Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Παραμυθάκια της Ζωρζ Σαρή (μέρος 1ο)


Ανακάλυψα πρόσφατα στο βιβλιοπωλείο κάτι τίτλους που μου θύμισαν τον καιρό εκείνο. Τα παλιά τα χρόνια, που ήμουν μικρούλα και μου διάβαζαν οι γονείς μου κάτι λεπτά βιβλιαράκια με μικρούτσικες εικονίτσες μέσα στο κείμενο, κι εγώ έψαχνα τις αυτοκόλλητες λέξεις να τις βάλω πάνω στις εικονίτσες. Ήταν δυο σειρές βιβλίων της Ζωρζ Σαρή (πρώτη φορά που διάβαζα κάτι δικό της, κι από τότε αγαπούσα τα βιβλία της χωρίς να φαντάζομαι το μετέπειτα κόλλημα που θα έτρωγα) -Η κυρία Κλοκλό, και Ο Τότος και η Τοτίνα. Θυμάμαι που γελούσα μ' αυτά. Θυμάμαι που διαβάζαμε και γελούσαμε μαζί, η μαμά μου κι εγώ.

Πρόσφατα λοιπόν κυκλοφόρησαν αυτές οι σειρές με τις ιστοριούλες τους συγκεντρωμένες. Ένα βιβλίο για την Κλοκλό, ένα για τον Τότο και την Τοτίνα. Χωρίς αυτοκόλλητα αυτή τη φορά, και με νέα, ασπρόμαυρη (πολύ καλύτερη κατά τη γνώμη μου, αν και -η αλήθεια να λέγεται- όχι τόσο vintage) εικονογράφηση.

Όταν τα είδα στο βιβλιοπωλείο γούρλωσα τα μάτια. Τα δικά μου βιβλιαράκια δεν υπάρχουν πια, ούτε ξέρω αν τα έχασα ή αν τα κατέστρεψα απ΄την πολλή αγάπη, αλλά μοιάζει να πέρασαν αιώνες απ' την τελευταία φορά που τα είδα. Όμως τώρα θα μπορούσα να διαβάσω αυτές τις ιστορίες στη Σταυρούλα. Ήθελα πάρα πολύ να τα διαβάσω στη Σταυρούλα. Να δω αν θα της άρεσαν κι εκείνης. Να δω αν θα μου άρεσαν κι εμένα ακόμα. Πολλές φορές, περνώντας τα χρόνια, όταν έχεις μεγαλώσει, όταν έχεις δει κι άλλα πολλά βιβλία, αλλάζουν κι οι εντυπώσεις. Τα παλιά βιβλία απογοητεύουν καμιά φορά. Κι εγώ απλώς ήθελα να δω.

Ξεκινήσαμε. Πρώτο μας βιβλίο Ο Τότος και η Τοτίνα.



Ο Τότος κι η Τοτίνα είναι δίδυμα αδερφάκια, καλοπροαίρετα αλλά πολύ σκανταλιάρικα. Με τις ζαβολιές τους τρελαίνουν τους γύρω τους, κι οι γκάφες κι οι αταξίες τους καταλήγουν σε κάποιες αληθινά αστείες καταστάσεις. 


Όλα αυτά που σκαρφίζονται τα δύο παιδιά αλλά και οι απλές συμπτώσεις που συνθέτουν τις ιστορίες είναι ξεκαρδιστικές. Έτσι, ένα γεύμα με φίλους καταλήγει σε καταστροφή...


...η δασκάλα μπερδεύεται και δεν ξέρει ποιος απ' τους δυο πρέπει να πάρει το μηδενικό στα μαθηματικά...


...ο παππούς καταπίνει μια μύγα χωρίς να το θέλει...


...και η θεία Ερασμία ξαναζεί την παιδική της ηλικία μέσα απ' τα δυο ανιψάκια της, που αναβιώνουν τις σκανταλιές της με τον αδερφό της.


Κι άλλα, κι άλλα τέτοια...

Έπειτα ήρθε η Κυρία Κλοκλό.  


Η Κυρία Κλοκλό ήταν, θυμάμαι, η αγαπημένη μου όταν ήμουν μικρή, και είναι ακόμα. Είναι μια ηρωίδα-γατούλα, θύμα της καταναλωτικής κοινωνίας των καιρών μας (του '87 που γράφτηκε και του 2015, το ίδιο είναι). Τα εξηγεί όλα όμορφα κι ωραία η ίδια η συγγραφέας σ' ένα μικρό σημείωμα, σαν επίλογο. Θέλοντας να μιλήσει για το πώς οι άνθρωποι έχουμε πάρει την κατρακύλα και χορεύουμε σε όποιο ρυθμό μας παίζουν, αφήνοντας τα ΜΜΕ και την όποια "μόδα" να μας υπαγορεύσει τον τρόπο ζωής μας, επινόησε μια γάτα κατά τα πρότυπα του Αισώπου και του Λαφονταίν και την έβαλε πρωταγωνίστρια σ' ένα σωρό γκάφες κι ευτράπελα.


Έτσι, η κυρία Κλοκλό στολίζεται και γίνεται καραγκιόζης, ξεχνώντας πως η φυσική της γούνα είναι το πιο όμορφο στολίδι. Καίει το φαγητό της φλυαρώντας στο τηλέφωνο. Αγοράζει πενήντα βιβλία και βιβλιοθήκη επειδή άκουσε στο ραδιόφωνο πως πρέπει να τα έχει, ξεχνώντας όμως πως δεν ξέρει να διαβάζει.


Η Κλοκλό πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ πεινασμένη, και παρασυρμένη απ' τις εκπτώσεις αγοράζει ένα σωρό άχρηστα πράγματα κι ούτε μια μπουκιά φαΐ.


Μαθαίνει γρήγορα κι επιπόλαια να οδηγεί (επειδή η φίλη της ξέρει) και τρακάρει κοιτάζοντας τον εαυτό της στο καθρεφτάκι.


Χάνει την παράσταση του τσίρκου γιατί αποκοιμήθηκε, μα γίνεται ακροβάτισσα στο όνειρό της.


Παρασυρμένη απ' τη ζηλιάρα φίλη της, πασαλείβεται μ' ένα βρομερό αντικουνουπικό (αντί για αντηλιακό) τη μέρα που ενθουσιασμένη ξεκινάει για την παραλία....


...και, μην ξέροντας πώς να χρησιμοποιήσει την αεροδυναμική, μοντέρνα σκούπα της, ρουφάει όλο της το βιος κι έπειτα κλαίει.


Κλαίει, κλαίει η Κλοκλό. Στις περισσότερες ιστορίες, στο τέλος κλαίει. 

(Ακόμα κι η Ισαβέλλα που μας άκουγε να διαβάζουμε, ενώ νόμιζα πως δεν παρακολουθούσε, στο τέλος αυτό συγκράτησε: δείχνει την Κλοκλό και λέει "κλαίει αυτή". Το συμπέρασμα είναι ότι τελικά παρακολουθεί πάντα.)



Η Κλοκλό είναι επιπόλαιη, είναι χαζούλα, είναι επιφανειακή και παρασύρεται πανεύκολα. Διαρκώς την πατάει, είναι όμως τόσο συμπαθητική και χάρηκα στ' αλήθεια πάρα πολύ που την ξαναβρήκα!

Και τα δυο βιβλία είναι πανέξυπνα και πολύ αστεία. Εύθυμα, σπιρτόζικα, με υπέροχους ήρωες και ιστορίες ξεκαρδιστικές, προκαλούν από χαμόγελα μέχρι τρανταχτά γέλια και σ' αφήνουν απλώς να θέλεις κι άλλο.

Έχοντας διαβάσει και τα δυο αρκετές φορές με τη Σταυρούλα, μπορώ να πω με ασφάλεια πως το αγαπημένο μας είναι η Κλοκλό. Η μικρή τη ζητάει ξανά και ξανά. Είναι απίστευτα διασκεδαστικό βιβλίο και σε κάνει να σκεφτείς. Τους μεγάλους τουλάχιστον. Είναι ευφυές.

Καμιά φορά, τα παλιά βιβλία δεν απογοητεύουν. Αντέχουν στο χρόνο και σε καινούργια, ολόφρεσκα βλέμματα, που τα κοιτάζουν κάτω από διαφορετικό φως.


Υ.Σ. Και (άλλη) μια random φωτογραφία για το τέλος, επειδή σήμερα κάναμε μια τέλεια ανοιξιάτικη βόλτα... Κι ο Φλεβάρης αν φλεβίσει... ξέρετε...

9 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφα φαίνονται, με κέρδισε περισσότερο η Κλοκλό με την αφέλειά της -μάλλον το γεγονός και μόνο ότι είναι γάτα-:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαν χθες νομίζω ήταν που διάβαζα τα βιβλία της πολυαγαπημένης μου Ζωρζ Σαρή, το ένα μετά το άλλο. Μας άφησε σπουδαία έργα στο χώρο της λογοτεχνίας για παιδιά -κι έφηβους.
    Όμορφη παρουσίαση... Υπέροχες εικόνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ! :) Πραγματικά η Ζωρζ Σαρή άφησε μεγάλη κληρονομιά. Αυτά τα πολύ παιδικά της δεν είναι τόσο γνωστά, αλλά αξίζουν νομίζω πραγματικά.

      Διαγραφή
  3. αγαπημενη Ζωρζ Σαρη... Υπεροχα τα βιβλιαρακια της.. Καλο Σαββατοκύριακο Γεωργια μου! φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίσης και σε σας! Ναι, χάρηκα τόσο πολύ που κυκλοφορούν και πάλι αυτά τα βιβλιαράκια της Ζωρζ Σαρή! Είναι σπουδαία. :) φιλάκια

      Διαγραφή
  4. Πόσο μεγάλωσαν????η Ισαβέλλα είναι να τη φας!!!!!διάβασα σε ένα από τα προηγούμενα ποστ σου (τα διάβασα όλα μαζί είπα να κάνω ένα catch up)οτι λέει θέλω βιβλίο και έλιωσα!!!Τα βιβλία που έχεις παρουσιάσει τον τελευταίο καιρό είναι όλα καταπληκτικά ως συνήθως...την κυρία κλοκλο δεν την έχουμε άλλα πιστεύω πως η Λύδια θα τρελαθεί....οπότε θα το έχω κατά νου...Αυτά που πήραμε την Παρασκευή είναι τα Άρτσι Γκριν,κάτι μικρα παραμυθάκια που λέγονται Η Σαρα και ο παπιος,το ΤΡΟΛ και Η Βιβη πήρε το πρώτο από τη σειρά Ο νεαρός Σερλοκ Χολμς...είναι του μυστηρίου η μικρή...Τι ωραία που έχετε χρόνο για βολτούλες...ζηλεύω...και οι φωτογραφίες σας ΤΕΛΕΙΕΣ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΠΟΣΟ μου έλειψες!
      χιχι ναι, μεγάλωσαν πολύ. Κι εγώ ακόμα το βλέπω.. Η Ισαβέλλα λέει πολλά τώρα, αλλά μόνο εγώ την καταλαβαίνω πάντα, και κάνω συχνά το μεταφραστή ;)
      Είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει η κλοκλό! Είναι τόσο αστεία!
      Κι εγώ περιμένω να πάμε την άλλη βδομάδα στην Αθήνα για να πάω στο βιβλιοπωλείο. Θέλω πολύ να δούμε από κοντά τη Σάρα και τον πάπιο, τα εχω σταμπάρει και φαίνονται τέλεια! Πήραμε και το Τρολ και μας άρεσε πολύ, σχεδιάζω να το βάλω και σε μια ανάρτηση μαζί με αρκετά ακόμα (όταν βλέπω ότι μαζεύονται πολλά, γράφω ένα Τι διαβάζουμε αυτό τον καιρό και ησυχάζω..) Πολύ ωραίο και το Άρτσι Γκριν φαίνεται! Αχ κι εγώ στην ηλικία της Βιβής περνούσα φάση με μυστήρια, πέντε λαγωνικά και τέτοια... Εγώ αυτές τις μέρες διαβάζω με μανία το Brown Girl Dreaming- ένα μυθιστόρημα σε στίχους! Τέλειο. Θα το βάλω κι εδώ ελπίζω όταν το τελειώσω.
      Ελπίζω να είστε καλά όλα τα κορίτσια και σας φιλώ!

      Διαγραφή
  5. Τη θυμάμαι την κυρία Κλοκλό. Επανήλθε. Σαν τα ωραία τραγούδια που επιζούν στο χρόνο. Είναι γιατί είχε κάτι σημαντικό να πει μέσα από τις διασκεδαστικές κωμικοτραγικές ιστοριούλες της. Αλλά αν τις γράφει μια συγγραφέας σαν τη Ζωρζ Σαρρή είναι φυσικό να επιζήσουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή