Η καληνύχτα του μικρού βρικόλακα

Λέγαμε για βρικόλακες, κι έχω έναν ακόμα να σας δείξω. Μοιάζει σε πολλά με τη Vampirina. Είναι παιδάκι, είναι συμπαθητικός, είναι τελείως άκακος. Το βιβλίο του είναι το Vampire Boy's Goodnight, της Lisa Brown.

Είναι ο Bela (κι αυτό ενθουσιάζει την Ισαβέλλα, που μπορεί να πει εύκολα τ' όνομά του, και της θυμίζει το "κούνια μπέλα"- αυτό της τράβηξε πρώτη φορά το ενδιαφέρον στο βιβλίο και τώρα το φέρνει πρώτη πρώτη να το διαβάσουμε) και μένει σ' ένα γοτθικό πύργο με το μπάτλερ του -τους γονείς του τους βλέπουμε μόνο σε φωτογραφία.

Τη νύχτα του Halloween (δείτε ημερολόγιο στον τοίχο πιο κάτω) ξεκινάει να κάνει επίσκεψη στη φίλη του τη Morgan, μια μικρή μάγισσα.

Ανεβαίνουν στη σκούπα και πετούν. Ο Bela θέλει να ψάξουν για παιδιά, μα η Morgan υποστηρίζει ότι... τα παιδιά δεν υπάρχουν!

Προσγειώνονται σ' ένα σπίτι γεμάτο παιδιά, όπου γίνεται ένα πάρτι. Τα παιδιά φορούν όλα στολές.

Ο Bela και η Morgan μπερδεύονται. Είναι στ' αλήθεια παιδιά αυτά τα μικρά τέρατα που βλέπουν μπροστά τους;

 Μπαίνουν στο πάρτι. Υπάρχουν κι άλλες μάγισσες, αλλά είναι πολύ άσχημες. Υπάρχει κι άλλος βρικόλακας...

...αλλά είναι πιο τρομαχτικός από τον Bela. Και κερδίζει το διαγωνισμό για την καλύτερη στολή.

Το πάρτι τελειώνει. Τα παιδιά βγάζουν τις μάσκες τους κι ο Bela με τη Morgan βλέπουν με έκπληξη τ' αληθινά πρόσωπά τους. Έχουν βρει τελικά τα παιδιά...

"Σου είπα ότι είναι αληθινά", λέει ο Bela στη Morgan όταν φεύγουν πετώντας με το σκουπόξυλο. Όμως και τα παιδιά τους έχουν δει, και κοιτάζουν με έκπληξη τους αθόρυβους καλεσμένους τους, που έμοιαζαν τόσο συνηθισμένοι μια νύχτα σαν αυτή, ν' απομακρύνονται με τρόπο μαγικό...

Ο Bela γυρίζει στο κρεβάτι του κι αποκοιμιέται γεμάτος όνειρα. H Morgan γυρίζει κι εκείνη σπίτι. Ξημέρωσε...

 Αγαπάμε αυτό το βιβλίο γιατί είναι τόσο όμορφο και μαγευτικό, και με τον ήπιο τρόπο του αμφισβητεί τα όρια και τα στερεότυπα που βάζουμε, ακόμα και στη φαντασία μας. Λέει την ιστορία δυο μικρών παιδιών που, από την αντίθετη πλευρά, θέλουν ν' ανακαλύψουν αν στ' αλήθεια υπάρχει κάτι που γι' αυτούς μοιάζει εξωπραγματικό. Για αλλαγή, το εξωπραγματικό είμαστε εμείς, που με τη σειρά μας φανταζόμαστε αυτούς πολύ διαφορετικούς απ' ό,τι θα μπορούσαν να είναι...

Aνάμεσα στους δίσκους του πικάπ που έχει στο δωμάτιό της η Morgan (ψηλά, στην τρίτη φωτογραφία), υπάρχει και το Danse Macabre του Saint Saens. Ταίριαζε τόσο πολύ αλήθεια, όταν διαβάσαμε την ιστορία ακούγοντάς το...