Ένα βιβλίο που δεν διάβασε ο Χάγκριντ

Θα το παραδεχτώ, ναι, δεν θα φέρω αντίρρηση. Αυτό το βιβλίο είναι για κολλημένους.
Fantastic Beasts and Where to Find them. (κλικ εδώ για Wikipedia!)
Φανταστικά πλάσματα (για να μην πω τέρατα και αδικήσω ορισμένα) και πού να τα βρείτε.
Του Newt Scamander.
Εντάξει, εντάξει, της Rowling είναι κι αυτό. Αλλά όχι κάτι συνηθισμένο. Είναι ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο. Εσωδιηγητικό επίπεδο (ή όχι. Πετροβολήστε με, φιλόλογοι). Χμ. Επειδή μπορεί να λέω και βλακείες, θα προχωρήσω στο ψητό.

Πριν λίγες μέρες δεν σας έλεγα πως αγαπώ το Χάρι Πότερ; Ορίστε λοιπόν: κατευθείαν από τον κόσμο του Χάρι Πότερ, όχι ένα βιβλίο για το Χάρι Πότερ αλλά ένα βιβλίο του Χάρι Πότερ, σχολικό εγχειρίδιο του Χόγκουαρτς παρακαλώ, με πρόλογο του Άλμπους Ντάμπλντορ, με χειρόγραφες σημειώσεις του Χάρι και του Ρον και τις Ερμιόνης στα περιθώρια (ακόμα και μια κρεμάλα στην τελευταία σελίδα, ο Ρον φαίνεται έχανε γιατί γράφει you die, Weasley), κι ένα σωρό πληροφορίες για τα τέρατα του κόσμου των μάγων.

Πλάσματα που συναντάμε στα βιβλία της σειράς (π.χ. βασιλίσκος), αλλά και πλάσματα καινούργια, πλάσματα συνηθισμένα σ' εμάς τους Μαγκλ (νεράιδες, λυκάνθρωποι, μονόκεροι, γοργόνες), αλλά και πλάσματα παράξενα, με ονόματα-γλωσσοδέτες που δεν θα επιχειρήσω ν' αναφέρω, παρελαύνουν σε αλφαβητική σειρά μέσα στις σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου. Κάθε λήμμα συνοδεύεται από επίσημη ταξινόμηση του Υπουργείου Μαγείας (ΧΧΧΧΧ για τα πιο επικίνδυνα πλάσματα, μέχρι Χ για τα ακίνδυνα και βαρετά). Περιγράφεται η μορφή τους, οι συνήθειές τους, περιστατικά από την επαφή τους με μάγους. Τέλειο;

Το ύφος είναι όντως σχολικού εγχειριδίου, αλλά πιο αστείο, πιο ανάλαφρο. Τα σχόλια είναι απολαυστικά. Δείχνουν να έχουν γραφτεί γύρω στο τέταρτο έτος των παιδιών στο Χόγκουαρτς. Οι αράχνες του δεύτερου βιβλίου κι ο Ιππόγρυπας του τρίτου σχολιάζονται, όπως και η αγάπη του Χάγκριντ για τα επικίνδυνα πλάσματα, βλέπε δράκος Νόρμπερτ. Κανα δυο φορές γράφουν στο πλάι "ο Χάγκριντ σίγουρα δεν διάβασε αυτό το βιβλίο", εκεί που λέει πως το τάδε πλάσμα πρέπει να το προσεγγίσει υποχρεωτικά ειδικός. Στην τελευταία σελίδα, η κρεμάλα που λέγαμε, μια τρίλιζα (ίδιο με τα δικά μου σχολικά βιβλία ένα πράγμα) και το σχόλιο του Ρον "ο Χάρι αγαπάει τη Μυρτιά που Κλαίει"- ο Χάρι έχει μουντζουρώσει το Moaning Myrtle.

Πείτε μου, είμαι άρρωστη; Το απόλαυσα! Μ' έκανε πολλές φορές να χαμογελάσω (δηλαδή να γελάσω, αλλά από μέσα μου) με την ευρηματικότητα και το χιούμορ του, βρήκα πολύ έξυπνες τις αναφορές στα βιβλία της σειράς κι όπως και να το κάνουμε, χάρηκα που έχω ένα βιβλίο που ξεπήδησε μέσα απ΄ την ιστορία. Αυτό και μόνο το κάνει πολύ παραμυθένιο. Κάνει τους ήρωες πολύ αληθινούς. Ή κάνει εμένα που το διαβάζω κομμάτι του μύθου. Τι άλλο να πω; Είναι ένα βιβλίο για μάγους!    

Ακούστε και το καλύτερο. Τα έσοδα από την πώλησή του, καθώς και του Quidditch Through the Ages, που επίσης είναι εγχειρίδιο βγαλμένο απ' τη σχολική βιβλιοθήκη του Χόγκουαρτς, πάνε στο βρετανικό φιλανθρωπικό ίδρυμα Comic Relief. Από την πώληση των βιβλίων και μόνο έχουν μαζευτεί για το ίδρυμα πάνω από 17 εκατομμύρια λίρες. Go Harry!

Ένα βιβλίο για μάγους... Το έβαλα στη βιβλιοθήκη μας δίπλα στις ιστορίες του Μπιντλ του Βάρδου μ' ένα χαζό χαμόγελο, και θυμήθηκα τον καιρό που ήμουν μικρή και υποκρινόμουν πως ήμουν η πρωταγωνίστρια των βιβλίων που διάβαζα. Περπατούσα στο δρόμο πηγαίνοντας στο σχολείο, σκεφτόμουν τις κινήσεις μου σε τρίτο πρόσωπο (ουπς, ακούγομαι σαν ψυχασθενής;) κι έπλαθα κεφάλαια με τη φαντασία μου. Τι ωραία που ήταν η σχέση μου με τα βιβλία τότε...

Κι έτσι τώρα, στη μεγάλη βιβλιοθήκη του Χόγκουαρτς (σαλόνι μας),

... έβαλε το βιβλίο στο ράφι. Μόνο τότε διαπίστωσε πως είχε σκοτεινιάσει. Έξω απ' το παράθυρο, η ομίχλη σκέπαζε τις στέγες των σπιτιών κι ολόκληρη την πόλη. Κι απ' το διπλανό δωμάτιο...

ΟΥΑΑΑΑΑ!

Ένα νεραϊδάκι ξύπνησε απ' το μεσημεριανό του ύπνο.