Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Οι σπόροι της Miss Maple

Πριν τρεις μέρες πέθανε το γατάκι. Ήρθε στο σπίτι μας νεογέννητο, το βρήκαμε στο δρόμο να κλαίει, τα κάναμε όλα σωστά, το ταΐσαμε με το μπιμπερό ειδικό γάλα, ξυπνούσα τη νύχτα για να του δώσω, του κάναμε μασάζ στην κοιλιά, ζεσταίναμε το κουτί του με μπουκάλια νερό, το πήγαμε τόσες φορές στον κτηνίατρο, μεγάλωσε, άνοιξε τα μάτια, έβγαλε δοντάκια, άρχισε να τρέχει, αλλά δεν τα κατάφερε. Έζησε κοντά μας τρεις βδομάδες, πήγαινε καλά. Όμως μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο αρρώστησε, γλίστρησε απαλά σ' ένα βαθύ ύπνο, βυθίστηκε ήρεμα κι έφυγε.  
Αυτές τις μέρες ήμουν πολύ λυπημένη.


Δεν είμαι σίγουρη πώς το βιβλίο που έχω να σας δείξω συνδέεται με το γατάκι. Μάλλον είναι απολύτως άσχετο (ή όχι). Ήθελα όμως να σας πω για το γατάκι, γιατί μου λείπει. Το φρόντισα, και ήθελα πολύ να μεγαλώσει. 

Δεν ήμουν σίγουρη τι να πω στη Σταυρούλα για το γατάκι. Της είπα ότι έφυγε, για να βρει το μαύρο κουνέλι (που είναι και η αλήθεια, γιατί το μαύρο κουνέλι αποδήμησε κι αυτό πριν από κάτι μήνες). Πολλές ώρες αργότερα είπε: "Μαμά θυμάσαι; Τα Χριστούγεννα, το μαύρο κουνέλι ήταν ακόμα εδώ". 
Την επόμενη φορά που ρώτησε, της είπα ότι πήγε στον ουρανό να βρει το μαύρο κουνέλι. Πολλές ώρες αργότερα είπε: "Πετάνε; Το μαύρο κουνέλι και το γατάκι;"

Αυτά με το γατάκι...

Κι έχω σήμερα αυτό το (άσχετο, όμως όχι παντελώς άσχετο) πανέμορφο βιβλίο, που μιλάει για την αλλαγή των εποχών. Για την αναγέννηση της φύσης. 


Miss Maple's Seeds, της Eliza Wheeler.


H Miss Maple είναι μικροσκοπική και ζει σ' ένα σφεντάμι. Κάθε καλοκαίρι, μαζεύει τους χαμένους σπόρους που δεν βρήκαν έδαφος ν' ανθίσουν. 


Τους φροντίζει, σαν να ήταν παιδιά της.


Τους πηγαίνει εκδρομές, για ν' ανακαλύψουν μέρη όπου μπορούν να μεγαλώσουν. Τους μαθαίνει τα πάντα για το πώς είναι να είσαι σπόρος.


Κάποιες φορές, ίσως το παρακάνει με τη φροντίδα της.


Αυτή και οι γείτονές της, τα ζώα, που περνάνε μαζί της και με τους σπόρους της τους δύσκολους μήνες του χειμώνα.


Έπειτα, όταν έρχεται η άνοιξη, τους αφήνει να φύγουν.


Τους στέλνει στο μεγάλο κόσμο να βρουν το δικό τους έδαφος, τις δικές τους ρίζες, και να γίνουν τα όμορφα φυτά που πρόκειται να γίνουν.


Γιατί ακόμα και τα μεγαλύτερα δέντρα ήταν κάποτε μικρούτσικα σποράκια.


Κι όταν οι εποχές κάνουν τον κύκλο τους, φτου κι απ' την αρχή.


Ένα υπέροχο, γλυκό βιβλίο, μια τρυφερή ιστορία ντυμένη με τις πιο όμορφες εικόνες. Το αγαπώ. Όλα μαζί πλεγμένα, οι εποχές και η φύση, κι η προσφορά και η φροντίδα, κι οι δυνατότητες που κρύβονται μέσα σε κάτι που μοιάζει ασήμαντο. 
Ένας απέραντος κόσμος μπροστά, και τόσες πολλές πιθανότητες.
Και τόση πολλή ενέργεια και δύναμη κρυμμένη μέσα σ' ένα μικρό ψίχουλο ζωής, σε κάτι τόσο μικροσκοπικό όπως είναι ένα σποράκι.




5 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Thanks.. After so many days, I'm just starting to feel better. I thought she'd make it but I'm told they rarely do without their mammas. We love miss maple, and oddly she looks vaguely familiar to me :)

      Διαγραφή
  2. κριμα για το γατακι....πολυ κριμα!ειναι απαισιο οταν φροντιζεις κατι τοσο πολυ να συμβαινει αυτο,το ιδιο και εμεις ειχαμε παθει με το κουνελι μας...
    οσο για το βιβλιο,ειναι γλυκυτατο...δεν το ειχα ξαναδει ποτε!μα που τα ξεφυτρωνεις!
    παρηγγειλα να μας φερουν ενα ιδιο με το δικο σας με τις τρομακτικες ιστοριες με τον μικυ και σια...ελπιζω να αρεσει στις μικρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, απαισιο είναι.. κι εμείς χάσαμε ένα κουνέλι (το μαύρο κουνέλι που έλεγα πιο πάνω) αλλά αυτή τη φορά είχα φροντίσει εγώ η ίδια τόσο πολύ το γατάκι και νόμιζα ότι θα τα κατάφερνε, κι έτσι στενοχωρήθηκα παραπάνω...Ήταν και τόσο γλυκούλι, ήθελα να το πάρουμε σπίτι μας...
      Το βιβλίο το είδα κι εγώ από άλλο blog και έπρεπε να το πάρω, μου μίλησε κατευθείαν!
      ελπίζω να σας αρέσει το τρομαχτικό μας βιβλίο!

      Διαγραφή
  3. Χάρηκα που είδα στην πρώτη εικόνα το γατάκι. Το φέρνω στο νου μου πολλές φορές. Έφυγε όμως με πολλή φροντίδα και φαγητό και όχι μες στο κλάμα, όπως θα έφευγε πριν το έρθει στο σπίτι.
    Το βιβλίο, αρκετά σχετικό με την προσπάθειά σου να κρατήσεις το γατάκι στη ζωή. Να του δώσεις ζωή. Και η ηρωίδα αυτό έκανε με τους σπόρους. Το κείμενο γλυκό και η εικονογράφηση εξαιρετική, ...και για εμένα που δεν στέκομαι πολύ στην εικόνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή