Λογοτεχνία για μωρά

Απ' όλα τα παιδικά βιβλία που έχω αγοράσει, προ Σταυρούλας και μετά, και που τώρα υποκρίνομαι ότι είναι για την κόρη μου, ο μεγαλύτερος αριθμός έχει επιλεγεί με κριτήριο εμένα. Δεν είναι νέο, το ξέρει όποιος με ξέρει: λατρεύω τα παιδικά βιβλία. Αγοράζω για μένα παιδικά βιβλία. 

Όμως εντάξει, όχι και τα board books. Αυτά τα βιβλία που είναι εντελώς για μωρά, με σελίδες από χαρτόνι και ελάχιστες λέξεις σε κάθε σελίδα; Αυτά. Ε τα board books, παρόλο που τ' αγαπώ, θεωρούσα ως τώρα ότι τα έχω αγοράσει όλα για τη Σταυρούλα. 

Για ξανασκέψου το. 

Εντάξει, το παίρνω πίσω. 

 

Υπερηφάνεια και προκατάληψη, Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Για μωρά. 

Αυτά, το παραδέχομαι ξεδιάντροπα, τα αγόρασα για μένα. Μόλις τα είδα στο amazon, τα μάτια μου πετάχτηκαν έξω. Διάβασα ένα σωρό κριτικές, δεν υπάρχουν πιο αμφιλεγόμενα παιδικά βιβλιαράκια. Love it or hate it κατάσταση. Εγώ τα ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Ό,τι και να διάβαζα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα πιάσω στα χέρια μου.

Πρώτα ανακάλυψα τη σειρά babylit. Ανάμεσα στο Υπερηφάνεια και Προκατάληψη της Jane Austen, το Dracula του Stoker, την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων, τη Jane Eyre και τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Dickens (αναμένεται ακόμα να βγουν τον Απρίλη ο Moby Dick, τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και το Λογική κι Ευαισθησία), επέλεξα για μας το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Κάτι σημαντικό για τα babylit: τα βιβλιαράκια αυτά δεν διηγούνται την ιστορία του κλασικού έργου. Δεν διηγούνται κανενός είδους ιστορία. Είναι, υποτίθεται, βιβλιαράκια για να μάθεις να μετράς (τα περισσότερα), ή να λες τα χρώματα (Αλίκη και Χριστουγεννιάτικη ιστορία). Το romeo and juliet; Ένα μπαλκόνι, δύο αγάπες, τρεις άνθρωποι συναντιούνται και ούτω καθεξής...

πρώτη σελίδα: ένα μπαλκόνι

Εδώ αρχίζουν και θάβουν οι κριτικές. Αρκετοί θεωρούν τη σειρά ένα φτηνό κόλπο του marketing, που προσπαθεί να δελεάσει nerd γονείς (σαν εμένα) να αγοράσουν στα μωρά τους ένα αδιάφορο βιβλίο που εκμεταλλεύεται ένα κλασικό λογοτεχνικό έργο χωρίς να έχει καμία σχέση μαζί του.
Ισχύει;
Μπορεί. Αλλά εγώ που είμαι nerd γονιός και αγαπώ την κλασική λογοτεχνία και αγαπώ τα παιδικά βιβλία, ειδικά αυτά με τη χαριτωμένη εικονογράφηση, τσίμπησα. Ξετρελάθηκα μαζί τους!



Το Romeo and Juliet δεν ξέρω αν το χρησιμοποιήσαμε ποτέ για να μετρήσουμε. Γενικά η Σταυρούλα δεν τρελαίνεται για μέτρημα, κι εμένα κάτι δε μου πάει στο να έχουμε μπροστά μας αυτό το βιβλίο και να μετράμε τριαντάφυλλα ή μάσκες. Αντί γι' αυτό, κοιτάζουμε τα πρόσωπα, γνωριζόμαστε μαζί τους και λέμε ένα μέρος της ιστορίας -παραλείποντας το θανατικό φυσικά.



Λέμε για το πάρτι μασκέ, για την αγάπη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας και το γάμο τους. Κι αυτά μοιάζουν μάλλον αρκετά όταν είσαι δύο χρονών.

Πρέπει να μας ακούσετε να λέμε: Ο Ρωμαίος αγαπάει την Ιουλιέτα για πάντα!

Το βιβλίο είναι αξιολάτρευτο! Η τόσο ζωντανή και όμορφη εικονογράφηση με τις χαρούμενες εικόνες και τα έντονα χρώματα, κι αυτή η (λίγο αόριστη, το παραδέχομαι) σχέση που έχει με την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας (όχι σαν να διαβάζεις το έργο αλλά κάπως σαν να ξεφυλλίζεις ένα άλμπουμ με το ίδιο θέμα) με κέρδισαν -πολλές φορές κάθομαι και κοιτάζω το βιβλιαράκι όταν η Σταυρούλα κοιμάται!. 

Εεεε χμ..πώς να μετρήσεις 9 δρόμους ΚΑΙ γέφυρες; Δηλαδή 6 γέφυρες και 3 δρόμους; Μήπως να μάθουμε και πρόσθεση;

Εντάξει, μπορεί εγώ να το απολαμβάνω περισσότερο από εκείνη -κυρίως γιατί ο τρόπος που της λέω την ιστορία απ' το κεφάλι μου δεν είναι και ο πιο υπέροχος ή συνεκτικός, και προπάντων δεν είναι ο ίδιος κάθε φορά. Όμως βελτιώνομαι κάθε φορά. Κι εκείνη δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον κάθε φορά.

Τελευταία σελίδα: 10 φιλιά. Λιώνω!

Όπως και να 'χει, βρίσκω πως αυτά τα βιβλιαράκια είναι μια απίστευτα ωραία και πρωτότυπη ιδέα. Και προσέξατε πώς γράφουν τα ονόματα των συγγραφέων στο εξώφυλλο; Little Master Shakespeare, Little Miss Austen, Little Miss Bronte κλπ. Γλυκούλι!!

Επειτα το amazon με οδήγησε στη δεύτερη σειρά αντίστοιχης φιλοσοφίας, τα cozy classics. Αυτά είναι λιγότερα (Υπερηφάνεια και Προκατάληψη, Μόμπυ Ντικ, Οι Άθλιοι, και αναμένεται το Πόλεμος και Ειρήνη) αλλά το ίδιο αξιαγάπητα: Αυτή τη φορά η ιστορία δίνεται μέσα από 12 μικρές λεξούλες, μία σε κάθε σελίδα, και ισάριθμες εικόνες.

Γνωριμία με τη Τζεην και τη Λίζι

Στο Υπερηφάνεια και προκατάληψη, που διάλεξα για μας (μετά και τα babylit, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγουμε απ' τη Jane Austen για δεύτερη φορά), γίνεται αρκετά καλή δουλειά στην απόδοση της ιστορίας- όσο μπορεί αυτό να γίνει μέσα από 12 λέξεις. Και οι εικόνες υποστηρίζουν το σκοπό τέλεια. 

 Αν ήταν πιο μικρή η Σταυρούλα, θα αρκούμασταν σ' αυτές τις 12 λέξεις. Τώρα όμως θέλει παραμύθι, κι έτσι τις εμπλουτίζω λιγάκι -μόνο τα τελείως βασικά της πλοκής για τα τέσσερα πρόσωπα που μας συστήνει το βιβλίο.

Οι εικόνες είναι χάρμα. Φωτογραφίες στην ουσία από πανέμορφες τσόχινες κούκλες που απεικονίζουν τους χαρακτήρες τέλεια, με πολύ πετυχημένες εκφράσεις και σε πολύ εύστοχες πόζες, είναι εκπληκτικές και τραβούν την προσοχή (και των δυο μας).

Αν και ομολογώ πως ο κύριος Darcy του βιβλίου μου θυμίζει αυτόν:

Ενώ ο αγαπημένος μου κύριος Darcy όλων των εποχών που αφήνει χιλιόμετρα πίσω του όλους τους υπόλοιπους είναι αυτός:

Δεν μπορούσα να γράψω οτιδήποτε σχετικό με Pride and Prejudice και να μην αναφέρω τον Colin Firth...

Βέβαια αυτό (το υπόσχομαι) είναι μια άλλη ιστορία... 

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

 Κι εκεί που έχω αποδεχτεί ότι αγόρασα αυτά τα βιβλιαράκια για τον εαυτό μου, έρχεται η Σταυρούλα και βαφτίζει μια κουκλίτσα της Τζέην. Ουάου, σκέφτομαι. Στ' αλήθεια της άρεσε.

Κι αυτό πάλι το σημερινό;

Με τη σειρά από αριστερά προς τα δεξιά: μπαμπάς, Σταυρούλα, μαμά και κύριος  Darcy...

Κάτι τέτοια διασκεδάζουν πολύ τη nerd μαμά. Γιατί πάνω απ' όλα, τα βιβλία πρέπει να είναι διασκέδαση, σωστά; 

Είμαι ή δεν είμαι πολύ σοφιστικέ με τη Jane Austen μου;