Αλίκη... κατά κάποιο τρόπο

Άλλα είχα στο μυαλό μου να γράψω απόψε, όμως λίγο κουρασμένη μετά από μια ακόμα όμορφη εκδρομή στη Θεσσαλονίκη, είπα να μετατρέψω το υστερόγραφο σε ανάρτηση και ν' αφήσω τα υπόλοιπα γι' αργότερα... 

Λοιπόν, τις προάλλες ξετρυπώσαμε ανάμεσα στα βιβλία που είχαμε καιρό να διαβάσουμε μια Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων που είχαμε αγοράσει κάποτε από το σούπερ μάρκετ. 

Η Αλίκη είναι απ' τ' αγαπημένα μου βιβλία. Απλώς τρελαίνομαι για τη Χώρα των Θαυμάτων. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω την ευκαιρία να μοιραστώ την Αλίκη με το μικρό μου. Όμως η Αλίκη είναι ιστορία για πιο μεγάλα παιδιά. Έτσι, όταν βρήκαμε αυτό το λεπτό βιβλιαράκι με τις μεγάλες εικόνες και τα λίγα λογάκια, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το αγοράσουμε. Παραμύθια σε εικονογράφηση του Van Gool. Κοντά στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, δίπλα στις τσίχλες, τις μπαταρίες και τα ξυραφάκια.   

Το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό: Η Αλίκη είναι ιστορία για μεγαλύτερα παιδιά. Είναι μεγάλο βιβλίο, με πολλά, πολλά επεισόδια. Το βιβλιαράκι μας είναι κουτσουρεμένο σε απελπιστικό βαθμό. Τόσο, που πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί το διαβάζουμε.

Λείπει η κάμπια, λείπει ο καπελάς και το τσάι των τρελών δεν συμβαίνει ποτέ! Η γάτα του Τσεσάιρ αναφέρεται σε μία πρόταση και το επεισόδιο "γουρούνι και πιπέρι" λείπει κι αυτό. Λείπει η ψευτοχελώνα και η "όμορφη σούπα", λείπει το σπίτι του λαγού, λείπει η ιστορία με τις τάρτες στο δικαστήριο, λείπει η ουσία του βιβλίου.

Αφήστε που είναι και γεμάτο ανακρίβειες! Η υπόθεση με το "φάε με- πιες με" είναι εντελώς μπερδεμένη και λάθος, ενώ τα τριαντάφυλλα που βάφουν οι φρουροί τραπουλόχαρτα "γιατί τους διέταξε η βασίλισσα"; Οκέι.

Και θα μου πείτε, γιατί το διαβάζουμε τότε;
Γιατί η εικονογράφηση του κυρίου Van Gool, όποιος κι αν είναι (δεν κατάφερα να βγάλω άκρη στο ίντερνετ), μ' αρέσει πάρα πολύ. Η Αλίκη είναι τόσο χαριτωμένη. Τα σκηνικά του τόσο παραμυθένια. Τα χρώματα τόσο απαλά. Κι η γλυκιά μου, η απροκατάληπτη Σταυρούλα τρελαίνεται για το βιβλίο. Μόλις το ανακαλύψαμε ξανά στο κουτί, το ζήτησε δύο φορές απανωτά. Έτσι, το διαβάζουμε.

Τα επεισόδια που λείπουν θα πρέπει να περιμένουν τα κορίτσια να μεγαλώσουν. Θα τα γνωρίσουν ελπίζω μια και καλή, από το κανονικό βιβλίο.
Για την ώρα, προσπαθώ να μπαλώσω τις ανακρίβειες.
Όμως σκεφτόμουν, όπως και να 'χει, τι καλά που μοιραζόμαστε την Αλίκη.
Στ' αλήθεια χαίρομαι που βρέθηκε στο δρόμο μας.
Είναι ένα βιβλίο που βρήκαμε δίπλα στις τσίχλες και στις μπαταρίες, μα είναι πάντα η Αλίκη.

Τι διαβάζουμε αυτό τον καιρό...

Είναι πολύ, πολύ αργά. Μόλις τελειώσαμε την αγαπημένη μου ταινία You've Got Mail (πρέπει να την έχω δει 20 φορές) και διαπίστωσα ότι η κατάστασή μου είναι αθεράπευτη: αν περάσει η ώρα, δεν μπορώ να δω ούτε κάτι που στ' αλήθεια μ' αρέσει χωρίς να κοιμηθώ. Έφαγα τέσσερις καραμέλες και ήπια έναν κουβά τσάι προσπαθώντας να μείνω ξύπνια. Είδα αρκετό, αλλά επίσης έχασα αρκετό. Η τελευταία καραμέλα κανέλα δεν τα κατάφερε να με κρατήσει, έμεινε στάσιμη πολλή ώρα και μου έκαψε τη γλώσσα. 

Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι λατρεύω την ταινία και όσες φορές ξυπνούσα ήξερα ακριβώς τι γίνεται (και τι έχω χάσει).  

Αυτά με την ταινία. 

Πρέπει να κοιμηθώ. Δυο λόγια μόνο απόψε, για δυο αγαπημένα βιβλία.

Είναι ένα βιβλίο που διαβάζουμε σχεδόν κάθε μέρα από τότε που το πήραμε. Είναι μεγάλο, χοντρό και γεμίζει τα χέρια μας και την αγκαλιά μας. Λέγεται Το βιβλίο των παραμυθιών (If You Love a Magical Tale), και είναι οι ιστορίες του Μάγου του Οζ και του Αλαντίν διασκευασμένες από τον Saviour Pirotta. 

Η εικονογράφηση της Susanna Lockheart είναι πανέμορφη και το βιβλίο έχει κάτι το εντυπωσιακό: Σελίδες που ξεδιπλώνουν κάνοντας τις εικόνες να αλλάζουν- η μία ξεπροβάλλει μαγικά μέσα από την άλλη... Τέλειο!

Ο Μάγος του Οζ διασκευασμένος για μικρούτσικα παιδάκια; Είμαι μέσα! Και η Σταυρούλα το ίδιο. Παίρνουμε τη "Ντόροθυ" όπου πηγαίνουμε, τη διαβάζουμε αγκαλιά στον καναπέ, παίζουμε ιστορίες μ' αυτή.

 Η ιστορία είναι αναγκαστικά απλοποιημένη, όμως αρκετά πιστή και πολύ κατανοητή για μικρά παιδιά. Η κάθε σελίδα έχει αρκετό κείμενο, όμως εκείνη την ακολουθεί χωρίς προσπάθεια. Της κρατάει το ενδιαφέρον.

Οι χαρακτήρες είναι τόσο συμπαθητικοί, η απεικόνισή τους τόσο προσεγμένη.

Κάποια σημεία φυσικά προκαλούν ατέλειωτες συζητήσεις...

Όμως χαίρομαι τόσο πολύ που μπορώ να μοιραστώ με το μικρό μου μια τόσο υπέροχη ιστορία μέσα από ένα τόσο όμορφο βιβλίο. Και χαίρομαι που το βιβλίο την έκανε ν' αγαπήσει την ιστορία, όπως την αγαπώ κι εγώ. Και πάντα, πάντα χαίρομαι όταν βρίσκω κάτι που στ' αλήθεια την ενθουσιάζει.

Ο Αλαντίν δεν μπορώ να πω ότι με ξετρελαίνει τόσο σαν ιστορία. Είναι και στην απόδοσή του εδώ λιγάκι πιο μπερδεμένος.

Όμως εξακολουθεί να είναι ένα μαγικό παραμύθι ντυμένο με ωραίες ζωγραφιές. Το διαβάζουμε. Μας αρέσει. Οχι όσο ο Μάγος του Οζ. Αλλά μας αρέσει. 

Τ' αγαπημένα βιβλία με κάνουν χαρούμενη.

Το άλλο αγαπημένο της βιβλίο για πάνω από ένα χρόνο, που αυτό τον καιρό το έχει ξαναθυμηθεί, είναι ο Elmo- I Can Do It. Ούτε που ξέρω πώς μου ήρθε να το αγοράσω, έπειτα όταν το πρωτοάνοιξα με ξένισε λιγάκι, δυσκολεύτηκα να μεταφράσω τα ποιηματάκια του με τρόπο που να θεωρώ αποδεκτό, γενικά στην αρχή κάτι πάνω του με χάλασε.

Όμως η Σταυρούλα τρελαίνεται γι' αυτό. Το ζητάει συνεχώς, και πολλές φορές ξανά και ξανά. Σήμερα αποφάσισε και η Ισαβέλλα να το δει ταυτόχρονα, και είχαμε μάχη από πάνω του. 

Το βιβλίο δεν έχει ιστορία. Ο Έλμο σου μαθαίνει τα πάντα για το πώς να είσαι μεγάλο παιδί. Κάθε σελίδα και μια δραστηριότητα: Να πηγαίνεις στο μπάνιο, στο σχολείο, στην πισίνα, στον οδοντίατρο, στο πάρκο, να κάνεις πάρτι, να κοιμάσαι στο κρεβάτι σου.

Έπειτα πρέπει να βρεις κάποια αντικείμενα μέσα σε κάθε σελίδα. Τα εντοπίζεις και τα δείχνεις. Τόσο απλά.

Τους χαρακτήρες δεν τους ξέραμε από τη σειρά Sesame Street, ούτε εγώ ούτε εκείνη. Η μόνη μας επαφή μαζί τους είναι αυτό το βιβλίο. Σήμερα με ρωτούσε αν είναι όλοι τους τερατάκια.

Υποθέτω πως είναι, αλλά συμπαθητικά τερατάκια. Όλοι τους διαφορετικοί, αλλά όλοι φίλοι.

Τελικά, ξεπέρασα τον αρχικό μου δισταγμό με το βιβλίο. Είναι διασκεδαστικό ν' ασχολούμαστε μαζί του. Τα ποιηματάκια έχουν βρει από καιρό το ρυθμό τους, το δαχτυλάκι ξέρει ακριβώς πού να εντοπίσει τ' αντικείμενα. 

Κι εμείς επιστρέφουμε στον Έλμο, ξανά και ξανά. 

Αρέσει στη Σταυρούλα, κι όταν κάτι πάρει την έγκρισή της, τελείωσε. 

Εξάλλου, εκείνη δείχνει το δρόμο κι εγώ ακολουθώ.

Παρακολουθώ.

Αυτή είναι η δουλειά μου. 

Ιντερλούδιο

Ανάμεσα στο έβδομο και στο όγδοο βιβλίο της σειράς A Series of Unfortunate Events που διαβάζω αυτό τον καιρό, αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα. Τα βιβλία του Lemony Snicket είναι πάρα πολύ ωραία και δεν με έχουν κουράσει καθόλου, αλλά ήθελα κάτι πιο πολύ της εποχής, ένα ιντερλούδιο μέσα στον κατακλυσμό μου από Ατυχή Γεγονότα. Έχω μόνιμα μια στοίβα αδιάβαστα βιβλία πλάι στο κρεβάτι μου, γιατί δεν κρατιέμαι ποτέ να τελειώσω αυτά που έχω πριν διαβάσω το επόμενο, αλλά αυτό είναι νομίζω πρόβλημα όλων των βιβλιοφάγων. Μέσα σ' αυτή τη στοίβα υπήρχαν και δυο μικρά παιδικά βιβλία, το ένα χριστουγεννιάτικο, το άλλο παλαβό:

Ό,τι έπρεπε δηλαδή. Τα διάβασα στο πι και φι. Και ήθελα σήμερα να σας τα δείξω.

Fortunately, the Milk του Neil Gaiman: 

Το αγόρασα για πολλούς λόγους. Επειδή το έγραψε ο Neil Gaiman. Επειδή η εικονογράφηση είναι αυτή που είναι -καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του βιβλίου και είναι του Chris Riddell και είναι θαύμα και σημαντική όσο και το κείμενο. Επειδή ο τίτλος είναι αυτός που είναι. Ένα βιβλίο που λέγεται Ευτυχώς, το γάλα... δεν μπορεί παρά να είναι παράξενο και αστείο και ενδιαφέρον και εντελώς τρελό, σωστά; Είναι αυτά, κι ακόμα περισσότερα. Είναι γρήγορο, διασκεδαστικό, όμορφο, τελείως πρωτότυπο και μου θύμισε Ρόαλντ Νταλ. Να πω κι άλλα;

Η μαμά λείπει. Τα παιδιά θέλουν πρωινό. Στο σπίτι δεν έχει γάλα.
Ο μπαμπάς βγαίνει ν' αγοράσει και αργεί κάπως. Αυτό είναι όλο κι όλο.
Τίποτα το ιδιαίτερο.
Μόνο που όταν ο μπαμπάς επιστρέφει, τους εξηγεί γιατί άργησε.

Η ιστορία που τους λέει περιλαμβάνει μια απαγωγή από εξωγήινους, μια συνάντηση με πειρατές, ένα απίστευτο ταξίδι στο χώρο και το χρόνο...

...εκπληκτικούς χαρακτήρες όπως έναν υπέροχο στεγόσαυρο-εφευρέτη που ταξιδεύει στον αέρα μ' ένα παράξενο αερόστατο...

...θεούς που ζητούν ανθρωποθυσίες...

...ιδιότυπους βρικόλακες...

... μια διαγαλαξιακή αστυνομία δεινοσαύρων και αστραφτερά πόνυ, αν δεν ξεχνάω κάτι σημαντικό. Μέσα σ' όλα αυτά, το γάλα πρωταγωνιστεί, πάει κι έρχεται, κι ο μπαμπάς (που στις εικόνες είναι φτυστός με τον Neil Gaiman, πόσο τέλειο είναι αυτό;) δεν το εγκαταλείπει ποτέ, πιστός στο καθήκον να το φέρει στο σπίτι. Εξάλλου, η περιπέτειά του είναι τελείως απίθανη, όμως εκείνος ισχυρίζεται πως όλα αυτά έγιναν στ' αλήθεια κι έχει το γάλα για να το αποδείξει!

Kit's Surprise:

Ένα βιβλίο της σειράς American Girl, που ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα. Η σειρά είναι παλιά και πάρα πολύ διάσημη στην Αμερική, ένας ολόκληρος κόσμος αμέτρητων, πανέμορφα εικονογραφημένων βιβλίων με ηρωίδες κορίτσια από διάφορες περιόδους της Αμερικάνικης ιστορίας. Μας γνωρίζουν την εποχή και τον κόσμο τους μέσα απ' τις περιπέτειές τους. 

Η Κιτ είναι το πρώτο κορίτσι που διαβάζω, και η Έκπληξη της Κιτ το δεύτερο βιβλίο μου (είναι το τρίτο στη σειρά της Κιτ, κάθε κορίτσι έχει αρκετά τεύχη, μιλάμε για πολλά βιβλία).

Η Κιτ είναι ένα κορίτσι του 1934, έξυπνο και γεμάτο ιδέες, που ονειρεύεται να γίνει δημοσιογράφος και ζει στο πετσί του την οικονομική κρίση της Αμερικής. Στο βιβλίο αυτό πλησιάζουν Χριστούγεννα, η οικογένειά της κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της...

...και η Κιτ προσπαθεί να βοηθήσει όσο μπορεί, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να βγάλει λίγα χρήματα δουλεύοντας για το στρυφνό θείο της ...

... και να κρατήσει την αξιοπρέπειά της δίχως να χάσει και την καλύτερή της φίλη. Τα Χριστούγεννα φαίνεται ότι θα είναι τα χειρότερα που έχει περάσει ποτέ...

...όμως δεν είναι όλα τόσο μαύρα τελικά και το χαρούμενο τέλος σε όλη αυτή την ιστορία είναι πολύ ευπρόσδεκτο.

Στο τέλος του βιβλίου, λίγες σελίδες με πληροφορίες και φωτογραφίες μας μεταφέρουν στα Χριστούγεννα του 1934, στον κόσμο της Κιτ.

Μια όμορφη κι ενδιαφέρουσα ματιά στην οικονομική κρίση, τα προβλήματα των ανθρώπων και την προσπάθειά τους να κρατήσουν το ηθικό τους ψηλά και να χαρούν όσο μπορούν.

Εκτός του ότι η υπόθεση μας αγγίζει όλους αυτό τον καιρό και δεν απέχει πολύ απ' αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, η ιστορία της Κιτ είναι μια σύντομη και καλογραμμένη ιστορία για το θάρρος και την εξυπνάδα ενός μικρού κοριτσιού μέσα στα προβλήματά του. Κάθε μικρό κορίτσι θα μπορούσε να ταυτιστεί και να αγαπήσει αυτό το βιβλίο.
Ή όχι και τόσο μικρό.
Λατρεύω τις ιστορίες με ηρωίδες μικρά κορίτσια που ξεπερνούν εμπόδια. Με εμπνέουν.
Κάπου μέσα στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, είμαι ακόμα εννιά χρονών.
Νομίζω ποτέ μου δεν θα μεγαλώσω.

Χριστουγεννιάτικες κατασκευές

Η αγαπημένη μου περίοδος του χρόνου ξεκινά. Σήμερα στολίσαμε το δέντρο! Με τις πιτζάμες μας, πριν φάμε πρωινό. Τόσο δεν κρατιόμασταν.

Λατρεύω το στόλισμα του δέντρου. Λατρεύω τα Χριστούγεννα! Και πιο πολύ αυτό τον καιρό, που περιμένουμε τα Χριστούγεννα. Το κομμάτι ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, όχι και τόσο. Νιώθεις ήδη ότι το ωραίο τελειώνει. Αν πεις μετά για το κομμάτι απ' την Πρωτοχρονιά μέχρι τα Φώτα, αυτό είναι άστα να πάνε. Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι οι γιορτές δεν έχουν περάσει, στην πραγματικότητα όμως έχουν περάσει για τα καλά και είσαι όσο πιο μακριά γίνεται από τα επόμενα Χριστούγεννα. Γι' αυτό λέω, είμαστε στην καλύτερη εποχή του χρόνου!  

Το στραβό αλλά όμορφο δεντράκι μας στολίσαμε πάνω στο τραπέζι, γιατί πέρυσι ο γάτος σκαρφάλωνε πάνω του και απ' τη μια μεριά είναι λες κι έπεσε στα κλαδιά χιονοστιβάδα. Η Σταυρούλα, όρθια στην καρέκλα, κρεμούσε τα στολίδια. Η Ισαβέλλα, στο καρεκλάκι της, δοκίμαζε τα στολίδια πριν κρεμαστούν. Στο φούρνο ψήνονταν φετούλες από πορτοκάλι πασπαλισμένες με κανέλα, για να τις κρεμάσουμε κι αυτές στο δέντρο. Το σπίτι μοσχομύρισε. 

Όπως κάθε χρόνο, φάγαμε μερικές αποξηραμένες φετούλες πορτοκάλι πριν τις κρεμάσουμε στο δέντρο. Είναι πλέον οικογενειακή παράδοση να τις δοκιμάζουμε, αν και υποτίθεται δεν τρώγονται. Μόνο που φέτος είμαστε περισσότεροι.  

Πλησιάζουν τα πρώτα της Χριστούγεννα. Ένας καινούργιος ανθρωπάκος μασουλάει τη διακόσμηση... Τι συγκινητικό!

Ήταν η πρώτη φορά που η Σταυρούλα βοήθησε τόσο πολύ στο στόλισμα του δέντρου. Κι η πρώτη φορά που το χάρηκε τόσο πολύ. Πριν ένα χρόνο, είχε κρεμάσει ελάχιστες μπαλίτσες. Πριν δυο χρόνια, δάγκωνε τα στολίδια σαν την Ισαβέλλα. Πριν τρία χρόνια, ετοιμαζόταν να γεννηθεί. Φέτος το στόλισμα ήταν πιο απολαυστικό από ποτέ. 

Αφού τελειώσαμε, διαβάσαμε για άλλη μια φορά τον αγαπημένο μας Χαρούμενο ταχυδρόμο. 

Φέτος είναι διαφορετική, είναι παιδάκι κι όχι μωρό, ενδιαφέρεται να κάνει πράγματα με τα χέρια της. Γι' αυτό και φέτος αγόρασα για 'κείνη και για μένα αυτό το βιβλίο, που θέλω να σας δείξω σήμερα. 100 Christmas Things to Make and Do, της Fiona Watt. 

Θυμάμαι πόσο μου άρεσαν οι χριστουγεννιάτικες κατασκευές όταν ήμουν παιδάκι. Στολίζουν το σπίτι, η χαρά όταν τις φτιάχνεις είναι μεγάλη, και κάνουν τη γιορτή πιο χειροπιαστή από νωρίς. Έτσι ήθελα φέτος να δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι και με τη Σταυρούλα. Ήθελα ένα βιβλίο να μας δώσει όμορφες και εύκολες ιδέες, γιατί εκείνη είναι πολύ μικρή κι εγώ λίγο τεμπέλα και τσαπατσούλα. Ιδέες που δεν θα ήταν απαγορευτικές για ένα μικρό παιδάκι και που δεν θα απαιτούσαν εξεζητημένα υλικά ούτε τρομερές ικανότητες. Κάτι με χαρτόνια ρε παιδί μου, και κόλλα, και ψαλίδι, και χρυσόσκονη, όπως όταν παίζαμε μικρά. 

Και το βιβλίο αυτό ήταν ιδανικό. 

Το είχα ανάμεσα στα παιχνίδια της, το είδε μόνη της, ζήτησε να μάθει τι ήταν, της εξήγησα, ήθελε να αρχίσουμε αμέσως, της εξήγησα ότι πρέπει να κοιμηθεί το μωρό, μετά βίας περίμενε μέχρι το βράδυ. Στο μεταξύ το είχε ξεφυλλίσει, είχε αποφασίσει τι ήθελε να φτιάξουμε ("Αυτό! Όχι, αυτό! Όχι, πρώτα αυτό και μετά αυτό! Όλα!"), όταν ήρθε η ώρα απλώσαμε ένα μεγάλο χαρτόνι στο πάτωμα και αρχίσαμε να φτιάχνουμε κάτι στολίδια-καρδούλες. Της εξηγούσα τις οδηγίες, έκανα αρκετή δουλειά εγώ (πιο πολύ το κόψιμο και το κόλλημα) κι εκείνη στόλιζε με χρυσόσκονη.

 Ενθουσιάστηκε.

 

 Το πρώτο βράδυ που κάναμε κατασκευές, κοιμήθηκε πολύ αργά. Μετά τις καρδούλες ήθελε να φτιάξουμε κάτι άλλο. Έτσι ξεκινήσαμε τις διακοσμητικές κάλτσες.

Με την ίδια επιτυχία.

Ενθουσιασμός, και τα δημιουργήματα σε περίοπτη θέση.

Χθες καθήσαμε για δεύτερη φορά ν' ασχοληθούμε, πάλι για ώρες και ώρες. Φτιάξαμε διάφορα, τα κρεμάσαμε στο σπίτι. Υπάρχουν τόσα πολλά που της αρέσουν μέσα στο βιβλίο. Σαν πεταλουδίτσα πηγαίνει απ' τη μια σελίδα στην άλλη προσπαθώντας ν' αποφασίσει. Υπάρχουν τόσα που μου αρέσουν κι εμένα.

Είχε τρομερό ενθουσιασμό γι' αυτές τις νιφάδες...

 Ένα μικρό δείγμα:

Από μικρά μαγειρικά project μέχρι ζωγραφική και κολλάζ.

Ιδέες για να φτιάξεις χαρτί περιτυλίγματος και χριστουγεννιάτικες κάρτες.

Ή ένα Advent Calendar:

Και άπειρα ακόμα:

Αυτά τα χιονανθρωπάκια θέλουμε και οι δύο πολύ να τα φτιάξουμε...

 Η Σταυρούλα κι εγώ είμαστε ενθουσιασμένες με το βιβλίο.
Και με τον ήρεμο χρόνο που περνάμε μαζί πάνω απ' αυτό, και πάνω απ' τα γυαλιστερά χαρτόνια και τις μπογιές μας.

Νομίζω πως είναι απ' τα βιβλία που μπορούν να προσφέρουν έμπνευση και χαρά για πολλά πολλά χρόνια. Κι ελπίζω να μας κρατήσει συντροφιά καθώς τα κορίτσια θα μεγαλώνουν και θα θέλουν να εκφραστούν δημιουργικά, να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και να μοιραστούν όμορφες στιγμές μαζί μας. Γιατί -μιλάω εκ πείρας- όλα αυτά είναι το υλικό των πιο γλυκών παιδικών αναμνήσεων.

Και μακάρι πάντα να φτιάχνουμε μαζί γλυκές αναμνήσεις.