Τα βιβλία της Σουζάνα Ταμάρο για μεγάλους είναι πολύ δυνατά, αλλά και αρκετά σκληρά για να τα διαβάσεις και να μείνεις ψύχραιμος. Όμως αυτά είναι υπόθεση μιας άλλης μέρας. Σήμερα θέλω να γράψω για το τελευταίο έργο της που διάβασα, μια ιστορία για παιδιά.
Ο «Τοβίας και ο Άγγελος, ένα παραμύθι της πόλης» είναι ένα σύντομο παιδικό μυθιστόρημα, που μιλάει για τη μοναξιά ενός παιδιού. Οι γονείς της Μαρτίνας καβγαδίζουν σε καθημερινή βάση, το σχολείο την αφήνει αδιάφορη και τα υπόλοιπα παιδιά δεν την πλησιάζουν. Μόνο ο παππούς της μιλάει στη γλώσσα της, μια γλώσσα που την καταλαβαίνουν τα δέντρα και τα ζώα, τα χαμένα πράγματα και οι άνθρωποι που είναι διαφορετικοί. Όταν και ο παππούς εξαφανίζεται ξαφνικά, όταν και οι γονείς την αφήνουν ολομόναχη, η Μαρτίνα με τις προτροπές της καστανιάς αποφασίζει ν’ αναζητήσει το πεπρωμένο της. Δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αυτό, όμως είναι αποφασισμένη να το ακολουθήσει. Στην πορεία θα συναντήσει το φύλακα άγγελό της, που θα λύσει τις απορίες της και θα τη βοηθήσει να συνεχίσει το δρόμο της ζωής της.
Η Μαρτίνα παίζει με τον παππού πως είναι σκυλάκι. Όταν είναι σκυλάκι ονομάζεται Τοβίας. Γαβ γαβ, φρρρτ φρρρτ, πςςςςςςςςς, μπρμμμμμμμ, οι άναρθροι ήχοι μοιάζουν για τη Μαρτίνα πιο κατανοητοί από τις λέξεις. Το βιβλίο της Σουζάνα Ταμάρο είναι γεμάτο ήχους, φωνές των ζώων και των φυτών, γεμάτο σκέψεις. Είναι η ιστορία ενός λυπημένου και μπερδεμένου παιδιού που μοιάζει τόσο γνώριμο. Η Μαρτίνα θα μπορούσε να είναι το κοριτσάκι του διπλανού θρανίου, του διπλανού διαμερίσματος, το παιδί μας ή εμείς. Κι η ιστορία της είναι ένα θλιμμένο παραμύθι με χαρούμενο τέλος.
«Το πεπρωμένο», όπως λέει η καστανιά, «είναι ο δρόμος που πρέπει ν’ ακολουθήσεις για να βρεις τον εαυτό σου».
«Η δύναμη που ξετυλίγει το κουβάρι», λέει ο άγγελος, «είναι μία και μόνο. Η δύναμη που κρατάει ζεστή την καρδιά. Η δύναμη της αγάπης».
Και το κουνελάκι λέει: «Τίποτα δε χάνεται για πάντα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου