Κοκκινοσκουφίτσα

Σήμερα κάναμε βόλτα οι δυο μας, η Κοκκινοσκουφίτσα μου κι εγώ. Μας έφερε ο δρόμος σε μια άλλη παιδική χαρά απ' τη συνηθισμένη μας. Το πάρκο παρατημένο, δυο κούνιες μόνο και μια παλιά σιδερένια τσουλήθρα είχαν απομείνει. Όμως το πράσινο γύρω, ακόμα και μέσα στη συννεφιά, ήταν τόσο φωτεινό. 

Μείναμε στην ίδια κούνια όλη την ώρα. Ήταν η πιο καλή επιλογή κι εξάλλου περνούσαμε τόσο ωραία, μιλώντας και γελώντας και πετώντας ψηλά. Ο χρόνος κυλούσε αργά, στάλα στάλα, πολύτιμος και μόνο δικός μας. 

Λοιπόν, κάποια στιγμή θυμήθηκα πως είχα στην τσάντα την Κοκκινοσκουφίτσα, εικονογραφημένη από τη Λίζμπεθ Ζβέργκερ. Μια απλή ευτυχής σύμπτωση. Από μια έμπνευση της στιγμής, την ακούμπησα στα χορταράκια και τράβηξα στα γρήγορα μερικές φωτογραφίες με το κινητό για να σας τη δείξω. Έτσι, γιατί ταίριαζε τόσο με το σκηνικό. Με τα δέντρα, τα λουλουδάκια, με το κόκκινο παλτουδάκι. 

 Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι απ' τα πρώτα και πιο αγαπημένα παραμύθια μας. Κι αυτή του η εικονογράφηση είναι νομίζω η αγαπημένη μου. Η Lisbeth Zwerger έχει κάτι κλασικό στην τέχνη της, κάτι από παλιούς εικονογράφους του 19ου αιώνα, κάτι αληθινά ονειρικό. (Τα υπόλοιπα βιβλία της, ειδικά το Μάγο του Οζ και τα παραμύθια, τα λιγουρεύομαι από καιρό αλλά ακόμα κρατιέμαι.) 

Το βιβλιαράκι αυτό, που κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άμμος και είναι νομίζω εξαντλημένο, είναι μια σταλιά και τόσο όμορφο. Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος είναι όπως θα τους είχα φανταστεί. Τα γλυκά θαμπά χρώματα και η αντίθεση με το έντονο κόκκινο σκουφάκι συντελούν στην ατμόσφαιρα του ονείρου. Τα πρόσωπα είναι τόσο ιδιαίτερα, οι χαρακτήρες μοιάζουν να κλείνουν μέσα στην πόζα τους την κίνηση...

Δεν θα μπορούσα να μη σχολιάσω αυτή την εικόνα- απ' όλες τις εκδόσεις της Κοκκινοσκουφίτσας που έχω ξεφυλλίσει, πρώτη φορά βλέπω τον κυνηγό την ώρα που τραβάει τη γιαγιά από την ανοιχτή κοιλιά του λύκου! Φυσικά βγαίνει ολόκληρη και πεντακάθαρη, παρόλα αυτά δεν παύει να είναι μια κάπως σοκαριστική εικόνα, δε βρίσκετε; Μα θα μου πείτε, ούτως ή άλλως, το παραμύθι είναι σοκαριστικό... Τα περισσότερα παραμύθια είναι...

Όταν τελείωσα με τις φωτογραφίες, η κούνια δεν είχε καν σταματήσει. Έκλεισα πάλι το βιβλίο γρήγορα-γρήγορα στην τσάντα μου, για να μη σπαταλήσω άλλο απ' τον πολύτιμο χρόνο μας. Έριξα μαζί του και το κινητό. Κι έπειτα επέστρεψα στη δική μου Κοκκινοσκουφίτσα.