Και πάλι στη βιβλιοθήκη

Πέρασε για άλλη μια φορά η βδομάδα μας στην Αθήνα και γυρίσαμε στο σπίτι. Ήταν ήσυχα και οικογενειακά. Βόλτες μπορεί να μην κάναμε πολλές, ας όψεται το κρυολόγημα-σκυταλοδρομία που το περάσαμε όλοι και το γεγονός ότι τα κορίτσια δεν αντέχουν το πολύ περπάτημα και βαριούνται τα καφέ, αλλά παίξαμε πολύ. Παίξαμε μέσα στο σπίτι...

 

...και έξω απ' το σπίτι. 

Κάναμε προόδους... 

...κι ανακαλύψαμε ξανά ένα παλιό επιτραπέζιο που μας κράτησε συντροφιά για ώρες και ώρες.

 (Έχετε παίξει Μάντεψε ποιός; Εκείνο το παλιό παιχνίδι που κάνεις ερωτήσεις για να βρεις την κάρτα του αντιπάλου σου; Φοράει καπέλο; Έχει μαύρα μαλλιά; Το παίζαμε κάποτε όλοι με βάρδιες στο σπίτι ώστε να μπορεί η εξάχρονη τότε αδερφή μου να έχει αντίπαλο όλο το εικοσιτετράωρο. Εξαντλήσαμε και τελικά κάπου χάσαμε εκείνη την παλιά έκδοση με τον Μπιλ, τη Σάρα και τους άλλους νοματαίους, έτσι όταν ήμουν φοιτήτρια κάπως μου ήρθε κι αγόρασα τη Disney εκδοχή, και το παίζαμε με τη φίλη μου τη Νίκη (θυμάσαι, Νίκη;). Είχε τόση πλάκα που το ξετρυπώσαμε με τη Σταυρούλα και της το έμαθα. Το έπαιξε άπειρες ώρες με μένα, με το μπαμπά της, με τη γιαγιά της. Το φέραμε και στο Λιτόχωρο. Το μόνο που τη συγκρατεί να μην το παίζει όλη μέρα είναι ότι φοβάται μην της το χαλάσει η Ισαβέλλα. )

Και...πήγαμε στη βιβλιοθήκη. Η Σταυρούλα μου το είχε ζητήσει πριν καν πάμε στην Αθήνα, κι εγώ φυσικά το είχα στο μυαλό μου πριν μου το ζητήσει. Μας είχε λείψει εκείνη η αγαπημένη βιβλιοθήκη. Το να πάμε όλες μαζί, και οι τρεις γενιές κοριτσιών της οικογένειάς μας, και να διαλέξουμε τα βιβλία μας για την εβδομάδα, είναι μια πολύ ξεχωριστή βόλτα από μόνο του.

Ξαναπήραμε κάποια παλιά αγαπημένα...

Που μετά από τόσο καιρό τα είδε κι η Ισαβέλλα με άλλο μάτι... 

για την ακρίβεια, ζητούσε και άκουγε απ' την αρχή μέχρι το τέλος το "Μπέμπη" (γεύσεις) και τη "Μαμά" (Η πλατιά μεγάλη θάλασσα), που είναι και δική μου αδυναμία

 Και ανακαλύψαμε καινούργια.

 ...Όπως κάποια βιβλία με ζώα που ούτε ήξερα ότι είχε γράψει η Enid Blyton, με ήρωα τον Μπάρμπα Κούνελο (ή Brer Rabbit στο πρωτότυπο), έναν σκανταλιάρη τύπο που σκαρώνει κόλπα και αστεία στους φίλους του.

Εμείς πήραμε στο σπίτι το Ο Μπάρμπα Κούνελος και το Φεγγάρι...



...με τρεις αστείες ιστορίες του Κούνελου και της παρέας του (αγανάκτησα να διαβάζω "Μπάρμπα" μπροστά απ' το όνομα του κάθε ζώου!).

 Οι ιστορίες είναι μεγαλούτσικες και οι εικόνες λίγες σε σχέση με το κείμενο, γι' αυτό θα το πρότεινα σε παιδάκια από τεσσάρων ετών. Πάντως τα όσα συμβαίνουν είναι πολύ διασκεδαστικά. Ο Κούνελος είναι πανέξυπνος, αλλά μεγάλο μούτρο μιλάμε. Χαμόγελο πλατύ με τα κατορθώματά του.

Επίσης, διαβάσαμε δυο βιβλία για μωρά που άρεσαν πολύ και στις τρεις μας. 

Από τη γνωστή μας ισπανική σειρά, το Μια μέρα στην πόλη (υποτίθεται πως είναι για παιδιά 4-6 ετών, όμως νομίζω ότι ταιριάζει περισσότερο στην Ισαβέλλα παρά στη Σταυρούλα).  

Δυο παιδιά περιπλανιούνται στην πόλη, μαζεύοντας εικόνες. Σκηνές της ζωής στην πόλη με ελάχιστα λόγια και όμορφες εικόνες: 

Κι από τη σειρά του Καγιού που μας είχε ξεφύγει ως τώρα, το O Καγιού ψάχνει το αρκουδάκι του
. 

Ίσως το αγαπημένο μας απ' αυτή τη φουρνιά βιβλίων, αυτό το βιβλιαράκι για παιδάκια από 2 ετών έχει ως ήρωα έναν συμπαθητικό μικρούλη, που αγαπάει ένα αρκουδάκι και το χάνει. Όλη η οικογένειά του ψάχνει παντού μάταια, ώσπου ανακαλύπτουν ότι ο Τέντυ έχει παραπέσει στο σπίτι της γιαγιάς.

Ο Καγιού είναι τόσο γλυκός. Γαλλικό στην προέλευσή του βιβλίο, έχει γίνει και σειρά στην τηλεόραση, παιζόταν μάλλον και στην Ελλάδα κάποια στιγμή (αλλά εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι γιατί τηλεόραση δεν έχουμε). Κάτι σ' αυτό το βιβλίο, που ήταν τόσο απλό και με θέμα τόσο συνηθισμένο, μας τράβηξε πάρα πολύ.  

 Και τέλος διαβάσαμε...
(...τι έλεγα την προηγούμενη φορά; Ότι θα περιμένω τα μέσα του Νοέμβρη για να μιλήσω για τα Χριστούγεννα; Χα.)
Ορίστε λοιπόν δυο (όχι ένα, αλλά δύο) Χριστουγεννιάτικα βιβλία! Αυτά για το τέλος, έτσι για να μη με πιστέψετε ποτέ ξανά.
 

Το Χριστουγεννιάτικο ταξίδι των Γιώργου και Ματίλντας Ποντικούλη (τι τίτλος στα ελληνικά, Θεέ μου!) ή για να μη ματώνουν τα τύμπανά μας The Christmas Journey of George and Matilda Mouse...

...μας τράβηξε απ' την αρχή με τη γλυκύτατη εικονογράφησή του. Τέλεια ποντικάκια, χιόνι και Χριστούγεννα; Είμαι μέσα! 

Η ιστορία, αν και όμορφη, ήταν λίγο φλύαρη, αλλά για τις όποιες ατέλειες της αφήγησης η εικονογράφηση μας αποζημίωσε με το παραπάνω. 

Ο Γιώργος και η Ματίλντα ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα μαζί με τα παιδάκια τους, όταν παίρνουν ένα γράμμα-έκκληση για βοήθεια απ' τη μητέρα του Γιώργου και φεύγουν γρήγορα για το χριστουγεννιάτικο ταξίδι τους μέχρι το σπίτι των παππούδων. 

Μετά από πολλούς κινδύνους φτάνουν, και βρίσκουν τον πατέρα του Γιώργου τραυματισμένο. 

Ο Γιώργος και η οικογένειά του, χωρίς να χάσουν καιρό, στρώνονται στη δουλειά για να βοηθήσουν τους παππούδες να περάσουν όμορφα Χριστούγεννα. 

Κι όταν στο τέλος φτάνουν και τα αδέρφια του Γιώργου με τις οικογένειές τους, φαίνεται πως αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι τα καλύτερα και τα πιο ξεχωριστά που έζησαν ποτέ!

Η δεύτερη χριστουγεννιάτικη ιστορία μας ήταν Η χιονοοικογένεια, ένα σύντομο χειμωνιάτικο παραμύθι με pop-us. 

 Είναι η ιστορία δυο παιδιών που έφτιαξαν μια ολόκληρη οικογένεια χιονάνθρωπων κοντά στο σπίτι τους, περιμένοντας τους συγγενείς τους να έρθουν για τα Χριστούγεννα.

 Οι χιονάνθρωποι, γεμάτοι ευγνωμοσύνη, θέλησαν να κάνουν κάτι για να τους ευχαριστήσουν. Και γι' αυτό, όταν άκουσαν πως οι συγγενείς δεν θα έρχονταν λόγω χιονοθύελλας...

Αποφάσισαν ν' ανοίξουν το δρόμο και να κρατήσουν το χιόνι μακριά, χαρίζοντας στα παιδιά τη συντροφιά της οικογένειάς τους. 

Είναι ένα πανέμορφο βιβλίο. Μόνο μου παράπονο, ότι θα ήθελα η ιστορία να ήταν απλωμένη σε πιο πολλές σελίδες, με λιγότερο κείμενο στην καθεμιά, αλλά δεν πειράζει. Ήταν ό,τι έπρεπε για μια πρώτη, πολύ πρώτη, γεύση από Χριστούγεννα... 

Τα διαβάσαμε, τα ξαναδιαβάσαμε, όλη τη βδομάδα τα διαβάζαμε. Και μετά τα επιστρέψαμε στο σπίτι τους, μέχρι την επόμενη φορά. Ιστορίες για ζώα, ιστορίες με μωρά και Χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Γύρισαν πίσω στα ράφια τους, γυρίσαμε κι εμείς στις δικές μας ιστορίες...