Βρήκα αυτή την εικόνα στο ίντερνετ και πολύ γέλασα. Πόσο αληθινό.
Το ξέρω, μάλλον θα είναι η μόνη κληρονομιά που θ' αφήσω πίσω μου. Χαρτί. Λέξεις. Παραμύθια.
Άχρηστη για κάποιους.
Μια αλόγιστη σπατάλη χρημάτων και χρόνου, χρόνου, πολύτιμου χρόνου.
Για μένα, ένας μαγικός σιδηροδρομικός σταθμός, πολυσύχναστος, γεμάτος με τρένα για κάθε γωνιά του κόσμου και παραπέρα.
Επένδυση.
Τ' ανοίγεις και φεύγεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου