Stop Here, This is the Place

 Ένα βιβλίο που ξεφυλλίζω αυτές τις μέρες ξανά και ξανά: το Stop Here, This is the Place, των Susan Conlet και Winky Lewis. Ένα πανέμορφο, ξεχωριστό βιβλίο, έργο δύο μαμάδων που -φίλες μεταξύ τους- αποφάσισαν να ασχοληθούν για ένα χρόνο με ένα τέλειο project, του οποίου ο υπότιτλος είναι A Year in Motherhood.

To project των 52 φωτογραφιών, μία φωτογραφία για κάθε βδομάδα του χρόνου, είναι πολύ διαδεδομένο (προσπάθησα κι εγώ να το κάνω με πορτρέτα των κοριτσιών, για ένα χρόνο το είχα καταφέρει και ήταν πολύ ωραίο αλλά το δεύτερο χρόνο κάπου το 'χασα). Οι συγκεκριμένες μαμάδες όμως το πήγαν πολύ μπροστά: Για ένα χρόνο, η μία έβγαζε μια φωτογραφία για κάθε βδομάδα, κυρίως με θέμα τα παιδιά τους, κι η άλλη έγραφε ένα μικρό κείμενο εμπνευσμένο από τη φωτογραφία, που να μιλάει ή μάλλον να "ντύνει" τη φωτογραφία, και που μοιάζει περισσότερο με μικρό ποίημα. Μ' αυτό τον τρόπο έφτιαξαν αυτό το βιβλιαράκι.

Οι φωτογραφίες είναι πολύ όμορφες, και τα κείμενα πολύ αξιόλογα επίσης. Το βιβλίο δεν το διαβάζω με τη σειρά, αλλά χαίρομαι πραγματικά να το ξεφυλλίζω, να διαβάζω εδώ κι εκεί, να βλέπω τις εικόνες. Και τα κορίτσια απολαμβάνουν επίσης να κοιτάζουν τις φωτογραφίες, λέγοντας τις δικές τους ιστορίες.

Είναι καλαίσθητο και συχνά σε κάνει να σκεφτείς, ενώ πολλές φορές είναι συγκινητικό και λυρικό. Είναι ένα βιβλίο που θα πρόσφερα χωρίς δεύτερη σκέψη σαν δώρο. Το αγαπώ.

Και κάπως έτσι, μ' αυτό το βιβλίο για έμπνευση, μ' έπιασε αυτές τις μέρες μια λαχτάρα ν' αποτυπώσω κι εγώ απλές στιγμές της παιδικής τους ηλικίας και του καλοκαιριού, να ξαναπάρω τη φωτογραφική μηχανή στην παιδική χαρά, κάτι που είχα καιρό να κάνω, να δω τις όμορφες εικόνες εκεί που παίζουν απλά στο σπίτι. Να κοιτάζω πιο προσεκτικά για να ξεχωρίσω αυτή την ομορφιά.

Και όχι, δε λέω πως είναι όλα ρόδινα σ' αυτό το ταξίδι της ζωής με τα παιδιά. Είναι δύσκολο, και ναι υπάρχει η κούραση, η απογοήτευση, και το άγχος κι ο φόβος και όλα, αλλά να, υπάρχει και η ομορφιά, που κάνει όλα τα υπόλοιπα ν' αξίζουν.
Κάποιες φορές, χρειάζομαι μια μικρή ενθάρρυνση για να την αναζητώ.
Όπως συμβαίνει με όλα, είναι θέμα οπτικής.

Stop here, this is the place. Αυτό το καλοκαίρι, αυτό το παιχνίδι, αυτό το χαμόγελο. Αυτά τα προσωπάκια που αύριο κιόλας θα έχουν αλλάξει.