Ένα δικό μου, ένα δικό της

Όσο δεν αρρωστήσαμε φέτος, αρρωστήσαμε τις τελευταίες δύο βδομάδες. Δυο αδύναμα κοτοπουλάκια περιφέρονται κλαψουρίζοντας μέσα στο σπίτι. Οι μεγάλοι πέφτουν σαν κούτσουρα για ύπνο κάθε βράδυ, μόνο που η νύχτα είναι κι αυτή γεμάτη φροντίδα. Και περισσότερο απ' όλα, δεν είμαστε και στα μεγάλα μας κέφια- αυτή η διάχυτη αγωνία όταν αρρωσταίνουν με πιάνει απ' το λαιμό και δεν λέει να μ' αφήσει. 

Όμως θα περάσει κι αυτό.

Στο μεταξύ, υπάρχουν πάντα μικρά πράγματα που μπορούμε ν' απολαμβάνουμε. 

Όπως το πρώτο τους χιόνι.   

Τελικά, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, το είδαν περισσότερο μέσα απ' το παράθυρο, αλλά και πάλι καλό ήταν.

"Αυτή η στέγη μοιάζει σαν τούρτα", είπα στη Σταυρούλα, και για δύο μέρες γελούσε με τη "στέγη-τούρτα".

Διαβάζουμε πολύ αυτές τις μέρες. Όλοι μας. Μου λείπει όμως η ενέργεια να γράψω για τα βιβλία μας -μου λείπουν οι λέξεις. Μου φαίνεται πως έχω δύναμη μόνο για να ρουφάω αχόρταγα τις λέξεις των άλλων, που, αβίαστα κι ανακουφιστικά, έρχονται, έρχονται. Οι δικές μου κολλάνε κουρασμένες στα πλήκτρα.

Δύο βιβλία για σήμερα, ένα δικό μου, ένα της Σταυρούλας. Δύο βιβλία που λατρέψαμε και που κλινουν προς το... τρομαχτικό. 

Χωρίς πολλές λέξεις. 

Μις Πέρεγκριν, Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά (Miss Peregrine's Home for Peculiar Children). 

Είχα ξεκινήσει να το ακούω στην Αθήνα σε μορφή audiobook, φέτος το φθινόπωρο. Έπειτα το είδα στο βιβλιοπωλείο, μ' αυτές τις παράξενες, απόκοσμες φωτογραφίες του, κι ήξερα πως έπρεπε να το αγοράσω. Το βρήκα στα ελληνικά. Το διάβασα χωρίς ανάσα.

Ένα αγόρι στα ίχνη του παππού του, που δολοφονήθηκε από μια τερατώδη μορφή. Τα ίχνη οδηγούν σ' ένα κατεστραμμένο ορφανοτροφείο στην Ουαλία, γεμάτο ασυνήθιστα παιδιά, προσφυγάκια του πολέμου.

Σε ποιο βαθμό ήταν αληθινές οι ιστορίες του παππού; Τι το ασυνήθιστο είχαν τα παιδιά; Και τι δουλειά έχει το αγόρι σ' ένα ίδρυμα που καταστράφηκε δεκάδες χρόνια πριν, στον πόλεμο; Τα τέρατα υπάρχουν; Ποιά είναι τελικά η δεσποινίς Πέρεγκριν;

Ερωτήματα, ανατροπές, μεταφυσική. Υπέροχα ασυνήθιστοι χαρακτήρες, μια δόση ανατριχίλας, μια δόση περιπέτειας. Τρόμος και κυνηγητό. Οικογενειακές ιστορίες και ιστορίες αγάπης.

Ένα βιβλίο παράξενο, γεμάτο αγωνία, συγκινητικό, και εντελώς... ασυνήθιστο. Δεν θέλω να πω και spoilers. Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια...

Το δικό της βιβλίο: Φυλάξου από τους λύκους των παραμυθιών (Beware of the Storybook Wolves)

Ένα βιβλίο της υπέροχης, αγαπημένης Lauren Child, δημιουργού των λατρεμένων ηρώων μας Charlie και Lola. Ένα βιβλίο με εικόνες που ξεπετάγονται, όπου τα κλασικά παραμύθια παίρνουν μια απρόσμενη τροπή.

Ο Χερμπ λατρεύει την Κοκκινοσκουφίτσα. Όμως ένα βράδυ, όταν η μαμά του ξεχνάει να πάρει μαζί της το βιβλίο φεύγοντας από το δωμάτιό του, ξεπετάγονται από μέσα ο λύκος και το λυκάκι και απειλούν να τον καταβροχθίσουν!

Εκείνος επιστρατεύει τη φαντασία του και τα υπόλοιπα βιβλία του για να τους ξεγελάσει...

...ξυπνώντας κι άλλους κακούς αλλά και καλούς χαρακτήρες από τις ιστορίες τους...

...με απρόσμενα και ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.

Βέβαια ο κίνδυνος είναι πάντα εκεί...

...ώσπου την κατάσταση σώζει η νεράιδα-νονά της Σταχτοπούτας, που θα μεταμορφώσει σε μικρούλα κάμπια τον απειλητικό λύκο...

...για πάντα! Και ο Χερμπ θα φροντίσει να μην ξεφύγει κανένας απ' το παραμύθι του ξανά.

Είναι ένα βιβλίο τρομερά αστείο και πρωτότυπο, υπέροχα εικονογραφημένο και γεμάτο φαντασία. Η Lauren Child δεν απογοητεύει ποτέ. Ήρωες που βγαίνουν απ' τα βιβλία τους, παρωδία παραμυθιών... είμαστε μέσα!
Το διαβάζουμε ξανά και ξανά και ξανά.
Η Σταυρούλα κάνει πολύ καλά τη φωνή της κακιάς μάγισσας. Και το ξέρει...