Καλοκαιρινά

Έχω τόσο καιρό να γράψω που δεν ξέρω πώς ν' αρχίσω. Πάντα δυσκολεύομαι ν' αρχίσω, ή μάλλον να το πάρω απόφαση ν' αρχίσω, ειδικά όταν είναι αργά, πολύ αργά το βράδυ κι έχει περάσει πολύς καιρός κι έχουν μαζευτεί πολλά βιβλία, πιο πολλά απ' όσα θα μπορούσα ν' αναφέρω. 

Είναι βράδυ, πολύ αργά, κι έχει περάσει ένας μήνας και βάλε, όλο σχεδόν το καλοκαίρι, ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται. 'Οσο για τα βιβλία, είναι πράγματι τόσα πολλά που... ας αρχίσω από κάπου και βλέπουμε. 

Ή μάλλον ας αρχίσω απ' την αρχή. Γειά σας! Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά. Εμείς είμαστε καλά, λείπαμε εδώ κι εκεί, καλοκαιρινοί νομάδες, ευχάριστα κουρασμένοι, με βαλίτσες πάντα γεμάτες, αυτοκίνητο γεμάτο χώμα και δυο κοριτσάκια να κοιμούνται στα καρεκλάκια τους στο πίσω κάθισμα. Ώρες ταξιδιού και ώρες ύπνου συντονισμένες. Τυχαίο; Δε νομίζω. 

Το καλοκαίρι είχε απ' όλα: Και θάλασσα και βουνό και οικογένειες και φίλους και γεμάτες, γρήγορες μέρες και αργές -πιο πολλές αυτές. Είχε μικρές και πολυήμερες εκδρομές. 

Είχε εκείνο το κάμπινγκ στη Χαλκιδική (τα 'γραψε όλα ο Παναγιώτης και τι να προσθέσω άλλο;) με τα ποδαράκια τα τσαλαβουτούν στη θάλασσα και τα χεράκια να σκάβουν άμμο και χαλίκια... 

...με την παιδική χαρά έξω απ' το σπιτάκι μας και τόσους φίλους και τόσα παιδάκια και τόσες ανέμελες ώρες...

...είχε και το χωριό. Το χωριό μου, όπου πάντα βαριόμουν του σκοτωμού τα καλοκαίρια των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων, μα από τότε που ήρθαν τα κορίτσια δεν το χορταίνω.

Το καθιερωμένο μας πικ νικ στο βουνό μπορεί να μην έγινε, γιατί μας έπιασε καταιγίδα στην κορυφή της Οίτης... 

...όμως εκεί, στο βαρετό χωριό μου, ήταν τόσο όμορφα. Με όλα τ' αγαπημένα μου πρόσωπα μαζεμένα, κι ακόμα περισσότερες ώρες παιχνιδιού, στην αυλή, στη φουσκωτή πισίνα, στην παιδική χαρά. Ώρες και ώρες και ώρες. 

Εκείνες τις μέρες του χωριού, η Σταυρούλα πήρε το πρώτο της ποδήλατο, δώρο του παππού. 

Κι έπειτα, εντελώς ξαφνικά, ένα πρωί έμαθε να κάνει κούνια.

Κι η Ισαβέλλα άρχισε να τραγουδάει στη γλώσσα της, όλη τη μέρα όμως, κι εμείς έκπληκτοι να καταλαβαίνουμε μόνο απ' το ρυθμό και τη μουσική της τι τραγούδι λέει.   

Και διαβάσαμε. Φίλε, πόσο διαβάσαμε.

Θα είμαι σύντομη, θα προσπαθήσω δηλαδή, γιατί θα με πάρει το πρωί. Εξάλλου, δεν έχω φωτογραφίες απ' όλα τα βιβλία, και τα περισσότερα απ' αυτά αξίζουν μια δική τους ανάρτηση.  Αλλά θ' αρχίσω από κάπου.
Πέππα. Ορίστε, το είπα. Η σχέση μας με την Πέππα έχει αρχίσει από πολύ παλιά, και απ' ό,τι φαίνεται δεν ήταν επιπόλαιη. Αυτή τη φορά βρήκαμε στο περίπτερο παλιά τεύχη του περιοδικού Πέππα το γουρουνάκι και τα λατρέψαμε. Ζωγραφική, εύκολες ασκήσεις (βρες τις διαφορές, ακολούθησε, αντιστοίχισε -με τις πιο δύσκολες, αυτές με τα γράμματα, δεν ασχοληθήκαμε καν) και ιστοριούλες βασισμένες στα επεισόδια ξετρέλαναν τη Σταυρούλα, και όχι μόνο. Η Ισαβέλλα -που πλεον έχει αρχίσει να λέει λεξούλες- εκείνες τις μέρες έλεγε μόνο μαμά, μπαμπά, παππού, γιαγιά, νινί και Πέππα. Το λέει και με προφορά, τονίζοντας το πι.

Όχι πως δεν είχαμε φέρει και τη δική μας Πέππα απ' το σπίτι...

Το βιβλίο μας ήταν το Μια μέρα στο στίβο, ένα απ' αυτά τα λεπτά βιβλιαράκια που κυκλοφορούν απ' τις εκδόσεις Anubis, επίσης βασισμένα στα επεισόδια της σειράς. Η Πέππα και οι φίλοι της συμμετέχουν στους σχολικούς αγώνες, διασκεδάζουν και μαθαίνουν ότι η νίκη δεν είναι το παν. Αγαπημένο.

Εκτός από την Πέππα, είχαμε πάρει μαζί μας το πολυδιαβασμένο και αγαπημένο μας βιβλίο Ο Γκόνζο και το γιγάντιο κοτόπουλο, ένα βιβλίο με τα Muppets που δεν κυκλοφορεί πια και το είχα πετύχει στην έκθεση βιβλίου στη Λάρισα, στους πάγκους ενός παλαιοβιβλιοπωλείου (το μαγαζί υπάρχει και στο ίντερνετ ως palaiovivliopolio). Αυτή η παράξενη και αστεία ιστορία με ηρωίδα την Καμίλα, την κότα του Γκόνζο, που τρώει κατά λάθος μια φόρμουλα του καθηγητή Μπάνσεν και γίνεται γιγάντια, κέρδισε το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό της Σταυρούλας απ' την πρώτη φορά, αν και δεν ήξερε τα Muppets και αυτή ήταν η (κάπως ιδιόρρυθμη) πρώτη επαφή της μαζί τους.
Ακόμα, διαβάσαμε πολύ το βιβλίο της Holly Hobbie που ακολουθεί την πολυαγαπημένη μας Fanny , το Fanny & Annabelle. Σ' αυτό, η υπέροχη μικρή ηρωίδα με την ανεξάντλητη φαντασία και δημιουργικότητά, αποφασίζει να φτιάξει το δικό της εικονογραφημένο βιβλίο με ηρωίδα την κούκλα της. Η ιστορία που σκαρφίζεται αντανακλά τη δική της αγωνία να βρει ένα δώρο για τα γενέθλια της μαμάς της... ώσπου η λύση δίνεται από μόνη της. Το δεύτερο βιβλίο με τη Fanny, τρισχαριτωμένο και αυτό, μπορώ να πω ότι αγαπήθηκε εξίσου με το πρώτο.

Αυτά είναι τα κατεξοχήν βιβλία της Ισαβέλλας.

Το Dear Zoo είναι κλασικό, όμως εμείς μόλις τώρα το γνωρίσαμε. Το θέμα του: θέλεις ένα ζωάκι, κι έτσι πακέτο έρχονται ένα-ένα τα ζώα απ' το ζωολογικό κήπο. Ανοίγεις τα παραθυράκια για να τα βρεις, όμως σε όλα κάτι φταίει- άλλο πολύ μεγάλο, άλλο πολύ άγριο, άλλο πολύ άταχτο- μέχρι που φτάνει το ιδανικό κατοικίδιο ζωάκι, ένα σκυλάκι. Σύντομο, αστείο και παιχνιδιάρικο, έχει όλα τα φόντα για να γίνει αγαπημένο, τραβώντας την προσοχή όχι μόνο των πολύ πολύ μικρών...

Tο βιβλίο της Karen Katz (είναι η δημιουργός του Princess Baby, θυμάστε;) Where is Baby's Belly Button το αγόρασα για την Ισαβέλλα γιατί τρελαίνεται για μωρά (νινί... νινί! ακούγεται απ' τα χειλάκια της όλη μέρα).



Ακόμα, τρελαίνεται (όπως όλα τα μωρά φαντάζομαι) για το κούκου-τα, που είναι και το θέμα αυτού του βιβλίου, καθώς τα διάφορα μέρη του σώματος του μωρού εμφανίζονται πίσω απ' τις κρυψώνες τους.

Βρήκα την ιδέα πολύ έξυπνη και τις εικόνες αξιολάτρευτες. Για ένα διάστημα η Ισαβέλλα δεν ήθελε να διαβάσει τίποτ' άλλο εκτός απ' αυτό. Νινί... νινί... και το έφερνε για να καθήσει στην αγκαλιά μου.

Τα επόμενα δύο βιβλία αξίζουν σίγουρα από μια δική τους ανάρτηση, με τις φωτογραφίες τους και τα όλα τους.

Το Outside-In είναι ένα βιβλίο για το σώμα, που εξηγεί με πολύ καλές εικόνες και απλά λόγια τι κρύβεται κάτω απ' το δέρμα μας. Τα βασικά της ανατομίας, η αναπνοή, η πέψη ή η καρδιακή λειτουργία μπορούν να γίνουν εύκολα κατανοητά ακόμα και από ένα τρίχρονο- τέλειο.

Το At the Same Moment Around the World είναι νομίζω το αγαπημένο μου (μας). Μας αρέσουν τα πάντα πάνω του. Η ιδέα του να ανακαλύψεις τι συμβαίνει σε διαφορετικά μέρη γύρω στον κόσμο αυτή ακριβώς τη στιγμή, ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα, μέσα απ' τη μέρα και τη νύχτα, κάνοντας το γύρο του κόσμου σε μια μόνο στιγμή, είναι από μόνη της συναρπαστική.  Αν το συνδυάσεις με την εξαιρετική εικονογράφηση του βιβλίου, το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Στο τέλος, ένας χάρτης σε βοηθάει να εντοπίσεις τις χώρες που αναφέρονται αλλά και να κατανοήσεις την έννοια της διαφοράς της ώρας. Δεν ξέρω αν την έχει κατανοήσει το κοριτσάκι μου, μου φαίνεται λίγο μικρούλα για τέτοια, αλλά τρελαινόμαστε για το βιβλίο έτσι κι αλλιώς.
Πάντως σε όλες τις διακοπές μας πετούσε σε ανύποπτο χρόνο: Νουμέα, Νέα Καληδονία. Νουμέα, Νέα Καληδονία. 

Το τελευταίο βιβλίο που έχω να σας δείξω πήρε το Όσκαρ των διακοπών μας. Ήταν στα χέρια της κάθε μέρα, όλη μέρα. Πέρα από τη μία φορά που το διαβάσαμε μαζί ολόκληρο και τα αποσπάσματα που της διάβασα από δω κι από κει, το "διάβασε" μόνη της άπειρες φορές, ξεφυλλίζοντάς το, βλέποντας τις εικόνες και πλάθοντας τα δικά της λόγια, βασισμένη στην ιστορία και δείχνοντας ότι σίγουρα τη θυμόταν πολύ καλύτερα από μένα. 

Ο λόγος για το Τζερόνιμο Στίλτον, Ταξίδι στο βασίλειο της φαντασίας. 

Ναι, ξέρω, είναι τεράστιο. Αλλά τε-ρά-στ-ιο. Όμως δεν ήταν δική μου η ιδέα να το διαβάσουμε, αλήθεια. Μου κάνει εντύπωση η προσκόλλησή της στο Τζερόνιμο Στίλτον, που κρατάει καιρό τώρα. Ίσως επειδή (για το μέγεθός του) έχει υπερβολικά πολλές εικόνες, που εκτείνονται απ' την αρχή μέχρι το τέλος του. Άλλες μεγάλες, άλλες μικρές, σε όλες τις σελίδες έχει από κάτι -κι είναι όλες οι εικόνες του τόσο όμορφες. 

Τελοσπάντων, με το λέγε λέγε μ' έκανε η Σταυρούλα και μ' αρέσει τώρα κι εμένα ο Στίλτον, που στην αρχή τον είχα δει λίγο καχύποπτα. Κι αυτό, το Ταξίδι στο βασίλειο της φαντασίας, είναι πιο μεγάλο και πολύ διαφορετικό απ' τη σειρά Ξεκαρδιστικές ιστορίες που ξέραμε ως τώρα.  

 Ο Τζερόνιμο, μια νύχτα βρίσκει στη σοφίτα ένα παράξενο μουσικό κουτί, και μια σκάλα φτιαγμένη από το φως ενός αστεριού τον οδηγεί στη χώρα της φαντασίας...

...όπου, παρέα με το βάτραχο Μουντζούρη και τους φίλους που θα βρουν στο διάβα τους, θα πρέπει να περάσει τα εφτά βασίλεια της φαντασίας με σκοπό να σώσει τη νεραϊδοβασίλισσα.

Περνάει τη χώρα των μαγισσών...

...των γοργονων, των δράκων...

...των ξωτικών...

...των νάνων...

...και των γιγάντων...

και έρχεται αντιμέτωπος με τα άγρια και σιχαμερά τρολ...

...πριν φτάσει στις νεράιδες και ξυπνήσει με το φιλί του την κοιμισμένη βασίλισσά τους.

Χάρτες, γρίφοι, αστεία, μια μυστική αλφάβητος, όλα τα μαγικά πλάσματα που θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς, πληροφορίες που παραλείπεις γιατί είναι απλά υπερβολή να τις ακούσει το τρίχρονο, και τελικά μια συντροφιά συμπαθητικών χαρακτήρων με πρώτο και καλύτερο το Τζερόνιμο, τον ποντικό που επιμένει πως "δεν είναι ιππότης" αλλά αποδεικνύεται και γενναίος και σωτήρας και απ' όλα, συνθέτουν ένα ανάλαφρο, και συνάμα πλούσιο και όμορφο βιβλίο.

Διαβάσαμε Τζερόνιμο Στίλτον παντού αυτό τον καιρό. Στην πόλη...

...και στο βουνό...

...παντού είχαμε μαζί μας τουλάχιστον δύο βιβλία Στίλτον. Όμως με άφηνε να της διαβάζω μόνο το βράδυ. Τη μέρα, τις ιστορίες τις έλεγε εκείνη. Είχαμε και δυο διαφορετικούς σελίδοδείκτες να ξεφυτρώνουν από δυο διαφορετικά σημεία του βιβλίου.

Έτσι, μ' αυτά και με τ' άλλα, επιστρέψαμε.
Το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει, αλλά τελειώνει όπου να 'ναι κι αυτό δεν με χαλάει.
Αρκεί να συνεχίσουμε να παίζουμε.
Πάντα, όχι μόνο το καλοκαίρι.

Να μην ξεχάσουμε να παίζουμε.

Κατά τα άλλα, είμαι έτοιμη για λίγη δροσιά.