Movie Nights: Το βιβλίο της ζούγκλας

Πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι η Σταυρούλα έφτασε σε ηλικία να μπορεί να δει μια κανονική, παιδική, μεγάλου (όχι πολύ μεγάλου) μήκους ταινία κι αρχίσαμε να έχουμε αυτές τις βραδιές σινεμά στο σπίτι, μια φορά την εβδομάδα περίπου. Ξεκινάμε όταν το μωρό μας κοιμάται, αυτό είναι κάτι που κάνουμε οι τρεις μας. Στο μικρό μας σπιτάκι εδώ στο Λιτόχωρο, δεν χωρούσε πουθενά η οθόνη του προτζέκτορα, αλλά κι ο υπολογιστής καλός είναι. Οι βραδιές μας έχουν ποπκόρν (απαραίτητο το ποπκόρν) και πορτοκαλάδα και ταινίες Disney. Ορθάνοιχτα μάτια κι αγκαλιές στον καναπέ. Λίγο πιο σφιχτές αγκαλιές όταν εμφανίζεται ο "κακός" της ταινίας. Και τον απαραίτητο σχολιασμό, που κάνουν όλη την υπόθεση ν' αξίζει.

Την πρώτη φορά, είδαμε τις Αριστόγατες. Τη δεύτερη το Brave. Την τρίτη, προχθές, το Βιβλίο της Ζούγκλας.   

Τι ωραία ταινία είναι το Βιβλίο της Ζούγκλας! Είναι νομίζω μια απ' τις αγαπημένες μου. Έχει τέλεια μουσική, οι ήρωες είναι υπέροχοι. Κι ακόμα, ενώ η υπόθεση προχωράει αργά και στην ουσία δεν υπάρχει συνταρακτική εξέλιξη, δεν τη βαριέμαι ποτέ. Προχθές την είδα πρώτη φορά στα ελληνικά. Εντάξει, τα τραγούδια και μερικές χαρακτηριστικές ατάκες δεν είναι ίδια στη μεταγλώττιση, αλλά και πάλι ήταν πολύ ωραία. Οι αγκαλιές με τη Σταυρούλα στον καναπέ αποζημιώνουν και με το παραπάνω. 

Και τώρα το βιβλίο. 

(Πριν δούμε τις ταινίες, περιττό να πω ότι έχουμε χιλιοδιαβάσει τα αντίστοιχα βιβλία.)

Πριν δυο-τρία χρόνια, κυκλοφορούσαν στα περίπτερα κάτι βιβλιαράκια με τις ιστορίες από τις ταινίες της Disney, από τις εκδόσεις "Βήμα". Πήραμε κάμποσα... 

Δεν έχουμε πολύ καιρό που αρχίσαμε να τα διαβάζουμε, γιατί μου φαίνονταν δύσκολα, αλλά αυτή την εποχή είναι αγαπημένα. Βρίσκονται διαρκώς στο πάτωμα. 

Δεν τα έχουμε διαβάσει ακόμα όλα. 

Βασικά τα έχω χωρίσει σε δύο κατηγορίες: Εκείνα που είναι εύκολο να τα ακολουθήσεις, που η ιστορία τους είναι καλογραμμένη και πιο απλή κι οι εικόνες τους είναι φωτεινές. Όπως η Πεντάμορφη και το Τέρας και η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Κι εκείνα που είναι πιο περίπλοκα, ή λόγω υπόθεσης της ταινίας ή λόγω γραφής του βιβλίου, ή έχουν πιο σκοτεινές εικόνες -και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αυτά δεν τα έχουμε διαβάσει ακόμα. Τέτοια είναι η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος, ή το Μαλλιά Κουβάρια. 

Διαπίστωσα ότι σε γενικές γραμμές, οι πιο παλιές ταινίες ανήκουν στην πρώτη κατηγορία κι οι πιο καινούργιες στη δεύτερη. 

Το βιβλίο της ζούγκλας ανήκει στην πρώτη.

Τι να πω για το βιβλίο; Ακολουθεί πιστά την ιστορία της ταινίας (όπως δηλώνει και το εξώφυλλο), με όμορφες εικόνες παρμένες από την ταινία να πλαισιώνουν το κείμενο.

Είναι η ιστορία του αγοριού που μεγάλωσε με τους λύκους, του Μόγλη, που ο πάνθηρας Μπαγκίρα προσπαθεί να οδηγήσει με ασφάλεια στο χωριό των ανθρώπων, γιατί κινδυνεύει από τον τίγρη Σιρχάν.

Ο πύθωνας Κάα, οι ελέφαντες κι ο αρκούδος Μπαλού είναι ανάμεσα στους αξέχαστους χαρακτήρες που συναντούν στο δρόμο τους, καθώς προχωρούν (προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Μόγλη) προς το χωριό.

Οι μαϊμούδες και οι γύπες (που δεν υπάρχουν στο βιβλίο) είναι επίσης αξέχαστοι.

Η τελική αναμέτρηση με τον Σιρχάν, τόσο στο βιβλίο όσο και στην ταινία, προκαλεί πάντα στο κορίτσι μας ένα δέος.

Όμως είναι καθησυχαστικό να έχεις διαβάσει την ιστορία πριν δεις το βίντεο. Έτσι ξέρεις πως, ό,τι και να γίνει, ο Μόγλης, ο Μπαγκίρα κι ο Μπαλού θα φτάσουν στο χωριό. Ξέρεις πως το αγόρι θα διστάσει...

...όμως δεν θα αντισταθεί στη γλυκιά μορφή και στη φωνή ενός κοριτσιού, που μοιάζει να τον καλεί στον κόσμο των ομοίων του, εκεί όπου πραγματικά ανήκει.

Είναι καθησυχαστικό να το ξέρεις αυτό από πριν, τουλάχιστον όταν είσαι τριών χρονών. Οι μεγάλοι μπορεί να μη θέλουμε spoilers στις ταινίες μας, γιατί αυτό χαλάει την έκπληξη, αλλά, νομίζω, όταν είσαι τριών, τα πράγματα μοιάζουν πολύ εύκολα να μπορούν να ξεφύγουν από τον έλεγχό σου. Τόσο εύκολα, ώστε δεν είναι κακό να νιώθεις ότι έχεις τον έλεγχο σ' αυτό που βλέπεις.  

Η εικόνα προχωράει γρήγορα και ποιος ξέρει με τι μπορεί να σε φέρει αντιμέτωπο. 

Τα βιβλία είναι αλλιώς...  

Από την ταινία, αγαπημένα σημεία: 

Οι ελέφαντες που παρελαύνουν ή αλλιώς η περίπολος της ζούγκλας...

Το The Bare Necessities, το τραγούδι του Μπαλού, του αρκούδου που δεν ζητάει άλλο απ' τη διασκέδαση και τη γλυκιά ζωή, χωρίς περιττά αγαθά...

Κι ο V.I.P. βασιλιάς των μαϊμούδων, που ονειρεύεται να κλέψει το μυστικό της φωτιάς και να γίνει άνθρωπος...

Και τελευταίο, το τραγούδι του Μπαλού στα ελληνικά:

Υ.Γ.1 Εγώ: Σταυρούλα, σου άρεσε η ταινία; 
Σταυρούλα: Ναι, αλλά όχι ο Σιρχάν.
Την προηγούμενη βδομάδα ήταν:
Ναι, αλλά όχι ο Μορντού.
Και την προ-προηγούμενη:
Ναι, αλλά όχι ο Έντγκαρ.

Υ.Γ.2 Αν δεν έχετε δει αυτή την ταινία, δείτε την... Ανήκει σε μια άλλη εποχή του παιδικού κινηματογράφου. Λίγο πιο αγνή.