24 βιβλία για τα Χριστούγεννα: Τζερόνιμο Στίλτον, Το μυστήριο των ξωτικών

Ήρθε, ήρθε ο Δεκέμβρης! (Αλλά αυτό το έγραφα και πιο πριν. χο χο) Είναι ο αγαπημένος μου μήνας και θέλω να κάνω μόνο γιορτινά και χαρούμενα πράγματα. Βέβαια, κάθε στιγμή της κάθε μέρας δεν μπορεί να είναι πασπαλισμένη με χρυσόσκονη, αλλά να.. μ' αυτές τις δυο και τα Χριστούγεννα, ο κόσμος μοιάζει κάπως μαγικός.  
Σήμερα το πρωί ξετυλίξαμε το πρώτο μας βιβλίο. Είχε τόση επιτυχία όση ονειρευόμουν. Βέβαια, ο Τζερόνιμο Στίλτον είναι γνώριμη και δοκιμασμένη συνταγή. Και το χριστουγεννιάτικο βιβλίο του Τζερόνιμο Στίλτον... δεν μπορούσε παρά να μας αρέσει. Πολύ.

Τζερόνιμο Στίλτον: Το μυστήριο των ξωτικών. Σ' αυτή την ιστορία, ο Τζερόνιμο Στίλτον είναι ένας ποντικός πολυάσχολος. Δουλεύει, δουλεύει, δεν έχει καιρό για γιορτές, για οικογένεια και φίλους, δεν έχει καιρό να χαρεί και εκνευρίζεται και με τους άλλους που το κάνουν. Έχει γίνει λίγο Σκρουτζ. Η παραμονή των Χριστουγέννων φτάνει κι εκείνος αρνείται την πρόσκληση των δικών του για οικογενειακή συγκέντρωση, μένει στο γραφείο και δουλεύει ως το βράδυ.

Τον παίρνει ο ύπνος πάνω στα χαρτιά του. Και τότε, ένα ξωτικό εμφανίζεται μπροστά του για να τον πάρει μαζί του. Ο Άγιος Βασίλης τον χρειάζεται, λέει! Ο Τζερόνιμο δεν διστάζει στιγμή.

Φτάνουν στο χωριό του Άγιου Βασίλη. Κι ο Τζερόνιμο, γεμάτος συγκίνηση, γνωρίζει τον αγαπημένο Άγιο...

...που έχει ιλαρά! Ο Άγιος Βασίλης δεν μπορεί να μοιράσει τα δώρα φέτος, είναι άρρωστος και ζητάει τη βοήθεια του Τζερόνιμο, που τον ξέρει απ' τα βιβλία του και τον συμπαθεί.

Και κάπως έτσι, ο Τζερόνιμο Στίλτον αναλαμβάνει να γίνει για ένα βράδυ βοηθός του Άι Βασίλη.

Μοιράζει ο ίδιος τα δώρα...

..και βοηθάει ένα ζηλιάρικο ξωτικό κερδίζοντας τη φιλία του. Επιστρέφοντας, ακούει τις συμβουλές του Άι Βασίλη...

...κι έπειτα... ξυπνάει! Στο γραφείο του. Ήταν όλα ένα όνειρο; Ο Τζερόνιμο Στίλτον μέσα απ' όλα αυτά έχει συνειδητοποιήσει κάτι...

Ότι είχε λάθος και πρέπει να επανορθώσει: η οικογένεια και οι φίλοι είναι πιο σημαντικοί απ' τη δουλειά του. Τους καλεί όλους στο σπίτι του...

...ενώ αργότερα όλοι μαζί βάζουν ένα χεράκι για χάρη της πόλης τους φτυαρίζοντας το χιόνι. Ο Τζερόνιμο απολαμβάνει τη συντροφιά των δικών του και καταλαβαίνει ότι ο χρόνος του και η αγάπη του είναι το καλύτερο και σημαντικότερο δώρο που έχει να τους προσφέρει.

Και το βιβλίο τελειώνει με αρκετές σελίδες γεμάτες ιδέες για χριστουγεννιάτικες κατασκευές.

Ξέρετε κάτι; Μυστήριο δεν είδα πουθενά. Ή μήπως το μυστήριο ήταν το αν τα ονειρεύτηκε όλα αυτά ο Στίλτον ή όχι; Πάντως δεν έχει σημασία. Το ευχαριστηθήκαμε! Ήταν μικρό (για μυθιστόρημα) και διασκεδαστικό, και το τελειώσαμε ήδη. Μισό το πρωί, μισό το βράδυ, κι έπειτα η Σταυρούλα το πήρε και το διάβασε μόνη της για αρκετή ώρα -συνοδεύοντας την απαγγελία της και με τρεχαλητό πέρα-δώθε στο σαλόνι. Τόσο ενθουσιασμένη!
Μαμά, μ' αρέσει τόσο πολύ που θέλω να το διαβάζουμε συνέχεια, ξανά απ' την αρχή και ξανά απ' την αρχή!
Κάτι τέτοια σχόλια με κάνουν ευτυχισμένη.

Υ.Σ. Σήμερα κάναμε βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, κι ανεβήκαμε με τα κορίτσια στο τρενάκι που ξεκινάει απ' το Σύνταγμα και σε κάνει βόλτα σε Πλάκα-Μοναστηράκι-Θησείο-Ακρόπολη και πίσω πάλι. Ήμασταν οι μόνοι επιβάτες, μας ταρακούνησε τον εγκέφαλο για τα καλά και ίδρωσα να πείσω την Ισαβέλλα να καθίσει στη θέση της (χωρίς επιτυχία πάντα), αλλά περάσαμε φανταστικά. Και ξέρετε τι; Ένα μαγικό πράγμα: προσπερνούσαμε ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε κι εκείνοι χαμογελούσαν, κάποιοι μας χαιρετούσαν. Ήταν το φιλόξενο πρόσωπο της πόλης, μέσα απ' τα μάτια των παιδιών. Τι όμορφα! Έγινα η σκιά τους, μοιράστηκα κι εγώ λίγα απ' τα χαμόγελα που προορίζονταν για 'κείνες.