Δύο

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Τα Χριστούγεννα τα λατρεύω. Ο Δεκέμβρης ήταν πάντα για μένα ένας απ' τους πιο χαρούμενους μήνες, μα από τότε που γεννήθηκε η Σταυρούλα είναι πραγματικά κάτι άλλο. Είναι η επιστροφή στην ανάμνηση του ερχομού της στον κόσμο, στις πρώτες στιγμές. Στις στιγμές που τόσο ήσυχα άλλαξαν τη ζωή μας, γιατί πριν δεν ήταν εδώ, και μετά ήταν, τόσο αθόρυβη, τόσο μικρή, τόσο απερίγραπτα σημαντική. Ο Δεκέμβρης είναι από τότε και για πάντα διαφορετικός, πιο στοχαστικός και συγκινητικός, είναι μια υπενθύμιση για ευγνωμοσύνη.

Σήμερα ξημερώνουν τα γενέθλιά της. Γίνεται δύο. Δεν είναι πια αθόρυβη. Μιλάει ακατάπαυστα κι αυτό είναι μαγικό, γιατί είναι ένα παράθυρο στις σκέψεις της, στον κόσμο της. Είναι ακόμα μικρή, τόσο μικρή κι όμως ένας άνθρωπος τόσο ολοκληρωμένος. Όσο για το πόσο σημαντική...
Απερίγραπτα.
Αυτό ποτέ δεν αλλάζει.
Απερίγραπτα, κι ακόμα πιο πολύ.

Είναι Δεκέμβρης και δεν έχω γράψει ακόμα για τα χειμωνιάτικα παραμύθια μας. Κι είναι πολλά, δεν χωράνε πια στα ράφια. Αυτά που αγαπάμε αυτή την περίοδο, στην αρχή τα είχαμε στοίβα κάτω απ' το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Όμορφο, μα καθόλου πρακτικό. Μετά έφτιαξα ένα κουτί για να τα φυλάμε, με σκοπό να τα εναλλάσσουμε μ' εκείνα στα ράφια ανάλογα τις προτιμήσεις μας. Αλλά για το κουτί θα μιλήσουμε άλλη μέρα. Και για τ' αγαπημένα θα μιλήσουμε άλλη μέρα. Σήμερα μόνο τα χριστουγεννιάτικα. Δυο λόγια μόνο σήμερα.

Τρίγωνα κάλαντα: Κι αν τα στιχάκια δεν είναι και πολύ πετυχημένα, τι πειράζει; Παραθυράκια, όμορφα σχέδια, κουδουνάκι, η Σταυρούλα το λατρεύει. Δώρο αγαπημένης φίλης μου, μου τη θυμίζει κιόλας. Ήρθε πέρυσι με το ταχυδρομείο. Έχω μια αδυναμία στα βιβλία που διαλέγουν άλλοι για μας. Και που έρχονται με το ταχυδρομείο.  

Χριστουγεννιάτικη συναυλία στο δάσος: Αυτό το έχουμε στα αγγλικά, αλλά δεν πειράζει. Έχω εξασκηθεί στην αυτόματη μετάφραση ενώ διαβάζω. Είμαι ένα είδος διερμηνέα υποθέτω. Πανέμορφο βιβλίο, με τα ζωάκια να ετοιμάζονται για τη συναυλία παίζοντας το καθένα διαφορετικό όργανο. Ακούμε το καθένα χωριστά και στο τέλος όλα μαζί. Ο ήχος τους είναι πολύ γλυκός, η μελωδία τους όμορφη, και η εικονογράφηση του βιβλίου επίσης. 

Η Δανάη γιορτάζει τα Χριστούγεννα: Αχ αυτή η Δανάη. Της αξίζει ολόκληρο ποστ. Την αγαπάμε. Την ανακαλύψαμε στη βιβλιοθήκη, την αγοράσαμε μετά. Είναι τσαχπίνα και λίγο σκανταλιάρα, αλλά πολύ γλυκιά. Η Σταυρούλα μάλλον ταυτίζεται σε πολλά.  

 Baby Elf's Christmas: Αυτό που λέγαμε για την αυτόματη μετάφραση; Ε, δεν είναι τόσο εύκολο όταν το βιβλίο είναι σε στιχάκια, αλλά με λίγη προετοιμασία το καταφέρνουμε κι αυτό. Μα κοιτάξτε αυτό το εξώφυλλο. Είναι ή δεν είναι η πιο γλυκιά φάτσα που υπάρχει σε παιδικό βιβλίο; Υπέροχη, πραγματικά υπέροχη εικονογράφηση. Η Σταυρούλα βέβαια έχει κολλήσει με την εικόνα που το μικρό ξωτικό κοιτάζει με δυσπιστία τον Άγιο Βασίλη, και λίγο τον φοβάται έτσι μεγάλος που είναι- ανάμεικτα συναισθήματα για τον Άγιο, όπως και τα δικά της.

The Nativity: Αυτό το διαβάζουμε από πέρυσι, τα έντονα χρώματά του και οι εικόνες "αγγίζω και νιώθω" της είχαν κρατήσει το ενδιαφέρον παρόλο που ήταν μικρό μωράκι. Τώρα το ξέρει απέξω. Συμπληρώνει λέξεις όταν διαβάζω. Με ελάχιστα λόγια, η ιστορία της γέννησης. Πανέμορφο.

***

Αναμμένο τζάκι, μια φλισένια κουβερτούλα κι εμείς στον καναπέ με τα βιβλία μας. Ευτυχία. "Άμα έρθει ένας ξένος στο σπίτι θα μας πάρει τα βιβλία μας;" ρωτάει η Σταυρούλα (χωρίς όλα τα σύμφωνα), κι εγώ τη διαβεβαιώνω πως αποκλείεται ν' αφήσω κανέναν ξένο να μας πάρει τα βιβλία μας. Τα μάτια της είναι ολοστρόγγυλα και μεγάλα και μπλε. Είναι δύο χρονών, είναι υπέροχη. Γεμίζει χαρά τη ζωή μου, την αγαπώ.

Χρόνια πολλά, μωρό μου, καληνύχτα...

Κληρονομιά

Βρήκα αυτή την εικόνα στο ίντερνετ και πολύ γέλασα. Πόσο αληθινό.
Το ξέρω, μάλλον θα είναι η μόνη κληρονομιά που θ' αφήσω πίσω μου. Χαρτί. Λέξεις. Παραμύθια.
Άχρηστη για κάποιους.
Μια αλόγιστη σπατάλη χρημάτων και χρόνου, χρόνου, πολύτιμου χρόνου.
Για μένα, ένας μαγικός σιδηροδρομικός σταθμός, πολυσύχναστος, γεμάτος με τρένα για κάθε γωνιά του κόσμου και παραπέρα.
Επένδυση.
Τ' ανοίγεις και φεύγεις...