The Tea Party in the Woods

Εικόνες απ' το βιβλίο The Tea Party in the Woods της Akiko Miyakoshi, που ανακαλύψαμε μέσα απ' το αγαπημένο μου blog Silver Shoes and Rabbit Holes το καλοκαίρι, αλλά έφτασε στα χέρια μας λίγο πριν απ' τα Χριστούγεννα. 

Ο πατέρας της Κίκο ξεκινάει για το σπίτι της γιαγιάς για καθαρίσει το χιόνι, αλλά ξεχνάει την τάρτα που έπρεπε να της πάει- έτσι η Κίκο τον ακολουθεί με την τάρτα στα χέρια, πιστεύοντας ότι μπορεί να τον προλάβει. Στο δρόμο πέφτει και η τάρτα διαλύεται, συνεχίζει όμως να τον ακολουθεί.

Σε λίγο καταλήγουν σ' ένα άγνωστο σπίτι και η Κίκο διαπιστώνει ότι τόση ώρα δεν ακολουθούσε τον πατέρα της, αλλά μια αρκούδα!

Στην πραγματικότητα, το σπίτι είναι γεμάτο από καλοντυμένα ζώα που κάνουν ένα πάρτι με τσάι! Προσκαλούν την Κίκο, την καλοδέχονται σαν επίσημη καλεσμένη, κι αφού φάει και πιει μαζί τους...

...αντικαθιστούν τη διαλυμένη τάρτα με μια άλλη, δικής τους παρασκευής -κάθε κομμάτι διαφορετικό.

Στο τέλος, τα ζώα συνοδεύουν την Κίκο με μια χαρούμενη παρέλαση στο σπίτι της γιαγιάς...

...μα όταν φτάνει, έχουν όλα εξαφανιστεί, αφήνοντάς μας ν' αναρωτιόμαστε αν υπήρξαν ποτέ στ' αλήθεια. Ή μήπως ήταν απλώς ένα όνειρο;

Μ' έναν εντελώς μη κραυγαλέο τρόπο, το βιβλίο είναι μαγευτικό. Η πανέμορφη μοντέρνα εικονογράφηση συναντά ένα παραμύθι που θυμίζει τα κλασικά: η μοναχική πορεία ενός κοριτσιού στο δάσος, η συνάντησή του με ζώα που μιλάνε, το ότι ακολουθεί ένα ζώο, το ότι το ζώο είναι αρκούδα, και τελικά το ίδιο το πάρτι με τσάι με συντροφιά τα ζώα μου θυμίζουν Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Χρυσομαλλούσα και Κοκκινοσκουφίτσα μαζί! Κι ίσως τελικά να μην είναι τυχαίο ότι, ανάμεσα στις κόκκινες και κίτρινες λεπτομέρειες που προβάλλουν μέσα στις ασπρόμαυρες εικόνες, ξεχωρίζει το κόκκινο σκουφάκι της Κίκο...

Το χιονισμένο δάσος μοιάζει με σκηνικό ονείρου. Η όλη συνάντηση με τα ζώα, με το υλικό απ' το οποίο φτιάχνονται τα όνειρα. Στην πραγματικότητα, νομίζω πως έχω ονειρευτεί ένα τέτοιο δάσος όταν ήμουν πολύ μικρή.
Ακροβατώντας ανάμεσα στα όνειρα και στην πραγματικότητα, στο σύγχρονο και στο πολύ, πολύ παλιό, στο κλασικό και στο διαφορετικό, η Akiko Miyakoshi μας δίνει μια υπέροχη ιστορία.

Και βέβαια, ποτέ δεν λέμε όχι σ' ένα πάρτι με τσάι...