Φτάσαμε στην παραμονή των Χριστουγέννων! Είμαι σε δανεικό υπολογιστή και για περιορισμένο χρόνο, κολλάει και δεν ανεβάζει εικόνες, όμως μιας και είναι η τελευταία μέρα πριν τα Χριστούγεννα είπα να μην χαλάσω τη σειρά, να κλείσει αυτός ο κύκλος πριν τα Χριστούγεννα και να σας ευχηθώ κιόλας.
Το σημερινό μας βιβλίο ήταν ο Άγγελος στη Ναζαρέτ, ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο πριν χρόνια η φίλη μου η Ελένη. Ο άγγελος αφήνει τέσσερα ζώα να διαλέξουν ανάμεσα σε τέσσερις ταξιδιώτες ποιόν θα μεταφέρουν στη Βηθλεέμ. Μόνο ένα απ' αυτά θα μεταφέρει το Λυτρωτή. Κι ανάμεσα σε ζώα πιο δυνατά και επιβλητικά, ο ταπεινός γαϊδαράκος είναι ο μόνος που διαλέγει το Λυτρωτή. Αυτόν που έρχεται εξίσου ταπεινά κι αθόρυβα, με μια λάμψη που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι και κρυφό μεγαλείο.
Ήταν ένα όμορφο βιβλίο. Και τελικά, τώρα που ξετυλίξαμε και το τελευταίο, μετά από 24 βιβλία, ήταν μια όμορφη ιδέα αυτό το ημερολόγιο. Διαβάσαμε το καθένα από τα βιβλία (με εξαίρεση ένα-δυο) πολλές πολλές φορές. Γνωρίσαμε υπέροχες ιστορίες και υπέροχες εικόνες κι απίθανους ήρωες. Και ο πληθυντικός δεν είναι αυτό που κάνουν καμιά φορά οι μαμάδες ("είμαστε δύο χρονών", "κοιμόμαστε το μεσημέρι" και τα λοιπά) και που έτσι κι αλλιώς δεν το συνηθίζω, αλλά στ' αλήθεια συμπεριλαμβάνει και εμένα. Και λίγο την Ισαβέλλα. Και το μπαμπά των κοριτσιών. Ήμασταν όλοι μαζί σ' αυτό, μέσα απ' αυτά τα βιβλία μοιραστήκαμε θαυμάσιες στιγμές.
Τώρα που τελείωσε το ημερολόγιο, η Σταυρούλα ξέρει ότι "αύριο θα έρθει ο Άγιος Βασίλης". ¨Εφτασαν τα Χριστούγεννα! Πρέπει να φύγω τώρα, αλλά θα σας αφήσω με τις καλύτερες ευχές για υγεία και αγάπη και χαρά, κι όλα τα καλά σε όλο τον κόσμο.
Πώς γράφει κανείς μια ανάρτηση όταν ΔΕΝ είναι βράδυ κι όταν τα παιδιά ΔΕΝ κοιμούνται; Γρήγορα. Πάρα πολύ γρήγορα. Τρεχάτε ποδαράκια μου!!
Σήμερα το βράδυ φεύγουμε για τρεις μέρες και δεν θα μπορέσω να γράψω. Όμως πώς μπορώ να μην αναφέρω (τώρα που φτάσαμε στο τέλος) το σημερινό βιβλίο μας, που είναι καταπληκτικό;
Είναι ο Grinch που μισεί τα Χριστούγεννα. Είχε γίνει και ταινία με τον Jim Carey ...
αλλά και cartoon...
Έχω δει μόνο την ταινία, παλιά, δεν τη θυμάμαι. Χρειάζεται επανάληψη. Όμως να που σήμερα ξετυλίξαμε το βιβλίο...
Ο Grinch μισεί τα Χριστούγεννα για διάφορους λόγους. Για το θόρυβο όταν τα παιδιά παίρνουν τα δώρα τους...
Για το φαγητό...
Για το τραγούδι. Μισεί το τραγούδι.
Κι έτσι καταστρώνει ένα σχέδιο. Ένα πολύ κακό σχέδιο.
Ντυμένος Άι Βασίλης, θα μπει σε όλα τα σπίτια την παραμονή των Χριστουγέννων...
...και θα τα πάρει όλα! Δώρα...
Φαγητό...
Ακόμα και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Εκείνη την ώρα, τον πιάνει στα πράσα ένα κοριτσάκι.
Ο πονηρός δεν πτοείται. Το παίζει Άι Βασίλης και τη στέλνει στο κρεβάτι.
Αφήνει στο σπίτι μόνο ψίχουλα. Και στο επόμενο το ίδιο, και σε όλα τα σπίτια της πόλης Who. Φτάνει το ξημέρωμα. Ο σάκος του Άι Βασίλη γεμάτος, μόνο απ' την ανάποδη. Πάει να τον πετάξει από ένα ψηλό βουνό.
Και περιμένει ν' ακούσει να κλαίνε οι Who, που τους χάλασε και τους έκλεψε τα Χριστούγεννα. Όμως...
Οι Who τραγουδάνε! Δεν κλαίνε καθόλου. Γιατί ακόμα και χωρίς δώρα, τα Χριστούγεννα ήρθαν!
Βρε Grinch, μήπως κάπου έκανες λάθος; Μήπως τα Χριστούγεννα δεν αγοράζονται στα μαγαζιά; Μήπως είναι κάτι παραπάνω;
Κάτι αλλάζει τότε, κι η καρδιά του Grinch μεγαλώνει. Εκείνος αποφασίζει να μοιράσει ξανά όλα αυτά που έκλεψε...
...και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Τι να πω για τον Grinch; Δεν του λείπει κανένα απ' τα έξοχα χαρακτηριστικά των κλασικών βιβλίων του Dr Seuss. Έμμετρος λόγος (που -ωιμέ!- κατακρεουργείται στη μετάφραση) με ευρηματικές ομοιοκαταληξίες, αλλά και ιστορία που στέκει μια χαρά και μόνη της. Ένας πρωταγωνιστής-αντιήρωας, κακός αλλά διασκεδαστικός. Ένα καλό τέλος που τα βάζει όλα στη θέση τους. Η χαρακτηριστική εικονογράφηση, πιο πολύ ασπρόμαυρη αλλά με τις κόκκινες λεπτομέρειες για πιο χριστουγεννιάτικο εφέ. Ένα βιβλίο αστείο, πολύ αστείο, που παραδόξως δεν χάνει την ουσία των Χριστουγέννων και τελειώνει μ' ένα όμορφο μήνυμα. Τέλειο!
Ανακάλυψα πως για τη Σταυρούλα ισχύει το:
Αστείο + λίγος φόβος = επιτυχία.
Μάγισσα και τερατάκι αν υπάρχουν είναι στα pros.
Το χαρτί που ήταν τυλιγμένα τα βιβλία είναι ημιδιαφανές, είχε δει από μέρες ότι εδώ υπάρχει τερατάκι στο εξώφυλλο και με ρωτούσε τι είναι αυτό το βιβλίο...
Το ημερολόγιό μας του 2013 που τελειώνει, είχε εικόνες από βιβλία της Elsa Beskow. Κάθε μήνας είχε τη δική του, ήταν όλες υπέροχες. Τα βιβλία της φαίνονται εξαιρετικά, έχω δει ένα-δυο και θα ήθελα πολύ να διαβάσω περισσότερα. Υπήρχαν κάποια που ξεχώρισα, κι ένα απ' αυτά ήταν το χριστουγεννιάτικο, η εικόνα του Δεκέμβρη.
Βρήκαμε την εικόνα του Δεκέμβρη μέσα στο σημερινό μας βιβλίο, Peter and Lotta's Christmas, μια πανέμορφα εικονογραφημένη, παλιομοδίτικη χριστουγεννιάτικη ιστορία. Είναι το τελευταίο στη σειρά βιβλίων Peter και Lotta (ή Aunt Books όπως λέγονται, γιατί έχουν για ηρωίδες τους τη θεία Πράσινη, τη θεία Καφέ και τη θεία Μωβ- Aunt Green, Aunt Brown and Aunt Lavender- με τις οποίες έρχονται να ζήσουν τα δύο αδερφάκια και είναι εμπνευσμένα από την παιδική ηλικία της ίδιας της Elsa με τις θείες και το θείο της).
Δεν έχουμε διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία της σειράς (που είμαι σίγουρη ότι είναι πάρα πολύ ωραία). Σ' αυτό εδώ όμως, πολλά ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν. Ο Peter και η Lotta προετοιμάζονται για τα Χριστούγεννα. Ψήνουν κουλουράκια και διαλέγουν ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο μέσα στο χιονισμένο δάσος, κι έπειτα περνούν μια υπέροχη παραμονή γύρω απ' το στολισμένο έλατο, με κάλαντα και χορό.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι μαθαίνουν για πρώτη φορά από πού έρχονται τα δώρα. Η αφηγήτρια εξηγεί ότι τα παλιά χρόνια στη Σουηδία δεν πήγαινε ακόμα ο Άι Βασίλης, αλλά ένα Χριστουγεννιάτικο Κατσίκι στη θέση του (τέλειο;). Όταν το κατσίκι χτυπάει την πόρτα τους, τα παιδιά τρομάζουν και κρύβονται...
...αργότερα όμως, ζητούν να μάθουν την ιστορία του. Το κατσίκι είναι ένας μαγεμένος πρίγκιπας, που ζει βαθιά μέσα στο δάσος, παίζει το λαγούτο του και τραγουδά υπέροχα. Τα παιδιά αποφασίζουν να τον βρουν, για να του ζητήσουν να φέρει στις θείες τους δώρα εκ μέρους τους τα επόμενα Χριστούγεννα.
Ο καιρός περνά χωρίς να δοθεί ευκαιρία να πάνε τα παιδιά στο δάσος, όμως μια μέρα ορίστε... ένας ξένος που δεν μοιάζει τόσο με πρίγκιπα, παίζει όμως μόνος μουσική βαθιά μέσα στο δάσος.
Τα παιδιά έχουν πειστεί ότι βρήκαν το χριστουγεννιάτικο κατσίκι και κάνουν μαζί του σχέδια για τα Χριστούγεννα. Στο μεταξύ, βρίσκουν την κυρία που μοιράζει γάλα με σπασμένο πόδι κι αποφασίζουν να φροντίσουν τα δίδυμα μωρά της.
Τα παίρνουν στο σπίτι, και μαζί με τις θείες και το θείο, τα προσέχουν για μέρες με μεγάλη αφοσίωση. Και προετοιμάζουν τα δώρα τους... Όπως κανόνισαν, το κατσίκι θα πάρει τα δώρα απ' το σπίτι της κυρίας με το γάλα και θα τα μοιράσει στις θείες τους.
Τελικά, την επόμενη παραμονή Χριστουγέννων, με μια μικρή έλλειψη συνεννόησης καταλήγουν με δύο κατσίκια στο σπίτι. Το ένα είναι, φυσικά, ο θείος...
...ενώ το άλλο ο πρίγκιπας του δάσους, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλος απ' τον άντρα της κυρίας με το γάλα, τον μπαμπά των διδύμων.
Τα Χριστούγεννα αυτά είναι ακόμα καλύτερα απ' τα προηγούμενα, γιατί ο Peter και η Lotta όχι μόνο παίρνουν δώρα αλλά και δίνουν. Και τους αφήνουμε ν' απολαμβάνουν τα δώρα τους και τα Χριστούγεννά τους...
Αγαπημένη Elsa Beskow. Το βιβλίο της μας μεταφέρει σ' ένα μακρινό τόπο και σε μιαν άλλη εποχή. Τα Χριστούγεννα των δυο μικρών παιδιών από τη Σουηδία είναι τόσο διαφορετικά κι ενδιαφέροντα. Και το Χριστουγεννιάτικο Κατσίκι μας φάνηκε τόσο μα τόσο αστείο. Όμως φαντάζομαι πως ο λόγος που η ιστορία της διαβάζεται τόσο ευχάριστα είναι ότι η αθωότητα και η προσμονή και η χαρά του να δίνεις και να παίρνεις δώρα αλλά και αγάπη τα Χριστούγεννα είναι ίδια στον Peter και τη Lotta μ' αυτή που νιώθει το κάθε παιδί. Σε κάθε χώρα και κάθε εποχή.
Σήμερα ήταν μια υπέροχη μέρα. Κάποιος έγινε τριών χρονών. Ξαφνικά το ήσυχο σπιτάκι μας γέμισε με κόσμο και φωνές και παιδάκια και γέλια και όμορφες μυρωδιές. Περάσαμε τέλεια, η Σταυρούλα πέρασε τέλεια. Και για μένα ήταν μια μέρα ξεχωριστή, γιατί πάντα τα γενέθλιά της με συγκινούν και μου θυμίζουν εκείνη τη νύχτα του Δεκέμβρη που ήρθε στον κόσμο το χριστουγεννιάτικο μωρό μου.
...επίτηδες τοποθετημένο στη σημερινή μέρα για να ταιριάζει με την κούκλα Fancy Nancy που πήρε δώρο για τα γενέθλιά της.
Τη Fancy Nancy την ξέρουμε εδώ και λίγους μήνες, από τις μέρες της Αθήνας. Αρέσει και στις δυο μας τρομερά, την έχουμε διαβάσει άπειρες φορές. Μα... ένα βιβλίο με τη Nancy ΚΑΙ τα Χριστούγεννα; Ακούγεται σχεδόν πολύ καλό για να είναι αληθινό. Κι όμως είναι. Και αληθινό και πολύ καλό. Και παρεμπιπτόντως, το splendiferous ακούγεται σαν μια λέξη που θα επινοούσε η Nancy, όμως υπάρχει -είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται για τα υπέροχα πράγματα.
Σ' αυτό το βιβλίο, η Nancy είναι στο στοιχείο της. Κάνει πράγματα που είναι εξ ορισμού όμορφα και λαμπερά. Όπως το να διαλέγει χριστουγεννιάτικο δέντρο...
Όμως όταν βιάζεται να στολίσει το δέντρο κι ο παππούς αργεί..
...ένα μικρό ατύχημα της καταστρέφει τη διάθεση.
Γιατί το αγαπημένο της στολίδι, η αστραφτερή κορυφή του δέντρου, γίνεται κομμάτια.
Όμως ο παππούς θα της δείξει πώς να κάνει "τα σπασμένα αυγά ομελέτα". Κατασκευάζουν μαζί μια καινούργια κορυφή για το δέντρο, σωστό κειμήλιο...
Κι ένα φανταστικό πάρτυ συμπληρώνει τη διασκέδαση...
...γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο λαμπερό, χαρούμενο και καταπληκτικό απ' τα Χριστούγεννα! (που είναι splendiferous, δηλαδή όλα τα παραπάνω μαζί, και δεν μπορώ ν' αποφασίσω πώς να το μεταφράσω!).
Απίθανη, αστεία Νάνσυ. Το κορίτσι μου ενθουσιάστηκε και μ' αυτό το βιβλίο. Η εικονογράφηση είναι γεμάτη ευρηματικές λεπτομέρειες και η ιστορία τόσο χαριτωμένη. Στην ανάρτηση της Αθήνας έγραφα πόσο μ' αρέσει το μήνυμα του βιβλίου ότι πρέπει να επιτρέπεται στο κάθε παιδί να είναι ο εαυτός του. Κι εδώ θα συμπληρώσω πόσο μ' αρέσει το μήνυμα ότι, έλα τώρα, είσαι αστέρι, δεν πρέπει ν' αφήνεις μικροαναποδιές να θαμπώσουν τη λάμψη σου!
Μικρό μου αστέρι,
Σήμερα είσαι τριών χρονών. Τι υπέροχη ηλικία! Τίποτα δεν σε σταματά. Είσαι αστεία, ευρηματική, γεμάτη ενέργεια και φαντασία. Είσαι ευαίσθητη και τρυφερή. Είσαι αστείρευτη πηγή χαράς.
Μέσα σ' αυτό το χρόνο έπαψες να είσαι μωρό και έγινες παιδάκι. Έγινες μεγάλη αδερφή. Έγινες ένα λογικό και συμπονετικό πλάσμα που αγαπώ και θαυμάζω απερίγραπτα.
Μεγαλώνουμε μαζί. Μαθαίνουμε μαζί.
Οι στιγμές μας μαζί είναι ανεκτίμητες.
Σε λατρεύω, αστεράκι. Να είσαι γερή και να φωτίζεις τον κόσμο με τη δική σου, την καταδική σου, τη μοναδική, αμίμητη λάμψη.
Πάντα, πάντα.
Με αγάπη,
η μαμά σου
Υ.Γ. Το χριστουγεννιάτικο άλμπουμ των Pink Martini Joy to the World είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου CD απ' όλα. Εκτός του ότι είναι υπέροχο, πάντα θα μου θυμίζει τις μέρες που γεννήθηκε η Σταυρούλα. Το είχαμε πρωτοακούσει εκείνη την εποχή, το ακούγαμε λίγο πριν γεννηθεί, το ακούγαμε όταν τη φέραμε στο σπίτι για πρώτη φορά. Φαίνεται πως θα είναι για πάντα φορτισμένο από εκείνες τις στιγμές, γιατί όσες φορές και να τ' ακούσουμε η μαγεία του δεν ξεθωριάζει.
Το αγαπημένο της Σταυρούλας αυτό τον καιρό (από το ίδιο άλμπουμ):
Σήμερα μας πληροφόρησε ότι είναι και του γάτου το αγαπημένο. Και κάτι τέτοια είναι καλό να τα μαθαίνει κανείς.
Ένα μικρό, πανέμορφο, τρυφερό βιβλίο για ένα ελατάκι που μεγάλωνε μόνο του, λίγο έξω απ' το δάσος..
...και μια μέρα ένας άντρας εμφανίστηκε, το έβγαλε από το έδαφος και το κουβάλησε στους ώμους του.
Πλησίαζαν Χριστούγεννα. Ο άνθρωπος υποσχέθηκε στο ελατάκι μια μεγάλη γιορτή. Υποσχέθηκε να το επιστρέψει στο λιβάδι του την άνοιξη.
Και το πήγε στο δωμάτιο ενός παιδιού, που δεν μπορούσε να περπατήσει για να πάει το ίδιο στο δάσος.
Το ελατάκι έγινε Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Την άνοιξη ο άνθρωπος το επέστρεψε στο λιβάδι του. Τα επόμενα Χριστούγεννα το πήρε ξανά. Ήταν λίγο μεγαλύτερο, όπως και το παιδί.
Την άνοιξη το ελατάκι έφυγε ξανά.
Τα επόμενα Χριστούγεννα το ελατάκι περίμενε. Όμως κανείς δεν ερχόταν να το πάρει. Κι εκεί που έχεις αρχίσει να φοβάσαι το χειροτερο....
...το παιδί έρχεται σ' εκείνο. Περπατώντας. Μόνο του.
Και του τραγουδούν και το στολίζουν και το ελατάκι γίνεται Χριστουγεννιάτικο δέντρο ξανά.
Αυτό ήταν το παραμύθι μας σήμερα. Τόσο γλυκό και ζεστό και τόσο υπέροχα εικονογραφημένο.
Σήμερα νυστάζω πολύ και δεν μπορώ να γράψω περισσότερα γιατί δεν ξέρω καν αν βγάζουν νόημα οι προτάσεις μου, κοιμάμαι στο πληκτρολόγιο και μετά ανοίγω τα μάτια και βλέπω εκατό φορές το ίδιο γράμμα.
Όμως ακόμα κι έτσι, ήθελα να είμαι πιστή στο ραντεβού.
Ζζζζ......
