Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Ξέρω τραγούδια να σας πω...

Κάτι το σχολείο με τις καινούργιες εμπειρίες του, κάτι το μωρό μας που τραγουδάει ολημερίς με ακρίβεια και μπρίο (αν και στη δική του γλώσσα), παρουσιάστηκε τον τελευταίο καιρό στο σπίτι ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για παιδικά τραγουδάκια. Κι εκεί που τραγουδούσαμε συνεχώς το Let it Go και τη Χάιντι, ενώ το παραδοσιακό μας ρεπερτόριο ήταν πολύ περιορισμένο, πώς έγινε και ξετρυπώσαμε πριν κανα δύο βδομάδες δυο βιβλιαράκια που είχαμε από τότε που η Σταυρούλα ήταν μωρό, κι είναι γεμάτα μ' εκείνα τα τραγούδια και τα ποιηματάκια που ξέρουν οι μαμάδες μας κι εγώ τα 'χω ξεχάσει.

Είναι το Ξέρω τραγούδια να σας πω, με επιλογή των τραγουδιών και των ποιημάτων αλλά και πολύ όμορφη εικονογράφηση από τη Βάσω Ψαράκη.


Είναι δύο τα βιβλία, και συνοδεύονται από CD που όμως πουλιούνται χωριστά κι εμείς δεν τα έχουμε. Έτσι, οι μελωδίες είναι από μνήμης κι ο Θεός βοηθός. Αρκετές φορές τη μέρα, κάποιο απ' τα δυο κορίτσια έρχεται με τα βιβλία στο χέρι και ζητάει να τα "διαβάσουμε". Αυτό που τους αρέσει να κάνουν είναι να κάθονται κοντά μου και να ξεκινάμε απ' την πρώτη σελίδα, όπως συμβαίνει και με τ' άλλα βιβλία. Απλώς εδώ τραγουδάμε. Πιο πολύ τραγουδάω δηλαδή. Ή διαβάζω τα στιχάκια. Κι εκείνες απλώς ακούνε προσεκτικά, σα να λέμε παραμύθι.  

Το πρώτο βιβλίο είναι τραγουδάκια για πιο μικρά παιδιά. Από το "Κούνια μπέλα", το σουξέ της Ισαβέλλας μας, μέχρι το "Πάει ο λαγός να πιει νερό" και το "Πλάθω κουλουράκια".


"Το τραμ" είναι η σελίδα της Ισαβέλλας, που περιμένει να δει κάθε φορά τον "παππού, παππού" και τη "γιαγιά, γιαγιά" (αν και εγώ δεν πολυσυμπαθώ τα λόγια).


Το "Μια ωραία πεταλούδα", που δεν μ' αρέσει καθόλου γιατί και το βαριέμαι και αυτό που λέει ότι το χειμώνα πέφτει κάτω και ψοφά δεν το αντέχω, τις ενδιαφέρει γιατί προσπαθούν να μάθουν να κάνουν με τα χεράκια τους το πέταγμα της πεταλούδας.


Ενώ το "Η γιαγιά μας η καλή" ενθουσιάζει τη Σταυρούλα γιατί το λένε και στο σχολείο και το απαγγέλλει πάντα εκείνη.


Αγαπημένη της σελίδα είναι το "Κουρεμένο γίδι", το χειρότερό μου γιατί τα λόγια είναι χάλια -αλλά παραδέχομαι ότι το παιδάκι στην εικόνα είναι πολύ γλυκούλι.


Ενώ της αρέσει και το ποιηματάκι "Ο καραβοκύρης" με τον ποντικό και τη μάνα του.


Δική μου αγαπημένη σελίδα είναι "Το χιόνι", κυρίως λόγω της εικόνας που μ' αρέσει πολύ, αλλά και γιατί τα στιχάκια αυτά μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια -ή μια παραλλαγή τους τελοσπάντων. Πάντα το λέω στα κορίτσια όπως το ξέρω εγώ: Βρέχει βρέχει και χιονίζει/ και το μάρμαρο ποτίζει (κάνει και καλύτερη ομοιοκαταληξία).


Το δεύτερο βιβλίο είναι τραγούδια για μεγαλύτερα παιδιά. Αυτά δεν τα λέμε όλα γιατί και πολλά λόγια έχουν και -το βασικότερο- πολλά απ' αυτά είναι προσκοπικά και δεν τα ξέρω καθόλου. Αλλά βρήκαμε κι εδώ κάποια αγαπημένα, λιγότερο ή περισσότερο, ενώ εγώ κατέληξα σε κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τα παραδοσιακά μας παιδικά τραγουδάκια...

Σ' αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι το "Ήταν ένα μικρό καράβι", που μοστράρει στην πρώτη σελίδα, το μισώ. Σήμερα με ρώτησε η Σταυρούλα γιατί τι θα πει "σωθήκανε όλες οι τροφές" και γιατί "ρίξανε τον κλήρο" και το προσπέρασα λίγο βιαστικά κοροϊδεύοντάς το κιόλας. Ποιο μυαλό σκέφτηκε τις τελευταίες στροφές δεν ξέρω.


Για να μην μιλήσω για το τέλος του "μπαρμπα-Μπρίλιου", ή Μήλιου (που τον λέει εδώ). Από μικρή με φρίκαρε (και) αυτό το τραγουδάκι.


Ένα αγαπημένο μας ωστόσο είναι ο ψύλλος...


...κι εμένα μ' αρέσει πολύ η σελίδα με το "Χιόνια στο καμπαναριό", γιατί το αγαπώ αυτό το τραγουδάκι κι η εικόνα είναι όμορφη.


Το "Πάει ο παλιός ο χρόνος" είναι το άλλο αγαπημένο μου -ευκαιρία κιόλας να τραγουδάμε χριστουγεννιάτικα από τώρα! χο χο χο


"Το κοκοράκι" είναι κλασική αξία και με τις φωνές των ζώων αρέσει και στους πιο μικρούς....


...ενώ την "Πρωτομαγιά" την αγαπώ γιατί μου θυμίζει τη μαμά μου, που μου το 'λεγε κάθε άνοιξη όταν ήμουν μικρή.


"Η φρεγάτα", από την άλλη... τι να πω και για του λόγου της... Έσπαγε ένα μέρος της σε κάθε ταξίδι ώσπου βούλιαξε και ησυχάσαμε. Ευτυχώς μου 'κοψε απ' την αρχή και είπα στα κορίτσια ότι δεν ξέρω να το τραγουδάω και γλιτώσαμε την κατάθλιψη.


Το "Στου Μανόλη την ταβέρνα" με τα απαραίτητα ηχητικά εφέ είναι επίσης αγαπημένο μας και νομίζω must για κάθε μωρό.


Ο κιθαρίστας μας αρέσει αλλά τους λέω μόνο τις δυο πρώτες στροφές γιατί μετά αρχίζει το ταξίδι όπου συναντάει τη βασίλισσα των κανιβάλων και δεν θέλω.


"Ο μπάρμπα-Γιάννης ο κανατάς" επίσης μ' αρέσει γιατί μου θυμίζει τη μαμά μου και τα πρώτα πρώτα χρόνια απ' τα οποία έχω αναμνήσεις...


...όπως και το "Στραβός βελόνα γύρευε", που έχει και πολύ όμορφη σελίδα.


Τέλος, το "Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ", κλασικό όσο δεν πάει, αρέσει πολύ στη Σταυρούλα γιατί το λένε και στο σχολείο.


Και κάπως έτσι περνάμε λίγη ώρα χαρούμενα, τραγουδώντας και γελώντας. Τα κορίτσια είναι ενθουσιασμένα μ' αυτά τα βιβλία, και, στ' αλήθεια, το ίδιο κι εγώ. Έτσι μου 'ρχεται να κατεβάσω το "Ανθολόγιό" μου της πρώτης Δημοτικού να θυμηθώ κι άλλα ποιηματάκια (ήταν ωραίο εκείνο το βιβλίο και το 'χω φυλάξει ψηλά ψηλά στη βιβλιοθήκη). Αλλά το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα ήταν ότι τελικά, παρατηρώντας με πιο ώριμο βλέμμα τα τραγουδάκια που λέμε στα μωρά, τα περισσότερα έχουν μια γερή δόση φρίκης μέσα! Μα... σοβαρά τώρα, όλο και κάποιος παθαίνει κακό! Από το "τρα-τραμπαλίζομαι, πέφτω και τσακίζομαι", μέχρι το μικρό καράβι που λέγαμε, είναι όλα τους λίγο... Παναγία βόηθα.

Τελοσπάντων. Είναι κι αυτά μέρος της ζωής μας, γιατί μεγαλώσαμε μαζί τους, όπως και οι παλιότεροι από μας. Κουβαλούν ένα φορτίο ιδιαίτερο. Και, αλήθεια, διασκεδάζουμε πολύ τραγουδώντας τα. Οπότε, τι να πω, χαλάλι...

(Πάντως πέφτει λογοκρισία στο τι θ' ακούσουν τ' αυτάκια τους, τουλάχιστον από 'μένα... Α, όλα κι όλα!) 

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Τι (άλλο) διαβάσαμε

Σκόρπιες εικόνες και βιβλία της περασμένης εβδομάδας, αφού στο σύνολό τους είναι πάρα πολλά, και δεν χωράνε εδώ, κι αυτές τις μέρες δεν χωράνε στο μυαλό μου... 
Ειλικρινά δεν μπορώ να πω πόσα κατέβηκαν μόνο σήμερα απ' το ράφι, ξανανέβηκαν, βγήκαν απ' το κουτί, ξαναμπήκαν, απλώθηκαν στο πάτωμα, στο κρεβάτι, στον καναπέ, παντού. Μπορώ μόνο να πω πως, ως γνήσιο και περήφανο σπασικλάκι, αυτό το βρίσκω τέλειο. 

Αυτές τις μέρες απολαμβάνουμε:


Ένα δέμα που ήρθε με το ταχυδρομείο 
...(ευχαριστούμε Ράνια!) με δυο βιβλία γεμάτα αυτοκόλλητα, πριγκίπισσες, νεράιδες και ροζ. 

Ζωγραφίσαμε με στένσιλ φτιάχνοντας όμορφα χάρτινα ρούχα...


...από το βιβλίο Είμαι η πριγκίπισσα των λουλουδιών... 


...και κολλήσαμε άπειρα αυτοκόλλητα στολίζοντας τις χάρτινες πριγκίπισσες...


...ενώ συνεχίσαμε τα αυτοκολλήματα με τις Νεράιδες...



...που περιμένουν κι αυτές να τις ντύσεις και να στολίσεις το περιβάλλον τους.




Η μαμά Ισαβέλλα σε νέες περιπέτειες 
Μόνο αυτή μπορεί ν' αγκαλιάσει τόσο τρυφερά ένα ξύλινο σαλιγκάρι (και εδώ που τα λέμε, μόνο αυτή μπορεί να σκεφτεί να το θηλάσει)...




Monkey see, monkey do


Φυσικά και θα κολλήσει κι εκείνη αυτοκόλλητα, αφού το κάνει η Σταυρούλα. Και θα διαβάσει στη στάση που προτιμάει η Σταυρούλα.



Δίπλα στη Σταυρούλα. Τα βιβλία της Σταυρούλας.



Little Golden Books που κατεβάσαμε μετά από πολύ καιρό απ' το ράφι


Δεν καταφέραμε να τα διαβάσουμε ΟΛΑ (αυτό ήταν το σχέδιο της Σταυρούλας αρχικά), αλλά διαβάσαμε αρκετά από τη στοίβα. Και ξεχωρίσαμε αυτά, που τράβηξαν το ενδιαφέρον και των δύο (ώστε να μπορέσουμε να διαβάσουμε για λίγο και οι τρεις μαζί, ω ευτυχία):


Baby Farm Animals: Αξιολάτρευτη εικονογράφηση του Garth Williams, γεμάτο υπέροχα μωρά ζωάκια, γατάκια, σκυλάκια, παπάκια, κουνελάκια, κυκνάκια και άλλα -άκια. Πάρα πολύ χαριτωμένο βιβλίο.
The Little Red Caboose: Κλασικό, όμορφο βιβλίο μ' εκείνο το παλιομοδίτικο (με την καλή έννοια) στυλ στην εικονογράφηση και το μήνυμα ότι ο τελευταίος μπορεί να έρθει πρώτος. Άσε που τα τρένα είναι πάντα συναρπαστικά.
My Name Is Elmo: Είχαμε γράψει γι' αυτό εδώ, τα κορίτσια τρελαίνονται πάντα γι' αυτό το βιβλίο!
Good Night, Little Dragons: Τι κάνουν οι μικροί δράκοι πριν πάνε για ύπνο; Το καληνύχτισμά τους με λίγα λόγια και εικόνες τόσο αξιολάτρευτες που θέλω να τις κάνω ταπετσαρία. Τέλειο για την ώρα του ύπνου. Τέλειο γενικά.


Βιβλία στο σκοτάδι ή τι διαβάσαμε στο Kindle αυτό τον καιρό


Την ώρα του ύπνου, έχει λίγο καιρό που η Σταυρούλα ζητάει να διαβάσουμε απ' το Kindle. Κι εγώ, που αγαπώ τόσο πολύ το τυπωμένο βιβλίο, παραδέχομαι πως έχει γούστο να διαβάζουμε παρεούλα στο σκοτάδι. Πρώτα θέλει να "διαβάσει" λίγο μόνη της, πηγαίνει μπρος πίσω τις "σελίδες" και ψιθυρίζει τις ιστορίες της, νανουρίζοντας την Ισαβέλλα. Έπειτα της διαβάζω εγώ μέχρι που μου λέει "κοιμήθηκα", μου γυρίζει την πλάτη και την παίρνει ο ύπνος σε δευτερόλεπτα.

Τέσσερα βιβλία της Σταυρούλας, λοιπόν, εύκολα, μικρά βιβλία με κεφάλαια, που τα ζητάει ξανά και ξανά. Η Mrs Noodlekugel (ή "να διαβάσω Νούντε Κούγκε" όπως λέει και η ίδια) και το "Boo's Surprise" είναι τόσο μικρά που μπορεί να τ' ακούσει σε μία δόση. Τα άλλα δύο είναι λίγο μεγαλύτερα και πιο προχωρημένα, όλα όμως το ίδιο διασκεδαστικά -και για εκείνη και για 'μένα.
 Mrs Noodlekugel: Μια παράξενη γλυκιά κυρία σ' ένα παράξενο χαριτωμένο σπιτάκι, που ζει μ' ένα γάτο που μιλάει κι έχει φίλους της τέσσερα ποντικάκια με πρεσβυωπία, είναι, νομίζω η νταντά που θα ήθελε κάθε παιδί. Προσθέστε σ' αυτά ότι φτιάχνει μπισκοτένια ποντικάκια που ζωντανεύουν, και είμαι μέσα! Υπέροχο βιβλιαράκι. Αστείες και μαγικές περιπέτειες που προκαλούν ένα μεγάλο χαμόγελο.
Boo's Surprise: Επίσης μικρό και τρισχαριτωμένο, είναι συνέχεια του Boo's Dinosaur, που όμως δεν είναι διαθέσιμο για το Kindle. Ένα κοριτσάκι κι ο φανταστικός του φίλος, ο δεινόσαυρος, κι όλα αυτά που διηγείται στην οικογένειά της γι' αυτόν. Χιούμορ, φαντασία κι η αθωότητα ενός παιδιού. Πολύ όμορφο!
Κι έπειτα, το New Neighbors for Nora και το Superduper Teddy, δυο βιβλία της φανταστικής σειράς Riverside Kids, με ήρωες τη Νόρα και το μικρό αδερφό της τον Τέντι, που ζουν καθημερινές περιπέτειες στην πολυκατοικία και στο σχολείο τους, απ' αυτές που κάνουν κάθε παιδί να ταυτίζεται, δοσμένες με πολύ χιούμορ. Καλογραμμένα και με πολύ ωραίες ιστορίες. Πολλά χαμόγελα μ' αυτά τα βιβλία! Θ' αναζητήσουμε κι άλλα της σειράς στο μέλλον!

Τα δύο στην αριστερή άκρη της οθόνης του Kindle είναι τα δικά μου. Αυτό που διάβασα κι αυτό που διαβάζω τώρα, δύο βιβλία του Graham Joyce.
Το Some Kind of Fairy Tale με ρούφηξε μέσα στην ιστορία του. Είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που εξαφανίστηκε από μια αγγλική εξοχή, κι έπειτα εμφανίστηκε είκοσι χρόνια αργότερα, χωρίς να φαίνεται να έχει μεγαλώσει, για να ισχυριστεί ότι την είχαν πάρει οι νεράιδες, κι ότι έλειψε για έξι μόνο μήνες. Οι γύρω της είναι δύσπιστοι, κι όπως η ιστορία ξεδιπλώνεται, μαζί με τις ιστορίες των κοντινών της προσώπων, ο καθένας είναι ελεύθερος να βγάλει τα συμπεράσματά του...
Ήταν σκοτεινό, μαγικό και συγκινητικό. Με μια λέξη συναρπαστικό, ήθελα να συνεχίσω να διαβάζω ώσπου να τελειώσει.
Το The Year of the Ladybird, το τελευταίο βιβλίο του Graham Joyce, δεν το έχω προχωρήσει πάρα πολύ αλλά μέχρι τώρα το βρίσκω εξίσου ωραίο, πολύ καλογραμμένο, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και μια ιστορία όλο ένταση μέσα στην απλότητά της, που φαίνεται και πάλι να ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και στο υπερφυσικό. Δεν ακούγεται σαν κάτι που θα διάβαζα;


Αυτό το βιβλίο


Και ήρθε η ώρα για το Oddfellows Orphanage, ένα απ' τα πιο όμορφα αισθητικά βιβλία που έχω δει ποτέ. Η Emily Winfield Martin μας ήταν γνωστή από τα Dream Animals, όμως αυτή τη φορά γράφει και εικονογραφεί ένα ολόκληρο παιδικό μυθιστόρημα, με ήρωες τα παιδάκια ενός παράξενου, μαγικού ορφανοτροφείου, όπου τα πιο παράξενα πλασματάκια βρίσκουν ένα σπίτι και μια οικογένεια.


Η ιστορία είναι απλή, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή και χωρίς εντάσεις. Ένα καινούργιο κοριτσάκι έρχεται στο ορφανοτροφείο, κι απλώς γνωρίζει τη ζωή εκεί, που είναι ιδιαίτερη και γεμάτη παράξενες και μαγευτικές εμπειρίες.


Είναι, θα έλεγα, μια χαριτωμένη ιστορία που μοιάζει με παραμύθι, και μπορεί να μη συναρπάζει αλλά σίγουρα γοητεύει με τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν εκεί μέσα. Αποπνέει καλοσύνη, ελπίδα, και ασφάλεια. Κι αυτό με έκανε να την αγαπήσω.


Η εικονογράφηση, από την άλλη...


Νομίζω ότι αυτή απογειώνει το βιβλίο. Δίνει ζωή στο παραμύθι, στους χαρακτήρες. Είναι τόσο όμορφη!!!


Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους, ό,τι και να πω είναι περιττό...


Αγαπώ αυτό το βιβλίο. 

Και σας αφήνουμε γι' απόψε, με τις ονειρεμένες λάμψεις του νερού στη λιμνούλα με τις πάπιες χθες τ' απόγευμα. Γιατί για μια στιγμή, έμοιαζαν κι αυτές βγαλμένες από κάποιο παραμύθι. Οι λάμψεις, οι πάπιες, τα κοριτσάκια κάπου εκεί κοντά. 
Καμιά φορά, το παραμύθι περνάει αθόρυβα από δίπλα σου. Τόσο αθόρυβα, που μπορεί και να μην το προσέξεις. 
Ήταν, λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό...


Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Απ' την κορφή ως τα νύχια

Έχει αρκετό καιρό που βγάλαμε πάλι στην επιφάνεια αυτό το βιβλίο...


...που ήταν στις δόξες του όταν η Σταυρούλα ήταν στην ηλικία της Ισαβέλλας και με τα κόλπα της μας έκανε όλους να γελάμε. Ήρθε ο καιρός που το ξεφυλλίζουν δύο παιδάκια μαζί, και δύο παιδάκια μιμούνται τις κινήσεις των ζώων, το ένα πανεύκολα και χωρίς να το σκέφτεται, το άλλο βλέποντας εμάς και μαθαίνοντας, αλλά με τον καταδικό του τρόπο το καθένα, διασκεδάζοντας πάντα και τα δυο. 

Το Απ' την κορφή ως τα νύχια (From Head to Toe) είναι ένα απ' τα κλασικά βιβλία του αγαπημένου Eric Carle. Ένα βιβλίο-παιχνίδι, που καλεί τα παιδιά να μιμηθούν χαρακτηριστικές κινήσεις ζώων. Και τα δυο κορίτσια το είδαν πρώτη φορά λίγο μετά τους δώδεκα μήνες. Και οι δύο με άφησαν για αρκετό καιρό να κάνω τις κινήσεις μόνη μου, και με παρατηρούσαν. Και οι δύο ξεκίνησαν να κάνουν πρώτα-πρώτα τον ελέφαντα κι έπειτα έμαθαν όλα τα ζώα απέξω. Να κάνουν την κίνηση με το που ακούνε το όνομα του ζώου. 

Είναι το βιβλίο στο οποίο ποτέ δεν λέμε όχι, κι ένα βιβλίο το οποίο συστήνουμε ανεπιφύλακτα σε όλα τα μωρά. Γιατί περνάμε τόσο καλά μαζί του. Γιατί είναι απλά τόσο διασκεδαστικό!!

Είναι διασκεδαστικό να στρίβεις το κεφάλι σου...


...όπως ο πιγκουίνος...


...να λυγίζεις το λαιμό σου όπως η καμηλοπάρδαλη...



...να κουνάς τα χέρια σου όπως η μαϊμού...


...να τα χτυπάς όπως η φώκια...


...ή να χτυπάς το στήθος σου όπως ο γορίλλας!


Είναι διασκεδαστικό να καμπουριάζεις την πλάτη σου όπως η γάτα...



...να χτυπάς το πόδι σου όπως ο ελέφαντας...


...και να δείχνεις σ' έναν παπαγάλο πώς κουνάς τα δάχτυλα των ποδιών σου. Αφού, βέβαια, βγάλεις πρώτα τις κάλτσες σου.


Ουπς, βρε παιδιά, απ' τον ενθουσιασμό μου έχασα την ισορροπία μου!!!