είναι δεδομένα, και δυστυχώς για μας, δική του είναι η ιστορία. 

Ακόμα, τον Jacob δεν μπόρεσα να τον αγαπήσω σαν χαρακτήρα, κι αυτό όχι τόσο γιατί τον βρήκα αντιπαθητικό (που ισχύει λιγουλάκι), αλλά γιατί δεν είχα αρκετά στοιχεία γι' αυτόν. Εδώ που τα λέμε, για κανέναν δεν είχα όσα στοιχεία θα ήθελα. Αλλά μιλώντας για τον Jacob, τι έκανε ο άνθρωπος δώδεκα χρόνια στο μαγικό κόσμο; Αυτό πραγματικά θα με ενδιέφερε πολύ να το μάθω! Κάτι αναφορές για τους έρωτές του με μια από τις νεράιδες, για αναζητήσεις μαγικών αντικειμένων, για εχθρούς που έκανε στο παρελθόν ήταν τόσο ενδιαφέρουσες, μα τόσο μικρές και τόσο λίγες. Αυτό θα ήθελα κυρίως, λίγη λεπτομέρεια ακόμα, λίγη εμβάθυνση. 

Κι ο χαμένος πατέρας;

Η ιστορία της Fox;

Κάτι παραπάνω για τον Will και την Clara;

Ανοίγουν τόσα θέματα, χωρίς να υπάρχουν απαντήσεις.

Μήπως τελικά θα ήθελα ένα prequel;

Στο οπισθόφυλλο έλεγε ότι αν θέλεις να δοκιμάσεις αν σου αρέσει το βιβλίο, μπορείς να διαβάσεις τη σελίδα 117

Μάλλον αυτή είναι η αλήθεια, αλλά, πέρα απ' όλα αυτά, το βιβλίο το χάρηκα. Αλήθεια. Το υλικό είναι τόσο καλό, τόσο κοντά σ' αυτό που ζητάω από ένα παραμύθι. 

Τη συνέχεια θέλω να τη δω. 

Ποιός ξέρει; Μπορεί εκεί η Cornelia Funke να γεμίσει τα κενά, να δώσει μερικές πολύτιμες απαντήσεις και να σώσει μια καλή ιστορία.