Οι σκοτεινές ιστορίες του νεαρού Πόε

Έφτασε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες και το διάβασα σχεδόν με μια ανάσα -ταιριάζει με τον λίγο πιο σκοτεινό και κρύο καιρό, και με την ώρα που άλλαξε χαρίζοντας στις μέρες μας λίγο περισσότερο σκοτάδι. Οι σκοτεινές ιστορίες του Νεαρού Πόε της Αγγελικής Ράδου ήταν ένα βιβλίο που έβλεπα καιρό στο ράφι του βιβλιοπωλείου. Με τραβούσε το όμορφο εξώφυλλο και η όλη ιδέα του να διαβάσω κάτι για τον Πόε ως παιδί, αλλά στ' αλήθεια δεν ξέρω τι με αποθάρρυνε ως τώρα. Χαίρομαι που το πήρα τελικά, ήταν υπέροχο!

Κι αν ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο "άρχοντας του μακάβριου" όπως τον αποκαλούν, ο μαιτρ του φρικιαστικού και του ανατριχιαστικού, είχε ζήσει κάποιες απόκοσμες, τρομακτικές και μυστηριώδεις περιπέτειες όταν ήταν μικρός; Ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του θα τραβούσε το μεταφυσικό και το φρικιαστικό, και παράλληλα θα διαμορφωνόταν απ' αυτό. Και δεν θα υπήρχε τίποτα περίεργο σ' όλα αυτα, γιατί από έναν τέτοιο άνθρωπο ακριβώς κάτι τέτοιο θα περίμενες να έχει ζήσει. Και για να μην τα μπερδεύω τα πράγματα χωρίς λόγο, το βιβλίο είναι ακριβώς αυτό: η αρχή μιας σειράς για τον Έντγκαρ Άλαν Πόε ως δωδεκάχρονο αγόρι, και τις παράξενες περιπέτειες που θα μπορούσαν κάλλιστα να του έχουν συμβεί. Πρώτη ιστορία της σειράς: Ο Έντγκαρ και το μυστικό του θαμμένου φορέματος.

Λονδίνο αρχών 19ου αιώνα, ατμοσφαιρικό σκηνικό, κι ένα αγόρι που αγαπά το σκοτάδι και πλέκει ήδη τις δικές του ιστορίες βρίσκεται στο οικοτροφείο. Ένας παράξενος επισκέπτης φτάνει μέσα στη νύχτα και του ζητά να τον λυτρώσει με μια ιστορία, κηρύσσοντας την έναρξη παράδοξων και ανατριχιαστικών γεγονότων που παρασύρουν τον Έντγκαρ σε μια επικίνδυνη περιπέτεια. Ένα μικρό κορίτσι δολοφονείται στο παζάρι -ποιος το 'κανε και γιατί; Ποια είναι η σχέση του Αφυπνιστή με όλα αυτά; Κι εκείνο το άλλο, παράξενο κορίτσι με το κοράκι στον ώμο, αυτό το κοράκι με τις μαγικές δυνάμεις, πώς μπορεί να βοηθήσει στην εξιχνίαση του μυστηρίου;

Το βιβλίο είναι πάρα πολύ καλό! Η ιστορία είναι συναρπαστική και καλοστημένη, και μου άρεσε πολύ η ατμόσφαιρα και οι χαρακτήρες. Με τους φόνους και τους θανάτους, τη βρήκα στ' αλήθεια αρκετά σκοτεινή, αλλά όχι υπερβολικά τρομαχτική για ένα δεκάχρονο. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον για τον Πόε (λίγα πράγματα δικά του έχω διαβάσει, αλλά θυμάμαι πόσο είχα φρικάρει πριν χρόνια με τη Μάσκα του κόκκινου θανάτου), και μου έκανε μεγάλη (και θετική φυσικά) εντύπωση που μια Ελληνίδα συγγραφέας έγραψε βιβλίο με τέτοιο θέμα. Σαν ιστορία φαντασμάτων, ήταν απολαυστική. Ελπίζω να υπάρξει σύντομα συνέχεια- θα τη διαβάσω σίγουρα!       

Ghostgirls

Πριν λίγες μέρες τελείωσα, το ένα μετά το άλλο, δύο βιβλία που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους στο εξώφυλλο και στον τίτλο, αλλά είναι τελείως διαφορετικά σε περιεχόμενο. Το ένα παιδικό, το άλλο εφηβικό, έχουν για ηρωίδα τους ένα κορίτσι-φάντασμα το καθένα, που στ' αλήθεια η προσωπικότητα, οι καταστάσεις και τα ενδιαφέροντά τους δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν περισσότερο. Πάντως, και τα δύο ήταν απολαυστικά και μου κράτησαν καλή παρέα, το καθένα με τον τρόπο του.

 Το πρώτο που τελείωσα ήταν το βιβλίο Κάρα, τα φαντασματοκόριτσα είναι πράσινα του Γερμανού Ralf Leuther, που από μια σύντομη έρευνα που έκανα στο ίντερνετ μοιάζει κατά παράδοξο τρόπο να έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και στα ελληνικά, αλλά όχι στα αγγλικά. Είναι μια παιδική περιπέτεια φαντασίας που διάβασα γρήγορα κι αχόρταγα. 

Η ιστορία με δυο λόγια: ένα εννιάχρονο αγόρι, ο Γιόναταν, που μόλις μετακόμισε στο νέο του σπίτι, ανακαλύπτει ένα παράξενο πράσινο κορίτσι που ζει στο υπόγειο. Είναι η Κάρα, είναι αστεία και πολύ σκανταλιάρα, και... είναι φάντασμα.  

Σύντομα οι δυο τους γίνονται οι καλύτεροι φίλοι, ξαφνικά όμως η Κάρα αρχίζει να χάνει τις δυνάμεις της. Ο λόγος είναι πως κάποιος της έχει κλέψει το θησαυρό της, τον ξεχωριστό θησαυρό που κάθε φάντασμα οφείλει να φυλάει σαν τα μάτια του. Χωρίς αυτόν η Κάρα θα χαθεί για πάντα, κι οι δυο τους έχουν μόνο τρεις μέρες για να λύσουν το μυστήριο και να αντιμετωπίσουν τον κλέφτη!

Η ιστορία της Κάρας είναι μαγευτική. Με μεγάλες δόσεις περιπέτειας και υπερφυσικού, με πολύ χιούμορ και δράση και ωραίους χαρακτήρες και ακίνδυνους "κακούς", και με τη φιλία των δύο παιδιών στο επίκεντρο, είναι νομίζω μια ιστορία που εγγυημένα θα αγαπήσει κάθε παιδάκι από 8-9 ετών -κι ο καθένας που παραμένει 8-9 ετών για πάντα (θυμάστε παλιά που οι εκδόσεις ψυχογιός έβγαζαν αυτά τα αγαπημένα παιδικά βιβλία με σκληρό εξώφυλλο που έγραφαν από πίσω από 9-99 ετών; κάπως έτσι)... Αυτό το βιβλίο κέρδισε απ' την πρώτη σελίδα μια θέση στην καρδιά μου!

Κι έπειτα διάβασα το Ghostgirl της Tonya Hurley. Γι' αυτό εδώ άργησα λίγο να σχηματίσω γνώμη. Ενώ το διάβαζα ευχάριστα και δεν κολλούσα πουθενά, από την άλλη δεν ένιωθα να ταυτίζομαι με την ηρωίδα, δεν ένιωθα καν να τη συμπαθώ ιδιαίτερα, μου φαινόταν λίγο ρηχή.

Καθώς η ιστορία προχωρούσε, βέβαια, λίγο-λίγο άλλαζα γνώμη και τελικά έκλεισα το βιβλίο ικανοποιημένη με την τροπή των πραγμάτων...

Δυο λόγια και πάλι για την ιστορία: Η Charlotte είναι ένα κορίτσι που πάντα ένιωθε αόρατο. Καθώς ξεκινά η νέα σχολική χρονιά, αποφασίζει πως αυτό πρέπει ν' αλλάξει -φέτος πρέπει να γίνει δημοφιλής και φυσικά να την προσέξει το αγόρι που την ενδιαφέρει. Τα πράγματα δείχνουν αισιόδοξα, μέχρι που, την ίδια μέρα, η Charlotte πνίγεται με ένα αρκουδάκι-ζελεδάκι και πεθαίνει στο σχολείο. Αυτόματα, μετατρέπεται σε κορίτσι-φάντασμα, που προς μεγάλη του έκπληξη ανακαλύπτει ότι πρέπει να συνεχίσει να πηγαίνει σχολείο -μαζί με μια ολόκληρη τάξη παιδιών-φαντασμάτων που πέθαναν στα σχολικά τους χρόνια- και να "αποφοιτήσει" μαζί τους, αφήνοντας πίσω της τα ανεπίλυτα ζητήματα της ζωής της και προχωρώντας παραπέρα.  

Στην πράξη αυτό αποδεικνύεται δύσκολο - η Charlotte είναι ακόμα κολλημένη με το ίδιο αγόρι, και ακόμα ζηλεύει και θαυμάζει τη δημοφιλή πλην υπερφίαλη συμμαθήτριά της.

Όμως, παρά την άρνησή της να προχωρήσει, πολλά θ' αλλάξουν...

Η Charlotte βρίσκει μια αληθινή φίλη, τον αληθινό της εαυτό, τον τρόπο της να ξεχωρίζει και τον τρόπο να συνεχίσει τη ζωή της... μετά τη ζωή της.

Κι όλο αυτό, που ξεκίνησε σαν ένα ανάλαφρο, πολύ σκοτεινό, αστείο και σαρκαστικό βιβλίο απ' το οποίο δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, τελείωσε πολύ ωραία...

Σε κάποια σημεία, χωρίς να μοιάζει στην πραγματικότητα, μου θύμισε λιγάκι το Dead Like Me, μια σειρά που μου άρεσε πάρα πολύ και θα ήθελα να ξαναδώ:

Οι κριτικές του βιβλίου που διάβασα ήταν από πολύ κακές μέχρι πολύ καλές. Φαίνεται πως δεν ήμουν η μόνη που δεν μπορούσε ν' αποφασίσει.

Το συμπέρασμα είναι πως τα φαντασματοκόριτσα μ' αρέσουν πολύ. Αλλά αυτό το ήξερα ήδη...


Υ.Σ. Και τελικά χθες έφτασε στα χέρια μας η πρώτη κολοκύθα του φετινού φθινοπώρου! Περάσαμε υπέροχα σκαλίζοντάς την...

...για να φτιάξουμε το φετινό μας jack-o-lantern.... που μόλις τον είδε αναμμένο το βράδυ η Ισαβέλλα θεώρησε αναγκαίο να επιβεβαιώσει ότι "Αυτός δε δαγκώνει!"  Έτσι βρε παιδί μου, μήπως είχε ανησυχήσει κανένας...

Zombelina

Πριν ένα χρόνο ακριβώς, σας έλεγα πώς γνωρίσαμε και αγαπήσαμε τη Vampirina Ballerina. Φέτος, από τους spooky τίτλους μας του Οκτώβρη δεν θα μπορούσε να λείπει ένα ακόμα...διαφορετικό κοριτσάκι που αγαπά το μπαλέτο, όπως εμείς, η Zombelina.  

H Zombelina είναι μια μπαλαρίνα ζόμπι, αλλά... δείτε την. Μάλλον πρόκειται για το πιο χαριτωμένο ζόμπι που υπάρχει (χαριτωμένο... δεν ξέρω καν αν μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτή τη λέξη για τα ζόμπι! χα χα). 

Είναι λίγο πράσινη... αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα ακόμα κοριτσάκι που λατρεύει το χορό.

Η οικογένειά της είναι λίγο διαφορετική απ' τις δικές μας... αλλά πολύ υποστηρικτική όπως και να 'χει.

Πολύ αγαπημένη.

Μια μέρα, η μαμά της Ζομπελίνα τη γράφει σε σχολή μπαλέτου για να τη βοηθήσει να κυνηγήσει τ' όνειρό της.

Παρόλο που οι συμμαθήτριες της Zombelina δεν την αποδέχονται, η Madame Maladroit, η δασκάλα, είναι παραδόξως πολύ καλή μαζί της.

Όταν έρχεται όμως η ώρα της παράστασης, η μικρή αγχώνεται και παγώνει.

Για πρώτη φορά αρχίζει να μοιάζει με ζόμπι και όλοι φεύγουν τρέχοντας! Το θέατρο αδειάζει.

Μέχρι που εμφανίζεται η τρομερή της οικογένεια. Είναι, όπως πάντα, τρομερά ενθουσιώδεις...

...και η Zombelina χορεύει γι' αυτούς, με τον τρόπο που ξέρει, μαγεύοντάς τους.

Ακολουθεί ένα υπέροχο τερατο-πάρτι στο σπίτι για να το γιορτάσουν...

...κι ένας βαθύς ύπνος, απαραίτητος μετά από τόσες συγκινήσεις.

Αυτή ήταν η ιστορία της Zombelina! Τόσο όμορφη, αν και το μόνιμο πρόβλημά μου ισχύει και εδώ: το βιβλίο είναι έμμετρο, και στα ελληνικά, χωρίς τις ομοιοκαταληξίες και το ρυθμό του πρωτότυπου κειμένου, δεν είναι το ίδιο. Πάντως στέκει μια χαρά και χωρίς αυτές, κι ελπίζω ότι κάποτε, όχι και πολλά χρόνια από τώρα, θα μπορέσουμε να το διαβάσουμε μαζί με τα κορίτσια στη γλώσσα του και να το απολαύσουμε ακόμα περισσότερο.

Η εικονογράφηση με τρελαίνει -και η Σταυρούλα είναι ακόμα καλύτερη από μένα στο να παρατηρεί τις λεπτομέρειες, όπως το τι τρώνε, ή το τι ζει κάτω απ' το τραπέζι ή κάτω απ' το κρεβάτι...     

Αγαπάμε αυτό το πολύ όμορφο, γλυκό και καθόλου τρομαχτικό βιβλίο. 

Υ.Σ. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το Zombelina Dances the Nutcracker -ένα... χριστουγεννιάτικο βιβλίο με τα αγαπημένα μας ζόμπι (εμ... εξακολουθεί να ακούγεται λίγο αστείο, αλλά τι να κάνουμε;!).

Goth Girl and the Fete Worse Than Death

Πριν ένα χρόνο ακριβώς, σας είχα συστήσει την Ada Goth, το κοριτσάκι που πρωταγωνιστεί στη σειρά Goth Girl του αγαπημένου μου εικονογράφου και συγγραφέα Chris Riddel. Τον ίδιο καιρό είχα αγοράσει και το δεύτερο βιβλίο της σειράς, όμως δεν κατάφερα τότε να το διαβάσω -είχα πολλά άλλα "σκοτεινά" φθινοπωρινά αναγνώσματα και με πρόλαβε το χριστουγεννιάτικο mood πριν φτάσω σ' αυτό εδώ. Εξάλλου -πού το διάβασα τελευταία;- "Bookworms never get to the bottom of things", όπου bottom είναι το κάτω μέρος της λίστας με τα αδιάβαστα βιβλία που σε περιμένουν! Πόσο αληθινό μπορεί να είναι αυτό;..  

Τέλος πάντων, το Goth Girl and the Fete Worse Than Death είναι το δεύτερο μέρος της σειράς, κατέληξα να το διαβάσω αυτές τις μέρες, ενθουσιάστηκα όπως ήταν φυσικό, και είμαι ήδη πολύ πίσω, έχουν ήδη κυκλοφορήσει άλλα δύο βιβλία με την Ada (αυτό κι αυτό)... (παρεμπιπτόντως, βρήκα τη σειρά και στα Public! πάντα στα αγγλικά βέβαια...)

Σ' αυτό το βιβλίο, ξαναβρίσκουμε την Ada, τους φίλους της, τη φοβερή βαμπίρ-γκουβερνάντα της Lucy Borgia και το υπόλοιπο προσωπικό του σπιτιού να ετοιμάζεται για μια γιορτή, που θα περιλαμβάνει έκθεση έργων τέχνης και φανταστική ζαχαροπλαστική...

Κορυφαία λεπτομέρεια του βιβλίου: H Ada είχε 6 γκουβερνάντες στο παρελθόν- μία απ' αυτές ήταν η Nana Darling, που ήταν σκύλος, και μια άλλη η Jane Ear, που την έμαθε να κρυφακούει, αλλά η αγαπημένη μου ήταν η Hebe Poppins που της έμαθε τραγούδια γλωσσοδέτες και τελικά το έσκασε μ' έναν καπνοδοχοκαθαριστή (της γνωστής οικογενείας Poppins πρέπει να ήταν...)

Η Lucy Borgia είναι η τελευταία και καλύτερη στη σειρά από γκουβερνάντες. Είναι βαμπίρ αλλά τρομερά πολιτισμένη στη συμπεριφορά της. 

... όταν η μυστηριώδης καμαριέρα της Ada, η Marylebone, που τυχαίνει να είναι αρκούδα και τόσο ντροπαλή, τόσο φοβισμένη ώστε κατοικεί μόνιμα στη ντουλάπα, δέχεται ένα μυστηριώδες γράμμα και μια πρόταση γάμου από τον παλιό αγαπημένο της.

Στο μεταξύ, οι προετοιμασίες γίνονται πυρετώδεις, όλοι εκτός από την Ada πνίγονται στη δουλειά, στο σπίτι καταφτάνουν κορυφαίοι ζαχαροπλάστες...

...αλλά και ζωγράφοι...

...όπως και μια μυστηριώδης ομάδα βαμπίρ- ή μήπως είναι μυστικοί πράκτορες;

Η Ada ανησυχεί ότι όλοι έχουν ξεχάσει τα γενέθλιά της και νιώθει μοναξιά μέσα στην αναμπουμπούλα, ενώ τελικά κάποιοι από τους παράξενους επισκέπτες του σπιτιού αποδεικνύονται πολύ επικίνδυνοι και απειλούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα...

...στην πραγματικότητα όμως, χάρη στη γενναιότητά της όλα πηγαίνουν καλά, άσε που κανείς δεν την ξέχασε τελικά, και η Marylebone αποφασίζει να βγει απ' τη ντουλάπα -καταπληκτικά δηλαδή! Τέλος καλό, όλα καλά.

Όπως και το προηγούμενο, το δεύτερο βιβλίο της σειράς είναι πολύ αστείο και καθόλου τρομακτικό. Μια δόση τρέλας το διαπερνά, που απλά σε κάνει να χαμογελάς συνεχώς. Στην πραγματικότητα, δεν συμβαίνουν πάρα πολλά απ' την αρχή ως το τέλος, μα αυτό δεν μ' εμπόδισε να νιώσω πως διάβαζα ένα περιπετειώδες βιβλίο. Και φυσικά, εξίσου σημαντική (τουλάχιστον!) με το κείμενο, η εκπληκτική εικονογράφηση που σε μεταφέρει απευθείας καταμεσής στον κόσμο της έπαυλης Goth, κυριολεκτικά το απογειώνει. Είναι ένα πανέμορφο, καλαίσθητο βιβλίο, όπως βέβαια και οτιδήποτε πιάνει στα χέρια του ο Chris Riddel.

Βonus στο τέλος του βιβλίου, ένα βιβλιαράκι-μινιατούρα, η μικρή "βιογραφία μιας αρκούδας" από τη Marylebone, σε σκίτσα μόνο, χωρίς λόγια, όπου η καμαριέρα της μικρής Goth εξιστορεί τη ζωή της, από τη γέννηση μέχρι το happily ever after...

Υπέροχο, όμορφο και διασκεδαστικό, το Goth Girl με προκαλεί για τη συνέχεια... 

Come Back, Lucy

Αυτές τις μέρες διάβασα ένα τέλειο βιβλίο. Μια ιστορία φαντασμάτων, γραμμένη το 1973, που μάλλον όπως αποδεικνύεται πρέπει να είναι η αγαπημένη μου ιστορία φαντασμάτων στον κόσμο! Εκδόθηκε με τον τίτλο Come Back, Lucy, ενώ στην Αμερική κυκλοφόρησε με τον τίτλο Mirror of Danger. Το αντίτυπό μου φαίνεται στ' αλήθεια 40 ετών, αλλά το αγόρασα φέτος, μεταχειρισμένο, και κυριολεκτικά το ρούφηξα. Δεν ξέρω γιατί μου πήρε τόσο καιρό ν' ανακαλύψω αυτό το βιβλίο!  

Με λίγα λόγια, η Lucy είναι ένα ορφανό κορίτσι που πρόσφατα έχασε και την ηλικιωμένη θεία που τη μεγάλωνε. Λυπημένη και μπερδεμένη, βρίσκεται λίγο πριν τα Χριστούγεννα στο Βικτοριανό σπίτι μιας οικογένειας ευγενικών πλην άγνωστων ως τότε συγγενών, μιας ζωηρής, φασαριόζικης, μοντέρνας οικογένειας, που καμία σχέση δεν έχει με τον ήσυχο, παλιομοδίτικο τρόπο που η Lucy ζούσε ως τότε. Μια μέρα, μέσα στον καθρέφτη εμφανίζεται μια μικρή φιγούρα ντυμένη παράξενα. Τα ρούχα της και το φέρσιμό της είναι μιας άλλης εποχής, τη λένε Alice και ζούσε στο ίδιο σπίτι πριν 100 χρόνια, και κάποιες φορές παίρνει τη Lucy σ' ένα ταξίδι στο παρελθόν που μοιάζει συναρπαστικό. Η Lucy νιώθει οικεία και όμορφα στον κόσμο της Alice, κι απομακρύνεται σιγά-σιγά από την οικογένειά της πλησιάζοντάς την, μέχρι που αποδεικνύεται πως η φίλη της δεν είναι ακριβώς αυτό που δείχνει, και προσπαθεί να την κρατήσει μαζί της στο παρελθόν για πάντα...

Είπα ήδη πολλά και δεν λέω άλλα. Απλώς διαβάστε το, είναι υπέροχο! Είναι ένα μικρό ανάγνωσμα με γρήγορο ρυθμό, τρομερά ατμοσφαιρικό και με φοβερή σκιαγράφηση χαρακτήρων. Είναι παιδικό βιβλίο, αλλά σίγουρα όχι μόνο για παιδιά. Δεν ένιωσα στιγμή να του λείπει κάτι απ' όσα θα ήθελα να έχει ένα ghost story που απευθύνεται σε μένα. Ήταν ανατριχιαστικό, δεν μπορούσα να το αφήσω κάτω! 

Τι άλλο να πω πια για να το εξυμνήσω; 

Το λάτρεψα! 

Υ.Σ. Άλλη μια halloweeny κατασκευή που μας άρεσε πολύ, εμπνευσμένη απ' το αγαπημένο μας βιβλίο The Artful Year:           

Αραχνούλες από pom poms και pipe cleaners. Οι δικές μας μοιάζουν λίγο με χταπόδια, αλλά μας άρεσαν πάρα πολύ! Τρελάθηκε και ο γάτος, κι αφού έκανε χίλιες ζημιές κυνηγώντας τις, τις κρέμασα πολύ πολύ ψηλά. Κατεβαίνουν απ' τη ντουλάπα των κοριτσιών τώρα. Spooky... 

Το στοιχειωμένο σπίτι

Γι' απόψε σας έχω άλλο ένα αστείο, πανέμορφο, καθόλου τρομαχτικό βιβλίο με θέμα το Halloween, το πολυαγαπημένο μας At the Old Haunted House. Το ανακάλυψα πριν ένα χρόνο σε ανάρτηση του αγαπημένου μου blog Silver Shoes and Rabbit Holes, μα μόλις φέτος, πριν λίγες εβδομάδες, βρέθηκε στα χέρια μας. Είναι ένα βιβλίο για μικρά παιδάκια, με απίστευτη εικονογράφηση, που δυστυχώς χάνει πολύ στη μετάφραση αφού οι ρίμες του στα αγγλικά το κάνουν ακόμα πιο τέλειο και ξεκαρδιστικό. Δεν πειράζει όμως, ακόμα κι έτσι αξίζει. 

Πριν ακόμα αρχίσει, βλέπουμε τρία παιδάκια που πηγαίνουν για trick or treating ένα βράδυ Halloween... Μακριά, ψηλά στο λόφο, φαίνεται το στοιχειωμένο σπίτι. Τι υπάρχει όμως εκεί, θα το δούμε αμέσως...

Το βιβλίο είναι, κατά παράδοξο τρόπο, μαζί με όλα τ' άλλα, και βιβλίο αριθμών, απ' αυτά που μαθαίνουν στα παιδάκια να μετράνε! Έτσι, το στοιχειωμένο σπίτι είναι γεμάτο από spooky πλάσματα, που έχουν 1-10 παιδάκια το καθένα (σε κάθε σελίδα ο αριθμός αυξάνεται κατά ένα). Μια μάγισσα με το μαγισσάκι της, μια μαμά τέρας με τα δύο τερατάκια της, μια μαύρη γάτα με τα τρία γατάκια της...

... Ένας μπαμπάς καλικάντζαρος με τα τέσσερα καλικαντζαράκια του και πάει λέγοντας...

Ξεσκονίστε! φώναξε ο μπαμπάς. Ξεσκονίζουμε! είπαν τα τέσσερα. Κι άπλωσαν άφθονη σκόνη στο παλιό πάτωμα που έτριζε... 

 Πέντε λυκανθρωπάκια χορεύουν...

Έξι βρικολακάκια δείχνουν τα δόντια τους...

Το κρατάς ανάποδα! μου φωνάζει η Ισαβέλλα, κάθε φορά. 

 Οχτώ φαντασματάκια στοιχειώνουν και κάνουν Μπου!

Εννιά μουμιάκια μαγειρεύουν με τη μαμά τους και ούτω καθεξής...

 Όταν τα παιδιά φτάνουν στην πόρτα του σπιτιού...

...τα πλάσματα τα υποδέχονται σ' ένα μεγαλειώδες πάρτι.

Χορός, μουσική και πολλή διασκέδαση...

...κανένας δεν τρομάζει κανέναν κι όλα είναι μια γιορτή.

Τα κορίτσια λατρεύουν αυτό το βιβλίο-το ίδιο κι εγώ. Τους το διαβάζω με όσο πιο πολλή εκφραστικότητα μπορώ, για να τις αποζημιώσω για την έλλειψη του ρυθμού και τις ομοιοκαταληξίες που χάνουν στα ελληνικά. Πιο πολύ απ΄ όλα έχουμε τρελαθεί με την εικονογράφηση, την τόσο πλούσια κι εντυπωσιακή -ο εικονογράφος Nate Wragg δούλεψε με την Pixar κι ήταν ένας απ' τους βασικούς σχεδιαστές του Toy Story 3. Μελετάμε την κάθε σελίδα προσεκτικά για να βρούμε το αγαπημένο μας πλασματάκι -είναι σημαντικό για τα κορίτσια να μη συμπίπτουν οι γνώμες μας!

Τελικά, την Κυριακή φτιάξαμε και το δικό μας στοιχειωμένο σπίτι από ένα άδειο κουτί δημητριακών γυρισμένο το μέσα έξω. Βάλαμε πολλές στρώσεις από διάφορα χρώματα πάνω του, κι έπειτα για κάποιο λόγο κατέληξε μαύρο κατάμαυρο (να και η τελική βερσιόν πάνω στο τζάκι):

Πάντως περάσαμε τέλεια φτιάχνοντάς το. Ήταν τόσο συγκεντρωμένες και δούλευαν τόσο αρμονικά πλάι πλάι πάνω στο ίδιο πρότζεκτ, που κρατούσα την ανάσα μου μην πω κάτι και τους το χαλάσω. Δεν έχει ξαναγίνει!