Τριών

Σήμερα η μικρότερη κυρία του σπιτιού μας έγινε τριών χρονών. Κι από τη μία σκέφτομαι ότι τα τρία χρόνια είναι τόσο λίγα, κι αυτή είναι τόση δα -τριών χρονών, μωράκι ακόμα στα μάτια μου! Κι από την άλλη σκέφτομαι ότι τα τρία χρόνια είναι μια ζωή, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ, σχεδόν δεν θυμάμαι τη ζωή μου πριν από 'κείνη.
Και φυσικά κάνω λάθος, δεν είναι πια μωράκι. Είναι ένα κοριτσάκι δυναμικό και τρυφερό, και τόσο πολύ αστείο! Της αρέσουν τα τραγούδια, της αρέσουν τα μωρά. Της αρέσουν οι κούκλες-μωρά. Της αρέσει να πίνει γάλα. Της αρέσει να ζωγραφίζει ατελείωτα (με μαρκαδόρους, με μολύβια, με κιμωλίες, στα χαρτιά, στο πάτωμα, στο σώμα της). Της αρέσει ν' ακούει παραμύθια  (τα τρία γουρουνάκια και τα εφτά κατσικάκια πιο πολύ απ' όλα). Της αρέσουν τα όμορφα φορέματα και οι φούστες και να διαλέγει μόνη της τα ρούχα της. Της αρέσει το tablet, λίγο περισσότερο απ' ό,τι θα ήθελα. Της αρέσει να παίζει με τ' αδερφάκια της και τους φίλους της. Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα μ' αυτή τη λίστα.
Προς τιμήν, λοιπόν, αυτού του γλυκού κοριτσιού που πριν τρία χρόνια ήρθε στη ζωή μας και γέμισε τον κόσμο μας με το φως και τα χρώματά της, είπα να σας δείξω σήμερα λίγα απ' τα τελευταία αγαπημένα της βιβλία.

Η Τσίου Τσίου ψάχνει το λαγό του Πάσχα: Ένα από τα καινούργια βιβλία των εκδόσεων Ίκαρος. Ξέρω πως δεν είναι και τόσο για την ηλικία της, και θα ταίριαζε περισσότερο σ' ένα μικρότερο παιδάκι, όμως το διάλεξε μόνη της, το διαβάσαμε μία φορά κι από τότε το "διαβάζει" μόνη της...

...ανοιγοκλείνοντας τα κινούμενα μέρη και βλέποντας τα ζωάκια, ενώ το κοτοπουλάκι Τσίου Τσίου ψάχνει το πασχαλιάτικο λαγουδάκι για να της δώσει ένα αυγό.



Αυτό είναι όλο κι όλο αυτό που συμβαίνει σ' αυτό το βιβλίο, μα -θα συμφωνήσω με την αναγνώστρια- οι εικόνες είναι πολύ όμορφες και χαρούμενες. Ιδανικό βιβλίο για ένα μωράκι 1+ έτους.

Rosie's Babies, των Martin Waddel και Penny Dale, ένα παραμύθι που κυκλοφορούσε παλιότερα και στα ελληνικά, με τίτλο Τα μωρά της Ρόζας. Το είχαμε, κάποιος το είχε κάνει δώρο στην αδερφή μου όταν ήταν μικρή, αλλά δεν το βρίσκουμε πια, όπως και πολλά άλλα βιβλία της παιδικής μας ηλικίας. Δυστυχώς, είναι εκτός κυκλοφορίας στα ελληνικά. Μα το παρήγγειλα από το amazon, κι είναι ό,τι πρέπει για κάποια που αγαπάει τα μωρά, παίζει με μωρά ζωάκια και έγινε πρόσφατα μεγάλη αδερφή...

Σ' αυτή την πολύ τρυφερή ιστορία, η μαμά ετοιμάζεται να βάλει για ύπνο το μωρό όταν η Ρόζι αρχίζει να της μιλάει για τα δικά της μωρά, που μπορεί να φαίνεται πως είναι πάνινα ζωάκια, μα στην πραγματικότητα είναι αληθινά!

Τα μωρά της Ρόζι κάνουν ένα σωρό πράγματα μαζί της. Παίζουν, οδηγούν αυτοκίνητα, πηγαίνουν στην παιδική χαρά, διασκεδάζουν. Κι εκείνη είναι η καλή μαμά που τα φροντίζει και τα προστατεύει πάντα.

Όταν όμως το μωρό της μαμάς έχει πια κοιμηθεί, και τα μωρά της Ρόζι έχουν κοιμηθεί επίσης, τότε η Ρόζι έχει μία μόνο επιθυμία...

...Να μιλήσουν για την ίδια, και να περάσει επιτέλους λίγο χρόνο μόνη με τη μαμά της.

Τόσο γλυκό, τόσο μέσα στην ψυχολογία του παιδιού που απέκτησε καινούργιο αδερφάκι και τόσο υπέροχα εικονογραφημένο που το θυμόμουν καλά ενώ είχα να το δω είκοσι χρόνια -το αγαπάμε!

5 Πασχαλινά αυγά, ένα βιβλιαράκι που επίσης διάλεξε μόνη της απ' το βιβλιοπωλείο, σε μία από τις τελευταίες βόλτες μας.

Οι κότες μοιράζουν πασχαλινά αυγά στα ζωάκια περιμένοντας τη μεγάλη μέρα. Μικρό, απλό κείμενο, ζωηρές εικόνες. Δεν είναι απ' τα αγαπημένα μου αλλά εκείνη το ξεφυλλίζει συχνά. Έχουν βρει με τη Σταυρούλα ποια κότα είναι η καθεμιά τους και ποια είμαι εγώ (αυτή με τα γυαλιά). Και το κοτόπουλο είναι, φυσικά, ο αδερφός τους.

Η Κοτούλα Τούλα (Hattie Peck), της Emma Levey. Ακόμα μια ιστορία με κότα και αυγά! Ετούτη εδώ όμως δεν έχει σχέση με το Πάσχα, αλλά με την προσπάθεια της κοτούλας να γίνει μαμά. Αφού δεν μπορεί να κάνει δικό της αυγουλάκι, βγαίνει σε αναζήτηση αυγών σε όλο τον κόσμο...

...και αφού προσπαθεί πολύ και περνά χιλιάδες εμπόδια, καταφέρνει να φέρει στο σπιτικό της όχι ένα αλλά πολλά αυγά και να γίνει μανούλα ενός πλήθους διαφορετικών πλασμάτων. Έτσι, η κοτούλα μας γίνεται ευτυχισμένη.

Μια ιστορία σύντομη και γλυκιά, που θίγει πολλά σημαντικά θέματα με τον απλό της τρόπο. Ο θρίαμβος απέναντι στις αντιξοότητες, η επιμονή και η υπομονή αλλά και η υιοθεσία. Όμορφο!

Ο Πετίτ, το τέρας, της Isol. Ένα βιβλιαράκι που δεν περίμενα ότι θα άρεσε τόσο στην Ισαβέλλα, αλλά πίστευα ότι θ' άγγιζε μόνο τη Σταυρούλα -όχι για πρώτη φορά, έκανα λάθος. Το ζητούσαν και οι δυο ξανά και ξανά, πολλές φορές στη σειρά, για μέρες. Έχει μικρό κείμενο, παράξενη εικονογράφηση και μια ιστορία που απ' ό,τι φαίνεται είναι στα παιδιά (αλλά και σε όλους μας)... πολύ οικεία.

Ο Πετίτ δεν ξέρει τι του συμβαίνει. Είναι άλλοτε καλός κι άλλοτε κακός. Η μαμά του αναρωτιέται πώς ένα καλό παιδί σαν αυτόν κάνει κάποιες φορές άσχημα πράγματα. Κι εκείνος αναρωτιέται διάφορα... Γιατί νιώθει αυτά που νιώθει; Γιατί όταν προσπαθεί να είναι καλός όλα πάνε στραβά; Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι καλόκακος, κι ότι μάλιστα το ίδιο είναι κι η μαμά του -μήπως είναι κληρονομικό;
Η Ισαβέλλα θέλει ν' ακούει "τα κακά πράγματα" που κάνει ο Πετίτ. Μάλιστα δήλωσε πως αυτά της αρέσουν περισσότερο στο βιβλίο. Και τα δυο κορίτσια προβληματίστηκαν μ' αυτή την ιστορία, κι έκαναν ένα σωρό ερωτήσεις γι' αυτό το "πότε καλός, πότε κακός". Γιατί;
Νιώσαμε όλες μας μια παράξενη ταύτιση με τον Πετίτ, μια συμπάθεια. Καλόκακος, και λίγο μπερδεμένος... μήπως έτσι δεν είμαστε όλοι;

Αυτά ήταν λοιπόν τα τελευταία αγαπημένα της, που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στο σπίτι...
Χρόνια πολλά, γλυκιά μου αγάπη. Να τα εκατοστήσεις! Να είσαι ευτυχισμένη!