Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Οι δικές μου σκοτεινές ιστορίες

Η αλήθεια είναι πως πάντα διασκεδάζω περισσότερο όταν γράφω για τα βιβλία που διαβάζουμε με τα κορίτσια, παρά για τα δικά μου. Καταρχάς, είναι πιο εύκολο. Δε θέλει και πολλή σκέψη. Με ξεκουράζει και με αποφορτίζει. Κι έπειτα, οι χαρούμενες εικόνες των παιδικών βιβλίων είναι τόσο θελκτικές, μ' αρέσει να τις βλέπω ακόμα και μέσα απ' τη σελίδα του blogger. 

Τα δικά μου, είναι άλλο θέμα. Πολλές φορές σχεδιάζω μια ανάρτηση και μετά την παρατάω, άλλοτε λέω πως θα τα γράψω όλα μαζί κι αυτό είναι, φυσικά, διπλά και τριπλά δύσκολο να τ' αποφασίσω, και τελικά ασχολούμαι μόνο με κείνα που μπαίνουν σαν υστερόγραφο στις αναρτήσεις των κοριτσιών. Στο μεταξύ, έχω βουτήξει τη μύτη μου σε κάτι καινούργιο και δεν μου κάνει καρδιά ν' ασχοληθώ με το παλιό. Όσο κι αν ήθελα να γίνω συγγραφέας μικρή, δεν είμαι συγγραφέας τώρα. Είμαι απλώς αναγνώστης. 

Γι' αυτό αποφάσισα να είμαι σύντομη και με τα δικά μου, και να μην ψάχνω και μεγάλες φιλοσοφίες να γράψω για το καθένα. Αν δεν μου κατεβαίνει τίποτα στο κεφάλι, απλώς να τα δείξω και να πω "ουάου, μου άρεσε πολύ", σωστά; 

 Πάντως, κάπως έτσι πέρασε ο Οκτώβρης κι άφησα πίσω πολλά από τα δικά μου βιβλία. Τώρα που μπήκε ο Νοέμβρης, δεν μου κάνει καρδιά ν' ασχοληθώ με ιστορίες φαντασμάτων και spooky καταστάσεις. Αντίθετα, θέλω να πέσω με τα μούτρα στα Χριστούγεννα. Όμως όχι. Όχι ακόμα. Είπα πως θα περιμένω να περάσει τουλάχιστον ο μισός Νοέμβρης πριν το κάνω αυτό (δεν ξέρω αν θ' αντέξω -προς το παρόν άνοιξα το χριστουγεννιάτικο σταθμό στο ράδιο του itunes, έστω και μόνο για ένα τραγούδι). Ορίστε λοιπόν, πριν αλλάξουμε θέμα ολότελα, δυο λόγια για τα τελευταία βιβλία του Οκτώβρη. 


Στο Kindle διάβασα τρεις πολύ καλές ιστορίες με φαντάσματα. Για την ακρίβεια, το The House With a Clock in its Walls το διαβάζω ακόμα (αλλά μπορεί να το τελειώσω σήμερα). Είναι η συναρπαστική ιστορία ενός αγοριού που πηγαίνει να ζήσει με το θείο του σε μια μυστηριώδη έπαυλη, για ν' ανακαλύψει ότι ο συμπαθητικός θείος είναι ολίγον... μάγος και ότι στο σπίτι πριν απ' αυτόν έμενε ένας αληθινός κακός μάγος, που έχει τοποθετήσει ένα μαγεμένο ρολόι κάπου μέσα στους τοίχους του σπιτιού, για να εξυπηρετήσει τους σατανικούς σκοπούς του, ακόμα και μετά θάνατον. Έχει σασπένς και αρκετά ανατριχιαστικά σημεία, έχει ωραίους χαρακτήρες και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Ανυπομονώ να δω το τέλος!

Το The Graveyard Book του Neil Gaiman μου άρεσε πάαααρα πολύ.  Όταν ένα μωρό, τυχερό μέσα στην ατυχία του, ξεφεύγει από το δολοφόνο που σκότωσε ολόκληρη την οικογένειά του, βρίσκει καταφύγιο στο νεκροταφείο και τα φαντάσματα αναλαμβάνουν να το μεγαλώσουν. Οι νεκροί τον προστατεύουν και τον καθοδηγούν σε όλη την παιδική του ηλικία, μαθαίνοντάς του τα απαραίτητα για τη ζωή, όμως ο κίνδυνος είναι πάντα εκεί. Ο Jack, ο δολοφόνος, τον ακολουθεί ακόμα, και ο μικρός Bod (υποκοριστικό του Nobody), θα χρειαστεί να τον αντιμετωπίσει -κι αυτό είναι που τελικά θα σηματοδοτήσει το πέρασμά του από την εφηβεία στην ενηλικίωση, και σε μια καινούργια ζωή. Καλογραμμένο, ξεχειλίζει από φαντασία, σκοτεινό και καθησυχαστικό ταυτόχρονα -τέλειο!!! Κι οι χαρακτήρες των φαντασμάτων είναι τόσο απίστευτα συμπαθητικοί!

Το Mr Underneath του Randy Briley είναι άλλη μια γρήγορη, σκοτεινή και περιπετειώδη ιστορία με ασυνήθιστους κόσμους και πλάσματα της φαντασίας, καθώς ακολουθούμε τον Jackson στην προσπάθειά του να σώσει τους γονείς του που εξαφανίστηκαν. Ο μικρός πρέπει να επιβιώσει από επικίνδυνες περιπέτειες που περιλαμβάνουν τέρατα, κακές νεράιδες και "το κακό", τον κύριο Underneath, που παραμονεύει παντού, μαζί με τους πολύτιμους συμμάχους του, που θα τον βοηθήσουν στα δύσκολα. Πολύ καλή spooky ιστορία!

Παράλληλα, διάβασα κι αυτό το βιβλίο:


Confessions of an Ugly Stepsister, του Gregory Maguire. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Από το συγγραφέα του Wicked, η ιστορία της Σταχτοπούτας... κάπως διαφορετική. Ο Gregory Maguire έχει ένα θέμα με τους "κακούς" και τους αντιήρωες των ιστοριών, κι αυτή τη φορά διαλέγει τις άσχημες αδερφές της Σταχτοπούτας για ηρωίδες του σ' αυτό το υπέροχο, σκοτεινό, καθόλου παιδικό βιβλίο. Στην Ολλανδία του 17ου αιώνα, η Iris έρχεται με τη χήρα μητέρα της και τη μουγγή αδερφή της Ruth που όλοι θεωρούν καθυστερημένη και προσπαθεί να επιβιώσει. Η φιλόδοξη μητέρα μπλέκει τις τύχες τους με την οικογένεια ενός πλούσιου εμπόρου και στη ζωή τους βρίσκεται η Clara, η πανέμορφη κόρη του, ένα παράξενο κορίτσι κλεισμένο στο σπίτι. Η Iris, η άσχημη μα πανέξυπνη -και καθόλου κακιά, μα πολύ ανθρώπινη- αδερφή, παλεύει να βρει το δρόμο της, πλάι στην απόκοσμη ομορφιά της Clara και την ιδιαίτερη μορφή της Ruth. Η ομορφιά, η ασχήμια, το ταλέντο, το θάρρος, η προδοσία και η αγάπη, τι είναι καλό και τι είναι κακό, τι είναι βάρος στη ζωή, τι είναι ευλογία και τι κατάρα, όλα αυτά είναι θέματα που αγγίζει το βιβλίο σ' αυτή τη εκπληκτική αναδιήγηση του παραμυθιού της Σταχτοπούτας που δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω.

Και τώρα πια... τέλειωσα με τα χρέη του Οκτώβρη! Ώρα για μια αλλαγή θέματος, σωστά; Είναι Νοέμβρης πια. Καιρός για ζεστασιά, καιρός για παραμύθια...

4 σχόλια:

  1. ναι ναι... καιρος για παραμυθια!!! ανυπομονω για τα Χριστουγεννιατικα σου πάντως!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χιχι κι εγώ γι' αυτά ανυπομονώ! Άντε και περιμένω κάμποσα να έρθουν με το ταχυδρομείο!! :Ο)

      Διαγραφή
  2. Πράγματι το Graveyard Book είναι υπέροχο! (Θα γίνει σύντομα και ταινία!) Γενικά ότι γράφει ο Neil Gaiman είναι απόλαυση. Αν σ'άρεσε αυτό, τότε δώσε μία ευκαιρία και στο Coraline, είναι πιο τρομαχτικό η αλήθεια είναι, κι ας θεωρείται παιδικό. Με έβαλες σε πειρασμό να διαβάσω το Confessions of an Ugly Sister, δεν έχω ξαναδιαβάσει Maguire, αλλά η υπόθεση μου ακούγεται τόσο ενδιαφέρουσα! Σκοτεινή και ιδιαίτερη.
    *P.S. Μόλις ανακάλυψα το blog σου και το βρίσκω πανέμορφο! Τρελαίνομαι με τις φωτογραφίες και με όλα τα παιδικά βιβλία που αναφέρεις! Είμαι δασκάλα αγγλικών και πολλά από αυτά μπορώ να τα δώσω κ στους μαθητές μου^^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωω πολύ χαίρομαι που σε γνωρίζω! Αχ ναι, κι εμένα μ' αρέσει τόσο πολύ ο Neil Gaiman. Το Coraline το έχω διαβάσει (και στα ελληνικά και στα αγγλικά) και έχω δει και την ταινία -σε όλες τις μορφές του μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ!! Πραγματικά είναι τρομαχτικό.. Πιστεύω ο Maguire θα σ' αρέσει. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

      Διαγραφή