Λίγες εικόνες...

Εικόνες και βιβλία από την εβδομάδα που πέρασε...

Το καινούργιο σπορ: Να κατεβάζει τα βιβλία απ' τα ράφια. Με προτίμηση στη μικρή βιβλιοθηκούλα. Με ιδιαίτερη προτίμηση στα επάνω δυο ράφια (τα πιο γεμάτα). Πετάει το περιεχόμενο στο πάτωμα και το απολαμβάνει. Εδώ, ετοιμάζεται να ξεκινήσει...

Η επιστροφή της λιακάδας: Βόλτες στο πάρκο. Ακροβατικά. Μονόζυγο, τα όρια του φόβου. Χαμηλές πτήσεις στην κούνια. Παιχνίδι με το χώμα, τα χέρια πάνω στη γη.

Τα βιβλία Χαρούμενοι ήχοι βγήκαν κάποια στιγμή από το ράφι. Η Ισαβέλλα είναι πολύ μικρή γι' αυτά, η Σταυρούλα πολύ μεγάλη. Τα διαβάσαμε όμως όλα, τα ξαναθυμηθήκαμε και το διασκεδάσαμε. 

Το Διάστημα και τα Ρομπότ είναι τ' αγαπημένα μου (πιο πολύ τα Ρομπότ). 

Ήχοι, έντονα χρώματα, μεγάλα σχήματα και ρυθμικά λογάκια. Αν μη τι άλλο, είναι εντυπωσιακά βιβλία...

Και με pop-ups που βγάζουν μάτι.

Να και τα Ρομπότ, που τα γνωρίσαμε όταν η Σταυρούλα ήταν δεκαέξι μηνών:

Αγαπημένη σελίδα, τα ρομποτομωράκια:

Και η τελευταία σελίδα, με τον ήχο να συνεχίζεται για λίγο παραπάνω απ' τις υπόλοιπες, ίσα για ν' αναρωτιέσαι αν χάλασε...

Καθημερινό ανάγνωσμα αυτής της εβδομάδας, το τελευταίο μας βιβλίο απ' τη σειρά My First Little House Books, Prairie Day: 

Αυτό που μιλάει για εκείνο το μικρό κορίτσι που το έλεγαν Λώρα, που ξεκίνησε μια φορά κι έναν καιρό, μαζί με το Μπαμπά της, τη Μαμά της, τη μεγάλη της αδερφή τη Μαίρη, τη μικρή της αδερφούλα την Κάρι και το καλό σκυλί τους, τον Τζακ, μέσα στο σκεπαστό τους κάρο για το μεγάλο λιβάδι...

 Το βιβλίο εξιστορεί την περιπέτεια της Λώρας και της οικογένειάς της καθώς ψάχνουν το κατάλληλο μέρος για να χτίσουν το μικρό τους σπίτι στο λιβάδι.

Τις δυσκολίες...

Και τις όμορφες στιγμες...

Είναι μια απόδραση σε μιαν άλλη εποχή, σ' έναν άλλο κόσμο. Θαυμάζω το πώς γίνεται να ζει μια οικογένεια τόσο μακριά απ' τον πολιτισμό, κι όμως τόσο όμορφα και προσεκτικά. Αλλά και το να έχουν τόσο λίγα υλικά πράγματα κι όλοι να είναι τόσο ευτυχισμένοι. Για άλλη μια φορά σκέφτομαι πως είναι υπέροχο που υπάρχουν αυτές οι ιστορίες διασκευασμένες (και τόσο υπέροχα εικονογραφημένες από την Renee Graef) για μικρά παιδάκια, ώστε να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τη Λώρα και τον κόσμο της.

Ζηλεύω καμιά φορά την απλότητα της ζωής τους. Τις μεγάλες ήσυχες μέρες που μοιράζονται, και που μοιάζουν να μην τελειώνουν. 

Στην εποχή μας έχουμε την τάση να κάνουμε τα πράγματα τόσο περίπλοκα. 

Τρέχουμε κι όλο κάτι κυνηγάμε, ενώ το μόνο που χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα είναι αγάπη κι ο ένας τον άλλο.