24 βιβλία για τα Χριστούγεννα: The Christmas Tale of Peter Rabbit

Κάπως έγινε και το σημερινό βιβλίο μας, ενώ προσπαθήσαμε γύρω στις δεκαεφτά φορές να το διαβάσουμε, δεν το ολοκληρώσαμε παρά μόνο το βράδυ. Κάθε φορά κάτι μας διέκοπτε κι η Σταυρούλα έχανε το ενδιαφέρον της, ασχολιόταν με άλλα βιβλία, ήθελε να το "διαβάσει" μόνη της, κι άλλα τέτοια. Πίστευα πως απλώς δεν της άρεσε, κι αυτό με ξάφνιασε, γιατί συμπαθεί πολύ τις ιστορίες της Beatrix Potter και συγκεκριμένα τον Peter Rabbit. Και το σημερινό βιβλίο μας ήταν το The Christmas Tale of Peter Rabbit, γραμμένο όχι από την Beatrix Potter, αλλά από τη γνωστή (και πολύ συμπαθή σε μένα) ηθοποιό Emma Thompson, που ανέλαβε να συνεχίσει τις ιστορίες του μικρού κούνελου.

Έκανα λάθος. Που νόμιζα ότι δεν άρεσε στη Σταυρούλα το βιβλίο. Απλώς, όσες φορές το αρχίσαμε, δεν είχαμε φτάσει στο κομβικό σημείο, στη σελίδα εκείνη που από συνηθισμένο το παραμύθι γίνεται...διαφορετικό.

Όλα ξεκινούν παραμονές Χριστουγέννων, όταν ο Peter, που η μητέρα του τον στέλνει στο σπίτι της θείας του για ένα θέλημα για να γλιτώσει λίγο απ' τις σκανταλιές του, πέφτει πάνω στον ξάδερφό του τον Benjamin Bunny, που η δική του η μητέρα τον έχει στείλει στη δική του θεία (δηλαδή στο σπίτι του Peter) για τον ίδιο λόγο, και οι δυο μαζί συναντιούνται τυχαία με τον Γουίλιαμ. Που είναι γαλοπούλα.
(Και εδώ έρχεται Η σελίδα.)
Ο Γουίλιαμ, που είναι αλαζονικός και περνιέται για πολύ σπουδαίος, καυχιέται στα δυο κουνελάκια ότι το ζεύγος ΜακΓκρέγκορ τον έχει στα όπα όπα, γιατί είναι ο επίτιμος καλεσμένος τους: θα τον έχουν στο τραπέζι τα Χριστούγεννα.

Χρειάστηκε να το εξηγήσω στη Σταυρούλα, τι εννοούν οι ΜακΓκρέγκορ όταν λένε ότι θα τον έχουν στο τραπέζι, και τι νομίζει ο Γουίλιαμ ότι εννοούν, όταν όμως το κατάλαβε, γούρλωσε τα μάτια, και από κει και πέρα παραδόθηκε εκατό τοις εκατό στην ιστορία, κάνοντας τακτικά αναδιήγηση του τι διαβάζαμε στον μπαμπά της.

Ο Peter και ο Benjamin καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, αλλά ο William αρνείται να το δεχτεί. Μόνο όταν μαθαίνει ότι και ο μπαμπάς του Peter φαγώθηκε σε πίτα το πιστεύει και αρχίζει ν' αγωνιά.

Τα δυο κουνελάκια δεν θα το αφήσουν έτσι. Πρέπει να σταματήσουν τη σφαγή πριν συμβεί. Προσπαθούν να κρύψουν τον Γουίλιαμ...

...που -περήφανος καθώς είναι- δεν θέλει και να τσαλακώσει τα φτερά του και δεν χωράει πουθενά.

Τότε ο Benjamin, παρατηρώντας το καπέλο της κυρίας ΜακΓκρέγκορ, έχει μια απρόσμενη ιδέα.

Ο κύριος ΜακΓκρέγκορ, που θα προσπαθήσει λίγο αργότερα να βρει τον Γουίλιαμ για να τον... εχμ.. πώς να το θέσω... τελοσπάντων... δεν τον βρίσκει πουθενά...

...γιατί ο Γουίλιαμ κρύβεται ανάμεσα στα καπέλα, εκεί μπροστά του.

Κι έτσι οι ΜακΓκρέγκορ τη βγάζουν με λαχανικά τα Χριστούγεννα, ο Γουίλιαμ σώζεται, και οι Rabbit τον καλούν για το χριστουγεννιάτικο δείπνο, στο τραπέζι αλλά με την καλή έννοια.

Ο υπερήφανος γάλος έχει γίνει πιο ταπεινός και είναι αληθινά ευγνώμων για τη βοήθεια που του πρόσφεραν τα κουνελάκια, ενώ εκείνα είναι πολύ ευτυχισμένα!

Η ιστορία τελειώνει. Πάλι, πάλι, λέει η Σταυρούλα, και τη διαβάζουμε απ' την αρχή. Είναι καλογραμμένη και έξυπνη, έχει ρυθμό και σπιρτάδα, κι ακολουθεί τη γραμμή του κλασικού με αβίαστη έμπνευση. Μ' αρέσει πολύ το βιβλίο και μπράβο στην Emma Thompson!



Το μόνο κάπως περίεργο μ' αυτό είναι οι ερωτήσεις που ακολουθούν. Οι ερωτήσεις που θέτει το νήπιο, ειδικά όταν ανακαλύπτει πως ο Γουίλιαμ υπάρχει (και άλλοι Γουίλιαμ σαν αυτόν)... Ή πως τα κουνέλια τρώγονται... Ή πως τα Χριστούγεννα πάντα υπάρχει ένας "επίτιμος καλεσμένος" μέσα στην πιατέλα...

Κι εγώ... το 'χω πει στην οικογένειά μου, νομίζω πως κατά βάθος είμαι κρυφο-χορτοφάγος. Όταν τρώω κρέας, κάτι μέσα μου διαφωνεί βαθιά. Σκέφτομαι το ζώο κι αντιδρά το είναι μου. Α, σ' αυτή την ιστορία είμαι με τα κουνελάκια και τον Γουίλιαμ. Χαίρομαι που το παραμύθι εξελίσσεται έτσι. Γιατί κάποιες ιστορίες πρέπει να έχουν χαρούμενο τέλος.

Καληνύχτα με μια εικόνα, το μικρό μου ξωτικό, η Ισαβέλλα, σήμερα το πρωί, ζωγραφίζει με outfit δικής της επιλογής... Τόσο μεγάλη πια...