Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Από τον πάγκο του πανηγυριού

Ο καιρός περνάει τόσο γρήγορα.
Θα μου πείτε, αυτό τι το λες και το ξαναλές; Βαλτή είσαι;
Όχι.
Όμως να, με ξαφνιάζει που ήδη ο Οκτώβρης τελειώνει. Έχω αρχίσει κιόλας να σκέφτομαι τα χριστουγεννιάτικα δώρα και να μουρμουρίζω (ακόμα από μέσα μου αλλά για πόσο;) τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια (το κάνει κανείς άλλος αυτό απ' τον Οκτώβριο ή είμαι η μόνη;). Οι μέρες της Αθήνας τελειώνουν (υπήρχε περίπτωση να τις χορτάσω;). Η Ισαβέλλα βγάζει δύο δοντάκια. Ετοιμάζεται να μπουσουλήσει. Κι εκεί που ήταν ένα βρεφάκι που απλώς υπήρχε κοντά μας την ώρα που παίζαμε, τώρα διαλέγει αυτό που θέλει και το διεκδικεί, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα για να μη φάει κανένα μικρό αντικείμενο απ' αυτά που αρέσουν στη Σταυρούλα και γενικά τον περισσότερο καιρό οι δυο τους παίζουν κάπως έτσι:

"Χε χε χε... Σου το βούτηξα..."
Είναι απόλαυση.

Την Κυριακή είχε πανηγύρι στη γειτονιά, για τον Άγιο Γεράσιμο. Πήγαμε οι τέσσερις μας, η μαμά μου, τα κορίτσια κι εγώ. Είδαμε γρήγορα γρήγορα όλους τους πάγκους και καταλήξαμε στην παιδική χαρά. Αγοράσαμε ροζ μικρούτσικες γαλότσες και μπαγιάτικο χαλβά και βιβλία.


Κόλλησα σ' έναν πάγκο με παλιά και πάμφθηνα βιβλία και κόμικς. Είχε τεύχη με παραμύθια της Disney που κυκλοφορούσαν παλιότερα από την DeAgostini, και τα ήθελα ΟΛΑ. Τελικά πήρα δυο απ' αυτά, κι ένα βιβλίο της Λουίζα Μέι Άλκοτ (που είναι γνωστή για τις Μικρές Κυρίες), με τίτλο Τα είκοσι χρόνια της Ρόζας (το έψαξα στο ίντερνετ και στα αγγλικά λέγεται Rose in Bloom, είναι το sequel του βιβλίου της Eight Cousins). Υποτίθεται ότι είναι ένα συγκινητικό εφηβικό μυθιστόρημα. Δεν είχα ακούσει ποτέ γι' αυτό και δεν το έχω αρχίσει ακόμα, αλλά ήταν τόσο φανερά κομμάτι μιας άλλης εποχής που δεν μπορούσα παρά να το αγοράσω. 

Τα παραμύθια της Disney, που άρεσαν πολύ στη Σταυρούλα, ήταν:
Οι Απόκριες με τον Γουίνι και την παρέα του (και ναι, όπου Απόκριες διάβαζε Halloween, είναι ολοφάνερο στην ιστορία)


Το βιβλίο έχει ως εξής:
Οι φίλοι μαζεύονται για το Χαλογουίν, και ο Τίγρης τους λέει την τρομακτική ιστορία του Γκομπλούν, του πλάσματος που μπορεί να σε μεταμορφώσει σε άγρια κολοκύθα, αλλά αν το πιάσεις μπορεί να σου πραγματοποιήσει μια ευχή. Όταν ο Γουίνι τρώει όλα τα γλυκά του Χαλογουίν, ο Ρω και ο Λάμπυ ξεκινούν να πιάσουν το Γκομπλούν για να ευχηθούν να τους δώσει περισσότερα γλυκά. Και η περιπέτειά τους ξεκινά...

Το διαβάσαμε στις "κούκλες που σπάνε". Ήταν κουκουλωμένες στον καναπέ, γύρω απ' τη μαμά τους, τη Σκάρλετ Ο' Χάρα, για να μην φοβούνται.

Οι δύο φίλοι πρέπει να μείνουν γενναίοι, όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο, για να μπορέσουν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο... 

Γενναίοι μαζί!
Γενναίοι για πάντα!
Γυρίζει απ' την άλλη και κλείνει τα μάτια της, κάθε φορά. "Δε φοβάμαι, νυστάζω!"





Είναι συναρπαστικό, και λιγάκι τρομαχτικό, έχει όμορφες εικόνες και τελειώνει με μια γιορτή. Εμείς δεν θέλουμε τίποτ΄ άλλο.


Και ο Μαθητευόμενος Μάγος:


Από τη Φαντασία της Disney.


Ο Μίκυ είναι βοηθός του Μάγου. Κάνει όλες τις δουλειές του κάστρου. Όταν ο μάγος φεύγει ξεχνώντας το καπέλο του, ο Μίκυ σκέφτεται να κάνει λίγα μαγικά για να ξεκουραστεί.


Μαγεύει τη σκούπα για να κουβαλήσει εκείνη νερό. Και όλα πηγαίνουν καλά...



Μέχρι που ο Μίκυ ανακαλύπτει ότι δεν μπορεί να σταματήσει αυτό που ξεκίνησε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η κατάσταση φεύγει τελείως από τα χέρια του...



Και ποιός ξέρει τι θα γινόταν αν δεν εμφανιζόταν την κατάλληλη στιγμή ο μάγος, που θυμώνει αλλά γλιτώνει το Μίκυ, και τον στέλνει πίσω στις δουλειές του.



Τα παραμυθάκια είχαν και τα δύο τρομερή επιτυχία στο σπίτι μας. Η ποιότητα των εικόνων αλλά και του κειμένου είναι νομίζω ανώτερη από κάθε άλλη μεταφορά ιστοριών της Disney σε βιβλίο που έχω δει. Η σειρά της DeAgostini είναι μάλλον εξαντλημένη, αλλά χαίρομαι που κάποια τεύχη κυκλοφορούν ακόμα, έστω και περιστασιακά σε πάγκους πανηγυριών... Μακάρι να τα βρίσκαμε σε κάποια βιβλιοθήκη!

Από το youtube, το απόσπασμα από τη Φαντασία με τον Μίκυ στο ρόλο του Μαθητευόμενου Μάγου:


Και μερικές ιστορίες Halloween με το Γουίνι και τους φίλους του: 


Με τρομαχτικές ιστορίες του φθινοπώρου σας αφήνουμε κι απόψε. Που δεν είναι στ' αλήθεια τρομαχτικές δηλαδή, αλλά... καταλαβαίνετε. 
Αυτό που λέγαμε. 
Λιγάκι. 
Όσο χρειάζεται για να σφίγγεσαι λίγο πιο κοντά στη μαμά. 
Όχι τόσο που να ταράζουν τα γαλήνια και γλυκά όνειρά σου.  

7 σχόλια:

  1. ΕΧΩ ΛΙΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ....ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΙΑ..ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥ ΣΟΥ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΗ ΖΟΥΜΠΙΣΩ...ΕΙΝΑΙ ΦΑΤΣΕΣ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΑΛΛΟ!!
    ΚΑΛΑ ΕΧΩ ΣΚΑΣΕΙ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ ΜΕ ΤΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΑΛΒΑ...ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟΣ!!ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΕΙΑ...
    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΝΤΕ ΑΓΚΟΣΤΙΝΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΕΙΡΑ.ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΡΙΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΤΕΛΝΑΝ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΑΝΑ 4.ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΙΝΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ!!Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ..ΟΥΤΕ Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ Η ΛΥΔΙΑ..ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΑΜΕ ΣΤΑ ΨΗΛΑ ΡΑΦΙΑ..
    Η ΚΟΥΚΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ Η ΣΚΑΡΛΕΤ Ο ΧΑΡΑ?ΠΟΥ ΤΗ ΒΡΗΚΕΣ?ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΤΣΙ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΑΠ'ΤΟ ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΚΑΣΕΤΙΝΑ ΜΕ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ,ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΔΩΡΟ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 15 ...{ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΓΟ ΤΟΥ ΟΖ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΜΙΑ ΛΟΥΤΡΙΝΗ ΚΟΥΚΛΑ ΜΑΙΡΗ ΠΟΠΠΙΝΣ!!} ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ..
    ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ...ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΙ ΠΑΛΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ..ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΧΑΛΟΟΥΓΙΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ!!???ΑΧ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ..ΑΧ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε μπορείς να φανταστείς πόσο μου έχει λείψει ένας ζεστός και μοσχοβολιστός χαλβάς από τον Κόκκινο (υποθέτω τον ξέρεις αφού είναι και αυτός από τη Λαμία). Ό,τι τρώμε οπουδήποτε αλλού απλά δεν τρώγεται...(καλά, με ελάχιστες εξαιρέσεις)

      Διαγραφή
  2. Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟΝ ΧΑΛΒΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ ΕΔΩ...ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΙΧΕ ΠΑΖΑΡΙ ΕΔΩ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΣΠΕΡΧΕΙΑΔΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑΜΕ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΖΕΣΤΟ ΖΕΣΤΟ ΧΑΛΒΑ...ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟΣ!!ΜΗ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή τη φορά ήταν πραγματικά χάλια ο χαλβάς (κι εγώ δεν είμαι πολύ απαιτητική σαν τον παναγιώτη που σου έγραψε πιο πάνω, αλλά ο κόκκινος είναι αλήθεια αξία κι αυτός που πήραμε δεν τρωγόταν)!
      Ουάου για τη σειρά της Ντε Αγκοστίνι. Γενικά κυκλοφορούσαν πάρα πολύ ωραία πράγματα απ' αυτή την εταιρεία.
      Την κούκλα Σκάρλετ (είναι οντως αυτή, η Barbie Σκαρλετ Ο' Χάρα) την είχαμε κάνει δώρο Χριστούγεννα στην αδερφή μου τη Χαρά όταν ήταν περίπου 8-9 χρονών από τοπικό παιχνιδάδικο στου Ζωγράφου (Αθήνα), είχε εντυπωσιαστεί αλλά ποτέ δεν την έπαιξε "για να μην τη χαλάσει", ήρθε τώρα η Σταυρούλα και την κατέβασε απ' το ράφι της, το φόρεμα-κουρτίνα έχει ξεθωριάσει αλλά γενικά είναι σε καλή κατάσταση (για πόσο ακόμα αναρωτιέμαι). Βέβαια η Σταυρούλα τα προσέχει τα παιχνίδια, και στο κάτω κάτω οι Barbie είναι για να παίζεις οπότε κανείς δεν της το αρνήθηκε... Με την ταινία έχω κι εγώ κόλλημα, και θυμάμαι ότι όταν ήμουν σε αντίστοιχη ηλικία (γύρω στα 15) είχα ζητήσει για δώρο Χριστουγέννων τα βιβλία Όσα παίρνει ο άνεμος. Και ο Μάγος του Οζ και η Μαίρη Πόππινς είναι νομίζω οι all time αγαπημένες μου ταινίες. Λούτρινη κούκλα Μαίρη Πόπινς?!!! Ουάου...
      Εσένα σκεφτόμουν όταν έγραφα για τις Απόκριες και το Χαλοουίν. Το συζητούσαμε, κι αμέσως αγορασαμε το βιβλίο και το βρήκα μπροστά μου! Απόκριες με trick or treating, κολοκύθες, νυχτερίδες και τρομαχτικές ιστορίες. Οκέι...

      Διαγραφή
  3. ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΑ ΚΟΙΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ...ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΕΤΟΙΟ ΙΔΙΟ ΓΟΥΣΤΟ ΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ!!Η ΙΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΙΣΕΙ ΠΑΛΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ,ΠΑΙΔΙΚΑ ΟΠΩΣ Π.Χ ΝΤΙΣΝΕΙ ΚΑΙ ΧΑΛΟΟΥΓΙΝ!!!ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΜΠΑΡΜΠΙ{ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ}..ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ...
    ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!
    ΚΑΛΑ,ΠΟΣΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΠΑΙΖΑ ΜΙΚΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΛΑΣΟΥΝ..ΟΥΟΥΟΥΟΥ....ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΙΞΑΝ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΠΑΘΑΝ..ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΥ ΠΟΚΕΤ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΤΣΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΩΡΑΙΕΣ ΑΠΟ ΤΩΡΑ,ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΧΑΝΟΠΑΙΔΑ ΚΑΙ ΟΛΑ...ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ..ΑΑΑΑΧ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΛΟΝΔΙΝΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΑΠΤ'ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΑ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΜΗ ΣΠΑΣΕΙ,,ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΤΥΛΙΞΕΙ ΣΕ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΝΑ ΜΗ ΤΣΑΛΑΚΩΘΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΚΟΥΤΙ.ΗΜΟΥΝ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΗ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΓΥΑΛΙΝΗ ΤΟΣΟ ΑΚΡΙΒΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ.ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΑ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΥΣΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΥΠΟΥ ΜΑΣΚΑ ΤΖΑΜΠΟ...ΓΕΛΙΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ..ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ...ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΗ ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗ ΜΑΣΚΑ!!!!ΤΙ ΔΟΥΛΕΜΑ ΠΟΥ ΕΦΑΓΑ ΑΣΕ...
    ΚΑΛΑ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΒΓΑΖΑΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΚΑΡΛΕΤ ΜΠΑΡΜΠΙ...ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΟΤΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΙΔΑ ΣΕ ΠΑΙΧΝΙΔΑΔΙΚΟ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ ΤΗ ΜΠΕΛΑ ΑΠ'ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΤΖΕΝΙΦΕΡ ΛΟΠΕΖ ΣΕ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΕΣ ΜΠΑΡΜΠΙ...ΕΙΧΑ ΜΕΙΝΕΙ.....ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΕΛΟΥΣΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΕΝ.ΤΡΑΓΙΚΟ.
    ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΟΟΥΓΙΝ ΕΙΠΑ ΣΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΟΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ....ΒΛ.HOCUS POCUS!! ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΕΣ ΑΛΛΑ ΤΗ ΛΑΤΡΕΥΑ ΩΣ ΠΑΙΔΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι έχουμε πάρα πολλά κοινά!!
      Την Barbie κι εγώ δεν την εκτιμούσα ποτέ πάρα πολύ, ούτε και τις ταινίες της-στις αρχές που βγήκαν μου φαινόταν εντελώς αφύσικη η κίνηση και χαζομάρα να δω ταινία με ηρωίδα τη Μπάρμπι- αλλά από τη στιγμή που κάθησα και είδα κανα δυο, κόλλησα και τελικά τις έχω δει σχεδόν όλες (μόνη μου, προ σταυρούλας)!
      Χεχεχε η ιστορία με τη μάσκα είναι πολύ αστεία... :D
      Τραγικό δε λες τίποτα, μπέλα και τζένιφερ λόπεζ και έντουαρντ σε μπάρμπι! φαντάζομαι και πόσο θα έκαναν...
      Ελπίζω να δείτε και να απολαύσετε την ταινία σας! Πρέπει να δω κι εγώ το χόκους πόκους- ποτέ δεν έχω αξιωθεί!

      Διαγραφή
  4. Τι τέλειες φωτογραφίες των παιδιών!. Εγώ στις φωτογραφίες κυρίως σταματώ παρά στην υπόθεση των παραμυθιών. Είναι αυτά που αγαπώ και θέλω να τα βλέπω. Είναι ίσως και θέμα ηλικίας. Στην εποχή μου δεν είχαμε βιβλία με παραμύθια, ακούγαμε από τις γιαγιάδες μας ή τους γονείς ό.τι ξέρανε ή κυρίως σοφιζόντουσαν στη στιγμή και συνήθως δεν είχαν και καλό τέλος οι ιστορίες ή τα τραγούδια. Σκεφτείτε π.χ. το τραγούδι "ανέβηκα στην πιπεριά..." , "ο Μενούσης..." κά. Ή γκρεμοτσακιζόντουσαν και πήγαιναν στη νόνα τους ματωμένα τα παιδιά ή κάτι άλλος χαμός γινότανε. Ίσως για να συνετίζουν εμμέσως τα παιδιά να κάνουν παράτολμες πράξεις! Τα βιβλία με παραμύθια τα ζήσαμε μαζί σας και για εσάς, αλλά είμασταν πια πολύ μεγάλοι για να σταθούμε στα νοήματα και τις συγκινήσεις που μπορούσαν να προκαλέσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή