Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Μίσκα

Μέσα σε μια βδομάδα γεμάτη άγρυπνες νύχτες, όπου η μικρή μας ξυπνούσε κάθε μέρα στις 4 για να παίξει κανένα τρίωρο, κι εγώ ήμουν τόσο κουρασμένη που κοιμόμουν μαζί τους στις 9, δεν κατάφερα να βρω ευκαιρία να πεταχτώ εδώ. Όμως από την Κυριακή θέλω να το γράψω αυτό, γιατί... άρχισε αυτή η εποχή του χρόνου που μ' αρέσει περισσότερο απ' όλες. Η πιο μαγική και χαρούμενη! Κι εμείς... πιο νωρίς από κάθε άλλη χρονιά... στολίσαμε!  


Στολίσαμε την Κυριακή το πρωί, μετά απ' την πρώτη άγρυπνη νύχτα μας, και αυτή τη χρονιά στ' αλήθεια το κάναμε και οι τρεις μαζί (και οι τέσσερις, αν λογαριάσεις ότι ο μπαμπάς έβαλε το αστέρι).


Η Ισαβέλλα το πήρε πολύ στα σοβαρά.


 Πέρυσι έτρωγε τα στολίδια. Φέτος τα χειρίστηκε σχεδόν... με σεβασμό. Δεν δοκίμασε ούτε ένα, δεν έσπασε ούτε ένα (ευτυχώς δεν έχουμε και πολλά που σπάνε) και γενικά το δέντρο στέκει ακόμα όρθιο (για το ότι το στολίσαμε πάλι πάνω στο τραπέζι δεν ευθύνεται τόσο αυτή όσο ο γάτος). Έχει αγαπημένα στολίδια, που ζητάει να τα κατεβάσουμε πού και πού από το δέντρο, όμως παίζει λίγο μαζί τους και μετά αφήνει να τα κρεμάσουμε ξανά.


Από σήμερα λοιπόν και...μέχρι το 2015, θα μου επιτρέψετε να βλέπουμε μόνο χριστουγεννιάτικα βιβλία. Όλη τη χρονιά περιμένω αυτή την εποχή! 

Για να μην τα πολυλογώ, αφού σε λίγο πρέπει να ξυπνήσω τη Σταυρούλα να πάμε σχολείο, πρώτο-πρώτο, ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πέρυσι τέτοιον καιρό από τις εκδόσεις Κόκκινο, αλλά εμείς φέτος γνωρίσαμε για πρώτη φορά: Μίσκα, ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι (Michka). Είναι γαλλικό στο πρωτότυπο, μια παλιά, παλιά ιστορία της Μαρί Κολμόν (πρωτοκυκλοφόρησε το 1941) που βρήκα και στο αγγλικό amazon με άλλη εικονογράφηση. Και έχει ως εξής:


O Μίσκα είναι ένας μικρός λούτρινος αρκούδος που περιπλανιέται στο δάσος την παραμονή των Χριστουγέννων.


Το έσκασε το ίδιο πρωί απ' το σπίτι του, για να ξεφύγει απ' το στριμμένο κοριτσάκι που τον είχε για κούκλο και να γνωρίσει κάτι διαφορετικό στη ζωή του.


Για την ώρα, απολαμβάνει την εξοχή όσο τίποτα. Είναι ήσυχα και όμορφα, ένα πουλάκι τον ακολουθεί...

"κο κο κό!"
 Έπειτα βρίσκει ένα βαζάκι μέλι, τρώει, περπατάει λίγο ακόμα, και κάπως έτσι αποφασίζει ότι δεν θέλει να ξαναγίνει παιχνίδι κανενός. Του αρέσει τόσο να είναι ελεύθερος...


Σταματάει για λίγο να ξεκουραστεί. Και τότε κρυφακούει μια συζήτηση: Είναι παραμονή Χριστουγέννων, λέει η μία χήνα στην άλλη, η μέρα που κάνεις μια καλή πράξη, κάτι για να βοηθήσεις το διπλανό σου... Για φαντάσου, σκέφτεται ο Μίσκα.


Σε λίγο συναντάει έναν τάρανδο. Είναι ένας τάρανδος του Άι Βασίλη! Ο Μίσκα γίνεται για λίγο βοηθός του. Είναι μαγική εμπειρία να μοιράζει τα δώρα γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι, τρέχοντας σαν τον άνεμο.


Μα τότε φτάνουν στο τελευταίο σπίτι, και ο σάκος είναι άδειος. Το άρρωστο αγοράκι που ζει εκεί δεν θα βρει κανένα δώρο το πρωί... Κι ο Μίσκα ξαφνικά ξέρει ποια θα είναι η καλή του πράξη για τα Χριστούγεννα.


Ο Μίσκα θ' αποχωριστεί την εξοχή που τόσο αγάπησε για να ξαναγίνει παιχνίδι και να δώσει σ' ένα παιδάκι λίγη χαρά. Προχωράει μόνος του, μπαίνει στα μποτίνια του αγοριού και περιμένει να ξημερώσει.



Πόσο γλυκιά και τρυφερή είναι αυτή η ιστορία; Κι οι εικόνες που τη συνοδεύουν, ατμοσφαιρικές κι αυτές και τόσο όμορφες. 
Ο Μίσκα, τόσο αθόρυβα κι απλά, θ' απαρνηθεί τ' όνειρό του για χάρη ενός παιδιού, που δεν θα μάθει τίποτα ποτέ γι' αυτή την πράξη. Είναι μόνο ένα λούτρινο αρκουδάκι, όμως μας δίνει ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα αγάπης, προσφοράς και θυσίας, που ζεσταίνει την καρδιά. 


4 σχόλια: