Ιστορίες με λύκους

Τα κορίτσια μου, και ειδικά η Ισαβέλλα, αγαπούν πολυ τις ιστορίες με λύκους. Δεν είμαι σίγουρη γιατί συμβαίνει αυτό, ούτε αν συμβαίνει σε όλα τα μικρά, πάντως στα δικά μου αρέσει να τρομάζουν λιγάκι. Αν μάλιστα η ιστορία συνδυάζει το ελαφρώς τρομακτικό (βλέπε λύκος) με το αστείο, τόσο το καλύτερο. Γι' αυτό οι ιστορίες που έχουμε να σας δείξουμε σήμερα είναι απ' τις πιο αγαπημένες μας. 

Πρόκειται για μια ολόκληρη σειρά βιβλίων του Geoffroy de Pennart που, γαλλικά στο πρωτότυπο (κυκλοφορούν στη χώρα μας από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος), έχουν για πρωταγωνιστές τους ήρωες των παραμυθιών, κατσίκια, λαγούς, Κοκκινοσκουφίτσα, γουρουνάκια, αλλά πιο πολύ λύκους, λύκους, πάντοτε λύκους. Με καρτουνίστικη εικονογράφηση που είναι από μόνη της αστεία, τα βιβλία έχουν πολύ χιούμορ και οι σύντομες ιστορίες τους είναι ανατρεπτικές, γεμάτες εκπλήξεις και ζωντάνια.

Εμείς έχουμε μόνο τέσσερις από αυτές τις ιστορίες:

Στο Ο λύκος ξαναγύρισε, οι ήρωες των παραμυθιών, γουρουνάκια, κατσικάκια, λαγός, Πέτρος, αρνάκι και Κοκκινοσκουφίτσα αποφασίζουν να ενωθούν για ν' αντιμετωπίσουν το φοβερό και τρομερό λύκο, που τον τρέμουν. Στην πραγματικότητα όμως, αν σκεφτεί κανείς πόσο γρήγορα τον βάζουν κάτω και τελικά τον κάνουν φίλο τους, ο λύκος δεν πρέπει να είναι και τόσο απειλητικός τελικά...

Το γεύμα των Λύκων μας γνωρίζει το Μελέτη, ένα γουρουνάκι που πιάστηκε από το λύκο Λουκά, με σκοπό να αποτελέσει το μενού για το κυριακάτικο γεύμα της λυκοοικογένειάς του.

Πού να ήξερε ο Λουκάς ότι θα γινόταν φίλος με το γουρουνάκι και τελικά δεν θα μπορούσε να το φάει... Όταν όμως καταφτάνει ένα αυτοκίνητο φορτωμένο λύκους, θα καταφέρει ο έξυπνος και προκομμένος Μελέτης να γλιτώσει;

Στο Δεν είναι όλοι φίλοι σου, το κατσικάκι ο Προκόπης χάνει από λάθος τη μαμά του στο δάσος και βρίσκεται ξαφνικά στα χέρια των λύκων. Είναι τόσο φιλικοί, του χαμογελάνε και έχουν πλάκα, και πόσο χαίρεται ο Προκόπης για τα παιχνίδια που θα κάνουν!

Μήπως όμως τα φαινόμενα καμιά φορά απατούν; Μήπως οι χαμογελαστοί ξένοι έχουν σκαρώσει κάτι άλλο;

Τέλος, στο Έλα πίτα να σε φάω, ο κυρ Κούνελος έφτιαξε μια νόστιμη πλην θρασύτατη πιτούλα για τα γενέθλια της γιαγιάς της Κοκκινοσκουφίτσας! Όταν η πίτα παίρνει δρόμο κι αρχίζει να κυλάει, θυμίζοντας αρκετα την Ιστορία ενός καλοψημένου τηγανόψωμου, όλοι οι ήρωες των παραμυθιών που ετοιμάζονται να έρθουν στο πάρτι την παίρνουν στο κατόπι.



Στο τέλος θα συναντήσει και το λύκο, φυσικά. Θα ξεφύγει ή θα βρει το μάστορά της η πιτούλα; Δεν θα σας αποκαλύψω το τέλος, έτσι για το σασπένς...

Η πίτα είναι μάλλον και η αγαπημένη μας ιστορία από τις τέσσερις, γιατί μας κάνει πάντα να γελάμε. Όμως και οι υπόλοιπες είναι υπέροχες, η καθεμιά με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Κι αυτό ήταν ένα απ' τα καλύτερα πράγματα στις ιστορίες αυτές- καμία δεν μοιάζει με την άλλη. 

Δεν έχουμε τελειώσει μ' αυτή τη σειρά, έχουμε πολλά υπόλοιπα. Απ' ό,τι καταλαβαίνω όμως είναι μια ασφαλής επιλογή αν ψάχνεις ένα αστείο, ξεχωριστό και πρωτότυπο παραμύθι.