Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Καλοκαίρι

Ο Ιούλιος τελειώνει. Είναι γεγονός. Πέρασε κιόλας το μισό καλοκαίρι. Και να με, εγώ που πάντα υποστηρίζω πως πρέπει να γιορτάζουμε το κάθε λεπτό, να χαιρόμαστε τη στιγμή, κι από την άλλη πάντα κάτι περιμένω με λαχτάρα, να με που ξαφνικά δεν θέλω να περάσουν οι μέρες, να μην τελειώσει το καλοκαίρι, να μην τελειώσει.

Μαζί του τελειώνουν και τα ψέματα: γυρίζω στο σχολείο. Πανικός! Τη μισή μέρα μακριά απ' τη Σταυρούλα μου; Ιδρώνω και που το γράφω. Κι ενώ προσπαθώ να χειριστώ το άγχος του αποχωρισμού που ώρες ώρες με γραπώνει σαν χέρι στο λαιμό (κι εγώ που νόμιζα ότι το παιδί το παθαίνει αυτό το πράγμα κι όχι η μαμά... κούνια που με κούναγε), κι ενώ προσπαθώ να βρω λύσεις για να μειώσω το χρόνο του πηγαινέλα στη δουλειά, και πιο πολύ ν' αντιμετωπίσω τ' αρνητικά μου συναισθήματα για να μπορέσω να βοηθήσω και το μωρό μου όταν έρθει η ώρα, κι ενώ στο μυαλό μου στριφογυρίζουν τρένα, λεωφορεία, μαθητές, διευθυντές, νταντάδες και λοιπά και λοιπά, θυμάμαι πού και πού και τεντώνω τ' αυτιά μου για ν' ακούσω την ήρεμη φωνούλα μέσα μου που λέει: Χαλάρωσε. Άσε τα πράγματα να έρθουν. Κι ακόμα λέει, με τη φωνή της μαμάς μου: Τις περισσότερες φουρτούνες τις περνάμε στο κεφάλι μας. 

Είναι ακόμα καλοκαίρι. Θυμίστε μου να μην καταστρέψω σαν ηλίθια το καλοκαίρι με τις αγωνίες του φθινοπώρου. 

Είναι καιρός για όμορφες αναμνήσεις, δεν έγραφα πριν λίγες μέρες; Μην το ξεχνάς αυτό, κυρία έξυπνη. Άντε λοιπόν. Σκάσε και κολύμπα. 

Και επειδή το βιβλιοσκούληκο μπορεί να είναι ημερολόγιο βιβλίων, αλλά πάνω απ' όλα είναι ημερολόγιο, θα παρεκτραπώ. Καλοκαίρι είναι. 
Ορίστε λοιπόν, μερικές όμορφες αναμνήσεις του Ιουλίου και πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων:

1. Νυφικό με tevaκια: 
Έγινε παρανυφάκι για πρώτη φορά. Μια πριγκίπισσα με ορειβατικά πέδιλα. Που τα γέμισε άμμο στο beach party που ακολούθησε, πριν κοιμηθεί μακάρια στους καναπέδες, για να μου παραχωρήσει ευγενικά την ευκαιρία να χορέψω μέχρι τελικής πτώσεως.
2. Το νερό-νεράκι:
Στο χωριό. Λάστιχο, γιαγιά, γέλια κι η μαμά με τη φωτογραφική μηχανή να προσπαθεί να παγώσει το χρόνο. 

3. Εκδρομή στο βουνό:
Δροσιά στο δάσος, κουβέρτα και μεσημεριανός υπνάκος στο χώμα, αδέσποτες αγελάδες στο λιβάδι στα 1800μ. υψόμετρο και βάλε, μια επεισοδιακή κατάβαση γεμάτη γέλια. Στο βουνό, ένας μαγικός κόσμος. Μαζέψαμε μικρά ξύλα και φτιάξαμε σπιτάκια για νεράιδες.

4. Ήρεμες, οικογενειακές στιγμές. Η παρουσία της. Το γέλιο της, οι καινούργιες λεξούλες της, το να καταλαβαίνουμε ακριβώς τι εννοεί. Η μαγεία της ύπαρξής της.
Εδώ απλά με τρελαίνει γιατί είναι σαν μπαλαρινάκι.

5. Ευτυχισμένες μέρες με τη θεία, ατέλειωτες βόλτες στη Θεσσαλονίκη, η αδερφούλα μου κοντά μας:
Μπαμπάς, θεία, Σταυρούλα. Η μαμά κρατάει την κάμερα, κι απ' τ' αυτιά της βγαίνουν καρδούλες και για τους τρεις. Την αδερφούλα μου τη λένε Χαρά , η Σταυρούλα τη λατρεύει, και για να της το αποδείξει την αποκαλεί "τσατσά". Χαρά, σε λατρεύει λέμε!

6. Τα παραμύθια.
Δεν παρεκτράπηκα τόσο πολύ ώστε να μην αναφερθώ καθόλου στα βιβλία. Κι εξάλλου, καλοκαίρι χωρίς παραμύθια δεν γίνεται. Τα λέμε το βράδυ, στο σκοτάδι, πριν κλείσουν τα βλέφαρα. Τα διαβάζουμε με το φως της μέρας κι οι εικόνες μας φανερώνουν τα μυστικά που μπορεί ακόμα να κρύβουν οι λέξεις. 
Τα αγαπημένα μας αυτή την περίοδο: Παραμύθια που αγαπώ, That's not my mermaid, The Wide-Mouthed Frog, Μάντεψε πόσο σ' αγαπώ

Οι γοργόνες μας. Θαλασσινές, καλοκαιρινές. Και το κουτί των παιχνιδιών που έγινε βαρκούλα, "παπούπα" στα σταυρούλικα. 

Είπαμε, οι γιαγιάδες κάτι ξέρουν από παραμύθια.

Το "Μάντεψε πόσο σ' αγαπώ" πρέπει να είναι το πιο γλυκό βιβλιαράκι για μικρά παιδάκια. Η Σταυρούλα το διαλέγει πάντα. Ο μπαμπάς λαγός και το λαγουδάκι προσπαθούν να μετρήσουν ποιός αγαπάει τον άλλο πιο πολύ. Όμως η αγάπη δεν μετριέται...



Το βρήκα και στο youtube ανεβασμένο:


Ουφ! Τα 'γραψα και ήδη νιώθω καλύτερα. 
Ο Ιούλιος φεύγει, αλλά ήταν τόσο όμορφος. 
Είναι πάντα ευχάριστο να το σκέφτεσαι.

Καλοκαίρι, θα προσπαθήσω να μη σε σπαταλήσω άλλο. Δεν θα μαυρίζω τις όμορφες μέρες σου με ανησυχίες και φόβους για το αύριο. Και θα προσπαθήσω να σου χαρίσω τον καλύτερό μου εαυτό. Να χαίρομαι με όλη μου τη δύναμη και ν' αγαπώ με όλη μου τη δύναμη και να θυμάμαι να είμαι ευγνώμων και δεκτική στις όμορφες στιγμές που έρχονται και κάποτε τις προσπερνώ. 
Θα προσπαθήσω. 
Αλλά κι εσύ θα υποσχεθείς να μη βιαστείς να φύγεις.
Ακούς;






1 σχόλιο:

  1. Υπέροχες φωτογραφίες. Ήθελα να μπορούσα να φιλήσω τα ποδαράκια με τα ορειβατικά πεδιλάκια στην πρώτη φωτογραφία. Και με το φουστανάκι που την κάνει σαν μπαλαρινάκι τι να πω!

    Το καλοκαίρι όπως φαίνεται δεν πέρασε και .....θα έρθει επίσης μέσα στο χειμώνα! Κατάλαβες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή