Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Το κέικ

Στην οικογένειά μας μαγειρεύει ο Παναγιώτης. Εγώ δεν μαγειρεύω, παρά μόνο κάτι μακαρόνια και φακές και αυγά βραστά (λέμε τώρα), απλώς για να φάμε και όχι από χόμπι και χωρίς να το ψάχνω και χωρίς να με διασκεδάζει η όλη διαδικασία (που αντιθέτως, μάλλον με αγχώνει). Ειδικά όταν είμαι μόνη με τα κορίτσια και πρέπει να μαγειρέψω (που ισχύει κάθε φορά που μαγειρεύω, γιατί αλλιώς είναι ο Παναγιώτης στο σπίτι, οπότε μαγειρεύει εκείνος), το πράγμα για ευνόητους λόγους δυσκολεύει παραπάνω. Κι αν η Σταυρούλα είναι πρόθυμη (τις περισσότερες φορές) να βοηθήσει, δεν ισχύει το ίδιο με την Ισαβέλλα, που μου τραβάει το μπατζάκι, φωνάζει, με κοιτάζει παρακαλεστά και η υπόθεση καταλήγει... άστα βράστα (κυριολεκτικά). 

Πού θέλω να καταλήξω; Εμ, στο ότι έχω μεν ένα τετράδιο στο οποίο αντιγράφω μια στο τόσο κάτι συνταγές (κυρίως γλυκών) που βρίσκω σε άσχετες πηγές του ίντερνετ (όπως blog βιβλίων) και εκτελώ (μπαμ και κάτω) ακόμα πιο σπάνια (έχω κάνει περίπου τις μισές από μία φορά), με συχνότητα δηλαδή πέντε το χρόνο κατά προσέγγιση (και πολλά λέω), αλλά από βιβλία μαγειρικής... δεν σκαμπάζω. Δεν θα αγόραζα βιβλίο για να διαβάσω συνταγές, πόσο μάλλον τεχνικές, κι όμως σήμερα έχω να σας δείξω ένα βιβλίο μαγειρικής (εντάξει, όχι ακριβώς, αλλά τουλάχιστον κατά το ήμισυ). Όχι μόνο αυτό, αλλά και μια συνταγή του (που εκτελέσαμε -πίου!- με τρομερή επιτυχία). 


Νομίζω πως από τα χιλιάδες βιβλία που έχω αγοράσει στη ζωή μου, μόνο δύο ήταν βιβλία μαγειρικής. Το ένα ήταν δώρο για τον Παναγιώτη και είχε συνταγές βγαλμένες από παραμύθια. Το άλλο, που το αγόρασα πρώτο, πριν δυο-τρια χρόνια, είναι αυτό: Mary Poppins in the Kitchen, της Pamela Travers.
A Cookery Book with a Story.
Εννοείται.


Ξέρετε πώς τρελαίνομαι για τη Μαίρη Πόπινς, ε; Το έγραφα και πριν δύο χρόνια: η σειρά των βιβλίων και η ταινία, παρόλο που είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, είναι απ' τις μεγάλες και διαχρονικές αγάπες μου τόσο στον κόσμο της λογοτεχνίας όσο και του σινεμά.
Θα διάβαζα οτιδήποτε έχει σχέση με τη Μαίρη Πόπινς.
Θα μαγείρευα, αν αυτό κάνει η Μαίρη Πόπινς.
Τέτοια αγάπη.


Εκτός από τα έξι βιβλία με τις ιστορίες της Μαίρης Πόπινς (κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ποταμός, το πέμπτο και το έκτο σε έναν τόμο, και είναι πανέμορφα, με την αυθεντική εικονογράφηση), αγόρασα λοιπόν και το βιβλίο μαγειρικής. Που στο πρώτο μισό του είναι μια όμορφη ιστορία, ντυμένη με μεγάλες πανέμορφες εικόνες από τη Mary Shepard, την εικονογράφο και των υπόλοιπων βιβλίων δηλαδή. Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της παραμονής της Μαίρης Πόπινς στο σπίτι των Banks, οι γονείς πρέπει να φύγουν για μια βδομάδα, η μαγείρισσα επίσης, η Μαίρη Πόπινς αναλαμβάνει το μαγείρεμα.


Με τη βοήθεια των φίλων της, που είναι γνωστοί χαρακτήρες όπως η κυρία με τα πουλιά, ο Ναύαρχος Μπουμ, η κυρία Κόρυ, ο κύριος Turvy και εμφανίζονται από ένας σε κάθε κεφάλαιο (κάθε κεφάλαιο και μια μέρα της εβδομάδας), η Μαίρη φέρνει σε πέρας την αποστολή τέλεια (practically perfect in every way). 


Τα παιδιά όχι μόνο δεν μένουν νηστικά, αλλά διασκεδάζουν και μαθαίνουν μαζί.


Και όταν οι γονείς επιστρέφουν, τους περιμένει μια όμορφη έκπληξη!


Το δεύτερο μισό του βιβλίου είναι συνταγές. Αληθινές συνταγές, όμως απλές, αφού απευθύνονται σε παιδιά, και στολισμένες εδώ κι εκεί με εικόνες.


Υπάρχουν συνταγές για γλυκά και αλμυρά πιάτα, κάποιες από τις οποίες εμφανίζονται μέσα στην ιστορία.


Πουτίγκες, μπισκότα, πίτες και κέικ κυριαρχούν. Οι γεύσεις είναι περισσότερο βρετανικές. Βρίσκεις όμως και πιο απλά πράγματα, όπως dressing για σαλάτα, ή φρουτοσαλάτα (όταν πριν λίγες μέρες με έπιασε ξαφνικά η όρεξη να κάνω κάτι απ' το βιβλίο, γιατί βρε αδερφέ, το είχα τόσα χρόνια και δεν είχα μαγειρέψει ποτέ τίποτα απ' αυτό, παραλίγο να κάνω κάτι τέτοιο -μετά όμως το σκέφτηκα, αποφάσισα πως θα ήταν τελείως ξεφτίλα και καλύτερα να έκανα ένα κέικ)...



Διάλεξα ένα κέικ, λοιπόν, γιατί μ' αρέσουν τα κέικ, και φαινόταν εύκολο, και είχε την υπέροχα ανοιξιάτικη ονομασία Easter Cake. Και η Μαίρη Πόπινς είναι για μένα άρρηκτα συνδεδεμένη με την άνοιξη. Αφήστε που είναι και επίκαιρο, μέρες που έρχονται...


Το κάναμε χθες το πρωί, η πολύτιμη βοηθός μου Σταυρούλα τα έκανε σχεδόν όλα μόνη της, ενώ εγώ ισορροπούσα στο γοφό μου την Ισαβέλλα, που ήθελε να ζουλήξει τ' αυγά, να βάλει το χεράκι της στο μπολ με τη ζάχαρη και ν' ανοίξει με τα τρία και μοναδικά κάτω δόντια της το μπουκαλάκι με το εκχύλισμα αμυγδάλου.


Εντάξει, θα το κάνω σωστά: σαν καλό κορίτσι, θα σας γράψω και τη συνταγή.

Easter Cake λοιπόν, από τις συνταγές της Mary Poppins
6 μεγάλα αυγά 
1 κούπα ζάχαρη
1/2 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα αμυγδάλου 
1 κούπα κοσκινισμένο αλεύρι για όλες τις χρήσεις -λέει κοσκινίστε πρώτα και μετά μετρήστε, (εννοείται δεν το κοσκίνισα, σςςς...)
6 κουταλιές της σούπας λιωμένο βούτυρο (πόσο φουσκωτές ο Θεός κι η ψυχή μας)


Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. 
Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε τη φόρμα. 
Χτυπάμε τ' αυγά (λέει για 5 λεπτά) μέχρι να γίνουν αέρινα και ανοιχτοκίτρινα. Σταδιακά προσθέτουμε τη ζάχαρη και συνεχίζουμε να χτυπάμε, λέει ότι είναι σκληρή δουλειά και θα πάρει 15-20 λεπτά, αν έχετε μίξερ τόσο το καλύτερο (φυσικά τα βάλαμε στο μίξερ, το να χτυπάω 20 λεπτά τ' αυγά ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία)
Προσθέτουμε το εκχύλισμα αμυγδάλου μέχρι τ' αυγά να τριπλασιαστούν σε όγκο. 


Μέχρι εδώ πάει καλά. Τα βάλαμε όλα στο μίξερ και χτυπιόντουσαν, κάναμε και βόλτες γύρω γύρω, περιμέναμε να χτυπηθούν κι άλλο, τέλος πάντων τ' αυγά έγιναν όντως τριπλάσια. Μετά λέει:
Διπλώνουμε το αλεύρι πολύ απαλά και προσεκτικά, και στο τέλος το λιωμένο βούτυρο, πολύ απαλά. 
Βάζουμε το μίγμα προσεκτικά στη φόρμα με κουτάλι και ψήνουμε στη μεσαία σχάρα του φούρνου για 35 λεπτά. 
Και πάνω κάτω αυτό είναι το πασχαλινό κέικ.


Εντάξει, σοβαρά τώρα, ήθελα να τα κάνω όλα σωστά. Μόνο που, ως άσχετη που είμαι, δεν κατάλαβα τι σημαίνει "διπλώνουμε το αλεύρι" και το "απαλά" το παρεξήγησα φαίνεται, γιατί συνέχισα να τα χτυπάω όλα "απαλά" στο μίξερ. Κι αυτός, όπως μου εξήγησε αργότερα ο Παναγιώτης, ήταν ο λόγος που το κέικ δεν φούσκωσε (αφού δεν είχε και baking powder ή άλλη φουσκωτική ουσία). Τ' αυγά θα το φούσκωναν κι εγώ τους έκοψα τη φόρα.
Η αλήθεια είναι πάντως ότι μέσα στο φούρνο είχε φουσκώσει. Όταν το έβγαλα ήταν που έκατσε κι έγινε σαν στραβοπατημένη σαγιονάρα.  

Ευτυχώς το φωτογράφισα πριν έρθει στα χειρότερά του (μετά έκατσε κι άλλο).
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι, παρόλο που βγήκε κάπως στραβοχυμένο (και λιγουλάκι άψητο), ήταν καλούλι. Το πιο πολύ το φάγαμε από χθες.

Η Σταυρούλα ήταν πολύ περήφανη που το έφτιαξε. Μετά το φαγητό, αγωνιούσε να το δοκιμάσει ο μπαμπάς της.
"Έφαγες κέικ; Έφαγες; Σ' αρέσει; Σ' αρέσει;"
"Μμχμμμ..."
Και μετά:
"Αχά, ναι, μ' αρέσει πολύ", της είπε εκείνος, που δεν λέει ποτέ ψέματα... 

8 σχόλια:

  1. This is awesome! I have the Mary Poppins story books that have covers like this, but not the cookbook. I want it, though! Thank you for sharing!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Yup, I love this, and I think your girls are just about the right age for this! Oh I wish my Mary Poppins storybooks had covers like this! :)

      Διαγραφή
  2. Παρόλα τα αρνητικά σου σχόλια το κομμένο κέικ δείχνει να είναι πολύ καλό!. και η Σταυρούλα δούλευε με πολλή σοβαρότητα!
    Η Ισαβέλλα μήπως σου μοιάζει; Στο ζήλο για τη μαγειρική εννοώ, γιατί η Σταυρούλα μάλλον πήρε από τον Παναγιώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα λες; Ναι, η Σταυρούλα το απολαμβάνει και το αντιμετωπίζει με σοβαρότητα... Το κέικ ήδη τελείωσε!

      Διαγραφή
  3. Πολύ γλυκό άρθρο!!! Πραγματικά. Και πιστεύω ότι και το κέικ σας είναι υπέροχο :-)



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ!! Το κέικ ήταν ανάλογο του μαγειρικού μου επιπέδου (που είναι πάνω κάτω ίδιο με της τρίχρονης κόρης μου) αλλά το φάγαμε ήδη... :)

      Διαγραφή
  4. Τι ωραίο το βιβλίο! Έτσι είναι οι μπαμπάδες, δεν λένε ποτέ ψέματα! Τα παιδιά είναι οι καλύτεροι βοηθοί στην κουζίνα! Αν κρίνω από τα υλικά το κέικ θα είναι απλό αλλά πολύ νόστιμο, από αυτά που αγαπάει η κόρη μου! Θα το δοκιμάσω σίγουρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, το βιβλίο είναι πολύ ωραίο! Και περάσαμε τέλεια φτιάχνοντας το κέικ! Πράγματι πολύ απλό, κι ακόμα κι η αποτυχημένη δική μου βερσιόν ήταν νόστιμη, οπότε ναι, νομίζω αξίζει! :)

      Διαγραφή