Άλλη μία βιβλιοθήκη

Η βιβλιοθήκη στο Λιτόχωρο είναι μικρή, αλλά χαριτωμένη. 

Για να πω την αλήθεια, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη το γεγονός και μόνο ότι έχει βιβλιοθήκη.

Την επισκεφθήκαμε την προηγούμενη εβδομάδα για πρώτη φορά, και η γνώριμη διαδικασία είχε μια γλύκα απερίγραπτη. Η Σταυρούλα χοροπηδούσε στο δρόμο και φώναζε ενθουσιασμένη τρέχω γρήγορα να πάω στα βιβλία κι έπειτα έλεγε και ξανάλεγε ότι θα δανειστούμε την "πόλη" και τη "Βρομίτσα", τα αγαπημένα της από τη βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης, (εδώ της εξηγούσα ότι αυτή η βιβλιοθήκη έχει άλλα βιβλία και μάλλον δεν θα βρούμε την πόλη και τη Βρομίτσα), κι όταν φτάσαμε, παρόλο που δεν βρήκε ούτε την πόλη ούτε τη Βρομίτσα, περάσαμε μια υπέροχη ώρα στις μικρές καρεκλίτσες, να ξεφυλλίζουμε και να διαβάζουμε τα λιγοστά βιβλιαράκια που ήταν για την ηλικία της (περίπου). Τα κατέβαζε από τα ράφια (όσα δεν ήταν πολύ ψηλά), γύριζε τις σελίδες και παρατηρούσε τις εικόνες, τα πήγαινε από το ένα τραπεζάκι στο άλλο, κι όλη την ώρα μιλούσε (ευτυχώς ήμασταν μόνοι μας).  

Τελικά φύγαμε με αυτά εδώ:

Δύο για 'κείνη, ένα για μένα. Το τέταρτο βιβλίο απ' το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι. Το έχω διαβάσει στο παρελθόν -φυσικά. Λατρεύω το Μικρό σπίτι στο λιβάδι. Η βιβλιοθήκη της αγαπημένης μου ξαδέρφης στο χωριό είχε όλους τους τόμους της συλλογής, σε μια παλιά εξαντλημένη έκδοση με εικόνες που έμοιαζαν στ' αλήθεια στους ηθοποιούς της σειράς! Τα καλοκαίρια τα δανειζόμουν ξανά και ξανά. Και ξανά. Αλλά πάνε χρόνια απ' την τελευταία φορά που διάβασα το τέταρτο βιβλίο, που δεν κυκλοφορεί πια στα ελληνικά (πλέον νομίζω υπάρχει μόνο το πρώτο).
Μου άνοιξε την όρεξη να ξαναδιαβάσω τα αγγλικά μου βιβλία. Το ένα μετά το άλλο. Και να δω τα επεισόδια που μου έκαναν συντροφιά σε όλη την παιδική μου ηλικία.

Τα γενέθλια του Σποτ ήταν ένα βιβλίο που γνωρίζαμε απ' τη βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης. Το διαβάσαμε ξανά μήνες μετά, κι ενώ είναι τόσο απλό, ένα βιβλίο για μωράκια, το αγαπάμε ακόμα. Ο Σποτ είναι ακαταμάχητος. Τόσο γλυκός. Τα λογάκια ρυθμικά, αστεία. Το κρυφτό που παίζει με τους φίλους του, και οι εκπλήξεις κάτω απ' τα παραθυράκια που σηκώνεις για να τους βρεις, πάντα διασκεδαστικά. 

Τέλος, το βιβλίο Τέσσερα στοιχεία: Γη, μιας ισπανικής σειράς βιβλίων που ξέραμε και από τη βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης. Ήθελα τότε να γράψω γι' αυτά, είχα βγάλει και τις φωτογραφίες, αλλά ήταν ο καιρός που περιμέναμε το μωρό μας και δεν είχα καθόλου κουράγιο. 

Βιβλία με ποικίλα θέματα, ελάχιστα λόγια και μεγάλες εικόνες, που εξηγούν στα παιδιά με απλό και χαριτωμένο και κατανοητό τρόπο καταστάσεις της καθημερινότητας, στοιχεία από τη φύση και το περιβάλλον, τις σχέσεις με τα μέλη της οικογένειάς τους. Η σειρά κυκλοφορεί απ' τις εκδόσεις Κέδρος.

Λίγες εικόνες από τη Γη:

Διάφορες απόψεις τις γης εμφανίζονται σ' αυτό το όμορφο, περιεκτικό βιβλίο.

Το υγρό στοιχείο...

Τα δάση και τα κτήρια...

Οι άνθρωποι! Διαφορετικοί, υπέροχοι άνθρωποι. 

Μετά από λίγες αναγνώσεις το μαθαίνεις βέβαια απέξω- κι εσύ και το παιδί. Όμως δεν βρίσκω τίποτα κακό σ' αυτό!

 Μ' αυτά και με τ' άλλα και με μια δική μου λίστα βιβλίων που μεγαλώνει μετά τα τελευταία που έφερε ο ταχυδρόμος...

... φεύγουμε σήμερα για το χωριό, τα κορίτσια κι εγώ.
Διακοπές.
Σχεδιάζουμε να μείνουμε στον παππού και στη γιαγιά περίπου δύο βδομάδες. Ελπίζουμε να γυρίσουμε χαρούμενες και ανανεωμένες και με πολλά ωραία πράγματα να μοιραστούμε.
Μέχρι τότε...
Καλό καλοκαίρι!