Φθινοπωρινά φύλλα

Σήμερα έφυγε ο μπαμπάς μας από την Αθήνα. Είναι ο πρώτος που γύρισε στο Λιτόχωρο. Σε λίγες μέρες φεύγουμε κι εμείς με το τρένο. 

Στο σπίτι είμαστε αισθητά λιγότεροι απόψε. Λείπει ο μπαμπάς, ο γάτος και το παπαγαλάκι. 

Κάνει κρύο, λέει, εκεί. Σα να χειμώνιασε στον Όλυμπο.

Στην Αθήνα όχι ακόμα. Στην Αθήνα τα δέντρα είναι λίγα, δεν καταλαβαίνεις πότε πέφτουν τα φθινοπωρινά φύλλα. 

Γι' αυτό κι εγώ σήμερα θα σας πω άλλη μια φθινοπωρινή ιστορία, σύντομη αλλά γλυκιά. Την ιστορία του Φλέτσερ, μιας μικρής αλεπούς που αγαπούσε ένα δέντρο. 

Όταν το αγαπημένο του δέντρο αρχίζει να μοιάζει κουρασμένο και ξερό, και τα φύλλα του γίνονται καφέ, ο Φλέτσερ αρχίζει ν'ανησυχεί. 

"Απλώς είναι φθινόπωρο", τον καθησυχάζει η μαμά του. Αλλά μετά, το πρώτο φύλλο πέφτει από το δέντρο.

Ο Φλέτσερ κάνει τα πάντα για να μείνει το φύλλο κολλημένο στο δέντρο, όπου ανήκει. Όμως είναι μάταιο.

Αναπόφευκτα, τα φύλλα αρχίζουν να πέφτουν. Ο αέρας τα παρασέρνει. Τα ζώα τα παίρνουν για να τα χρησιμοποιήσουν.

Ένα τελευταίο φύλλο μένει στο δέντρο. Ο Φλέτσερ αποφασίζει να το προστατέψει. Όμως έτσι απλά, χωρίς καμιά βία, το φύλλο παίρνει κι αυτό το δρόμο που του ορίζει η φύση.

Ο Φλέτσερ λυπάται για το δέντρο του, που είναι μόνο και γυμνό μέσα στη νύχτα.

Όμως το επόμενο πρωί που το επισκέπτεται, αντικρίζει ένα καταπληκτικό θέαμα. Το δέντρο του είναι στολισμένο, ασημένιο και πιο όμορφο από ποτέ.

 Η πολύ πολύ τρυφερή ιστορία και οι πανέμορφες, φθινοπωρινές εικόνες μας κάνουν ν' αγαπάμε αυτό το βιβλιαράκι. Το διαβάσαμε για πολλοστή φορά το σαββατοκύριακο, με καλή παρέα πλάι στο τζάκι, σ' ένα μέρος μακριά απ' την Αθήνα, σ' ένα χωριό πάνω στο βουνό. Εκεί, σ' ένα χώρο όπου οι εποχές διαδέχονται αισθητά η μία την άλλη, παίξαμε με αληθινά φθινοπωρινά φύλλα και ανεβήκαμε κι εμείς σ' ένα δέντρο.

Τα φύλλα, το δέντρο. Η εκδρομή, το βιβλίο. Η απερίγραπτη μαγεία του φθινοπώρου κλεισμένη στις σελίδες του.
Ο Φλέτσερ είναι η πιο συμπαθητική αλεπού που έχω δει ποτέ, θέλω να τον πάρω αγκαλιά!
Κι ακόμα, το βιβλίο μου λέει δύο πράγματα, που πολύ μ' αρέσει ν' ακούω:
Πρώτον, οι εποχές αλλάζουν, τίποτα δεν μένει στάσιμο, μη σκας κι άσε τα πράγματα να έρθουν.
Δεύτερον, έχε εμπιστοσύνη. Όσα γίνονται στη φύση είναι καλά καμωμένα.

Όμως Φλέτσερ, είμαι σαν κι εσένα, από τη φύση μου φτιαγμένη ν' ανησυχώ. Το ξέρω πως θα προσπαθούσα κι εγώ να σώσω το δέντρο...