Είναι σχεδόν δεκατριών μηνών. Είναι υπέροχη και δεν το ξέρει. Κι εγώ μέρα με τη μέρα γίνομαι χαζομαμά με τα όλα μου, λες και δεν ήμουν ήδη αρκετά, από την πρώτη στιγμή που την είδα.
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για την υπέροχη κόρη μου. Πώς της αρέσουν τα καρουζέλ και τα κουνιστά αλογάκια και κάνει κλακ κλακ με τη γλώσσα της για να μιμηθεί τον ήχο του αλόγου, πώς ταΐζει εμάς και τα παιχνίδια της, πώς χτυπάει παλαμάκια, πώς τα καταλαβαίνει όλα και δείχνει πρόσωπα και πράγματα με το δαχτυλάκι της. Όμως εδώ το θέμα μας είναι τα βιβλία, κι εγώ θα μείνω στο θέμα μας.
Έχω ξαναγράψει πώς "διαβάζουμε" από τότε που ήταν πολύ μικρή, πέντε ή έξι μηνών. Πώς της αρέσουν τα βιβλία (κόρη μου δεν είναι;), πώς γυρίζει τις σελίδες και κοιτάζει τις εικόνες. Χαίρομαι να της δείχνω τι βλέπει και να τη ρωτάω πού είναι το ένα και το άλλο, και μετά να περιμένω να μου δείξει εκείνη με το δαχτυλάκι της, που άλλες φορές πετυχαίνει κι άλλες όχι. Χαίρομαι να μοιράζομαι και τα βιβλία, όπως και τόσα άλλα πράγματα μαζί της. Λίγη από τη μωρουδίστικη μαγεία της, σα νεραϊδόσκονη, μένει πάνω στα βιβλία όταν τ' αγγίζει, και τα κάνει πιο ωραία από πριν. Τα κάνει ν' αξίζουν περισσότερο.
Δεν είναι ούτε δεκατριών μηνών, όμως ξέρει πολύ καλά τι της αρέσει και τι όχι. Ξέρει τι θέλει την κάθε στιγμή.
Να σας πω για τ' αγαπημένα της βιβλία;
Χαζομαμά alert.
Ορίστε λοιπόν.
1. Ο Τριγωνοψαρούλης κάνει πάρτι.
Ο Τριγωνοψαρούλης, το τρίγωνο ψαράκι που ήταν διαφορετικό από τα άλλα, είναι πολύ δημοφιλής στα πιο μεγάλα παιδιά. Χωρίς να τον ξέρω προσωπικά, κάποτε έκανα δώρο το πρώτο βιβλίο του σ' ένα κοριτσάκι 8 χρονών και ενθουσιάστηκε. Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων από την έκδοση του πρώτου αυτού βιβλίου, οι εκδόσεις Πατάκη έβγαλαν μια σειρά από βιβλιαράκια για τα πολύ μικρά παιδάκια, μαζί και αυτό το board book που αγαπάμε. Ο Τριγωνοψαρούλης καλεί στο πάρτι του τους φιλους του, για να κάνουν τσουλήθρα, τραμπάλα, να παίξουν βελάκια και κυνηγητό και να σβήσουν τα κεράκια, με την ευχή να είναι πάντα μαζί. Τι μπορεί να καταλαβαίνει ένα μωρό από όλα αυτά; Δεν έχω ιδέα. Πάντως κάτι στα χρώματα ή στα σχήματα την τραβάει. Από πολύ μικρούλα χαμογελούσε όταν το διαβάζαμε. Και κάπως έτσι έπαψα να προσπαθώ να της εξηγήσω περί τίνος πρόκειται και την αφήνω να το απολαμβάνει. Το βιβλίο περιέχει κι ένα cd με τρία τραγουδάκια για τον Τριγωνοψαρούλη. Να ζήσεις, Τριγωνοψαρούλη, σαν τους βαθιούς ωκεανούς... Τη φυσάω στο πρόσωπο όταν φτάνουμε στο σημείο που σβήνει τα κεράκια. Μήνες τώρα, γελάει μ' αυτό το κόλπο...
Ο Τριγωνοψαρούλης, το τρίγωνο ψαράκι που ήταν διαφορετικό από τα άλλα, είναι πολύ δημοφιλής στα πιο μεγάλα παιδιά. Χωρίς να τον ξέρω προσωπικά, κάποτε έκανα δώρο το πρώτο βιβλίο του σ' ένα κοριτσάκι 8 χρονών και ενθουσιάστηκε. Με αφορμή την επέτειο των 10 χρόνων από την έκδοση του πρώτου αυτού βιβλίου, οι εκδόσεις Πατάκη έβγαλαν μια σειρά από βιβλιαράκια για τα πολύ μικρά παιδάκια, μαζί και αυτό το board book που αγαπάμε. Ο Τριγωνοψαρούλης καλεί στο πάρτι του τους φιλους του, για να κάνουν τσουλήθρα, τραμπάλα, να παίξουν βελάκια και κυνηγητό και να σβήσουν τα κεράκια, με την ευχή να είναι πάντα μαζί. Τι μπορεί να καταλαβαίνει ένα μωρό από όλα αυτά; Δεν έχω ιδέα. Πάντως κάτι στα χρώματα ή στα σχήματα την τραβάει. Από πολύ μικρούλα χαμογελούσε όταν το διαβάζαμε. Και κάπως έτσι έπαψα να προσπαθώ να της εξηγήσω περί τίνος πρόκειται και την αφήνω να το απολαμβάνει. Το βιβλίο περιέχει κι ένα cd με τρία τραγουδάκια για τον Τριγωνοψαρούλη. Να ζήσεις, Τριγωνοψαρούλη, σαν τους βαθιούς ωκεανούς... Τη φυσάω στο πρόσωπο όταν φτάνουμε στο σημείο που σβήνει τα κεράκια. Μήνες τώρα, γελάει μ' αυτό το κόλπο...
Ένα γλυκύτατο βιβλιαράκι, πλαστικό για να μπαίνει και στο νεράκι, με κροκοδειλάκι που το βάζεις σε ειδική τσεπούλα σε κάθε σελίδα καθώς ψάχνει τη μαμά του. Τέσσερις φράσεις όλες κι όλες... Μετά την ιποποταμίνα και την ελεφαντίνα, το κροκοδειλάκι βρίσκει επιτέλους τη μαμά του και της δίνει ένα φιλάκι! Επιτέλους ξεπεράσαμε το στάδιο που προσπαθούσαμε να φάμε το κροκοδειλάκι (έχει μπει και ολόκληρο μες στο στόμα και μ' αρέσει που αναφέρει ειδικά στο οπισθόφυλλο ότι είναι κατάλληλο για παιδιά κάτω των 36 μηνών). Το φιλάκι στο τέλος είναι όλα τα λεφτά, η Σταυρούλα έχει μάθει και βάζει το κροκοδειλάκι να φιλήσει την κροκοδειλίνα, και γελάει που ταυτόχρονα της δίνω κι εγώ φιλιά. Με το κροκοδειλάκι παίζει και ανεξάρτητα από το βιβλίο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Πολύ αγαπημένο...
Απλό κείμενο, πανέμορφη εικονογράφηση! Σε τέσσερα δίστιχα, το σκυλάκι πάει βαρκάδα, παίζει με τα λουλουδάκια και τα μελισσάκια, ξαπλώνει να κοιμηθεί και ονειρεύεται πως πάει βαρκάδα στον ουρανό. Γυρίζουμε τις σελίδες, δείχνουμε τις μελισσούλες και τα λουλουδάκια και το σκυλάκι, και πάλι γυρίζουμε τις σελίδες και τα κοιτάζουμε ξανά και ξανά. Ένα βιβλιαράκι της Τρέισι Μορόνι (Trace Moroney), που έχει κάνει μια σειρά υπέροχα εικονογραφημένων βιβλίων για μικρές ηλικίες. Λατρεύω τις εικόνες της, ζωάκια όλο στρογγυλάδες και γλυκά χρώματα... 
Πολύ αγαπημένο μας αυτή την εποχή, η Σταυρούλα μου το δίνει κάνοντας μμμμ! και περιμένει να της το διαβάσω, τις πιο πολλές φορές όμως, στη λαχτάρα της να πάμε παρακάτω, γυρίζει τις σελίδες τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνω! Φωτογραφημένα μωράκια από πλαστελίνη αποτελούν την εικονογράφηση αυτού του βιβλίου. Περπατάνε, μπουσουλάνε, τρώνε, μυρίζουν, κλαίνε, παίζουν, κοιμούνται, τα μωράκια είναι τρισχαριτωμένα και η ζωή τους κυλάει με τρόπο αναγνωρίσιμο. Στην ελληνική του μετάφραση έχουν ονόματα όπως Τάσος, Μάνος, Σοφία και Γιάννης, είναι όλων των φυλών, και όλα εξίσου γλυκούλια. 
Τι να πει κανείς για τον Σποτ; Αυτά τα βιβλιαράκια είναι πλεον κλασικά, και τον κάνουν μάλλον το πιο αγαπημένο κουτάβι στον κόσμο. Ψάχνουμε τον Σποτ σ' όλο το σπίτι, σηκώνοντας παραθυράκια κάτω απ΄τα οποία κρύβεται κάθε φορά και διαφορετικό ζώο, κάνουμε άλλη φωνή για το καθένα, η Σταυρούλα διασκεδάζει πιο πολύ με τις πιο χοντρές φωνές, του αρκούδου, του ιπποπόταμου, του λιονταριού... Ο συγγραφέας του βιβλίου, ο Eric Hill, εμπνεύστηκε τον Σποτ φτιάχνοντας ιστορίες για το γιο του, που γεννήθηκε το 1976. Το ντιζάιν του βιβλίου με τα παραθυράκια το εμπνεύστηκε παρακολουθώντας το γιο του να παίζει με μια διαφήμιση περιοδικού που είχε φτιαχτεί με παρόμοιο τρόπο: Ένα παραθυράκι κάλυπτε μια διασκεδαστική εικόνα. Βλέποντας πόσο ο γιος του, ο Κρίστοφερ, διασκέδαζε και ανταποκρινόταν σ' αυτό το παιχνίδι, ο Eric Hill είχε την ιδέα να το ενσωματώσει στα βιβλία του! Ουάου...
Από τα πιο καινούργια μας βιβλία, μεγάλο σε μέγεθος, με πολλά ζωάκια του δάσους σε κάθε σελίδα και με κουμπάκια για τις φωνές τους, "Τα παιχνιδιάρικα ζωάκια" μας έχει ενθουσιάσει. Μπερδεύουμε ακόμα την αρκούδα με την κουκουβάγια, αλλά ποιός νοιάζεται; Τα στιχάκια είναι ακόμα λίγο προχωρημένα για μας, αλλά επίσης ποιός νοιάζεται... Το βιβλίο το αγοράσαμε εξαιτίας της υπέροχης εικονογράφησης του Tony Wolf, που τον αγαπώ από τα παιδικά μου χρόνια εξαιτίας της σειράς Ο Παραμυθένιος κόσμος του Δάσους (θα μιλήσουμε γι' αυτήν άλλη φορά...). Δεν υπάρχουν πολλά στο ίντερνετ γι'αυτόν. Σήμερα όμως έμαθα ότι το πραγματικό του όνομα είναι Antonio Lupatelli και είναι Ιταλός εικονογράφος γεννημένος το 1930. Θα αναγνώριζα το στυλ του παντού. Τη λεπτομέρεια, την παραμυθένια υφή. Τα ζωάκια του σ' αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά αξιαγάπητα. Είτε πρόκειται για ελαφάκια, είτε γι' αρκούδες κι αγριογούρουνα.
Κράτησα για το τέλος ένα βιβλιαράκι που δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά (άσχετο αν εμείς το διαβάζουμε στα ελληνικά, χεχε). Ανήκει στη σειρά βιβλίων "αγγίζω και νιώθω" That's not my... των Fiona Watt και Rachel Wells, που απ' ό,τι φαίνεται κάνουν θραύση στους Αγγλόφωνους γονείς. Και δίκαια κάνουν θραύση, γιατί είναι φανταστικά. Αυτός δεν είναι ο δράκος μου, οι βούλες του είναι πολύ γλιστερές, διαβάζω στη Σταυρούλα κι εκείνη απλώνει το δαχτυλάκι της ν' αγγίξει τις βούλες. Αυτός δεν είναι ο δράκος μου, τα νύχια του είναι πολύ χοντρά. Αυτός δεν είναι ο δράκος μου, η ουρά του είναι πολύ αγκαθωτή, η γλώσσα του είναι πολύ χνουδωτή. Και τέλος βρίσκουμε το δράκο μας, που τα φτερά του είναι γεμάτα λέπια, κι όλα αυτά τα έχουμε αγγίξει, κι έχουμε δει τα όμορφα χρώματα, και το ενδιαφέρον μας έχει κρατηθεί για ακόμη μια φορά, μετά από τόσους μήνες που διαβάζουμε το βιβλίο μας. Έχουμε κι άλλα τρια της σειράς: That's not my teddy, That's not my baby, That's not my kitten. Τα αγαπάμε όλα, αλλά ο δράκος είναι φαβορί. Είναι μαγικός, κάτι στα σχέδια και τα χρώματά του είναι απίστευτα τραβηχτικό. Έχει λουστεί άπειρες φορές με φρουτόκρεμα, έχει καθαριστεί με βετέξ, έχει πέσει από ύψος, όμως αντέχει ακόμα...
And the Oscar goes to....
Δεν ξέρω.
Μακάρι να μπορούσε η Σταυρούλα να μου πει.
Όμως ακόμα δε μιλάει, κι εγώ απλώς υποθέτω από τις αντιδράσεις της ότι αυτά είναι τ' αγαπημένα της. Έπειτα, αλλάζει γνώμη και προτιμήσεις συνεχώς, κι αλίμονο αν δεν άλλαζε. Είναι δεκατριών μηνών...
Υ.Γ. Όχι πείτε μου, μόνο εγώ νομίζω ότι το μωρό μου είναι το ομορφότερο του κόσμου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου