Οι σπόροι της Miss Maple

Πριν τρεις μέρες πέθανε το γατάκι. Ήρθε στο σπίτι μας νεογέννητο, το βρήκαμε στο δρόμο να κλαίει, τα κάναμε όλα σωστά, το ταΐσαμε με το μπιμπερό ειδικό γάλα, ξυπνούσα τη νύχτα για να του δώσω, του κάναμε μασάζ στην κοιλιά, ζεσταίναμε το κουτί του με μπουκάλια νερό, το πήγαμε τόσες φορές στον κτηνίατρο, μεγάλωσε, άνοιξε τα μάτια, έβγαλε δοντάκια, άρχισε να τρέχει, αλλά δεν τα κατάφερε. Έζησε κοντά μας τρεις βδομάδες, πήγαινε καλά. Όμως μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο αρρώστησε, γλίστρησε απαλά σ' ένα βαθύ ύπνο, βυθίστηκε ήρεμα κι έφυγε.  

Αυτές τις μέρες ήμουν πολύ λυπημένη.

Δεν είμαι σίγουρη πώς το βιβλίο που έχω να σας δείξω συνδέεται με το γατάκι. Μάλλον είναι απολύτως άσχετο (ή όχι). Ήθελα όμως να σας πω για το γατάκι, γιατί μου λείπει. Το φρόντισα, και ήθελα πολύ να μεγαλώσει. 

Δεν ήμουν σίγουρη τι να πω στη Σταυρούλα για το γατάκι. Της είπα ότι έφυγε, για να βρει το μαύρο κουνέλι (που είναι και η αλήθεια, γιατί το μαύρο κουνέλι αποδήμησε κι αυτό πριν από κάτι μήνες). Πολλές ώρες αργότερα είπε: "Μαμά θυμάσαι; Τα Χριστούγεννα, το μαύρο κουνέλι ήταν ακόμα εδώ". 

Την επόμενη φορά που ρώτησε, της είπα ότι πήγε στον ουρανό να βρει το μαύρο κουνέλι. Πολλές ώρες αργότερα είπε: "Πετάνε; Το μαύρο κουνέλι και το γατάκι;"

Αυτά με το γατάκι...

Κι έχω σήμερα αυτό το (άσχετο, όμως όχι παντελώς άσχετο) πανέμορφο βιβλίο, που μιλάει για την αλλαγή των εποχών. Για την αναγέννηση της φύσης. 

Miss Maple's Seeds, της Eliza Wheeler.

H Miss Maple είναι μικροσκοπική και ζει σ' ένα σφεντάμι. Κάθε καλοκαίρι, μαζεύει τους χαμένους σπόρους που δεν βρήκαν έδαφος ν' ανθίσουν. 

Τους φροντίζει, σαν να ήταν παιδιά της.

Τους πηγαίνει εκδρομές, για ν' ανακαλύψουν μέρη όπου μπορούν να μεγαλώσουν. Τους μαθαίνει τα πάντα για το πώς είναι να είσαι σπόρος.

Κάποιες φορές, ίσως το παρακάνει με τη φροντίδα της.

Αυτή και οι γείτονές της, τα ζώα, που περνάνε μαζί της και με τους σπόρους της τους δύσκολους μήνες του χειμώνα.

Έπειτα, όταν έρχεται η άνοιξη, τους αφήνει να φύγουν.

Τους στέλνει στο μεγάλο κόσμο να βρουν το δικό τους έδαφος, τις δικές τους ρίζες, και να γίνουν τα όμορφα φυτά που πρόκειται να γίνουν.

Γιατί ακόμα και τα μεγαλύτερα δέντρα ήταν κάποτε μικρούτσικα σποράκια.

Κι όταν οι εποχές κάνουν τον κύκλο τους, φτου κι απ' την αρχή.

Ένα υπέροχο, γλυκό βιβλίο, μια τρυφερή ιστορία ντυμένη με τις πιο όμορφες εικόνες. Το αγαπώ. Όλα μαζί πλεγμένα, οι εποχές και η φύση, κι η προσφορά και η φροντίδα, κι οι δυνατότητες που κρύβονται μέσα σε κάτι που μοιάζει ασήμαντο. 

Ένας απέραντος κόσμος μπροστά, και τόσες πολλές πιθανότητες.

Και τόση πολλή ενέργεια και δύναμη κρυμμένη μέσα σ' ένα μικρό ψίχουλο ζωής, σε κάτι τόσο μικροσκοπικό όπως είναι ένα σποράκι.