Πού κοιμούνται τα παιδιά...

Το ξεφυλλίσαμε πρόσφατα κι είπα να γράψω γι' αυτό. Είναι η τρίτη φορά που ξεκινάω να γράψω γι' αυτό το βιβλίο. Δεν ξέρω γιατί, απλά δεν μου βγαίνει. Γράφω, σβήνω, και στο τέλος τα παρατάω. Κι όμως, δεν προσπαθώ να γράψω τίποτα φιλοσοφίες. Αφήστε που και το βιβλίο δεν περιέχει φιλοσοφίες. Λίγα λόγια, και εικόνες, εικόνες. Είναι φωτογραφικό. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, λένε. Χιλιάααδες λέξεις λοιπόν οι εικόνες του. Και εικόνες που δεν τις τσιγκουνεύονται τις λέξεις τους. Πολύ εύγλωττες εικόνες λέμε.

Φωτογραφικό λοιπόν, το βιβλίο ενός φωτογράφου δηλαδή. Πού κοιμούνται τα παιδιά ο τίτλος του. Το ανοίγεις, πορτρέτα παιδιών στην αριστερή σελίδα. Κάτω απ' το πορτρέτο, λίγα λόγια για το παιδί, την οικογένειά του, τα χόμπι του, τη ζωή του. Από το μικρότερο στο μεγαλύτερο, τα παιδιά είναι μεταξύ τεσσάρων ετών και δεκαεφτά. Όλα αληθινά. Όλα κάπου στον κόσμο, από την Αμερική μέχρι τη Σενεγάλη κι απ' την Κένυα μέχρι την Ιταλία. Κίνα, Ιαπωνία, Νεπάλ, Μεξικό, Ισραήλ, Ταϊλάνδη. Στη δεξιά σελίδα, μια φωτογραφία του υπνοδωματίου του καθενός. "Υπνοδωμάτιο" είναι βέβαια μια λέξη συμβολική. Κάποιες φορές είναι μια γωνιά σε μια καλύβα, ένα στρώμα, ή ο έναστρος ουρανός.

Οι φωτογραφίες των παιδιών είναι σε φόντο ουδέτερο, τα παιδιά εμφανίζονται σ' αυτές ως ίσοι, απλώς ως παιδιά. Οι φωτογραφίες της δεξιάς σελίδας είναι εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο. Αντικατοπτρίζουν τον κόσμο του κάθε παιδιού, με τρόπο που συχνά σοκάρει. Τα κείμενα έχουν γραφτεί επίσης για ένα κοινό παιδιών, περίπου εννιά με δεκατριών ετών. Σκοπός του βιβλίου είναι κατά το συγγραφέα να τα κάνει να σκεφτούν πάνω στην ανισότητα που επικρατεί στον κόσμο, να τα βοηθήσει ακόμα και να πάρουν θέση απέναντι σ' αυτή. Κι όντως είναι ένα βιβλίο που σε κάνει να σκέφτεσαι.

Από τον πλούτο και την υπερβολή που αγγίζει το κιτς, στην απόλυτη ένδεια. Ένα δωμάτιο γεμάτο με χρυσά κύπελλα καράτε, ένας παλιός καναπές στο δρόμο. Παιδάκια που δουλεύουν, που ζητιανεύουν, που κρατούν όπλα. Καθεστώτα τρομοκρατικά, θεοκρατικά, κούκλες μέχρι το ταβάνι, παιδάκια ορφανά, ένα Θιβετιανό μοναστήρι, βραβεία διαγωνισμών ομορφιάς, καλύβες, σκηνές, καλύβες, καλύβες, ματαιοδοξία και ντιζάιν. 'Ενα βιβλίο που σοκάρει και σε κάνει να σκέφτεσαι.

 Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν στη γη, τώρα, αυτά τα παιδιά υπάρχουν. Πολλές απ' τις καταστάσεις τις ξέραμε, άλλες πάλι όχι, μα πριν τις δεις και τις συγκρίνεις έτσι πλάι πλάι είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις το μέγεθος της αδικίας. Γιατί στην αριστερή σελίδα, σε ουδέτερο φόντο, τα παιδιά είναι παιδιά. Και στη δεξιά σελίδα, ο κόσμος που τα περιβάλλει ή τα κρατά φυλακισμένα, η φτώχεια, η φυλακή του πλούτου, η ανελευθερία, τα αδιέξοδα, όλα αυτά που τους φόρτωσαν οι μεγάλοι, σε μια εικόνα μόνο αποτυπώνεται ακέραιος, σκληρός, πετάγεται απ' το χαρτί και σε χτυπά στο πρόσωπο. Κι αυτό ήταν όλο που είχα να πω, οι εικόνες μιλούν δυνατότερα.