Ο αγαπημένος μας Άλφονς

Σήμερα... Μια ήσυχη μέρα στο σπίτι. Είπαμε ν' αφήσουμε το σχολείο, είχε πολύ κρύο και το μετεωρολογικό δελτίο μας υποσχέθηκε χιόνι. 

Πράγματι, κατά τις δέκα άρχισε να χιονίζει. Αέρας, παγωνιά κι εμείς στο ζεστό σπιτάκι μας. Πόσο χάρηκα που δεν πήγαμε σχολείο σήμερα. 

Αέρας, παγωνιά έξω. Εμείς μέσα. Τα παιχνίδια μας, τα βιβλία μας. Τραγουδήσαμε, μιλήσαμε με τη γιαγιά στο skype. Παίξαμε κι άλλο, διαβάσαμε κι άλλο. Τι μέρες... Τι υπέροχες μέρες καταδικές μας. 

Είχαμε κι άλλο απ 'αυτό...

(η γνωστή δουλειά μας πια: τρώμε χιόνι στο μπαλκόνι)

Κι απ' αυτό...

(αυτό κι αν είναι γνωστή δουλειά μας)

Σήμερα λοιπόν θέλουμε απλώς να σας δείξουμε δυο ακόμα αγαπημένα μας βιβλία, που όλο αυτό τον τελευταίο καιρό μας κρατάνε τακτική συντροφιά. Τόσο τακτική, που διαβάζονται τουλάχιστον (και συνήθως όχι μόνο) μια φορά τη μέρα.

Είναι απ' τα βιβλία που, ενώ θα περίμενα να αρέσουν μόνο στη Σταυρούλα -έχουν αρκετά λογάκια και η εικονογράφηση είναι λιτή, βρήκαν εξίσου μεγάλη επιτυχία και στα δυο κορίτσια.

Είναι τα βιβλία με τον Άλφονς της Gunilla Bergstrom, που πρωτοεμφανίστηκαν στη Σουηδία το 1972. Από τις 30 περίπου ιστορίες του Άλφονς, στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει δύο από τις εκδόσεις Μάρτης: Το Καληνύχτα Άλφονς και το Άπαπα, Άλφονς. Και είναι και τα δύο υπέροχα!

Ο Άλφονς είναι ένα τετράχρονο αγοράκι που ζει με το μπαμπά του (η μαμά ποτέ δεν αναφέρεται και ούτε ξέρουμε γιατί απουσιάζει). Είναι ένα φυσιολογικό παιδάκι, σκανταλιάρικο, αστείο, πονηρούλι, περίεργο, γεμάτο φαντασία και, φυσικά, εντελώς αξιαγάπητο. Στις ιστορίες του συμβαίνουν καθημερινά πράγματα, μέσα στα οποία ένα μικρό παιδί -αλλά κι ένας γονιός, ανεξαρτήτως φύλου- μπορεί να βρει τον εαυτό του.

Στο Καληνύχτα, Άλφονς (Godnatt, Aldonq Aberg ή στα αγγλικά Good Night, Alfie Atkins) ο μικρός Άλφονς δεν μπορεί να κοιμηθεί.

Ο μπαμπάς τον βάζει στο κρεβάτι όπως πάντα...

...αλλά εκείνος συνεχώς τον φωνάζει. Κάτι να του φέρει...

...κάποια ζημιά να διορθώσει...

...σε κάτι να βοηθήσει.

Ο μπαμπάς είναι πολύ καλός και υπομονετικός. Απαντάει σε όλα. Φέρνει νερό, σκουπίζει νερό. Φέρνει γιογιό, ψάχνει για το λιοντάρι στη ντουλάπα.

Ψάχνει το αρκουδάκι. Ο Άλφονς δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς το αρκουδάκι.

Τελικά τον παίρνει ο ύπνος στο πάτωμα, αποκαμωμένο.

Ο Άλφονς γελάει, τον σκεπάζει.

Μπορεί κι εκείνος πια να κοιμηθεί.

Στο Άπαπα, Άλφονς (Aja baja, Alfons Aberg, ή Very Tricky, Alfie Atkins), ο Άλφονς θέλει να παίξει με το μπαμπά, μα ο μπαμπάς θέλει να διαβάσει την εφημερίδα του.

Έτσι, ο μπαμπάς δίνει στον Άλφονς τα εργαλεία για να τον απασχολήσει. Κάτι που αρέσει πολύ στον Άλφονς.

Μπορεί να δουλέψει με ό,τι θέλει. Εκτός απ' το πριόνι.

Ο Άλφονς φτιάχνει ένα ελικόπτερο, η φαντασία του τον οδηγεί στη ζούγκλα.

Όταν όμως η γάτα του γίνεται άγριο λιοντάρι κι ο ίδιος δεν μπορεί να βγει απ' το ελικόπτερό του...

...δεν θα του δώσει ο μπαμπάς το πριόνι;

Ο μπαμπάς προτιμάει ν' ανέβει στο ελικόπτερο και να φύγουν απ' τη ζούγκλα. Ταξιδεύουν, λοιπόν, μαζί με το ελικόπτερο του Άλφονς για ώρα πολλή.

Ο Άλφονς βρήκε τον τρόπο να κάνει το μπαμπά να παίξει. Αυτό ήταν που ήθελε, εξάλλου, από την αρχή.

Οι ιστορίες είναι τόσο απλές, αλλά γραμμένες με ειλικρίνεια και πολλή τρυφερότητα και μεγάλη κατανόηση. Με χιούμορ και παιχνιδιάρικη διάθεση, αλλά και σεβασμό για το παιδί και το γονιό, η συγγραφέας δημιουργεί μια απίστευτα ζεστή και οικεία ατμόσφαιρα στα βιβλία, όπου όλοι νιώθουμε κομμάτι απ' αυτό που συμβαίνει. Είναι τόσο όμορφο και τόσο παρηγορητικό όταν συμβαίνει αυτό.

Την πρώτη φορά που τελειώσαμε το πρώτο βιβλίο...
Πάλι, είπε η Σταυρούλα.
Πάλι, πάλι, είπε η Ισαβέλλα.
Είχαν καθήσει πλάι πλάι και το είχαν ακούσει προσηλωμένες.
Με το δεύτερο, την επόμενη μέρα, συνέβη το ίδιο.
Αυτό το "πάλι", όταν συμβαίνει, τότε ξέρω. Το βιβλίο είναι σίγουρη επιτυχία.

Υ.Σ. Η Ισαβέλλα λατρεύει αυτό το νανούρισμα από το Νεπάλ. Την πρώτη φορά που το είδε στενοχωρήθηκε κι έκλαιγε γοερά γιατί "κλαίει το νινί, κλαίει". Τώρα το βλέπουμε εναλλάξ με την Πέππα της Σταυρούλας. Πέππα, νανούρισμα. Άλλη Πέππα, νανούρισμα. Και θα το βλέπουμε μέχρι να γίνει το soundtrack στις σκέψεις μας. Σ' αυτή την ηλικία αγαπούν τόσο πολύ την επανάληψη...