Χριστουγεννιάτικες κατασκευές

Η αγαπημένη μου περίοδος του χρόνου ξεκινά. Σήμερα στολίσαμε το δέντρο! Με τις πιτζάμες μας, πριν φάμε πρωινό. Τόσο δεν κρατιόμασταν.

Λατρεύω το στόλισμα του δέντρου. Λατρεύω τα Χριστούγεννα! Και πιο πολύ αυτό τον καιρό, που περιμένουμε τα Χριστούγεννα. Το κομμάτι ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, όχι και τόσο. Νιώθεις ήδη ότι το ωραίο τελειώνει. Αν πεις μετά για το κομμάτι απ' την Πρωτοχρονιά μέχρι τα Φώτα, αυτό είναι άστα να πάνε. Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι οι γιορτές δεν έχουν περάσει, στην πραγματικότητα όμως έχουν περάσει για τα καλά και είσαι όσο πιο μακριά γίνεται από τα επόμενα Χριστούγεννα. Γι' αυτό λέω, είμαστε στην καλύτερη εποχή του χρόνου!  

Το στραβό αλλά όμορφο δεντράκι μας στολίσαμε πάνω στο τραπέζι, γιατί πέρυσι ο γάτος σκαρφάλωνε πάνω του και απ' τη μια μεριά είναι λες κι έπεσε στα κλαδιά χιονοστιβάδα. Η Σταυρούλα, όρθια στην καρέκλα, κρεμούσε τα στολίδια. Η Ισαβέλλα, στο καρεκλάκι της, δοκίμαζε τα στολίδια πριν κρεμαστούν. Στο φούρνο ψήνονταν φετούλες από πορτοκάλι πασπαλισμένες με κανέλα, για να τις κρεμάσουμε κι αυτές στο δέντρο. Το σπίτι μοσχομύρισε. 

Όπως κάθε χρόνο, φάγαμε μερικές αποξηραμένες φετούλες πορτοκάλι πριν τις κρεμάσουμε στο δέντρο. Είναι πλέον οικογενειακή παράδοση να τις δοκιμάζουμε, αν και υποτίθεται δεν τρώγονται. Μόνο που φέτος είμαστε περισσότεροι.  

Πλησιάζουν τα πρώτα της Χριστούγεννα. Ένας καινούργιος ανθρωπάκος μασουλάει τη διακόσμηση... Τι συγκινητικό!

Ήταν η πρώτη φορά που η Σταυρούλα βοήθησε τόσο πολύ στο στόλισμα του δέντρου. Κι η πρώτη φορά που το χάρηκε τόσο πολύ. Πριν ένα χρόνο, είχε κρεμάσει ελάχιστες μπαλίτσες. Πριν δυο χρόνια, δάγκωνε τα στολίδια σαν την Ισαβέλλα. Πριν τρία χρόνια, ετοιμαζόταν να γεννηθεί. Φέτος το στόλισμα ήταν πιο απολαυστικό από ποτέ. 

Αφού τελειώσαμε, διαβάσαμε για άλλη μια φορά τον αγαπημένο μας Χαρούμενο ταχυδρόμο. 

Φέτος είναι διαφορετική, είναι παιδάκι κι όχι μωρό, ενδιαφέρεται να κάνει πράγματα με τα χέρια της. Γι' αυτό και φέτος αγόρασα για 'κείνη και για μένα αυτό το βιβλίο, που θέλω να σας δείξω σήμερα. 100 Christmas Things to Make and Do, της Fiona Watt. 

Θυμάμαι πόσο μου άρεσαν οι χριστουγεννιάτικες κατασκευές όταν ήμουν παιδάκι. Στολίζουν το σπίτι, η χαρά όταν τις φτιάχνεις είναι μεγάλη, και κάνουν τη γιορτή πιο χειροπιαστή από νωρίς. Έτσι ήθελα φέτος να δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι και με τη Σταυρούλα. Ήθελα ένα βιβλίο να μας δώσει όμορφες και εύκολες ιδέες, γιατί εκείνη είναι πολύ μικρή κι εγώ λίγο τεμπέλα και τσαπατσούλα. Ιδέες που δεν θα ήταν απαγορευτικές για ένα μικρό παιδάκι και που δεν θα απαιτούσαν εξεζητημένα υλικά ούτε τρομερές ικανότητες. Κάτι με χαρτόνια ρε παιδί μου, και κόλλα, και ψαλίδι, και χρυσόσκονη, όπως όταν παίζαμε μικρά. 

Και το βιβλίο αυτό ήταν ιδανικό. 

Το είχα ανάμεσα στα παιχνίδια της, το είδε μόνη της, ζήτησε να μάθει τι ήταν, της εξήγησα, ήθελε να αρχίσουμε αμέσως, της εξήγησα ότι πρέπει να κοιμηθεί το μωρό, μετά βίας περίμενε μέχρι το βράδυ. Στο μεταξύ το είχε ξεφυλλίσει, είχε αποφασίσει τι ήθελε να φτιάξουμε ("Αυτό! Όχι, αυτό! Όχι, πρώτα αυτό και μετά αυτό! Όλα!"), όταν ήρθε η ώρα απλώσαμε ένα μεγάλο χαρτόνι στο πάτωμα και αρχίσαμε να φτιάχνουμε κάτι στολίδια-καρδούλες. Της εξηγούσα τις οδηγίες, έκανα αρκετή δουλειά εγώ (πιο πολύ το κόψιμο και το κόλλημα) κι εκείνη στόλιζε με χρυσόσκονη.

 Ενθουσιάστηκε.

 

 Το πρώτο βράδυ που κάναμε κατασκευές, κοιμήθηκε πολύ αργά. Μετά τις καρδούλες ήθελε να φτιάξουμε κάτι άλλο. Έτσι ξεκινήσαμε τις διακοσμητικές κάλτσες.

Με την ίδια επιτυχία.

Ενθουσιασμός, και τα δημιουργήματα σε περίοπτη θέση.

Χθες καθήσαμε για δεύτερη φορά ν' ασχοληθούμε, πάλι για ώρες και ώρες. Φτιάξαμε διάφορα, τα κρεμάσαμε στο σπίτι. Υπάρχουν τόσα πολλά που της αρέσουν μέσα στο βιβλίο. Σαν πεταλουδίτσα πηγαίνει απ' τη μια σελίδα στην άλλη προσπαθώντας ν' αποφασίσει. Υπάρχουν τόσα που μου αρέσουν κι εμένα.

Είχε τρομερό ενθουσιασμό γι' αυτές τις νιφάδες...

 Ένα μικρό δείγμα:

Από μικρά μαγειρικά project μέχρι ζωγραφική και κολλάζ.

Ιδέες για να φτιάξεις χαρτί περιτυλίγματος και χριστουγεννιάτικες κάρτες.

Ή ένα Advent Calendar:

Και άπειρα ακόμα:

Αυτά τα χιονανθρωπάκια θέλουμε και οι δύο πολύ να τα φτιάξουμε...

 Η Σταυρούλα κι εγώ είμαστε ενθουσιασμένες με το βιβλίο.
Και με τον ήρεμο χρόνο που περνάμε μαζί πάνω απ' αυτό, και πάνω απ' τα γυαλιστερά χαρτόνια και τις μπογιές μας.

Νομίζω πως είναι απ' τα βιβλία που μπορούν να προσφέρουν έμπνευση και χαρά για πολλά πολλά χρόνια. Κι ελπίζω να μας κρατήσει συντροφιά καθώς τα κορίτσια θα μεγαλώνουν και θα θέλουν να εκφραστούν δημιουργικά, να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και να μοιραστούν όμορφες στιγμές μαζί μας. Γιατί -μιλάω εκ πείρας- όλα αυτά είναι το υλικό των πιο γλυκών παιδικών αναμνήσεων.

Και μακάρι πάντα να φτιάχνουμε μαζί γλυκές αναμνήσεις.