Το Γκρρρρρ...ούφαλο!!

Σήμερα θα σας πούμε ένα παραμύθι... ή μάλλον δύο. Για ένα τέρας... ή μάλλον δύο. Ξέρετε το Γκρούφαλο; Αυτό το μεγάλο πλάσμα με τα κέρατα, τα καρούμπαλα στα γόνατα, τ' αγκάθια στην πλάτη, τα τρομερά δόντια στα τρομερά σαγόνια, τα γυριστά νύχια, το δηλητηριώδες σπυρί στη μύτη; Ξέρετε ότι έχει και παιδάκι; 

Το Γκρούφαλο (The Gruffalo) της Julia Donaldson και του Axel Scheffler (δημιουργού των αγαπημένων μας Τικ και Τέλα) έγινε 15 ετών και πρόσφατα κυκλοφόρησε σε επετειακή έκδοση από τον Πατάκη. Το μικρό Γκρούφαλο (The Gruffalo's Child), η συνέχεια της πρώτης ιστορίας, έγινε 10 ετών και επίσης κυκλοφόρησε σε επετειακή έκδοση. Τα βρήκαμε πριν λίγο καιρό στο βιβλιοπωλείο κι από τότε... τα αγαπάμε... και τα φοβόμαστε μαζί...

Το Γκρούφαλο είναι μια πολύ γνωστή, αγαπημένη, κλασική πλέον ιστορία για το πώς η εξυπνάδα νικάει τη δύναμη. Το μικρό ποντικάκι (που, εδώ που τα λέμε, θα μπορούσε να ήταν πρώτος ξάδερφος της Τέλας) περιπλανιέται στο σκοτεινό δάσος, και οι κίνδυνοι παραμονεύουν. Μεγαλύτερα ζώα το λιμπίζονται... Όπως μια αλεπού...

...μια κουκουβάγια....

...ή ένα φίδι. Όμως το έξυπνο ποντικάκι τους ξεφεύγει κάθε φορά, με τη δικαιολογία ότι περιμένει ένα Γκρούφαλο. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι το Γκρούφαλο...

...υπάρχει! Και ετοιμάζεται να το φάει.

Όμως το έξυπνο ποντικάκι καταφέρνει να πείσει το Γκρούφαλο ότι είναι ένα τρομερό πλάσμα που όλοι το φοβούνται....

...και τελικά το κάνει να φύγει τρέχοντας. Το Γκρούφαλο, αν και τεράστιο, αν και τρομερό, δεν είναι και πολύ έξυπνο.

Το τετραπέρατο ποντικάκι κάθεται στο τέλος ν' απολαύσει το φαγητό του. Και όλα είναι ήσυχα στο δάσος.

Στο δεύτερο βιβλίο, βλέπουμε τη φωλιά του Γκρούφαλο -και το μωρό του!

Είναι πιο γλυκούλι απ' το μπαμπά του, αλλά σε γενικές γραμμές του μοιάζει πολύ. Κι εδώ βλέπουμε τι εντύπωση άφησε στο Γκρούφαλο η ιστορία με το ποντικάκι -ο μπαμπάς το συμβουλεύει το μωρό να μην πάει στο σκοτεινό δάσος, γιατί εκεί ζει ο κακός ο ποντικός. Η περιγραφή του είναι τρομαχτική!

Το μικρό, μια νύχτα που βαριόταν και χωρίς να πολυπιστεύει τις ιστορίες του μπαμπά, βγαίνει στο δάσος. Εκεί συναντάει τους παλιούς μας φίλους...

...το φίδι...

...την κουκουβάγια...

...και την αλεπού. Αναρωτιέται αν ο καθένας απ' αυτούς είναι ο κακός ο ποντικός. Μπα, κανένας δεν ταιριάζει στην περιγραφή. Κι εκείνοι όλοι το κοροϊδεύουν, λέγοντας πως ο ποντικός δίχως άλλο είναι λίγο παραπέρα και τρώει Γκρούφαλο.

Το μικρό είναι ακόμα δύσπιστο, και τότε συναντάει... το ποντικάκι. Είναι στη φωλιά του. Απ' έξω, ένας χιονάνθρωπος-Γκρούφαλο! Το Γκρουφαλάκι δε φοβάται στιγμή, και όχι, δεν θα γίνουν φίλοι, απλώς θέλει κι εκείνο να φάει το ποντίκι.

Όμως το ποντικάκι δεν έχει χάσει τη φόρμα του -όταν είσαι τόσο μικρός, μάλλον πρέπει να έχεις μυαλό για να επιβιώσεις. Ανεβαίνει σ' ένα δέντρο, και η σκιά του είναι τόσο τρομαχτική... που το μικρό το βάζει στα πόδια φοβισμένο, σίγουρο πως συνάντησε τελικά τον κακό τον ποντικό! (δεν είναι πιο έξυπνο απ' το μπαμπά του, όπως αποδεικνύεται)

Το ποντικάκι ακολουθεί τα ίχνη του, φτάνει στη φωλιά του...

...όμως το μικρούλι κοιμάται βαθιά, ασφαλές στην αγκαλιά του μπαμπά του, μ' ένα μακάριο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Καλέ, φτυστοί είναι!

Αυτό ήταν! Παρόλο που διάβασα σε αρκετές κριτικές πως δεν είναι τόσο καλό όσο η πρώτη ιστορία, εμάς μας αρέσει το ίδιο, τολμώ να πω ίσως κι ακόμα περισσότερο. Υπέροχα βιβλία και τα δύο, μαγικά λόγια (πού και πού κάνουν ρίμα, ακόμα και στη μετάφραση), και -εξίσου σημαντική- μαγική εικονογράφηση. Το πώς το ποντικάκι ξεφεύγει κάθε φορά απ' τα νύχια μεγαλύτερων και δυνατότερων ζώων είναι ένα πολύτιμο μάθημα για τη δύναμη του νου. Είναι ακριβώς όσο τρομαχτικό πρέπει για να συνεχίσει να είναι αστείο, κι όσο αστείο πρέπει για να μην είναι υπερβολικά τρομαχτικό... Το αγαπάμε! 

Φτάνει, μάνα, με τις φωτογραφίες...

Υ.Σ. To Gruffalo έχει και ένα πολύ όμορφο επίσημο site! Έχει γίνει και ταινία, όπως και το παιδί του, με τη φωνή του Robbie Coltrane. Δεν την έχω δει, αλλά θα ήθελα!