Τι διαβάζουμε αυτό τον καιρό

Η Ισαβέλλα είναι πρωινός τύπος, κι αυτό έχει τα καλά του. Ξυπνάμε μαζί, και περνάμε λίγο χρόνο οι δυο μας. Χαρίζουμε η μία στην άλλη αμέριστη προσοχή. Παίζουμε, με ό,τι παίζει ένα μωρό εννιά μηνών. Και διαβάζουμε, φυσικά. Ό,τι διαβάζει ένα μωρό εννιά μηνών.

Λίγες εικόνες απ' τα βιβλία που της αρέσουν τελευταία:

Peek-a-boo Forest, της Lamaze. Ήταν ένα απ' τα πρώτα βιβλία της Σταυρούλας, που ποτέ δεν του έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Τώρα, το μωρό μας το έβγαλε από την αφάνεια...

Τα ζώα του δάσους ξετρυπώνουν απ' τις κρυψώνες τους, κοιτάζοντάς μας με τα γουρλωτά μαύρα ματάκια τους (σήμα κατατεθέν της εταιρείας Lamaze). Τα μικρά χεράκια τραβολογούν το βιβλίο άφοβα. Κρίτσι-κρίτσι, κάνουν τα πάνινα κομμάτια που κρύβουν πίσω τους ένα ζωάκι.  

Για να πω την αλήθεια, τα πάνινα βιβλία δεν με ξετρελαίνουν. Δεν μου φαίνονται βιβλία-βιβλία, καταλαβαίνετε; Προτιμώ ένα καλό, γερό board book, κι ας έχει εδώ κι εκεί σημάδια από μικρά δοντάκια. Αυτό εδώ όμως... είναι τόσο όμορφο. Τόσο πολύχρωμο. Και το κρυφτό είναι έτσι κι αλλιώς το παιχνίδι που την κάνει περισσότερο απ' όλα να γελάει.

Εκείνη με κάνει να συμπαθώ αυτό το βιβλίο. Κι ας μη μεταφράζονται τα στιχάκια του.

Κούκου-τα.



Έπειτα, είναι κι αυτά τα βιβλία.

Το Charlie and Lola's Animals είναι ένα βιβλιαράκι που ανακάλυψα τυχαία στο ίντερνετ, διαβάζοντας για τη Lauren Child. Τα πέντε χαρτονένια βιβλιαράκια για μωρά με τον Charlie και τη Lola, αγαπημένους ήρωες στην οικογένειά μας, μου φάνηκαν τόσο απίστευτα χαριτωμένα που έπρεπε να τα παραγγείλω. Είναι. Απίστευτα χαριτωμένα. Μόνο που τελικά είναι και λίγο μεγαλύτερα σε διαστάσεις απ' ό,τι νόμιζα.

Δεν πειράζει.
Από τα Χρώματα, τα Σχήματα, τ' Αντίθετα και τους Αριθμούς, τα Ζώα μου φάνηκαν πιο κατάλληλα για να ξεκινήσουμε.

Όμορφες εικόνες στο γνώριμο στυλ.

Το ανοίγει, το κλείνει, το βάζει στο κεφάλι. Το ανοίγει ξανά. Το κλείνει ξανά. Στο μεσοδιάστημα, κοιτάζει τις εικόνες.
Νομίζω πως μπορεί πια ν' ακολουθήσει το δάχτυλό μου όταν της δείχνω μια εικόνα.
Όχι, όχι, διορθώνω τον εαυτό μου.
Μη βιάζεις τα πράγματα.
Βλέπω πού κοιτάζει.
Και γι' αυτό της μιλάω.

Η ζούγκλα ήταν της Σταυρούλας. Είναι ένα βιβλίο τόσο απλό κι όμως τόσο όμορφο, αγαπημένο από τότε. Έξι λέξεις, έξι εικόνες, έξι ήχοι. Έξι ζώα της ζούγκλας. 

Πάνω σε κάθε ζώο, ένα μικρό κουμπάκι. Όταν το πατήσει (τόσο εύκολα! κι αυτό δεν είναι αυτονόητο) το μικρό δαχτυλάκι, ακούγεται η φωνή του κάθε ζώου. Διακριτικά, σιγανά. Και πολύ πειστικά.

Αυτά τα μικροσκοπικά κουμπάκια που δεν χρειάζεται παρά να τα αγγίξεις για να δουλέψουν, είναι πειρασμός. Δεν μπορείς να τα δεις μπροστά σου και να μην τα πατήσεις.

Ακόμα κι αν υποτίθεται πως "είσαι μεγάλο κορίτσι" κι αυτά τα "βιβλία για μωρά" τα 'χεις ξεπεράσει.

Τέλειο. Τόσο απλό, τόσο φιλικό, ό,τι πρέπει για μωράκια.
Όμως κάθε βιβλίο που τις κάνει να σκύβουν μαζί πάνω απ' τις σελίδες δεν μπορεί παρά να είναι τέλειο, σωστά;

Αυτά με τα βιβλία για μωράκια... Όσο για μένα, διάβασα τόσα καλά βιβλία αυτό τον καιρό που δεν θα ήξερα από πού ν' αρχίσω (εξάλλου δεν είμαι και τόσο σε φάση να γράφω, αλλά αυτό μάλλον φαίνεται...)

Έτσι , μιας και μιλήσαμε για τη Lauren Child, για σήμερα έχω αυτά:

Διάβασα τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας της Lauren Child με την Clarice Bean (Κλάρις Μπιν) και τα λάτρεψα! Δεν είχα ξαναδιαβάσει μυθιστόρημα της Child, αλλά ήταν όπως τα περίμενα: Γρήγορα, έξυπνα και πολύ πολύ αστεία, διανθισμένα πού και πού (πιο πολύ το πρώτο) με εικόνες της συγγραφέα.
Το πρώτο είναι το Utterly Me, Clarice Bean (Με αγάπη, Κλάρις Μπιν)
Το δεύτερο είναι το Clarice Bean Spells Trouble (Πού έμπλεξες πάλι, Κλάρις Μπιν;)
και θέλω τόσο πολύ να διαβάσω το τρίτο, που λέγεται Clarice Bean, Don't Look Now (Μη χάνεις την ψυχραιμία σου, Κλάρις Μπιν).
(Κάτι συμβαίνει και δεν μπορώ να βάλω λινκ- το amazon μου ανακατευθύνει τις σελίδες και με πετάει ξανά στην αρχή- πολύ ενοχλητικό)
Αυτή η μικρή, η Κλάρις Μπιν, είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Διηγείται την καθημερινότητά της σε μορφή ημερολογίου, με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια. Η οικογένειά της...

Η δασκάλα της, και η αμοιβαία τους αντιπάθεια...

Η καλύτερή της φίλη, η Μπέτι...

...και η αγαπημένη της ηρωίδα μυθιστορήματος, η Ρούμπι Ρέντφορτ, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή, άρα και στα βιβλία της.

Η Κλάρις είναι έξυπνη, αλλά όχι πρώτη μαθήτρια (μισεί την ορθογραφία και, όπως είπαμε, τη δασκάλα της). Είναι καλοπροαίρετη, αλλά πάντα μπλέκει σε μπελάδες. Εύχεται η ζωή της να ήταν πιο συναρπαστική, σαν τα μυθιστορήματα που διαβάζει, εύχεται να γίνει αστέρι, εύχεται να βρει το ταλέντο της. Πελαγώνει με τα μικρά αλλά τόσο σημαντικά για 'κείνη θέματα που προκύπτουν στη ζωή της, αλλά πάλι στο τέλος είναι τυχερή. Όλα ταχτοποιούνται, πάντα.
Θα ταυτιζόμουν τόσο πολύ μαζί της αν ήμουν δέκα χρονών. Ταυτίζομαι ακόμα και τώρα που δεν είμαι.

Κι έπειτα είδα αυτό το βιβλίο στα Public: Ρούμπυ Ρέντφορτ, Κοίτα με στα μάτια (Ruby Redfort, Look into my Eyes) εξακολουθώ να μη μπορώ να βάλω λινκ
Η Ρούμπυ Ρέντφορτ, η ηρωίδα των μυθιστορημάτων της Κλάρις Μπιν, έχει πλέον το δικό της μυθιστόρημα! Η Lauren Child, μετά από αιτήματα αναγνωστών, αποφάσισε να αφιερώσει στην παράλληλη (ή μήπως να πω "μεταδιηγητική";) ηρωίδα της (νομίζω πως θα ρισκάρω να μου πάρουν πίσω το πτυχίο της φιλολογίας και θα πω "μεταδιηγητική") το δικό της, καταδικό της βιβλίο (τριλογία είναι, απλώς τα άλλα δύο δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα στα ελληνικά). Κάτι που κάνει αυτό το βιβλίο...

...να είναι το βιβλίο που έχει η Κλάρις Μπιν στη βιβλιοθήκη της, σωστά;
Και ξέρετε κάτι; Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο! Είναι ένα κανονικό αστυνομικό μυθιστόρημα για παιδιά και εφήβους, με μια πανέξυπνη μικρή ηρωίδα-παιδί θαύμα α λα James Bond, που καταφέρνει να βρίσκει την άκρη σε απίστευτα αδιέξοδα και να επιβιώνει από απίστευτες παλιοκαταστάσεις, παραμένοντας εξοργιστικά χαλαρή και ψύχραιμη στο μεταξύ... Αποκρυπτογράφηση μυστικών εγγράφων, ύπουλα σχέδια, απαγωγές, ληστείες, γρίφοι, ένας πράκτορας μεταμφιεσμένος σε μπάτλερ, επικίνδυνοι κακοί, ένας καλός φίλος -και μαζί χιούμορ, μυστήριο και μια καλά πλεγμένη ιστορία.
Ανυπομονώ για τη συνέχεια...