Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Αγριόδασος

Πριν λίγες μέρες τελείωσα άλλο ένα πολύ ωραίο βιβλίο.

Η σημερινή φωτογράφιση έγινε μετ' εμποδίων, καθώς κάποιος ήθελε οπωσδήποτε να φυλλομετρήσει το βιβλίο και να μου πάρει από τα χέρια τη φωτογραφική μηχανή...
Το ρούφηξα αυτό το βιβλίο. Καιρό είχα να ενθουσιαστώ τόσο με κάτι που διάβασα. Υποτίθεται πως είναι παιδικό μυθιστόρημα, για παιδιά και εφήβους άνω των 10, αλλά έμοιαζε να είναι γραμμένο για μένα. Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι νομίζω το αγαπημένο μου είδος βιβλίου. Παιδικό (αλλά όχι πολύ παιδικό) μυθιστόρημα φαντασίας, με μαγεία και περιπέτεια και αξέχαστους χαρακτήρες, με κακούς και αδιέξοδα κι αληθινή αγωνία. Με ήρωες παιδιά που ξεπερνούν τον εαυτό τους και φέρονται με ηρωισμό και μεγαλείο. Με σκηνικό έναν τόπο που ανήκει σ' ένα διαφορετικό, παραμυθένιο κόσμο, στον οποίο σε παρασύρει κι απ' τον οποίο δεν θέλεις να βγεις.
Όλα αυτά τα είχε το Αγριόδασος (Wildwood), του Κόλιν Μέλοϋ.
Συνοδευόμενα από την αξιόλογη εικονογράφηση της Κάρσον Έλλις.


Η δωδεκάχρονη Πρου ζει μια φυσιολογική ζωή στο Πόρτλαντ, στις παρυφές ενός δάσους, μιας αχαρτογράφητης περιοχής που οι ντόπιοι αποκαλούν Αδιάβατο Αγριότοπο. Μια μέρα, συμβαίνει κάτι που θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα: Ένα σμήνος κοράκια κατεβαίνει από τον ουρανό κι αρπάζει το μικρό αδερφό της, πηγαίνοντάς τον στον Αγριότοπο. 


Η Πρου πρέπει τώρα να σώσει τον αδερφό της. Έτσι, ξεκινάει, παρέα με το μοναχικό συμμαθητή της, τον Κέρτις, για τον Αγριότοπο, και χωρίς να το περιμένει βρίσκεται σ' ένα μέρος μαγικό, όπου τα ζώα μιλούν, δυνάμεις συγκρούονται κι ένας πόλεμος ετοιμάζεται να ξεσπάσει.


Έτσι, λίγο λίγο, η διάσωση του μικρού Μακ εξελίσσεται σε κάτι μεγαλύτερο. Γίνεται αποστολή διάσωσης του Αγριόδασους και των πλασμάτων του από μια σκοτεινή μορφή και τα πανούργα σχέδιά της, αλλά και ταξίδι αυτογνωσίας των δύο παιδιών.


Οι απίθανες εμπειρίες τους, τα πρόσωπα που θα γνωρίσουν και τα όσα θα μάθουν για τους εαυτούς τους θα τους μεταμορφώσουν.


Και όλα αυτά, φίλοι μου, συνιστούν αυτό που θα ονόμαζα ένα καλό, πολύ καλό βιβλίο.


Μου θύμισε κάτι από Νάρνια, μου θύμισε κάτι από Labyrinth. Τρελαίνομαι και για τα δύο, αλλά ταυτόχρονα αυτό εδώ είναι κάτι ολότελα ξεχωριστό. Είναι από μόνο του ένα βιβλίο που θα μπορούσε να γίνει κλασικό (κι αν μετά από όλα αυτά που είπα το διαβάσετε και δεν σας αρέσει, μη με βρίσετε παρακαλώ)... 


Μ' αρέσει τόσο πολύ που στο βιβλίο ακόμα και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες έχουν υπόσταση κι ενδιαφέρον. Μ' αρέσουν τα βιβλία που με κάνουν να ενδιαφέρομαι και για τους δευτερεύοντες χαρακτήρες.
Όμως αυτό το πράγμα, που ταυτίζομαι με δωδεκάχρονους ήρωες βιβλίων, είναι φυσιολογικό;
Μα θα μου πειτε... ποιος νοιάζεται...


Το Αγριόδασος είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας Wildwood και το μοναδικό που έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά. Τα άλλα δύο βιβλία ονομάζονται Under Wildwood και Wildwood Imperium. Εννοείται ότι ανυπομονώ να τα πιάσω στα χέρια μου...

7 σχόλια:

  1. I love the Wildwood Chronicles! I loved the first book, then the second book was even better. I think I have the lines for my play down now (we open in two days, so I'd better!), so I might start the third book today!!! xoxo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ και μένα μου αρεσε το Αγριόδασος τόσο πολύ!και επίσης μου αρέσουν και τα βιβλία της Κλαρίς Μπιν..το Ρούμπυ Ρεντφορντ το έχω αλλά δεν έχω προλάβει να το ξεκινήσω...τελείωνα τη σειρά palace of laughter...για να ξεκινήσω και κάτι άλλο που με περιμένει και ελπίζω να είναι καλό..ο Πίτερ Παν στα Πορφυρά..και μετά έχει σειρά η ρούμπυ...και εγώ βρίσκω πιο ωραία τα παιδικά βιβλία φαντασίας τόσο που τώρα τελευταία δεν πρέπει να έχω διαβάσει και τίποτα της ηλικίας μου...ααα!περιμένω να έρθουν και μερικά βιβλία από τη σειρά που μας έδειξες the mother daughter book club...πως τα πας με τη σειρά από ατυχή γεγονότα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ θέλω κι εγώ να διαβάσω το palace of laughter..πολλά χρόνια το ζαχαρώνω αλλά τελικά πάντα με κάτι άλλο καταλήγω... Τον Πίτερ παν στα πορφυρά τον έχω στα αγγλικά, πάνε χρόνια που το διάβασα και δεν το θυμάμαι καλά, θυμάμαι όμως ότι που είχε αρέσει πολύ! Τι να τα κάνουμε τα μεγαλίστικα... κι εγώ έχω καιρό να διαβάσω κάτι εκτός από παιδικά! Το αγαπημενο μου είδος :)
      Κι εγώ περιμένω το Much Ado about Αnne από το book club.... και τα τρία πρώτα betsy-tacy!
      Στο Λέμονι σνίκετ μόλις τελείωσα το 9ο! Μου αρέσει πολύ, απλώς τα Χριστούγεννα έκανα ένα διάλειμμα, ήθελα κάτι όχι τόσο σκοτεινό και μαύρο! Τώρα θ' αρχίσω το 10ο. Λίγο μένει!!

      Διαγραφή
  3. Μου θύμισες τα betsy tacy τώρα!πότε θα τα πάρω??όταν κερδίσω το λόττο μάλλον!το άτιμο το χρήμα.Καλά γρήγορα τα τελείωσες τα λέμονι σνίκετ...εγώ τα διάβαζα με τη σειρά που κυκλοφορούσαν οπότε πήρε πολύ καιρό...να τα διαβάσεις τα palace of laughter αξίζουν...έχουν αγγέλους,τσίρκο και ότι θες...πολύ ωραία...μακάρι να τα έβγαζαν και στα ελληνικά για τα παιδάκια εδώ...κρίμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. I know right... κι εγώ κάπως έτσι, μόνο μ'ένα λόττο (που δεν παίζω) θα μπορούσα να μικρύνω λίγο τη wish list μου...
      Το να διαβάζεις μια σειρά βιβλίων γρήγορα είναι ωραίο, αλλά και να περιμένεις το καθένα να βγει και να τα διαβάζεις ένα ένα έχει άλλη γλύκα... η αναμονή είναι ωραία...
      χθες ήρθαμε πάλι αθήνα στους δικούς μου για λίγες μέρες και σήμερα πήγα πάλι βιβλιοπωλείο -πήρα το τρίτο κλάρις μπιν και το μαγικό ζαχαροπλαστείο, εσύ δεν μου το είχες προτείνει αυτό; το είδα μπροστά μου και σε θυμήθηκα!
      με τόσα βιβλία στο σπίτι σκεφτόμαστε να πάρουμε κι ένα kindle από το amazon... ώστε τουλάχιστον ν' αγοράζουμε σε έντυπη μορφή μόνο αυτά που μας αρέσουν πιο πολύ, μην πιάνουν χώρο και τα άλλα, που δεν μας ξετρελαίνουν... βέβαια είναι λίγο περίεργη φάση ο ηλεκτρονικός αναγνώστης, ποτέ δεν θα μπορούσε ν' αντικαταστήσει για μένα το τυπωμένο βιβλίο, αλλά λένε ότι το kindle είναι ωραίο, διαβάζεις σαν από χαρτί, δεν κουράζει τα μάτια... τι να πω...

      Διαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή