Μίσκα

Μέσα σε μια βδομάδα γεμάτη άγρυπνες νύχτες, όπου η μικρή μας ξυπνούσε κάθε μέρα στις 4 για να παίξει κανένα τρίωρο, κι εγώ ήμουν τόσο κουρασμένη που κοιμόμουν μαζί τους στις 9, δεν κατάφερα να βρω ευκαιρία να πεταχτώ εδώ. Όμως από την Κυριακή θέλω να το γράψω αυτό, γιατί... άρχισε αυτή η εποχή του χρόνου που μ' αρέσει περισσότερο απ' όλες. Η πιο μαγική και χαρούμενη! Κι εμείς... πιο νωρίς από κάθε άλλη χρονιά... στολίσαμε!  

Στολίσαμε την Κυριακή το πρωί, μετά απ' την πρώτη άγρυπνη νύχτα μας, και αυτή τη χρονιά στ' αλήθεια το κάναμε και οι τρεις μαζί (και οι τέσσερις, αν λογαριάσεις ότι ο μπαμπάς έβαλε το αστέρι).

Η Ισαβέλλα το πήρε πολύ στα σοβαρά.

 Πέρυσι έτρωγε τα στολίδια. Φέτος τα χειρίστηκε σχεδόν... με σεβασμό. Δεν δοκίμασε ούτε ένα, δεν έσπασε ούτε ένα (ευτυχώς δεν έχουμε και πολλά που σπάνε) και γενικά το δέντρο στέκει ακόμα όρθιο (για το ότι το στολίσαμε πάλι πάνω στο τραπέζι δεν ευθύνεται τόσο αυτή όσο ο γάτος). Έχει αγαπημένα στολίδια, που ζητάει να τα κατεβάσουμε πού και πού από το δέντρο, όμως παίζει λίγο μαζί τους και μετά αφήνει να τα κρεμάσουμε ξανά.

Από σήμερα λοιπόν και...μέχρι το 2015, θα μου επιτρέψετε να βλέπουμε μόνο χριστουγεννιάτικα βιβλία. Όλη τη χρονιά περιμένω αυτή την εποχή! 

Για να μην τα πολυλογώ, αφού σε λίγο πρέπει να ξυπνήσω τη Σταυρούλα να πάμε σχολείο, πρώτο-πρώτο, ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πέρυσι τέτοιον καιρό από τις εκδόσεις Κόκκινο, αλλά εμείς φέτος γνωρίσαμε για πρώτη φορά: Μίσκα, ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι (Michka). Είναι γαλλικό στο πρωτότυπο, μια παλιά, παλιά ιστορία της Μαρί Κολμόν (πρωτοκυκλοφόρησε το 1941) που βρήκα και στο αγγλικό amazon με άλλη εικονογράφηση. Και έχει ως εξής:

O Μίσκα είναι ένας μικρός λούτρινος αρκούδος που περιπλανιέται στο δάσος την παραμονή των Χριστουγέννων.

Το έσκασε το ίδιο πρωί απ' το σπίτι του, για να ξεφύγει απ' το στριμμένο κοριτσάκι που τον είχε για κούκλο και να γνωρίσει κάτι διαφορετικό στη ζωή του.

Για την ώρα, απολαμβάνει την εξοχή όσο τίποτα. Είναι ήσυχα και όμορφα, ένα πουλάκι τον ακολουθεί...

"κο κο κό!"

 Έπειτα βρίσκει ένα βαζάκι μέλι, τρώει, περπατάει λίγο ακόμα, και κάπως έτσι αποφασίζει ότι δεν θέλει να ξαναγίνει παιχνίδι κανενός. Του αρέσει τόσο να είναι ελεύθερος...

Σταματάει για λίγο να ξεκουραστεί. Και τότε κρυφακούει μια συζήτηση: Είναι παραμονή Χριστουγέννων, λέει η μία χήνα στην άλλη, η μέρα που κάνεις μια καλή πράξη, κάτι για να βοηθήσεις το διπλανό σου... Για φαντάσου, σκέφτεται ο Μίσκα.

Σε λίγο συναντάει έναν τάρανδο. Είναι ένας τάρανδος του Άι Βασίλη! Ο Μίσκα γίνεται για λίγο βοηθός του. Είναι μαγική εμπειρία να μοιράζει τα δώρα γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι, τρέχοντας σαν τον άνεμο.

Μα τότε φτάνουν στο τελευταίο σπίτι, και ο σάκος είναι άδειος. Το άρρωστο αγοράκι που ζει εκεί δεν θα βρει κανένα δώρο το πρωί... Κι ο Μίσκα ξαφνικά ξέρει ποια θα είναι η καλή του πράξη για τα Χριστούγεννα.

Ο Μίσκα θ' αποχωριστεί την εξοχή που τόσο αγάπησε για να ξαναγίνει παιχνίδι και να δώσει σ' ένα παιδάκι λίγη χαρά. Προχωράει μόνος του, μπαίνει στα μποτίνια του αγοριού και περιμένει να ξημερώσει.

Πόσο γλυκιά και τρυφερή είναι αυτή η ιστορία; Κι οι εικόνες που τη συνοδεύουν, ατμοσφαιρικές κι αυτές και τόσο όμορφες. 

Ο Μίσκα, τόσο αθόρυβα κι απλά, θ' απαρνηθεί τ' όνειρό του για χάρη ενός παιδιού, που δεν θα μάθει τίποτα ποτέ γι' αυτή την πράξη. Είναι μόνο ένα λούτρινο αρκουδάκι, όμως μας δίνει ένα χριστουγεννιάτικο μήνυμα αγάπης, προσφοράς και θυσίας, που ζεσταίνει την καρδιά. 

Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία

Ένα απ' τα πιο όμορφα βιβλία που διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό ήταν Τα Φανταστικά Ιπτάμενα Βιβλία του κυρίου Μόρρις Λέσμορ (The Fantastic Flying Books of Mr Morris Lessmore). Είχα δει παλιότερα τη βραβευμένη μικρού μήκους ταινία που βασίστηκε σ' αυτό και είχα ενθουσιαστεί... όμως το βιβλίο δεν το είχα πιάσει στα χέρια μου μέχρι τώρα, που εκδόθηκε στα ελληνικά. Είναι υπέροχο, και ήθελα να σας το δείξω, και επειδή απ' την επόμενη φορά θα μπούμε επίσημα σε χριστουγεννιάτικο mood (σας απειλώ), είπα ή τώρα ή ποτέ (ή τελοσπάντων το Γενάρη) και -χωρίς άλλους προλόγους- αποφάσισα να το κάνω πάραυτα. 

Ήταν ο κύριος Μόρρις Λέσμορ λοιπόν... και αγαπούσε τις λέξεις, αγαπούσε τα βιβλία. 

Όταν η ζωή του ήρθε τα πάνω-κάτω, σαν να πήρε και ν' αναποδογύρισε ένας τυφώνας ολόκληρο τον κόσμο του, κι όλα έμοιαζαν γκρίζα...

...άρχισε να περιπλανιέται μέχρι που συνάντησε μια παράξενη ύπαρξη. Ήταν μια όμορφη κυρία που πετούσε -την τραβούσε ψηλά ένα σμήνος ιπτάμενα βιβλία.

Η κυρία, που κατάλαβε πως ο Μόρρις χρειαζόταν μια ιστορία, του έδωσε μια απ' τις δικές τις, το αγαπημένο της βιβλίο.

...Και να που ο Χάμπτι-Ντάμπτι τον οδήγησε σ' ένα παράξενο μέρος, μυστηριώδες και μαγευτικό, που θα άλλαζε όλη του τη ζωή. Σε μια βιβλιοθήκη. Κι ό,τι ήταν γκρι ανήκει πια στο παρελθόν.

Ο Μόρρις ζει με τα βιβλία. Και τα βιβλία είναι ζωντανά. Γίνεται προστάτης τους, τα φροντίζει. Γίνεται γιατρός τους, τα θεραπεύει όταν χρειάζονται επιδιόρθωση.

Χάνεται μέσα τους και ταξιδεύει στις σελίδες τους.

Τα μοιράζεται, και δίνει χρώμα και σε άλλες ζωές με τις ιστορίες τους.

Και με τη συντροφιά τους, γράφει τη δική του ιστορία.

Για χρόνια και χρόνια.

Όταν ο Μόρρις Λέσμορ έχει μεγαλώσει πια πάρα πολύ, και το δικό του βιβλίο τελειώνει, κι ο ίδιος αισθάνεται ότι πρέπει να προχωρήσει παρακάτω...

...αποχαιρετάει τα βιβλία του σαν αγαπημένους φίλους...

...και πετάει. Νέος όπως ήταν όταν τα πρωτογνώρισε, χαρούμενος κι ανάλαφρος, πετάει και δεν ξέρουμε πού πάει.

Τα βιβλία δεν θα μείνουν για πολύ μόνα. Μετά από λίγο, ένα κοριτσάκι στέκεται στην είσοδο της βιβλιοθήκης. Το βιβλίο του Μόρρις την καλεί. Το κορίτσι αρχίζει να διαβάζει...

...κι η ιστορία τελειώνει όπως άρχισε...

...ή μάλλον, ξεκινάει από την αρχή.

Δεν έχω λόγια γι' αυτό το βιβλίο. Πραγματικά δεν ξέρω σε ποια από μας άρεσε περισσότερο! Είναι μαγευτικό και συγκινητικό, είναι πανέμορφο -ένα έργο τέχνης. Είναι ένας φόρος τιμής σ' έναν ήσυχο, μοναχικό, γλυκό άνθρωπο που αγαπούσε τα βιβλία και έζησε τη ζωή του μέσα στα βιβλία- μια ζωή γεμάτη, ένα ταξίδι, πολλά ταξίδια, γεμάτα μεράκι κι αφοσίωση. Γιατί αλήθεια δεν είναι ταξίδι τα βιβλία, στο χρόνο και στο χώρο και στις καρδιές άλλων ανθρώπων; 

Τα βιβλία που πετάνε. 

Το γκρι που χρωματίζεται ξαφνικά. 

Τα βιβλία που είναι ζωντανά. 

Αυτό το βιβλίο δεν έχει ηλικία -θα το σύστηνα σε οποιονδήποτε, είτε είναι τριών χρονών ή ογδόντα τριών, αρκεί ν' αγαπάει τα βιβλία, γιατί τότε σίγουρα θα καταλάβει. Σίγουρα θα βρει εκεί μέσα κάτι δικό του. 

Και τότε σίγουρα το βιβλίο... θα του μιλήσει. 

Τα "δώρα"

Είχα σκοπό να περιμένω. Ήθελα να περιμένω ως τις 24 του Νοέμβρη -ένα μήνα ακριβώς πριν την παραμονή των Χριστουγέννων-για να μιλήσω για χριστουγεννιάτικα βιβλία (εντάξει, υπέκυψα τότε με τη βιβλιοθήκη, αλλά δε μετράει). Αυτή τη φορά όμως, ήταν η Σταυρούλα που μου άλλαξε τα σχέδια. Ξαφνικά θυμήθηκε τα περσινά Χριστούγεννα, και πώς ανταλλάξαμε δώρα με τη γιαγιά και τον παππού... και είπε "Ας το ξανακάνουμε φέτος"! Και είπα φυσικά, και είπε ας το κάνουμε τώρα, και είπα δεν είναι εδώ η γιαγιά και ο παππούς, και είπε ας το κάνουμε μόνοι μας, και είπα δεν έχουμε δώρα, και είπε ας τυλίξουμε κάτι που έχουμε, και είπα τι, και είπε Χριστουγεννιάτικα βιβλία, και είπα (από μέσα μου) δεν τα βάζεις μ' ένα σχεδόν-τετράχρονο όταν είναι αποφασισμένο... 

Κι έτσι κάναμε μια ανταλλαγή δώρων στα μέσα του Νοέμβρη, με Χριστουγεννιάτικα βιβλία που ήδη είχαμε (αλλά δεν τα είχαμε ξεφυλλίσει για πολύ καιρό), και ήταν τέλεια! Διαλέξαμε ένα για τον καθένα, τα τυλίξαμε με Χριστουγεννιάτικο χαρτί (έχω τόνους απ' αυτό στη ντουλάπα, λέτε να ψυλλιαστεί κάτι η Σταυρούλα αν ο Άγιος Βασίλης τυλίξει τα δώρα του με το ίδιο χαρτί; το έκανε πέρυσι, αλλά φέτος λέω να μην το ρισκάρω... θέλω να πω, να μην το ρισκάρει...) 

Μετά γραψαμε τα ονόματά μας και ζωγραφίσαμε τα περιτυλίγματα... (και το τραπέζι...)

...και μετά... τα ξετυλίξαμε! Με πάθος...

...ή πιο προσεκτικά...

...και ορίστε τα "δώρα" μας!

Για την Ισαβέλλα, το Τρίγωνα Κάλαντα, που σας είχαμε δείξει πέρυσι, τότε με το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο βιβλίων... Φέτος το είδε με άλλο μάτι, πιο προσεκτικά, το ξεφύλλισε και το περιεργάστηκε μόνη της, διαβάζουμε και όλα τα λογάκια μαζί και νιώθω ότι πια το καταλαβαίνει...

Για το μπαμπα, 4 1/2 φίλοι και η συμμορία των Αγιοβασίληδων του Γιόαχιμ Φρίντριχ, ένα βιβλίο μυστηρίου για μεγάλα παιδιά, από τη γνωστή σειρά 4 1/2 φίλοι, με πρωταγωνιστές τους τέσσερις μικρούς ντετέκτιβ και το σκύλο τους τον Πεντάμορφο.

Είναι μια διασκεδαστική σειρά α λα πέντε λαγωνικά, απ' αυτές που δεν θα μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω αν ήμουν μικρότερη. Αυτή τη φορά το επεισόδιο εκτυλίσσεται την περίοδο των Χριστουγέννων, με τις μέρες να οδηγούν (προχωρώντας με μορφή ημερολογίου) από την πρώτη ως την 24η Δεκεμβρίου.

Τα παιδιά ντύνονται άγγελοι και πιάνουν δουλειά σ' ένα πολυκατάστημα για την περίοδο των γιορτών, με σκοπό να μαζέψουν λεφτά για να φτιάξουν τον υπολογιστή της Στέφι. Εκεί όμως, ένα ακόμα μυστήριο τους περιμένει, οι Αγιοβασίληδες φαίνεται πως κάτι ύποπτο σκαρώνουν και είναι στο χέρι τους να ξεσκεπάσουν τους κλέφτες.

Πάει πολύς καιρός που το διάβασα, και νομίζω πως ήρθε ο καιρός για μια επανάληψη. Εξάλλου, είναι γρήγορο κι έχει πολλή πλάκα. 

Για τη μαμά, Letters From Father Christmas, του J.R.R. Tolkien.  

Ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο, γράμματα από τον Άγιο Βασίλη που έγραφε ο Τolkien στα παιδιά του, από το 1920 που ο πρώτος του γιος ήταν τριών ετών, μέχρι το 1943.

Τα γράμματα, που ήταν γραμμένα με τον τρεμουλιαστό γραφικό χαρακτήρα του Άι Βασίλη και συνοδεύονταν από ζωγραφιές (υπάρχουν φωτογραφίες απ' τα χειρόγραφα και τις εικόνες που έστελνε μέσα στο βιβλίο) και ξεχωριστά γραμματόσημα του Βόρειου Πόλου (!) άλλοτε ήταν σύντομα και περιλάμβαναν λίγες ευχές...

....και άλλοτε (τις περισσότερες φορές) εξιστορούσαν με λεπτομέρειες τι συνέβαινε εκείνο τον καιρό στα μέρη του Άι Βασίλη, συστήνοντας στα παιδιά τον αστείο και ζημιάρη Πολικό Αρκούδο, βοηθό του Άι Βασίλη, αλλά και διάφορα άλλα πλάσματα, ξωτικά, καλικάντζαρους, χιονάνθρωπους, νάνους και τους ανιψιούς του Πολικού Αρκούδου -α ναι, και το "γραμματέα" του Άι Βασίλη, ένα ξωτικό που έγραφε τα γράμματα όταν ο Άγιος ήταν πολύ απασχολημένος.

Ο Τόλκιν δημιουργεί έναν κόσμο μαγευτικό σ' αυτά τα γράμματα, που ποτέ δεν προορίζονταν να δημοσιευτούν. Και σκέφτομαι, τι χαρούμενα που πρέπει να ήταν τα παιδάκια όταν έπαιρναν τα γράμματα και πόσο θα ενθουσιάζονταν όταν θα διάβαζαν τις περιπέτειες του Άι Βασίλη που είχαν γραφτεί μόνο γι' αυτά.

Και σκέφτομαι ακόμα πως θα έκανα κι εγώ κάτι τέτοιο αν μπορούσα, αν ήξερα πώς. Καλά, ίσως όχι κάτι τέτοιο, αλλά ίσως δυο λόγια... Μόνο δυο λόγια, προσωπικά γραμμένα γι' αυτές... Θα το επεξεργαστώ.

Τέλος, το βιβλίο της Σταυρούλας: Treasury of Christmas Stories, ένα βιβλίο που είχα αγοράσει πολύ παλιά για να το χρησιμοποιήσω στα μαθήματα Αγγλικών, και φάνηκε πραγματικά πάρα πολύ χρήσιμο. Διαβάσαμε από κει μέσα με μικρά και μεγαλύτερα παιδιά, αλλά και με ενήλικες, γιατί το βιβλίο είναι μια υπέροχη συλλογή χριστουγεννιάτικων ιστοριών και παραδόσεων απ' όλο τον κόσμο.  

Διασκευές κλασικών ιστοριών, όπως το "A Christmas Carol" του Dickens...

...οι γιορτινές παραδόσεις διάφορων χωρών...

...τρυφερά χριστουγεννιάτικα παραμύθια...

...τραγούδια με τα λόγια και τις νότες τους...

...χριστουγεννιάτικα ποιήματα, κι όλα αυτά υπέροχα εικονογραφημένα.

Το "The Gift of the Magi" ήταν μια απ' τις αγαπημένες μου ιστορίες...

...ενώ το "The True Story of Santa Claus" είχε μεγάλη επιτυχία στα μεγαλύτερα παιδιά.

Το "A Visit from St. Nicholas" δεν θα μπορούσε να λείπει από εδώ μέσα...

...ούτε τα χαρούμενα παιδικά πρόσωπα...

...ούτε ο Καρυοθραύστης φυσικά!

Είναι ένα μεγάλο, απολαυστικό βιβλίο, απ' αυτά που επισκέπτεσαι για χρόνια και χρόνια. Ξεκινήσαμε σιγά σιγά να το διαβάζουμε, όμως δεν περιμένω τίποτα περισσότερο για φέτος απ' το να κάνουμε την αρχή, να δούμε ένα μικρό μέρος του μονάχα. Να το ξεφυλλίσουμε ξανά και ξανά, να δούμε τις εικόνες, να φτιάξει η Σταυρούλα τις ιστορίες της όπως εκείνη ξέρει. Και το βιβλίο να φυλάξει για πολύ καιρό ακόμα τη χριστουγεννιάτικη μαγεία του, μέχρι να γίνει παλιό και φθαρμένο και κουρελιασμένο στα χέρια μας, γεμάτο αναμνήσεις και αγάπη.