Let it snow!

Αγαπώ ό,τι κάνει η Holly Hobbie. Οι ιστορίες της είναι τόσο τρυφερές και οι ζωγραφιές της απλά υπέροχες. Τα βιβλία της είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου. 

Σας έγραφα πριν καιρό για τη Holly Hobbie και συγκεκριμένα για τα γουρουνάκια της, τον Τουτ και τον Παντλ. Τα γουρουνάκια που μ' όλες τις διαφορές τους είναι οι καλύτεροι φίλοι, πρωταγωνιστούν σε μια ολόκληρη σειρά περιπετειών και είναι στ' αλήθεια δυο πολύ αγαπημένοι μας ήρωες.  

Για σήμερα έχω μια γλυκιά χριστουγεννιάτικη ιστορία με τον Τουτ και τον Παντλ, το Toot and Puddle: Let it snow.

Σε αυτή την ιστορία, τα Χριστούγεννα πλησιάζουν κι ο Πάντλ επιθυμεί όσο τίποτ' άλλο να χιονίσει. Για την ώρα όμως, όλα είναι ξερά και καφέ.

Ο Τουτ, από την άλλη, ανησυχεί περισσότερο για το τι δώρο πρέπει να κάνει στο φιλαράκι του.

Θα ήθελε να είναι κάτι χειροποίητο και πολύ ξεχωριστό. Τι να φτιάξεις όμως για κάποιον που τον ξέρεις τόσο καλά, που είναι τόσο ικανοποιημένος με όσα έχει και είναι ταυτόχρονα ο καλύτερος φίλος στον κόσμο;

Όχι ότι ο Παντλ δεν έχει την ίδια ανησυχία. Ξέρει τον Τουτ απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, τι να του προσφέρει όμως;

Στρέφονται στην ξαδερφούλα τους την Όπαλ για βοήθεια, κι εκείνη δίνει στον καθένα με τη σειρά την ίδια απάντηση: Μια κουκλίτσα, κάτι απαλό που μπορείς ν' αγκαλιάσεις... Δεν βοήθησε και πολύ.

Εν τω μεταξύ, έρχεται και το χιόνι.

Κι έρχεται για τους δύο φίλους ένα πρωί που εύχεσαι να "το βάλεις στην τσέπη σου και να το κρατήσεις για πάντα".

Η αγαπημένη μου, νομίζω, φράση όλου του βιβλίου: "I wish I could take this morning and put it in my pocket and keep it forever". 

Όμως τελειώνει. Και μια δυνατή βροχή λιώνει το όμορφο χιόνι.

Τα Χριστούγεννα έρχονται παρόλα αυτά, και οι δυο φίλοι έχουν βρει επιτέλους την έμπνευσή τους για τα δώρα που θέλουν να προσφέρουν ο ένας στον άλλο. 

Τη μέρα των Χριστουγέννων, περιμένουν την Όπαλ για ν' ανοίξουν τα δώρα τους. Πρώτη η μικρή ξαδερφούλα, παίρνει αυτό που επιθυμούσε πιο πολύ: Δυο κουκλίτσες -"Μα πώς το ξέρατε;"

Έπειτα είναι η σειρά του Παντλ: ένα έλκηθρο από τον Τουτ, για μέρες με χιόνι ή χωρίς.

Και τέλος η σειρά του Τουτ: ένας ξεχωριστός πίνακας, που φτιάχτηκε απ' τον Παντλ μόνο γι' αυτόν.

Απεικονίζει εκείνο το πρωινό, και τους δυο τους μέσα στο χιόνι.

Δεν έχω να πω πολλά γι' αυτό το βιβλίο. Είναι τόσο τρυφερό και τόσο γλυκό και όλες το αγαπάμε, αλλά ίσως εγώ το αγαπώ πιο πολύ κι απ' τις τρεις μας. Μια ιστορία τόσο ήσυχη και όμορφη, σαν το χιόνι που πέφτει. Σε κάνει -πώς να το πω;- να νιώθεις τόσο καλά. Αυτό. Είναι κάτι που μ' αρέσει πάντα στα βιβλία της Holly Hobbie. Χωρίς πολλά πολλά, με λίγα λόγια και καλά διαλεγμένα, σε κάνει να νιώθεις τόσο όμορφα.


Υ.Γ. Αυτές τις μέρες, με την έμπνευση που πήρα από το twoboysandhope της Ελπίδας, είχα την ακατανίκητη επιθυμία να φτιάξω ένα χριστουγεννιάτικο σοκολατένιο σπιτάκι. Βασικά αυτά είναι από μπισκότο κανονικά, αλλά είπα να προτιμήσω τη σοκολάτα γιατί ήθελα κάτι πιο εύκολο, φοβόμουν μην το καταστρέψω με την πρώτη κι απογοητευτώ (στην ανάρτηση της Ελπίδας υπάρχουν οδηγίες και για τα δύο).
Δεν ήταν και τόσο φοβερό τελικά! Στην πρώτη απόπειρα βέβαια μου φάνηκε λίγο δύσκολο να το κολλήσω και η σκεπή χρειάστηκε κολώνες για υποστήριξη, άσε που τελικά έγινε καλύβα με επίπεδη στέγη αντί για την τριγωνική που ήθελα... Λεπτομέρειες! Ενθουσιάστηκα με τη διαδικασία, μου άρεσε το αποτέλεσμα και την άλλη μέρα το πρωί τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν κι αυτά.

"Θέλω να φάω το σπιτάκι!" έλεγε η Ισαβέλλα.
"Ποτέ δεν θα το φάμε!" έλεγε η Σταυρούλα, που της αρέσει να το βλέπει για στολίδι.
Τελικά η ίδια έδωσε και τη λύση: "Θέλεις να σου κάνει η μαμά ένα μικρούλι δικό σου να το φας;"
Έτσι, το επόμενο βράδυ είχα πάλι δουλειά...

Αν το πρώτο σπιτάκι ήταν καλύβα, το μικρούλι της Ισαβέλλας βγήκε σαν αποθήκη για τα εργαλεία, αλλά δεν πειράζει! Ήταν πολύ πιο εύκολο στο στήσιμο (η εμπειρία, το μικρότερο μέγεθος, καλύτερο royal icing, όλα τα παραπάνω;), το διασκέδασα και πάλι και στο κάτω κάτω... είναι μια όμορφη, χιονισμένη, χριστουγεννιάτικη αποθήκη!

Χάρηκε πολύ όταν το είδε! Κι αφού το κλάψαμε και λίγο γιατί δεν ξεκολλούσαν εύκολα τα m&ms  (μόνη μου, μόνη μου!) και γιατί γενικά το λυπόταν και δεν ήξερε πώς ν' αρχίσει να το τρώει, το πήρε στο πάτωμα μαζί με τα παιχνίδια της και ξεκίνησε απ' τις πόρτες... Κι έχει πολύ ακόμα και για αύριο... και βάλε...  

Καληνύχτα λοιπόν για την ώρα! Κι όνειρα γλυκά, χριστουγεννιάτικα και παραμυθένια...  

Τα Χριστούγεννα του λύκου Ζαχαρία

Αυτός ο Δεκέμβρης δεν ήταν ως τώρα πολύ παραγωγικός για το βιβλιοσκούληκο. Όχι μόνο δεν μπόρεσα να συνεχίσω το βιβλιο-ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης των προηγούμενων δύο χρόνων, αλλά, όπως ίσως διαβάσατε στο blog του Παναγιώτη, λίγες μέρες πριν έλαβα ένα μήνυμα από γνωστό εκδοτικό οίκο που μου ζητούσε να αφαιρέσω το περιεχόμενο των βιβλίων του από τη σελίδα, λόγω παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων. Για τους λόγους που έγραψε ο Παναγιώτης, κι επειδή μέσα μου πάντα ήταν αυτονόητο ότι αυτό που κάνω γίνεται από αγάπη για τα βιβλία και μόνο, κι από διάθεση να μοιραστώ αυτό που αγαπώ, δεν μου είχε περάσει ποτέ απ' το μυαλό ότι θα μπορούσε να προκύψει τέτοιο θέμα και αρχικά απογοητεύτηκα. Θεωρούσα ότι προωθούσα με το δικό μου μικρό τρόπο τα βιβλία τους -και γενικά τα βιβλία που αγαπώ- κι όχι ότι τους έκανα κακό. Αφέλεια; Μπορεί. Πάντως ξαφνιάστηκα πολύ. Τελοσπάντων, ελπίζω ότι έληξε το θέμα.

Επί του πρακτέου, στην αρχή μου φαινόταν αδύνατο να ξαναδώ αναρτήσεις πέντε χρόνων ψάχνοντας για συγκεκριμένα βιβλία, σκεφτόμουν να σβήσω όλο το blog, τελικά αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια και η δουλειά αποδείχτηκε λιγότερη απ' ό,τι περίμενα. Κατάφερα να ξαναδώ όλες τις αναρτήσεις και να σβήσω μόνο εκείνες που έπρεπε -η αλήθεια είναι ότι λυπήθηκα λίγο τις αναμνήσεις που τις συνόδευαν αλλά δεν πειράζει. Πάντως αυτός είναι ο λόγος που λείπουν πλέον αρκετές αναρτήσεις και που κάποια links δεν οδηγούν πουθενά.  

Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν είμαι σίγουρη για το πώς πρέπει να συνεχίσω. Η αλήθεια είναι ότι πλέον φοβάμαι μην επαναληφθεί το σκηνικό και με άλλους εκδοτικούς οίκους, και νομίζω ότι, τουλάχιστον για τα βιβλία που κυκλοφορούν από ελληνικές εκδόσεις, πρέπει να σταματήσω να βάζω φωτογραφίες πέρα απ' το εξώφυλλο. Για τα ξενόγλωσσα ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε, φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα πρέπει να έχουν τα πράγματα με το βιβλιοσκούληκο από 'δω και πέρα. 

Κι αφού τα είπαμε όλα αυτά, για να μη χάνουμε τη γιορτινή μας διάθεση -σιγά μην τη χάσουμε κιόλας!- θέλω να σας δείξω (είπαμε, εξώφυλλο μόνο) ένα απ' τα αγαπημένα μας βιβλιαράκια για τη φετινή γιορτινή σεζόν, που κυκλοφόρησε πρόσφατα και το διαβάζουμε σχεδόν καθημερινά. Τα Χριστούγεννα του λύκου Ζαχαρία (Le loup qui n' aimait pas Noel), από τη φανταστική σειρά βιβλίων με το λύκο Ζαχαρία (δεν έχουμε διαβάσει πολλά απ' αυτή τη σειρά, αλλά ό,τι έχω δει είναι τέλειο). 

Στο λύκο Ζαχαρία δεν αρέσουν καθόλου τα Χριστούγεννα! Τριγυρίζει στο δάσος ψάχνοντας παρέα για να παίξει με το χιόνι, αλλά όλοι είναι απασχολημένοι με τις γιορτινές τους προετοιμασίες. "Μου τη δίνουν τα Χριστούγεννα", λέει και ξαναλέει ο λύκος Ζαχαρίας, στην πραγματικότητα όμως δεν τα έχει γιορτάσει ποτέ. Και όταν οι φίλοι του αποφασίζουν να του κάνουν έκπληξη βάζοντάς τον στο χριστουγεννιάτικο κλίμα, περνάει υπέροχα, εκτιμάει το καθετί και χαίρεται τη γιορτή.

Τόσο αστείο, γλυκό και ζωηρό, αυτό το βιβλίο έχει ξετρελάνει και τα δύο κορίτσια. Είναι απ' αυτά που κι εγώ δεν βαριέμαι ποτέ να διαβάζω, παρά την αέναη επανάληψη. Ο Ζαχαρίας είναι αξιολάτρευτος μέσα στην κακοκεφιά του. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο χαρούμενη. Η εικονογράφηση πολύ όμορφη -αν και απλή, την παρατηρούν προσεκτικά κι όλο κάτι βρίσκουν να σχολιάσουν. Η Ισαβέλλα κάθε βράδυ λέει πως θα κοιμηθεί μόλις ακούσει "και του χρόνου, Ζαχαρία!". Και πράγματι, στην τελευταία σελίδα αυτό εύχεται ο Άγιος Βασίλης -για κάποιο λόγο αυτή η μικρή λεπτομέρεια είναι το αγαπημένο τους σημείο, η κορύφωση όλου του βιβλίου.

Λοιπόν, αν δεν ξέρετε το λύκο Ζαχαρία, σας τον συστήνουμε ομόφωνα κι ανεπιφύλακτα. ΚΑΙ για τα Χριστούγεννα!

Υ.Γ. Οι τελευταίες μέρες είχαν πολλές κατασκευές... Πήραμε μέρος στη χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή υλικών χειροτεχνίας του in my closet και το πακετάκι που λάβαμε μας ενθουσίασε οικογενειακώς!

Είναι γνωστό ότι δεν πιάνει και πολύ το χέρι μας αλλά τουλάχιστον προσπαθήσαμε... κουτάλες μεταμορφωμένες σε ανθρωπάκι και τερατάκι...

...χριστουγεννιάτικα δεντράκια από ξυλάκια... ή κάτι τέτοιο...

Κι ατέλειωτο παιχνίδι μ' αυτές τις κουτάλες, τόσες μέρες τώρα! Μιλάνε η μία στην άλλη, σήμερα παντρεύτηκαν κιόλας -φαίνεται πως αυτή με τα τρία μάτια είναι άντρας τελικά...

Α, και κάτι άλλο: Μόνο 12 μέρες για τα Χριστούγεννα! Χαρούμενη Κυριακή! 

Ο κρυμμένος θησαυρός και η παγωνιά των Χριστουγέννων

Να σας πω κάτι; Μόνο 19 μέρες για τα Χριστούγεννα! Και, έτσι για το καλό, δυο χριστουγεννιάτικα βιβλία γι' απόψε: Ένα δικό τους, ένα δικό μου. 

Ένα απ' τα αγαπημένα χριστουγεννιάτικα βιβλία της Ισαβέλλας για φέτος είναι το Χριστούγεννα με τον κρυμμένο θησαυρό.  

Είναι ένα βιβλίο με παραθυράκια που ζητάει συχνά να της διαβάσω αλλά απολαμβάνει μια χαρά και μόνη της. Έχει αρχίσει κι αυτή να θέλει να "διαβάζει" μόνη τα βιβλία της, να τα κρατάει στα χέρια της και να λέει τις ιστορίες της, όπως η αδερφούλα της. 

 Στο συγκεκριμένο βιβλιαράκι η απλή και χωρίς πολλά λόγια ιστορία αφορά μια σχολική τάξη γεμάτη ζωάκια στο δάσος, που, μέσα σ' ένα χιονισμένο παραμυθένιο τοπίο, ξεκινούν μετά το τελευταίο τους μάθημα πριν τα Χριστούγεννα να ψάξουν για τα χριστουγεννιάτικα δώρα τους. Καθώς προχωρούν μέσα στο δάσος, πλησιάζουν συνεχώς το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχει στολιστεί. 

Εσύ ακολουθείς τα ζωάκια καθώς ανακαλύπτουν τα δώρα τους ένα ένα κι ανοίγεις πακετάκια βλέποντας τι έχουν βρει. 

Είναι όλα τους τόσο χαριτωμένα! Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι πραγματικά πολύ πολύ όμορφη.

Τελικά παίρνουν το έλκηθρο να πάνε γρήγορα, βιάζονται γιατί ο καιρός χαλάει....

...και κάπως έτσι φτάνουν, στην τελευταία σελίδα, στο χριστουγεννιάτικο δέντρο (υπερπαραγωγή ομολογουμένως) και στη γιορτή που τα περιμένει. Μεγάλοι και μικροί τραγουδούν, χαίρονται και χωρίζουν ευτυχισμένοι, σκορπίζοντας ευχές στο δάσος. The end.

Το βιβλίο δεν είναι τέλειο, αλλά έχει σημαντικά ατού που το ανεβάζουν στα μάτια των κοριτσιών, και ειδικά της μικρούλας μας. Βιβλίο με παραθυράκια: τσεκ. Βιβλίο με ζωάκια: τσεκ, τον τελευταίο καιρό τρελαίνεται για τα ζωάκια, παίζει συνέχεια μ' αυτά, βλέπε sylvanians. Μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο: τσεκ, τις εντυπωσιάζει και τις δυο. Πανέμορφη εικονογράφηση: τσεκ, τα ζωάκια του βιβλίου είναι τόσο γλυκά, που κι εγώ γι' αυτή την εικονογράφηση τους το αγόρασα!
Κατά τα άλλα, η Σταυρούλα δεν μπορεί ν' αποφασίσει "ποιος είναι τελικά ο κρυμμένος θησαυρός; Τα δώρα τους ή το χριστουγεννιάτικο δέντρο;", η ιστορία δεν είναι δα και συγκλονιστική, ενώ η απόδοση σε στιχάκια... εντάξει, όχι τέλεια, συμπαθητική θα την έλεγα.
Πάντως, είναι ένα χαριτωμένο βιβλίο για παιδάκια από 2 χρονών. Και μη μας παρεξηγείτε, το αγαπάμε περισσότερο απ' ό,τι το κρίνουμε.

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα εγώ αυτές τις μέρες είναι το Winterfrost της Michelle Houts -ένα υπέροχο χειμωνιάτικο παραμύθι τοποθετημένο στη Δανία, με πρωταγωνιστές ένα δωδεκάχρονο κορίτσι και μερικούς μικρούς νάνους- τους nisse, όπως ονομάζονται, για άλλους tomte (πριν δυο χρόνια σας έγραφα πάλι για έναν απ' αυτούς...), μικρά ξωτικά που συνδέονται με τα Χριστούγεννα στη Σκανδιναβική μυθολογία, προστάτες των σπιτιών για χρόνια και χρόνια. 

Λόγω μιας έκτακτης ανάγκης στην οικογένεια που απομακρύνει τους γονείς από το σπίτι, η δωδεκάχρονη Bettina αυτά τα Χριστούγεννα βρίσκεται μόνη να φροντίζει το σπίτι, το στάβλο και τη μικρή της αδερφή, την Pia, που δεν είναι ακόμα ενός έτους. Μέσα στη σύγχυση, η οικογένεια ξεχνάει ν' αφήσει το παραδοσιακό μπολ χριστουγεννιάτικης πουτίγκας ρυζιού για το nisse τους, που προσέχει την οικογένεια και τα ζώα, όπως είναι η παράδοση -εξάλλου τι σημασία έχει, αφού οι μεγάλοι, και η Bettina ακόμα, δεν πολυπιστεύουν στους μικρούς νάνους. Αλλά για τον νεαρό και εύθικτο nisse τους, έχει μεγάλη σημασία. Όταν η μικρή Pia εξαφανίζεται την ώρα που παίρνει τον απογευματινό υπνάκο της, η Bettina μπλέκεται σε μια μαγική περιπέτεια προσπαθώντας να βρει την άκρη: να εξευμενίσει αυτούς που πρέπει, να διορθώσει παρεξηγήσεις του κόσμου των nisse που αγγίζουν την ιστορία της και κυρίως να πάρει πίσω την αδερφούλα της, σώα και αβλαβή, πριν γυρίσουν οι γονείς της. 

Το ταξίδι της είναι αξέχαστο. Η περιπέτειά της παραμυθένια. Η ίδια η ηρωίδα είναι γενναία και έξυπνη και οι μικροί νάνοι τόσο συμπαθητικοί! Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το γλυκό, χειμωνιάτικο βιβλίο! Καλογραμμένο και συναρπαστικό, ό,τι πρέπει για την εποχή γύρω απ' τα Χριστούγεννα... 

Δεκέμβρης, πρώτη φωτιά στο τζάκι χτες το βράδυ, η απαλή λάμψη απ' τα φωτάκια, χριστουγεννιάτικες ιστορίες, χριστουγεννιάτικες ταινίες, κι ο ένας για τον άλλο... Δεν θέλω τίποτ' άλλο. Καλά το λένε... It's the most wonderful time of the year!