Πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη

Καλό μήνα! Χαρούμενο φθινόπωρο!

Πρώτη Σεπτέμβρη, σήμερα ήταν μια όμορφη, πανέμορφη μέρα. Πήγαμε τις βόλτες μας, παίξαμε στο σπίτι μας, είδαμε τις πρώτες φθινοπωρινές ψιχάλες κι ακούσαμε μπουμπουνητά απ' τον θυμωμένο Όλυμπο. Βγάλαμε τα φθινοπωρινά βιβλία μας. 

Woody, Hazel and Little Pip, Fletcher and the Falling Leaves, Miss Maple's Seeds, αγαπημένα μας φθινοπωρινά βιβλία της περσινής χρονιάς. Είχαμε καιρό, σχεδόν ένα χρόνο, να τα δούμε και τώρα είναι σαν καινούργια.

Ήπιαμε τσάι. Μυρωδάτο τσάι του βουνού που το αγοράσαμε απ' τη λαϊκή το πρωί. Το αγοράσαμε, και μετά φτιάξαμε και ήπιαμε, και στρώσαμε στο χαλί το κουβερτάκι που αρμόζει στην περίσταση και είπαμε μυστικά και γελάσαμε, γιατί έτσι γίνεται ένα σωστό τσάι. (Και μετά βγάλαμε το πορσελάνινο σερβίτσιο τσαγιού για τις κούκλες και ήπιαμε κι απο 'κει, και μετά ξύπνησε το μωρό μας και η ακεραιότητα του σερβιτσίου απειλήθηκε, και τα μαζέψαμε λίγο άρον άρον, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία).

Και σήμερα το πρωί, εντελώς ξαφνικά, θυμήθηκα αυτό το βιβλίο.

Το κατέβασα απ' τη βιβλιοθήκη και το ξεφύλλισα, όταν κανείς ακόμα στο σπίτι δεν είχε ξυπνήσει. The Wonderful Weekend Book της Elspeth Thompson. Είναι ένα βιβλίο με ιδέες για το πώς μπορείς να αξιοποιήσεις καλύτερα το χρόνο σου, τον όποιο ελεύθερο χρόνο μπορεί να έχει ο σύγχρονος άνθρωπος, ώστε στο τέλος του πολύτιμου σαββατοκύριακου να μη νιώθει ότι το έχασε σε αγχωτικές, ασήμαντες δουλειές ή λιώνοντας μπροστά σε μια οθόνη. Έχει πράγματα που μπορείς να κάνεις όλο το χρόνο, κι ακόμα ιδέες για την κάθε εποχή ξεχωριστά (σήμερα διάβασα τις σελίδες του φθινοπώρου).
Τι όμορφο βιβλίο! Παρόλο που ίσως μπορεί ο καθένας μας να σκεφτεί χιλιάδες πράγματα για ν' αξιοποιήσει το χρόνο του, με ηρεμεί και με γεμίζει αισιοδοξία να διαβάζω μαζεμένους όλους αυτούς τους απλούς, όμορφους και δωρεάν τρόπους να κάνεις κάτι ουσιαστικό με τους αγαπημένους σου. Σου προτείνει να βγεις περισσότερο απ' το σπίτι, να παρατηρήσεις τη φύση και την αλλαγή των εποχών, να μαγειρέψεις, να ξαναχρησιμοποιήσεις, να φυτέψεις, να μάθεις κάτι καινούργιο. Να γράψεις ένα γράμμα, να γεμίσεις ένα τετράδιο με αγαπημένους σου στίχους, και πολλά άλλα όμορφα. Σε εμπνέει, σου θυμίζει τι είναι σημαντικό. Και πως δεν χρειάζεται να τρέξεις μακριά ή να ξοδέψεις για να περάσεις ευτυχισμένες στιγμές. Αρκεί να βρεις τη μαγεία στα μικρά πράγματα που ήδη σε περιβάλλουν.
Ιδέες, ιδέες... Επηρεασμένη απ' τις ιδέες που διάβασα για το φθινόπωρο, σκέφτηκα πως ίσως δεδομένων των συνθηκών να μην καθαρίσω μια παραλία και σίγουρα (ξέροντας τον εαυτό μου και για την ασφάλεια της οικογένειάς μου) δεν θα επιχειρήσω ν' ανάψω φωτιά ή να μαζέψω μανιτάρια, αλλά γιατί να μη φτιάξουμε μια κατασκευή με φθινοπωρινά φύλλα; Κι έπειτα πήγαμε στην παιδική χαρά, και μαζέψαμε λίγα ξερά φύλλα και ξυλάκια- θα δούμε αύριο τι θα τα κάνουμε... Δεν πιάνει και το χέρι μου...
Λέτε να φτιάξω chutney; Είμαι σχεδόν έτοιμη να το επιχειρήσω.

Ξετρυπώσαμε κι άλλο ένα βιβλιαράκι σήμερα απ' τα περσινά μας κι ήθελα να σας το δείξω. Δεν είναι ακριβώς φθινοπωρινό στο θέμα, είναι όμως στην αίσθηση και στις εικόνες του. Τα χρώματά του, το σκηνικό του, όλα μυρίζουν φθινόπωρο. Είναι Οι περιπέτειες του Τζακ και της Πετ: Το μεγάλο ταξίδι και άλλες ιστορίες. 

Το αλεπουδάκι Τζακ και η σκιουρίνα Πετ είναι γείτονες και αχώριστοι φίλοι.

εσώφυλλο

Στην πρώτη από τις τρεις μικρές ιστορίες αυτού του βιβλίου, η Πετ θέλει να γιορτάσει τα γενέθλιά της με τους φίλους της...

...αλλά κανείς -ούτε καν ο Τζακ- δεν φαίνεται να είναι διαθέσιμος.

Η Πετ είναι πολύ απογοητευμένη...

...όμως όπως αποδεικνύεται, το μόνο που ήθελαν οι φίλοι της ήταν να της ετοιμάσουν μια έκπληξη.

Στη δεύτερη ιστορία, η Πετ παίρνει ένα γράμμα από τη θεία της, που την καλεί να την επισκεφτεί...

...και φεύγει, με συντροφιά τον Τζακ, για ένα ταξίδι όλο περιπέτειες.

Κι αν κινδυνεύουν αρκετές φορές, οι δύο φίλοι στηρίζονται ο ένας στον άλλον και στο τέλος της μέρας είναι σώοι και αβλαβείς...

...ώσπου στην τρίτη ιστορία, η Πετ συναντά τη θεία της.

Η θεία τους καλοδέχεται και κάνει στην Πετ ένα μοναδικό δώρο.

Είναι ένα βιβλίο όπου έχει γράψει όλα όσα έμαθε από τα πολλά χρόνια που ήταν δασκάλα στο δάσος, και τώρα θέλει να βοηθήσει την Πετ να τα μάθει...

...για ν' ανοίξουν με το Τζακ ένα δικό τους σχολείο.

Και πείτε μου τώρα, δεν είναι φθινοπωρινό αυτό το βιβλίο; Εντάξει, δεν το λέει πουθενά, έχει όμως φύλλα που πέφτουν κι αέρα που φυσάει, έχει φωτιές στην εξοχή και φωτιές στο τζάκι, και καταιγίδες και τα πρώτα κρύα και το άνοιγμα ενός σχολείου. 

Είναι ένα όμορφο βιβλίο γεμάτο συμπαθητικά ζωάκια και το αγαπάμε πολύ. Είναι της Anna Casalis και του Marco Campanella, που είναι και οι δημιουργοί του Τοποτίπ. Αυτές οι ζωγραφιές του Campanella... τρελαίνομαι!

Μ' αυτά και με τ' άλλα, η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη ήταν τόσο όμορφη. Τόσο ήσυχη και τόσο χαρούμενη. Να προσπαθήσω να το θυμάμαι αυτό, για τις απλές χαρές της ζωής. Πόσο μικρά είναι τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους. Να βλέπω γύρω μου χαμόγελα, δεν θέλω τίποτ' άλλο.