Τι (άλλο) διαβάσαμε

Σκόρπιες εικόνες και βιβλία της περασμένης εβδομάδας, αφού στο σύνολό τους είναι πάρα πολλά, και δεν χωράνε εδώ, κι αυτές τις μέρες δεν χωράνε στο μυαλό μου... 

Ειλικρινά δεν μπορώ να πω πόσα κατέβηκαν μόνο σήμερα απ' το ράφι, ξανανέβηκαν, βγήκαν απ' το κουτί, ξαναμπήκαν, απλώθηκαν στο πάτωμα, στο κρεβάτι, στον καναπέ, παντού. Μπορώ μόνο να πω πως, ως γνήσιο και περήφανο σπασικλάκι, αυτό το βρίσκω τέλειο. 

Αυτές τις μέρες απολαμβάνουμε:

Ένα δέμα που ήρθε με το ταχυδρομείο 

...(ευχαριστούμε Ράνια!) με δυο βιβλία γεμάτα αυτοκόλλητα, πριγκίπισσες, νεράιδες και ροζ. 

Ζωγραφίσαμε με στένσιλ φτιάχνοντας όμορφα χάρτινα ρούχα...

...από το βιβλίο Είμαι η πριγκίπισσα των λουλουδιών... 

...και κολλήσαμε άπειρα αυτοκόλλητα στολίζοντας τις χάρτινες πριγκίπισσες...

...ενώ συνεχίσαμε τα αυτοκολλήματα με τις Νεράιδες...



...που περιμένουν κι αυτές να τις ντύσεις και να στολίσεις το περιβάλλον τους.

Η μαμά Ισαβέλλα σε νέες περιπέτειες 

Μόνο αυτή μπορεί ν' αγκαλιάσει τόσο τρυφερά ένα ξύλινο σαλιγκάρι (και εδώ που τα λέμε, μόνο αυτή μπορεί να σκεφτεί να το θηλάσει)...

Monkey see, monkey do

Φυσικά και θα κολλήσει κι εκείνη αυτοκόλλητα, αφού το κάνει η Σταυρούλα. Και θα διαβάσει στη στάση που προτιμάει η Σταυρούλα.

Δίπλα στη Σταυρούλα. Τα βιβλία της Σταυρούλας.

Little Golden Books που κατεβάσαμε μετά από πολύ καιρό απ' το ράφι

Δεν καταφέραμε να τα διαβάσουμε ΟΛΑ (αυτό ήταν το σχέδιο της Σταυρούλας αρχικά), αλλά διαβάσαμε αρκετά από τη στοίβα. Και ξεχωρίσαμε αυτά, που τράβηξαν το ενδιαφέρον και των δύο (ώστε να μπορέσουμε να διαβάσουμε για λίγο και οι τρεις μαζί, ω ευτυχία):

Baby Farm Animals: Αξιολάτρευτη εικονογράφηση του Garth Williams, γεμάτο υπέροχα μωρά ζωάκια, γατάκια, σκυλάκια, παπάκια, κουνελάκια, κυκνάκια και άλλα -άκια. Πάρα πολύ χαριτωμένο βιβλίο.
The Little Red Caboose: Κλασικό, όμορφο βιβλίο μ' εκείνο το παλιομοδίτικο (με την καλή έννοια) στυλ στην εικονογράφηση και το μήνυμα ότι ο τελευταίος μπορεί να έρθει πρώτος. Άσε που τα τρένα είναι πάντα συναρπαστικά.
My Name Is Elmo: Είχαμε γράψει γι' αυτό εδώ, τα κορίτσια τρελαίνονται πάντα γι' αυτό το βιβλίο!
Good Night, Little Dragons: Τι κάνουν οι μικροί δράκοι πριν πάνε για ύπνο; Το καληνύχτισμά τους με λίγα λόγια και εικόνες τόσο αξιολάτρευτες που θέλω να τις κάνω ταπετσαρία. Τέλειο για την ώρα του ύπνου. Τέλειο γενικά.


Βιβλία στο σκοτάδι ή τι διαβάσαμε στο Kindle αυτό τον καιρό

Την ώρα του ύπνου, έχει λίγο καιρό που η Σταυρούλα ζητάει να διαβάσουμε απ' το Kindle. Κι εγώ, που αγαπώ τόσο πολύ το τυπωμένο βιβλίο, παραδέχομαι πως έχει γούστο να διαβάζουμε παρεούλα στο σκοτάδι. Πρώτα θέλει να "διαβάσει" λίγο μόνη της, πηγαίνει μπρος πίσω τις "σελίδες" και ψιθυρίζει τις ιστορίες της, νανουρίζοντας την Ισαβέλλα. Έπειτα της διαβάζω εγώ μέχρι που μου λέει "κοιμήθηκα", μου γυρίζει την πλάτη και την παίρνει ο ύπνος σε δευτερόλεπτα.

Τέσσερα βιβλία της Σταυρούλας, λοιπόν, εύκολα, μικρά βιβλία με κεφάλαια, που τα ζητάει ξανά και ξανά. Η Mrs Noodlekugel (ή "να διαβάσω Νούντε Κούγκε" όπως λέει και η ίδια) και το "Boo's Surprise" είναι τόσο μικρά που μπορεί να τ' ακούσει σε μία δόση. Τα άλλα δύο είναι λίγο μεγαλύτερα και πιο προχωρημένα, όλα όμως το ίδιο διασκεδαστικά -και για εκείνη και για 'μένα.
 Mrs Noodlekugel: Μια παράξενη γλυκιά κυρία σ' ένα παράξενο χαριτωμένο σπιτάκι, που ζει μ' ένα γάτο που μιλάει κι έχει φίλους της τέσσερα ποντικάκια με πρεσβυωπία, είναι, νομίζω η νταντά που θα ήθελε κάθε παιδί. Προσθέστε σ' αυτά ότι φτιάχνει μπισκοτένια ποντικάκια που ζωντανεύουν, και είμαι μέσα! Υπέροχο βιβλιαράκι. Αστείες και μαγικές περιπέτειες που προκαλούν ένα μεγάλο χαμόγελο.
Boo's Surprise: Επίσης μικρό και τρισχαριτωμένο, είναι συνέχεια του Boo's Dinosaur, που όμως δεν είναι διαθέσιμο για το Kindle. Ένα κοριτσάκι κι ο φανταστικός του φίλος, ο δεινόσαυρος, κι όλα αυτά που διηγείται στην οικογένειά της γι' αυτόν. Χιούμορ, φαντασία κι η αθωότητα ενός παιδιού. Πολύ όμορφο!
Κι έπειτα, το New Neighbors for Nora και το Superduper Teddy, δυο βιβλία της φανταστικής σειράς Riverside Kids, με ήρωες τη Νόρα και το μικρό αδερφό της τον Τέντι, που ζουν καθημερινές περιπέτειες στην πολυκατοικία και στο σχολείο τους, απ' αυτές που κάνουν κάθε παιδί να ταυτίζεται, δοσμένες με πολύ χιούμορ. Καλογραμμένα και με πολύ ωραίες ιστορίες. Πολλά χαμόγελα μ' αυτά τα βιβλία! Θ' αναζητήσουμε κι άλλα της σειράς στο μέλλον!

Τα δύο στην αριστερή άκρη της οθόνης του Kindle είναι τα δικά μου. Αυτό που διάβασα κι αυτό που διαβάζω τώρα, δύο βιβλία του Graham Joyce.
Το Some Kind of Fairy Tale με ρούφηξε μέσα στην ιστορία του. Είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που εξαφανίστηκε από μια αγγλική εξοχή, κι έπειτα εμφανίστηκε είκοσι χρόνια αργότερα, χωρίς να φαίνεται να έχει μεγαλώσει, για να ισχυριστεί ότι την είχαν πάρει οι νεράιδες, κι ότι έλειψε για έξι μόνο μήνες. Οι γύρω της είναι δύσπιστοι, κι όπως η ιστορία ξεδιπλώνεται, μαζί με τις ιστορίες των κοντινών της προσώπων, ο καθένας είναι ελεύθερος να βγάλει τα συμπεράσματά του...
Ήταν σκοτεινό, μαγικό και συγκινητικό. Με μια λέξη συναρπαστικό, ήθελα να συνεχίσω να διαβάζω ώσπου να τελειώσει.
Το The Year of the Ladybird, το τελευταίο βιβλίο του Graham Joyce, δεν το έχω προχωρήσει πάρα πολύ αλλά μέχρι τώρα το βρίσκω εξίσου ωραίο, πολύ καλογραμμένο, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και μια ιστορία όλο ένταση μέσα στην απλότητά της, που φαίνεται και πάλι να ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και στο υπερφυσικό. Δεν ακούγεται σαν κάτι που θα διάβαζα;


Αυτό το βιβλίο

Και ήρθε η ώρα για το Oddfellows Orphanage, ένα απ' τα πιο όμορφα αισθητικά βιβλία που έχω δει ποτέ. Η Emily Winfield Martin μας ήταν γνωστή από τα Dream Animals, όμως αυτή τη φορά γράφει και εικονογραφεί ένα ολόκληρο παιδικό μυθιστόρημα, με ήρωες τα παιδάκια ενός παράξενου, μαγικού ορφανοτροφείου, όπου τα πιο παράξενα πλασματάκια βρίσκουν ένα σπίτι και μια οικογένεια.

Η ιστορία είναι απλή, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή και χωρίς εντάσεις. Ένα καινούργιο κοριτσάκι έρχεται στο ορφανοτροφείο, κι απλώς γνωρίζει τη ζωή εκεί, που είναι ιδιαίτερη και γεμάτη παράξενες και μαγευτικές εμπειρίες.

Είναι, θα έλεγα, μια χαριτωμένη ιστορία που μοιάζει με παραμύθι, και μπορεί να μη συναρπάζει αλλά σίγουρα γοητεύει με τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν εκεί μέσα. Αποπνέει καλοσύνη, ελπίδα, και ασφάλεια. Κι αυτό με έκανε να την αγαπήσω.

Η εικονογράφηση, από την άλλη...

Νομίζω ότι αυτή απογειώνει το βιβλίο. Δίνει ζωή στο παραμύθι, στους χαρακτήρες. Είναι τόσο όμορφη!!!

Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους, ό,τι και να πω είναι περιττό...

Αγαπώ αυτό το βιβλίο. 

Και σας αφήνουμε γι' απόψε, με τις ονειρεμένες λάμψεις του νερού στη λιμνούλα με τις πάπιες χθες τ' απόγευμα. Γιατί για μια στιγμή, έμοιαζαν κι αυτές βγαλμένες από κάποιο παραμύθι. Οι λάμψεις, οι πάπιες, τα κοριτσάκια κάπου εκεί κοντά. 

Καμιά φορά, το παραμύθι περνάει αθόρυβα από δίπλα σου. Τόσο αθόρυβα, που μπορεί και να μην το προσέξεις. 

Ήταν, λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό...